Mama-life
| Ff Ano schreef op: 28-05-2013 10:32:56 |
Wie heeft er wel eens een burn out gehad (of jullie partner) en hoelang duurde het herstel? Ik heb
sinds half maart een burn out, en ben nu opbouwend aan het werk ( 5 uur per dag) en voel dat het
eigenlijk nog niet gaat, nu heb ik ook een b12 tekort en ik weet dat dit het herstel kan vertragen.
De internist adviseerde om echt aan de burn out toe te geven, dit vindt ik erg moeilijk, ik kan
fysiek minder aan dan ervoor, rare klachten, paniek aanvallen, van een mug een olifant maken, en
vooral moe moe moe. Ik probeer nog steeds het maximale eruit te halen, al is dat veel minder dan
ervoor, maar ik voel me schuldig, en wil vooral zo snel mogelijk door. Ik weet dat ik dat juist niet
moet doen, maar ben daar nu pas zo ver mee dat ik dat ook daadwerkelijk doe. Ik ben erg benieuwd hoe
lang het herstel bij anderen duurde vandaar mijn vraag. |
| Quote |
| Cir schreef op: 28-05-2013 10:45:42 |
Opbouwen met werken? Lijkt mij veeeel te vroeg. Je kan wel 1.5 jaar zoet zijn met een burn out.
Werken lijkt me nu wel het laatste wat je moet doen. Maar ik begrijp je goed hoor. Ik zit zelf ook met een overbelasting met vergelijkbare klachten. Duurt nu al bijna een jaar en ben het ook zooo zat. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 28-05-2013 11:25:06 |
Tegenwoordig beginnen ze heel snel met weer een beetje werken. Punt is wel dat je duidelijk moet
aangeven als het teveel is en dan moet je ook stoppen (mijn man tenminste). De eerste burnout heeft volgensmij 1,5 jaar geduurd maar toen bleef hij ook veel langer thuis in het begin .De aanpak van sneller weer aan het werk met vrijheid weer te stoppen bleek voor hem goed te werken. |
| Quote |
| Ff Ano schreef op: 28-05-2013 11:42:38 |
Ik ben 1,5 week thuis geweest, toen begonnen met 3 x 3 uurtjes datheb ik 5 wkn gedaan, toen 3
wkn 3 x 4 uurtjes, en nu zit ik in mijn 2e weel 3 x 5 uur. het is de bedoeling dat ik volgende
week 3 x 6 uur doe, en na 2 wkn 3 x 7, en 2 wkn 3 x 8. Ik ben gisteren begonnen met antidepressieva
om meer te ontspannen en vanaf volgende week ben kan ik terecht bij de psycholoog (er was eerst geen
plek) ik heb inderdaad het gevoel dat het allemaal veel te snel gaat. |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 28-05-2013 11:50:03 |
Dan moet je dat nu gaan melden bij diegene met wie je het opbouwschema hebt opgesteld (en/of bij de
bedrijfsarts)  |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 28-05-2013 11:50:24 |
Ik ben sinds half april thuis met een burn out. Ik ben gisteren voor het eerst weer even naar het
werk geweest om hallo te zeggen en een kop koffie te drinken. Na 45 minuten ben ik weer naar huis
gegaan en echt ik was bekaf. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 28-05-2013 11:51:54 |
Jij, maar dan ook alleen jij, kan aangeven wat te snel is of niet. Als jij je er goed bij voelt, is het prima, maar benauwd het je, om je uren uit te breiden, ga je te snel dus blijkbaar. Luister goed naar jezelf en geef het goed aan bij de bedrijfsarts en leidinggevende ofzo Het is makkelijker om langzaam op te bouwen dan weer een stap terug te moeten gaan |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 28-05-2013 11:53:23 |
Contact opnemen met arboarts. Ik heb dat ook gedaan, na 1 week in de ziektewet zat ik bij hem. En ik
zal daar nog wel eens heen gaan maar zijn advies voor mijn lg was dat ik helemaal niet inzet baar
was voor het werk tot minstens eind me ( 25 april was ik bij hem) en vanaf dan dat ik een maand lang
eens op bezoek mag komen op het werk en dan eventueel misschien een plan van aanpak gemaakt ag
worden wanneer ik weer eens een uurtje werk. Ik ben dan voor de maanden juni en juli ook al als ziek
ingepland, wat mij schuldgevoel geeft maar ook veel rust . |
| Quote |
| * schreef op: 28-05-2013 18:17:50 |
Ik heb bijna 2 jaar thuisgezeten met een fikse burnout. Kon toen werkelijk waar helemaal niks meer.
Kon mijn dochter op haar eerste schooldag in groep 3 niet naar school brengen (is om de hoek), kon
nog geen kopje thee voor mijzelf zetten.... Van top tot teen ook lichamelijke klachten gehad....toen na een half jaar ziekenhuis in en uit de de diagnose burnout werd gesteld heb ik helaas 2,5 maand op de wachtlijst gestaan voor een psycholoog. Toe vervolgens 1,5 jaar wekelijks (of meer) therapie gehad, incl 9 EMDR sessies. Niet alleen de accu was leeg, zelfs de stekker hing er half uit volgens de psychologe. Ook bij een burnout heb je tig gradaties, je kan niet zeggen hoelang zoiets gaat duren...afhankelijk van waar de burnout vandaan komt zal een plan op maat nodig zijn, die bij iedereen anders is. Ik heb inmiddels al weer een jaar ander werk, heb het daar ontzettend naar mijn zin, maar de oude zal ik nooit meer worden. (qua energie hebben). Maar zou ik dat willen? Nee! Cognitief ben ik er 100% op vooruit gegaan en zal een 2e burnout mij niet meer overkomen! (tenminste ik kan het me niet voorstellen  ) Mijn lichaam
geeft nu werkelijk alles maar dan ook alles op tijd aan. En dat is vooral op z'n tijd rust nemen!Sterkte en succes! |
| Quote |
| Ffano schreef op: 28-05-2013 19:30:31 |
dankjewel voor jullie reactis, vanmiddag met de arboarts gebeld, maar hij luisterde niet echt naar
mij, met moeite kon ik terug naar 3x4uur, maar dart is voor mijn gevoel veel te veel, 3x3 ging nog
redelijk, maar met 3x4 werfen mijn lichamelijke klachten erger. ik voel mij zo onbegrepen, ben erg
prikkelbaar en mask met iedereen ruzie of begin te huilen, en ik ben zo moe |
| Quote |
| Suus schreef op: 28-05-2013 20:05:27 |
Ik heb op mijn 23e een beursnotering gehad die dik 2 jaar duurde en nog heb ik restverschijnselen.
