En zo kreeg kerst een naar einde

Ik vind het knap van je broer dat hij alleen maar dreigde met een tik voor zijn billen. Als ik gebeten wordt door een kind van 6 jaar (sorry, maar voor een zesjarige vind ik dit geen normaal gedrag) ben ik bang dat ik gewoon meteen een tik uitdeel op zijn/haar billen. Gewoon als reflex. Die van mij kan er dan sowieso een krijgen, maar bij een kind van een familielid zou het mij ook bijna gebeuren. Ik zou het dan ook zeker op die manier uitspreken.
De rest van het verhaal blijf ik vreemd vinden, ik denk dat er dan toch meer speelt dan alleen dit stukje.

Het is nu eenmaal gelopen zoals het gelopen is, daar kan je weinig meer aan veranderen. Ik zou idd wel van een afstand kijken naar wat er nu gebeurde. Ik had zelf niet mijn broer aangevallen maar mijn kind gecorrigeerd. Door het andersom te doen geef je een signaal af dat je broer de "foute" was ipv je kind. Ik begrijp heel goed dat je broer (en later je moeder) daar boos over werd. Schijnbaar is dat zo hoog opgelopen dat je broer weg ging en je moeder legde dat weer bij jou....allemaal wel begrijpelijk voor mij.

Ik zou zowel je broer als je moeder bellen of langs gaan en mijn excuus maken. Liever gisteren dan vandaag.

Je broer geeft aan dat hij niet mag bijten want anders...
Nou, dan weet je zoon wat hem te doen staat: niet meer bijten! Doet hij dat wel? Dan weet hij wat de gevolgen zijn...

Ik snap niet wat het probleem was eerlijk gezegd... Zeker omdat hij al 6 is kan hij dit zelf voldoende overzien!

Sterkte met het oplossen van deze ruzie...

Ik snap je broer zijn reactie wel en had hem genegeerd en je zoon wel even duidelijk gemaakt dat dit niet mag.
Waarschijnlijk zag je zoon op dat moment even geen uitweg meer en is gaan bijten doet mijn zoon ook als hij zich geen raad meer weet.
Hij is ook autistisch en nee het mag niet meer op die leeftijd maar dat dringt niet tot ze door op dat moment en mijn zoon is al 10.
Ik zou even afstand nemen en als de gemoederen gedaard zijn even met z'n drietjes om tafel gaan om het uit te praten.

Gedaard moet bedaard zijn.

Ik ben Tiesmv3jongens

Ik vind eigenlijk dat je het heel erg groot maakt allemaal. Voor een opmerking dat oom iets terug doet als neefje bijt. Je begint je post al met "kerst zal nooit meer kerst zijn". En natuurlijk de vreemde verwachting dat kerst de tijd is dat iedereen vrolijk hoort te zijn (kerst met familie behoort in de top tien van stressfactoren!!).
Kom op, zet een stap opzij en bekijk je eigen rol hierin. Wat is er nu helemaal gebeurd en waarom is dit zo groot voor jou? Wat vertel je allemaal niet? Is je broer een monster met neigingen tot zware mishandelingen en wilde je je kind beschermen?

Ik ben het grotendeels eens met de reacties die al zijn gegeven hier.

Ik begrijp dat het niet fijn is dat mensen je kind de hele avond lang zitten opjennen, om ze dan toe te spreken als het kind volgens hun te ver gaat. Ik zou daar inderdaad steeds iets van zeggen. Eerst vriendelijk, maar als het niet helpt, ook steeds dwingender.

