Mama-life
| Geen Naam schreef op: 12-06-2013 14:15:55 |
Hallo meiden, aller eerst goede middag allemaal  ik wil even van me af typen maar dit keer doe ik dit even anoniem. Ik zit al een poosje onder therapie en worden er allerlei persoonlijkheids testen gedaan bij me, afgelopen maandag heb ik weer gemoeten en ze had al wat scores voor mij namelijk dat ik inderdaad persoonlijkheids stoornissen heb en met name hoog scoorde met borderline. Ik schrok hier toch wel van. Maar herkende het toch wel van mezelf eigenlijk wel. ze wilde het alleen nog niet op papier vast leggen, pas nadat er een team overleg is geweest over mij. ivm de dan te beslissen behandelingen. momenteel is de relatie hier echt met toppen en dalen. Zo gaat het goed en zo gaat het helemaal de verkeerde kant op en dan ook echt de verkeerde kant op. en dan heb ik niet eens spijt met de dingen dat ik gedaan heb. zo wil ik mijn man niet kwijt, en zo kan ik hem niet luchten en zien. maar tegelijker tijd ook bang hem kwijt te raken. mijn therapeut zei al, dat het wel de symphomen waren die erbij hoorde. verlatingsangst en je naaste zo diep kwetsen maar ook niet verlaten willen worden door die gene. mijn man heeft nu wel zoiets van oeh, kan ik dit wel aan. voor hem is dit ook moeilijk. zo schijnt de zon en zo onweert het meteen en is alles verkeerd en niks goed bij me. mijn man weet nu ook niet zo goed hoe hij hier dan het beste mee om kan gaan, als ik straks uberhaupt wel de ''stempel'' Borderline krijg. hebben jullie ervaringen met een borderliner?. ik hoor het graag |
| Quote |
| Rmvlt schreef op: 12-06-2013 14:20:36 |
Je hebt niks aan mijn reactie eigenlijk maar wil je wel even sterkte wensen! Wat heftig voor jou maar ook voor je man...  |
| Quote |
| Angelique schreef op: 12-06-2013 14:22:43 |
oei heeel herkenbaar maaaar je kan het wle onder controle krijgen bordeline is heel erg houvan me maar rot op heel impulsief de spanning zoeken is die weg elders zoeken dan weer besef en spijt maar toch weer die grens op zoeken ik heb de linnehan therapie gehad die is erg intensief maar wel erg doeltreffend het geeft eigen inzicht heb je inzicht kan je dingen omvormen naar meer realistische dingen je weet me te vinden mocht je meer willen weten enz |
| Quote |
| Bepje schreef op: 12-06-2013 14:24:17 |
Ga dan de volgende keer samen om erover te praten. Dan kun je daar ook alle vragen stellen. Door de
diagnose ben je natuurlijk niet ineens een ander mens en nu leeft hij ook al met jou. In therapie kun je leren hoe je het beste met jezelf om kunt gaan en je man kan ook begeleiding krijgen. Ik heb wel ervaring met mensen met borderline, de een is de ander niet en je hoeft niet alle kenmerken in hevige mate te hebben. Geef jezelf een kans om te leren er goed mee om te gaan. Succes ! |
| Quote |
| Geen Naam schreef op: 12-06-2013 14:28:38 |
Ik kan echt om een klein ieniminie mugje een grote dikke olifant maken. ik ga dan ook echt vloeken, tieren en gooien met spullen.. ik heb dan ook kind(eren) en die probeer ik dan zoveel mogelijk te behoeden, ik probeer me dan echt in te houden totdat ze in bed ligt... ik erger me dan ook vaak rot aan mezelf en dan ga ik al even uit de buurt van de kleine en dan even terug trekken of probeer ff aan iets anders te denken. ik hou veel van mijn man en mijn kind(eren) ( heb nog een stiefkind ) maar afentoe heb ik de gedachtes gewoon om weg te rennen. ik heb wel eens nachten gehad waarmee ik ruzie had met mijn man om ja , ja iets heel onbenulligs. ik ben dan gewoon midde in de nacht gaan lopen op straat.. vrienden hebben me toen gezocht en uit eindelijk heeft me man mezelf nog van straat geplukt en ik heb er dan geen spijt van nee mij moeten ze maar gewoon metrust laten. ik heb er zelf ook best wel hinder van.. |
