Mama-life
| Hopeloosje schreef op: 28-06-2013 09:28:51 |
Vandaag de laatste dag van mijn werkweek. Ik ben moe, op, gaar en leeggezogen door mijn werk.
Althans niet door mijn werk maar door mijn leidinggevende. Ik werk hier al langer dan hem. Vanaf dag 1 dag hij kwam binnenstormen op het werk liggen we al met elkaar overhoop (nu al bijna 4 jaar). Het ene moment gaat het goed en het volgende moment schopt hij figuurlijk zo hard tegen mijn schenen. Hij is zo overheersend dat ik gewoon letterlijk bang ben voor hem. Als hij naar mijn toe komt en ik weet dat zijn bui weer eens slecht is, kruip ik het liefst onder mijn bureau. Hij zuigt alle positieve energie bij mij weg. Vorige week werden de kleine "haarscheurtjes" die er tussen hem en mij zijn al wat groter. Nooit commentaar gehad op mijn werk en nu schoot hij mij volop de grond in. Gelukkig was ik de volgende dag vrij maar de dag erna moest ik werken. Thuis ben ik ingestort en kon alleen maar janken. Heb mezelf weer bij elkaar gepakt en naar het werk gegaan. Deze week weer diepe ellende. Ik heb aangegeven bij de directeur dat ik hem niet meer als leidinggevende wil. Mijn leidinggevende heb ik het ook verteld en hij voelt zich op zijn pik getrapt. Dat ik er nog maar eens goed over na moest denken voordat ik naar een ander zou overstappen en dat hij zijn hand boven mijn hoofd hield en blablabla. Het bezorgt me allemaal hartkloppingen. In 2 maanden tijd gewoon 16 migraine aanvallen gehad. Ik weet het gewoon niet meer. Ik heb alleen maar kunnen huilen de afgelopen dagen. Veel hoofdpijn, migraine en totaal niet meer kunnen nadenken. Ik voel mij leger dan ooit. Nachten lig ik wakker en als ik slaap en wakker wordt door mijn kindjes duurt het een uur eer ik weer in slaap ben. Ik ben alleen maar aan het malen in mijn hoofd. Erge is dat ik gewoon nachtmerries over die man krijg. Dat hij gillend en schreeuwdend voor mij staat en dan zegt "voor jou 80 anderen" Nu de laatste dag van de werkweek. Gelukkig is hij vandaag niet aanwezig. Ik doe mijn ding vandaag, maar werk op de automatische piloot. Ik weet het gewoon niet meer. Ik ben op, leeg, ik kan niet meer. Ik ben de laatste maanden zo onzeker geworden. Heb het gevoel dat het naar mijn keel grijpt. Iedere ochtend dat ik moet werken moet ik een blok beton aan mijn been meeslepen. Sorry voor het onsamenhangend verhaal.....Ik moest het gewoon even kwijt. |
| Quote |
| Tanja Mv J.m.n schreef op: 28-06-2013 09:37:24 |
Wat een rot situatie hopelijk doet de directeur er wat mee .  |
| Quote |
| Ladyd schreef op: 28-06-2013 09:41:26 |
O wat erg! Ik heb de laatste tijd ook steeds minder zin in mijn werk, maar het is gelukkig lang niet zo erg als bij jou. Hopelijk komt er toch een oplossing. Lijkt me vreselijk om iedere dag met zoveel tegenzin te moeten werken |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 28-06-2013 09:55:42 |
Wat een rotsituatie voor je! Is er binnen jullie bedrijf geen bemiddelingspersoon die kan bemiddelen in een gesprek? Ik denk dat als je daar met weer wat plezier wilt blijven werken, jullie toch om de tafel moeten en alles er uit moeten gooien? Dit is onhoudbaar voor jou, hier wordt je ziek van, ook lichamelijk. Vraag anders hulp van bovenaf, spreek de directeur aan dat het niet langer kan zo. En meld je anders ziek, totdat er iets gebeurd. Verwachten dat hij niet meer je leidinggevende is, kan niet. Je zult allebei moeten investeren in een professionele houding ten opzichte van elkaar, ook hij naar jou, en andersom, wil je samen kunnen blijven werken. sterkte! |
| Quote |
| Xsara schreef op: 28-06-2013 09:56:00 |
ach lieverd............... doe iets meid, je gaat er aan onderdoor. meld je ziek, stap nog eens naar de directie nu hij er niet is.. ze moeten je horen... aub dit kan toch niet.... je gezondheid mag er niet aan onderdoor gaan, dat is geen enkele baan/baas waard.... je wordt gewoon geintimideerd en dat kan gewoon niet... wat denkt hij wel.. voor hem had je geen problemen op je werk, dat weet de directie ook... doe iets voordat je helemaal in een negatieve spiraal komt en dan ben jij de dupe en je gezin ook....  |
| Quote |
