voor mijn mama

Ja met die zorg gaat het wel goed, ik woon er vlak bij en omdat ik altijd in de zorg heb gewerkt zit ik er boven op, weet helaas hoe de zorg soms is. Maar zij heeft een hele slechte doorbloeding en ze is diabeet.

Ik vind haar met de dag slechter worden pfff
hou van je mam

Gisteren gesprek gehad met de artsen en de verpleging en wij (haar 2 kinderen) Het slikken bij mijn moeder word steeds moeilijker, ze krijgt behoorlijk wat morfine voor de pijn. Nu was de vraag aan ons of zij nog een sonde zou willen. Wij gaven aan als kinderen dat ze al eens aan heeft gegeven dat ze niet verder wil. We hebben met mijn moeder gepraat en mijn moeder zet het zoals ze mijn hele leven al doet haar beslissing in mijn schoot. Ik moet maar zeggen wat er moet gebeuren. pfff. Ik heb haar ook gezegd dat ik die beslissing niet kan maken. Vanmorgen had ik het er weer met haar over en toen zei ze dat ze het niet wilde. Mijn broer wil echter dit nog wel omdat ze nog "goed"van geest is. (dit is ze echter ook niet helemaal meer waar) Eergisteren herkende ze mijn dochter niet (ze is nu heel erg verdrietig omdat oma haar niet herkende) en gisteren vroeg ze toen ik de naam van mijn zoontje zei wie is dat.
pff weet even het niet meer. Mijn hoofd zit vol mijn lichaam doet erg veel pijn.

Pff vanavond was ze erg in de war. Ze riep steeds haar oma en mama. Ze word zo mager. Wij hoeven gelukkig geen keuze te maken. een paar dagen geleden was ze heel helder en heeft ze aan de artsen aangegeven dat ze geen sonde wil. (ik ben heel blij dat wij die keuze niet hoeven te maken)  Ze weigert nu ook vaak de medicijnen hoop dat ze niet op het laatst nog in een depressie of manie zakt.

Dank je wel petrina mijn moeder is mijn hele leven al bekent met manische depressie. Het is een zware rot ziekte.
Gelukkig heb ik naast mijn "echte" moeder een heel lieve zorgzame pleegmoeder en pleegvader die mij door dik en dun steunen.