| Quote |
| Angelique schreef op: 12-06-2013 14:31:56 |
idd bepje veel praten je man ook laten deelnemen enkel mijn ervaring en ook die van mijn groeps genoten toen als je eenmaal de stempel hebt je er in begin wel beetje van kan doorslaan ineens is er een verklaring voor alles en ineens zijn dinegn toegestaan omdat het erbij hoort ineens gaan sommige dingen vele malen makkelijker want er is een excuus daarna komt wweer een fase van besef dan ga je er aan werken inzicht krijgen enz en daarna (en dat duurt echt wel ff ik ben totaal bijna 2 jaar bezig geweest ) daarna ging het pas de betere kant op en ga je verschil merken ik moet zeggen heb dan wel een lichte vorm een jaar linnehan en daarna nog bijna een jaar individueel toen noodgedwongen gestopt maar wel nog dik een jaar zelf aan mezelf gewerkt en tegen gekomen en nu mensen die t niet weten zullen t nooit weten ook ondanks dat ik wel dergelijk merk dat er nog steeds dingen zitten in mijn hoofd maar goed vooral eerste jaar is confronterend voor jou maar ook zeeeer zeker voor de omgeving bereid je man goed voor betrek hem overal bij als je echt die stempel krijgt kan het best even heel erg pittig worden |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 12-06-2013 16:52:49 |
Meid, heftig om zo te horen te krijgen. Maar bedenk wel. jij bent wie je bent, en dat was je altijd
al. Jouw man weet allang hoe jij in elkaar steekt. Hij wist alleen nog niet dat dit mogelijk
borderline heet. Jij wordt niet anders door dit stempeltje; hooguit helpt het andere mensen om jou beter te snappen, en kan het jou helpen om te leren hiermee om te gaan. Zie het als een kans (I know, dat is erg moeilijk als je zo schrikt van zo´n stempel) |
| Quote |
| C@th schreef op: 12-06-2013 17:51:16 |
ik heb eerlijk gezegd niet zo'n goede ervaringen met iemand met borderliner.. misschien ligt het ook
aan de persoon. maar deze was erg zwaar in omgang. kostte me erg veel energie waardoor ik
uiteindelijk de vriendschap stop gezet heb... maar daar heb jij niks aan. ik hoop dat jij je therapieën gewoon blijft volgen en als je eventueel medicatie krijgt dit altijd blijft slikken zo nodig. ook in goede tijden... heel veel sterkte |
| Quote |
| Misbren schreef op: 12-06-2013 18:20:23 |
Ik heb adhd met kenmerken van borderline. Ik herken heel veel van wat je schrijft. Ik slik al jaren anri depressiva en daar doe ik het heel erg goed op. Ik slik sinds vorig jaar ook meds voor mijn adhd en dat gaat ook goed. Vorige week besloten om de anti depressiva iets af te bouwen. Ik merk dat ik weer sneller geirriteerd raak om niets. Nu kan het zijn dat dat homt door alle problemen die ik nu heb, en dat worden er steeds meer. (wanneer houd het eens op?) Maar het kan ook zijn van het verminderen van de meds. Ik kijk ff hoe het volgende week gaat anders trek ik weer aan de bel. Ik ben ondertussen al ruim 10 jaar onder behandeling en er valt goed te leven met mij. Laat je goed informeren over hoe ze je kunnen helpen en betrek vooral je man hier bij, plan een sessie met hem erbij bijvoorbeeld. Succes meid, zet em op |
| Quote |
| Jolijn schreef op: 13-06-2013 09:30:06 |
borderline is geen kattenpis, niet voor de persoon zelf maar zeker ook niet voor de omgeving. los daarvan is het iets wat je of niet hebt, of al je hele leven hebt... dus de diagnose zou op zich niets negatiefs moeten bijdragen - misschien wat handreikingen geven hoe er mee om te gaan? Mocht je de diagnose krijgen, dan hoop ik dat jij en je omgeving daarmee niet denken: ZO kan ik alles verklaren, maar dat jij en je omgeving denken: we moeten dus hard werken met zijn allen om alles wat leefbaarder te krijgen. |
