Melt-down bij autisme vs driftbui?

Ik ben op zoek naar meer informatie over zgn "melt-downs" en de verschillen met een driftbui. Mijn zoon van 10 heeft het syndroom van Asperger en het zou handig zijn als ik en schoolhet verschil tussen de twee weten. De aanleiding hiervoor is een gebeurtenis op school, ik was er zelf niet bij en krijg zelf het gevoel dat er sprake was van onmacht, terwijl school denkt dat hij zijn zin door wilde drijven.. Ik vind het belangrijk dat we mijn zoon op de juiste manier kunnen begeleiden hierin. Heeft iemand voor mij handige links of boeken hieromtrent?

Oja, alleen herkenning is ook al heel fijn

Voor zover ik het heb begrepen was hij vanochtend overprikkeld, alles was anders dan normaal vanochtend. Hij vertoonde veel negatief gedrag. Vandaag was de directrice voor de klas en zij wilde dit met mijn zoon uitspreken. Hij wilde dit niet en zei dit eng te vinden (wat ik al erg knap van hem vind om die emotie zo te benoemen). Waarop de directrice zei dat ze wel vaker over dingen hadden gesproken en het niet eng is. Waarop hij nog steeds weigerde, ook als zijn eigen leerkracht aanwezig zou zijn. Hierop is hij heel overstuur geraakt, schreeuwen enz. waarop ze mij belden. De directrice ervaart dit als het willen bepalen van de situatie, deels denk ik dat ze gelijk heeft, hij wilde inderdaad het gesprek niet aan, maar niet om het gesprek/consequenties, maar de angst.

Precies, minou, maar dan zeg maar in je hoofd "de stoppen slaan door". Dat is denk ik nog de beste omschrijving ervoor, ik geen officiele nl benaming.

Ik twijfel gewoon teveel aan mezelf, fijn dat ik jullie als klankbord heb, want mijn hart brak vanochtend. Op mijn verzoek kreeg ik J. aan de telefoon waarop hij zelf ook al aangaf rust te willen, maar dat mocht niet, volgens hem. In ieder geval gaan we vrijdag naar school, want zoals ik het plaatje nu in mijn hoofd heb, is hij niet begrepen. De directrice zegt dat school zoveel mogelijk rekening houdt met zijn beperkingen, maar over de telefoon kwam dat niet zo op mij over. (Meest alarmerende uitspraak: "hij wordt al groot en *moet* leren zich aan de regels te houden")

Ik zou willen dat ze loslaten dat hij bepaalde dingen moet vanwege zijn kalender-leeftijd. Hij heeft beperkingen en school zou moeten weten dat het feit dat hij 10 is niks zegt over zijn kunnen (hij zit nu op een school voor kinderen met iq>130, dus je zou denken dat ze dat wel zouden moeten weten, ook al is dat dan weer de andere kant op). Kijken naar zijn behoeftes en zijn functioneren dus. Door die uitspraak komt het op mij over alsof de directrice geen benul heeft van zijn beperking, die houdt namelijk in dat zijn gedrag niet leeftijds-adequaat is, zoals ze dat zo mooi noemen. Mijn zoon ontwikkelt zich anders. Ik ben het ermee eens dat ook hij zich aan de regels moet houden, maar een gesprek doorduwen terwijl het kind aangeeft angstig te zijn, lijkt me niet de manier om hem dat te leren.

Hihi, ik doe er zo lang over om alles te verwoorden dat jij me voor was Ties.

Ik spook, net een heel bericht verdwenen, maar ik heb het verhaal van mijn zoon net gehoord en duidelijk is dat het er echt niet om ging om zijn zin door te drijven.

Ik heb nu geen tijd om alles weer opnieuw te tikken, maar jullie houden hem nog te goed.

Het verhaal door de ogen van mijn zoon:

Het grootste probleem was dat de leerkracht die nu voor de klas stond J. niet goed genoeg kende. Hij werd meerdere malen op gedrag aan gesproken (schreeuwen, druk doen), waarvan hij het erg moeilijk vond om te veranderen, omdat hij zich naar zijn idee niet anders gedroeg dan "normaal" en bij de vaste juf dit gedrag geen problemen geeft. Hierna was er een traktatie, nadat de traktatie is uitgedeeld word er gezongen en wachten de kinderen dus even met opeten. Tijdens het zingen viel er wat popcorn van mijn zoon op de grond, dat werd opgepakt door meisje A en bij meisje B op de tafel gelegd, waarna mijn zoon dit terugpakte. Hierop draaide meisje B de vinger van mijn zoontje om, die toen schreeuwde. Dit is door juf opgevat als popcorn van een ander pikken, bovendien was hij al eerder gewaarschuwd voor schreeuwen en werd op de gang gezet. Hierdoor zat zijn "prikkel-emmerje" vol. Hierna wilde juf met mijn zoon spreken, die gaf aan hier te boos voor te zijn (wat ik al heel knap vind), maar wel bereid om met zijn vaste leerkracht te spreken. Hier nam juf geen genoegen mee, wel kon hij het gesprek aangaan met zijn vaste leerkracht erbij. J. was daar ook te boos (overprikkeld?) voor. Hier is toch op aangedrongen, waarop J is gaan huilen en gaan schreeuwen en uit de situatie probeerde te komen (weglopen), hij heeft ook aangegeven met rust gelaten te willen worden, waar geen gehoor aan werd gegeven. Op dat moment belde juf mij. J. gaf bij mij aan behoefte te hebben aan rust, dit heb ik dan ook geadviseerd. Hij mocht daarop 5 minuten in een rustige kamer zitten. Hierna gaf hij aan bereid te zijn om te praten met juf, die echter al op het hoofdgebouw was, afgesproken is dat hij vrijdag met haar praat. Het laatste staartje van de ochtend heeft hij nog zelfstandig kunnen werken.

Ik merkte dat hij vandaag erg druk en aanhankelijk was en het hem erg geraakt heeft.

Vannacht slecht geslapen en ik merk dat mijn zoon ook niet in zijn gewone doen is