Verbaasd

nooit meegemaakt

Tja, idd sommigen willen niet alles vertellen en dat is hun goed recht (in zuid amerika vraag je niet hoe ver iemand is, dat is heel brutaal, maar dan mag je wel weer vragen hoeveel kinderen je wilt...)
Maar ik zou ook een beetje de indruk krijgen dat er iets niet helemaal goed zal zijn...

Aan de andere kant: toen mijn nichtje vertelde dat een echo niet goed was, heb ik ook hard zitten huilen hier, toen had ze niet erg veel aan mij.....misschien een beetje zelfbescherming?

Tja misschien is er wat aan de hand en wil ze hier geen oordeel oid over...

Als ik me even in de plaats stel van die zwangere, met haar voorgeschiedenis, dan zou ik het gevoel hebben dat iemand op zoek is naar een sensatieverhaal. Naar info uit de eerste hand om die dan te gaan verderkleppen, in primeur.

Jouw goedbedoelde geïnteresseerde vraag is volgens mij gewoon fout aangekomen.

Ik begrijp het ook wel dat ze de uitslag voor zich wil houden.

Als er bijvoorbeeld iets is met de baby, dan zal het altijd als de baby met de complicaties gezien worden en niet als een baby.
Dus wellicht is het een stuk zelfbescherming.

Tja lastig in zo een situatie. Want je denkt juist belangstelling te tonen en daar sta je dan met je goeie gedrag.
Ik zou zelf ook wel verbaasd zijn hoor omdat ik het zelf nog nooit eerder heb meegemaakt.

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

bedoelt ze niet daarmee dat ze voor zich houden of het een jongetje of een meisje is? Als de zwangerschap verder goed gaat lijkt me met het kindje alles in orde.

Misschien vragen er al een beetje teveel mensen goedbedoelt if het wel goed zit.. en valt het verkeerd?

Als je weet dat er een kans is dat het niet goed zit, vind ik het van goede smaak getuigen een vraag te stellen waar mensen wel meer op kunnen antwoorden, maar niet hoeven.  Ik had dus bij iemand die ik niet goed ken wel gevraagd of het goed gaat met haar.. of het vol te houden is.. maar als er angst is op complicaties zou ik daar nooit bij een "kennis" om vragen. Dusss eh ja,
misschien vind ze de echo zelf geen onderwerp van gesprek met een bijna vreemde? Ik vind het niet gek..


en Misschien zit het echt niet goed en vindt ze dat dan al helemaal geen onderwerp van gesprek met een bijna vreemde??

sorry, maar je bent een andere moeder van school, het is niet alsof je zus niet met je deelt. En dan nog is het aan ieder zelf wat ze kwijt willen.

Quote Corine:

Ons dochtertje is overleden aan de aandoening die haar dochtertje ook heeft, dus wat dat betreft een soort lotgenoten, mijn 3e zwangerschap gaf daardoor een hoop spanning en ik kan me voorstellen dat dat voor haar ook zo is/was.

Wat vreselijk. Jullie hebben ook een en ander op je bordje gehad dus... Veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies, dat gebeurt niet in één, twee, drie. Geen wonder dus dat je je een soort van afgewezen voelt.

Ook wij verloren onze jongste dochter maar ik schuw net lotgenootjes, ik wil liever geen ervaringen delen, misschien ben ik daar raar in.

Ach, je hebt figuurlijk je hand uitgestoken en zij heeft gekozen die niet aan te nemen. Misschien heeft ze ondertussen al spijt van haar snelle en wat bitse reactie? Vriendelijk blijven groeten, zou ik zo denken. Misschien heeft ze ooit wel behoefte aan delen?

Ik denk niet dat je het persoonlijk op moet vatten.

Wie weet heeft ze misschien niet zulk goed nieuws gekregen en wil ze dat (eerst) zelf even verwerken