| Quote |
| Kimmvsemenmex schreef op: 13-06-2013 09:48:02 |
Geen ervaring. Maar gewoon even een knuffel |
| Quote |
| Geen Naam schreef op: 13-06-2013 10:04:16 |
Inderdaad wss heb ik dat dus al veel langer. De ruzies kunnen ineens uit het niets komen of ik word
heel kwaad om iets kleins. Leuk?? Nee echt niet. Raak zo veel mensen kwijt nml. En hopelijk hebben we straks wat handvaten om te handelen. |
| Quote |
| Angelique schreef op: 13-06-2013 10:23:32 |
de meningen zijn er over verdeeld maar ik ben van mening dat het aangeboren is en ook erfelijk in
zekere zin heb in ieder geval veel terug kunnen herleiden en ook naar mijn ouders broer en zus dus ja dit komt niet aanwaaien het zit in je of niet alleen kan het heel lang rustig blijven en kan het door bepaalde dingen ineens triggeren dus echt veeele praten jij blijft jij maar je kan toch erg veranderen als ik kijk naar ik zon 10 jaar terug das een heel andere ik en zo wil ik nooit meer zijn maaaaar ik blijf altijd angelique snap je het nog is alleen vele malen rustiger geworden voor mijn omgeving en mezelf ookal is het in mijn hoofd soms nog erg vol en druk ik kan de draadjes wel uitelkaar halen en zorgen dat de buitenwereld niets van die mengelmoes mee krijg merk wel als ik moe ben alles veel lastiger is ze zeggen altijd een "nromaal"mens heeft stadaard een lege emmer een mens met borderline heeft altijd een bodumpje in die emmer dus de bekende druppel komt sneller iemand met bordeliner kan niet zo snel hozen waar een "normaal iemand na een gebeurtenis de emmer weer kan leeg maken blijft bij iemand met borderline de emmer voller doordat een bordeliner niet zo snel de emmer leeg krijgt word de emmer steeds voller gebeurtennisse volgen elkaar op en dus blijft de emmer voller worden een nromaal iemand kan tussen de gebeurtenissen relativeren en zorgen dat voor het volgende komt de emmer weer wat leger is maar dat lukt iemand met borderine niet goed dus die emmer is veel sneller vol en stroomt dus veel sneller over j hebt gewoon iets meer tijd ndoig om dingen onder controle te krijgen enz noodzaak is je kenl punten herkennen en dan niet je tekels uitzetten en er dwars tegen in gaan maar je juist op die punten wijselijk terug trekken en even afkoelen even wat water hozen en dan weer de confrontatie aan gaan op een rustige manier dat scheelt echt al heel veeel maar goed das niet iets wat je in een paar uurtjes onder de knie krijgt |
| Quote |
| Geen Naam. schreef op: 13-06-2013 13:30:59 |
Kon ik maar optijd afkoelen. Als ik boos word dan ben ik meteen goed boos. Laatst was ik zo door en Door boos dat ik het fotolijst van ons 2 samen vn het muur gerukt had en het op de grond smeet ... spijt ? Nee. Foto had ik doormidden gescheurd en in de prullenbak gegooid spijt? Nee. Ben toen naar bed gegaan en heb geslapen. Nu kijk ik inmiddels dus een poosje naar een kale plek. Heb gewoon geen zin om nieuwe te halen en er een nieuw foto in te doen. De emmer die doet overlopen? Ja. Die van mij is snel vol. Terwijl mijn man dan geduld heeft als een engel. En op dat moment kan ik hem niet luchten en zien. Ik heb hem ook eens heel erg veel pijn gedaan zag gewoon zwart voor mijn ogen en ben door gedraaid. Hij lag op de grond met veel pijn en dat deed mij niks. Ik ben dan ook erg bang dat ik mijn kind pijn doe als zij mij uitdaagt. Ik durf dan ook bijna niet alleen te zijn met 2 kinderen ik zie er vaak als een berg tegen op. Mijn psycholoog weet er van. Dat ik zelfmoordneigingen heb, maar 1 iemand in mijn leven houdt mij tegen en dat is mijn eigen vlees en bloed. Ik zou haar nooit kwijt willen raken en daarom heb ook ivm haar hulp gezocht ik wilde gewoon weten waarom mijn buien zo wisselend zijn. Ik moet nu een logboek bij houden. Wat er verkeerd gaat. |