Mijn alarm staat continue op scherp. |
| Quote |
| Klessebes schreef op: 29-05-2013 09:25:45 |
mijn man is voor 4 jaar terug fiks overspannen geweest (is volgens mij toch een burn out geweest)...
begin januari was hij letterlijk 'out' gegaan bij het maken van de fles voor de kleine (die was
toen net 12 weken). Hij knalde zo achterover, hij wist niet eens meer wat hij in de keuken aan het
doen was. Hij is ook bij de neuroloog geweest en die vertelde hem, dat als het nog een
keertje zo ver zou komen, dat hij dat niet zo overleven.... De eerste weken zat hij als een
zombie op de bank. Het eerste contact met zijn werk was ergens in september (8 maanden later dus),
hij zou een bakkie doen en even 2 uurtjes ondersteunend werk. Maar daar kwam hij weer helemaal over
de zeik van terug, ze waren al weer meteen met allerlei problemen bij hem terecht
gekomen. Toen in oktober weer een start gemaakt met opbouwen, maar het voelde
totaal niet goed. Gelukkig kwam er iets anders op zijn pad, hij heeft zijn tijd uitgezeten en
februari van het jaar erop is hij ergens anders begonnen. Die hebben hem de eerste maanden vaak
teruggefloten dat hij het rustiger aan moest doen... wat een verademing!! |
| Quote |
| Kyla schreef op: 29-05-2013 09:39:48 |
Geen burn-out, wel een heel heftig vit b12 tekort gehad. Hoewel het veel beter met me gaat, is de
vermoeidheid nog niet helemaal verdwenen (na 4 jaar injecties)mijn belastbaarheid is dus niet zo
groot. Sowieso moest ik in eerste instantie veel te snel afbouwen. Later toen ik bij het
vermoeidheidcentrum liep mocht ik op gevoel gaan injecteren. Bloedwaardes na injecties zeggen
jarenlang helemaal niks over of je nog een tekort hebt of niet. Weet je zeker dat je op een goed
injectieschema zit? Als je b12 niet goed zit, dan zit je belastbaarheid niet goed en kan je de
belasting ook niet vergroten. Of in vergelijking met de accu: met een b12 tekort heb je een kapot
stopcontact, je kan de stekker van de accu oplader er wel insteken, maar er gebeurt niets. |
| Quote |
| Anmv3 schreef op: 29-05-2013 10:51:40 |
Toevallig vorige week een lezing over ziekteverzuim gehad en hier best veel over geleerd ! Heel belangrijk schijnt het dus te zijn om contact te houden met je werk ! Niet om aan het werk te gaan, maar wel om naar je werk te gaan.. Koffiedrinken, een werkbespreking bijwonen etcetera. Mensen hebben het nog steeds over de ziektewet terwijl deze helemaal niet meer bestaat, al sinds 1994 niet meer ! Goed aangeven wat je grenzen zijn, ik merk aan je verhaal dat je daar nu overheen gaat en dat lijkt me niet zo bevordelijk voor je herstel. Ik vind het wel dapper van je dat je al weer aan het opbouwen bent. Veel mensen blijken heeeeel lang thuis te zitten en dan wordt de de stap om naar en aan het werk te gaan steeds groter. Dan bouw je je sociale leven weer op en je priveleven en dan moet er ook nog weer werken bijkomen, mensen raken dan al snel weer uit hun doen en blijken dit niet aan te kunnen.. |
| Quote |
| Kriebel schreef op: 29-05-2013 10:57:52 |
Mijn schoonzusje zit er nog middenin en die zit inmiddels al ruim een jaar thuis. |
| Quote |
| Fred Steetsel schreef op: 29-05-2013 12:28:59 |
Je kan pas herstellen als je eerst alles hebt los gelaten. Anders blijf je namelijk stresshormomen
maken en dan herstel je nooit of kom je nog verder in de shit. Dus eerst proberen om het schuld gevoel los te laten. Lees maar eens wat de mensen hierboven allemaal schrijven. iedereen heeft het er moeilijk mee. Dus dat mag jij ook hebben. Verder kan het herstel van een burnout lang of kort duren, afhankelijk van hoe hoog je het hebt laten oplopen. Je herstel kan je versnellen door heel rustig aan te beginnen met bewegen En dat langzaam op te bouwen. Geen prestatie, gewoon wandelen en beginnen met een paar minuten. Door zo lichamelijk langzaamaan te herstellen zal je ook geestelijk opknappen. Heel veel sterkte en wees verstandig, ga niet over je grens en denk bij alles aan jezelf. Want als je zelf niet in orde bent kun je ook niets voor een ander beteken. fred steetsel |
| Quote |