| Quote |
| Angelique schreef op: 13-06-2013 14:13:37 |
zoooo herkenbaar ik ben wel erg blij dat ik die periode eerder gehad heb zonder kids ik kan nu erg
vel zijn als ik slechte dag heb heb een heeeel kort lontje en dan moet E ook uit mijn buurt blijven
hij weet het is begripvol en laat t maar is er in jou geval al over medicatie gesproken ? denk dat jou dat best kan helpen sterkte meis weet je de allergrootste stap[ heb je al gezet en dat is hulp zoeken inzicht dat t niet goed is is heeel belangrijk zelf hulp zoeken ook daarna kan het alleen maar beter worden (oke eerst moet het puinzooi worden wil je het op kunnen knappen he kan best beetje erger nog worden voor je stabiliseerd) |
| Quote |
| Geen Naam schreef op: 13-06-2013 14:19:37 |
Nee er is nog niet over evt medicatie gesproken, omdat ze mij eerst in het team overleg besproken
wilde hebben voor ze de borderline op papier vast wilde zetten. maarja, ze zei zelf ook al je scoort wel hoog op borderliner. ik weet dus ook niet zo goed wat ik er van moet denken, dus ja ik hou het ''borderliner'' nog maar als waanschijnlijk maar wilde dus al wel enig ervaringen weten hierover. het is allemaal geen pretje, en zoiezo al niet omdat er de laatste tijd veel op me af kwam  .aangezien jullie als mods al wel kunnen zien wie ik dan ben waanschijnlijk . maja maakt ook niks uit.. maar zoals vandaag ik merk gewoon al dat ik niet veel kan hebben en daar baal ik zo van, liefst zou ik in bed kruipen en niks meer doen.  |
| Quote |
| Dani schreef op: 13-06-2013 15:26:50 |
wij kunnen idd zien wie je bent. maar wij zeggen dat niet. heel veel sterkte. |
| Quote |
| Angelique schreef op: 13-06-2013 15:32:11 |
idd privecy voor alles maarof je truus of klaas bent maakt niet uit mijn ervaring en verhaal blijft
zelfde ik hoop alleen dat er duidelijkheid komt dan kna je er mee aan de slag das voor iedereen fijn |
| Quote |
| Geen Naam schreef op: 13-06-2013 15:33:58 |
mocht ik straks indd te horen krijgen dat het toch borderliner is. dan kan ik het wel een plaatsje gaan geven en er aan gaan werken. ik zou afgelopen maandag alles al te horen krijgen maar goed dat was dus niet zo en ze zag al aan mij dat ik erg teleurgesteld was.. ja logisch ook. ik wil gewoon graag weten wat er aan de hand is, omdat ik zelf ook wel merk dat ik niet in mn vel zit |
| Quote |
| Angelique schreef op: 13-06-2013 17:22:46 |
zowel vers als linnehan worden erg veel gebruikt bij borderline ligt net aan je behandelaar wat ie
je gaat aan bieden als die stempel er komt kan ook zijn dat ze iets gana doen wat er van losstaaten persoonlijk op jou gericht is linnehan bijv is een keer per week ongveer 3 uur groepstherapie en dan eens in de 2 weken individueel dat een jaar lang en daarna nog individuele therapie zolang nodig ik vond dat toen erg fijn veel aan gehad maar of ik daar nu weer voor zou kiezen geen idee vers heb ik wel veel verhalen over gehoord maar geen ervaring me ze schijnen beide goed te werken |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 23-06-2013 16:49:42 |
Gister heb ik dan uiteindelijk het algehele diagnose gekregen nadat ze een team overleg gehad
hebben.. ik lijd aan de persoonlijkheidsstoornis cluster C met NAO (niet anders omschreven) trekken van borderline dus die volledige ''diagnose borderline'' heb ik niet, maar dus wel trekken va |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 23-06-2013 16:51:45 |
was niet klaar grrr... maar goed, moet binnenkort naar een psychiater om te kijken of ik medicatie ga krijgen. in september waanschijnlijk een cursus moet gaan volgen (groeps therapie) en een keer met mijn man naar een gesprek komen ( relatie therapie ) al met al niet niks allemaal.. het is aan de ene kant fijn om te weten wat je mankeerd maar aan de andere kant zo klote.. hoe ga je er mee om hoe gaat de omgeving zich hier door heen slaan? |
| Quote |
| Angelique schreef op: 23-06-2013 19:11:10 |
| heftig he mijn bordeline was een hoog nivo (dus minst erge) en toen ik eindigde met therpie ook alleen nog trekken en vooral dingen in mijn hoofd maar goed ik heb er neurotica bij en ben hooggevoelig en nog wat stempeljtes heb ik gehad weet je stap a de groostste stap is gezet je krijgt therpie misschien met medicatie al dan niet voor altijd en nu word het bikkelen geloof me dat het even pittig gaat worden bereid jezelf daar op voor en je omgeving(man) ook het kan in begin best even heftig zijn (niet eens het borderline of persoonlijkheidsstoornis maar gewoon therpie algemeen) het KAN zijn dat je even volldig doorslaat en dat alles even flink oplaaid weet wel dat daarna meer rust komt en hoe meer tijd hoe beter het gaat worden maar wees niet boos als het gewoon ff helemaal niet gaat en juist op die momenten kan medicatie erg aangenaam zijn ik heb eerste jaar prozac geslikt en toen ben ik getsopt daarna ook neits meer geslikt en gaat prima ga niet aan jezelf twijfel ga niet te veel van jezelf eisen ga niet te veel op je tenen lopen weet dat je het kan en dat het goed komt dat geloof ik ieder geval zeker bij jou wat erg geod kan helpen schrijven pak een schrift en schrijf maakt neit uit wat wanneer enz maar dat zorgt dat je meer orde in je hoofd krijgt en dat je overzicht krijgt slaap je slecht omdat je ligt te piekeren ga schrijven voor je naar bed gaat je zult zien dat je dan rustiger in slaap valt |
| Quote |
| Geen Naam/anoniem schreef op: 23-06-2013 22:10:08 |
Thnx angelique. Toen ik de definitieve uitslag kreeg was ik wel even stil. Moest het even laten bezinken. Maar na mijn verleden en jeugd ?? Tja, ik weet het niet. Ik weet niet wat houden van is. En ja dat klinkt beroerd misschien maar het wisseld zo erg En mijn nabije omgeving hebben er wel moeite mee. Ik hoop gewoon dat ze me kunnen helpen. En weetje? Ik durf me niet eens bekend te maken. Ik schaam me er gewoon voor weetje. Bang dat mensen mij anders gaan zien ofzo. |
| Quote |
| Nimmie schreef op: 24-06-2013 20:54:06 |
weetje, het kan me geen snars meer schelen dat mensen dit van mij gaan weten  ik heb dit ook niet van mezelf verwacht dat ik dit zou hebben en ik moet er aan gaan geloven. na alles wat ik in mijn hele leven heb mee gemaakt is met geen pen te beschrijven. ik hoop gewoon erg hard dat mensen mij kunnen helpen en mijn omgeving mee willen helpen aan het doen en laten. ik heb hier niet om gevraagd,,  dus lieverds, ik was die anoniem/ geen naam.. ik heb kort geleden hulp gezocht voormezelf omdat het hier niet zo heel goed meer ging en ik letterlijk onderhand een deur van het kozijn getrapt had. binnen kort is het even zien of ik medicijnen krijg om de rust te krijgen . |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 24-06-2013 21:05:42 |
Dikke knuffel voor jou! Weet je, je bent wie je bent! Als er mensen nu anders tegen je aan kijken (in negatieve zin) dan is dat hun 'probleem', want als je niet verder kunt kijken dan iemands diagnose dan ben je wel heel erg kortzichtig! Nogmaals een dikke knuffel voor jou, je hebt de moed om het gevecht aan te gaan met je zelf en dat is echt zó ongelofelijk moedig! Heel veel sterkte, dit moet je ook echt even verwerken!  |
| Quote |
| Mieps01 schreef op: 24-06-2013 21:08:11 |
Werk aan de winkel! Maar de eerste stap is gezet.. Nu voetje voor voetje vooruit! |
| Quote |