Een tweede punt gaat over jouw principes over kinderen opvoeden, en hoe ver je daarin wil gaan naar anderen toe. Ik kan daar geen waarde-oordeel over vellen, want iedereen is anders en ziet dat op haar eigen manier. ik kan wel zeggen dat ik jouw houding helemaal niet herken bij mezelf. ik heb ook zo mijn principes waar ik aan vasthoud, maar ik ben daar ook realistisch in. Ik vind dat ikzelf niet kan verwachten dat iedereen in mijn dichte en verre omgeving dezelfde principes hanteert, of deze principes ook te allen tijde in gedachten kan houden als hij of zij bij mijn kinderen is.
Vanuit dit standpunt kan ik enkel maar zeggen: relax! Je broertje heeft waarschijnlijk gereageerd in een reflex omdat hij diep vanbinnen het 'absoluut niet slaan'-principe zelf niet hanteert. Je kan daar boos om worden, daar kan ik niets over zeggen, dat is je goed recht, maar zo lang je kind er niets blijvends aan overhoudt, zou ik echt zeggen: relax! Je kan ze nog zoveel mooie principes leren, er zullen altijd wel momenten of situaties komen (ook als je er niet bij bent!) waarin andere principes gehanteerd worden. Betekent dit dat je kind telkens wat meer 'verpest' zal worden? natuurlijk niet! Jij bent hun mama, wat jij hen leert, blijft zeker hangen hoor, ook al zien ze soms ook andere dingen bij andere mensen.

Een derde situatie is hier natuurlijk wel de reactie van je moeder en je broer, die ophet eerste gezicht inderdaad wat buiten proportie lijkt. Maar hier ben ik van mening dat ik er niet bij was, en dat er dus heel wat onbekenden zijn: zijn er in het verleden al dingen gebeurd/gezegd die jij niet vermeldt? Hoe was de sfeer eerder op de avond? Met welke woorden en hoe hevig ben jij boos geworden? ... Hier kan ik dus ook niets zinnigs over zeggen.

Dus, als besluit, misschien wat tips voor alle spelers in dit verhaal!

Jijzelf: relax! Bekijk de situatie even nuchter (zeker het slaan op zich) en eerlijk, en probeer je in te leven in hoe anderen het hebben beleefd

Voor je broer: grow up en aanvaard dat je zus bepaalde opvoedprincipes strikt hanteert. Probeer daar in de mate van het mogelijke rekening mee te houden, ook al zal dat niet altijd lukken. Maar doe gewoon je best, ook al is het maar voor de lieve vrede in de familie

Voor je moeder: laat het even een paar dagen rusten en wees dan bereid om rond dit voorval aan tafel te gaan zitten met je beide kinderen. Vertrek daarbij niet vanuit het 'jij', maar vanuit jezelf. Dat wil zeggen: vertrek niet vanuit beschuldigingen ('jij was fout omdat je bent beginnen roepen'), maar vanuit je eigen gevoelens ('het heeft me gekwetst dat je bent beginnen roepen'). Op die manier kom je tot een serener gesprek.

Ik kan me de reactie van je broer heeeel goed voorstellen! En jou reactie vind ik erg overdreven en belachelijk. Jammer dat het zo uit de hand moest lopen. Vooral voor je moeder. Zij heeft zich waarschijnlijk verheugd op een leuke kerst, heeft d´r best gedaan en dan dit. Ik zou ook teleurgesteld zijn.

Misschien is het een idee om niet alle dingen die er op die avond fout zijn gegaan bij anderen te zoeken maar bij jezelf?

Quote Anoniem:

Ik kan me de reactie van je broer heeeel goed voorstellen! En jou reactie vind ik erg overdreven en belachelijk. Jammer dat het zo uit de hand moest lopen. Vooral voor je moeder. Zij heeft zich waarschijnlijk verheugd op een leuke kerst, heeft d´r best gedaan en dan dit. Ik zou ook teleurgesteld zijn. Misschien is het een idee om niet alle dingen die er op die avond fout zijn gegaan bij anderen te zoeken maar bij jezelf?

Ik vind nu juist de reactie van de moeder onbegrijpelijk.

Ik kan de TO begrijpen, de broer ook tot op zekere hoogte, maar je zou toch verwachten dat de moeder in staat is om hier beter mee om te gaan dan ze gedaan heeft.

Ik heb alle reacties gelezen. En aan veel reacties heb ik goede feedback. Ook reacties die mij volledig begrepen. Dank daarvoor.

Maar er staan ook reacties bij waa ik niks mee kan. Daar zal ik maar verder niet op ingaan.

Vandaag belde mij moeder mij op. Ze is net langs geweest en we hebben het uitgepraat. Zelfs mijn moeder beaamde dat mijn broer veel te ver is gegaan. De hele avond lang en dat het bijtincident en de opvolgende reacties de bekende druppel was. Ze gaf ook al aan dat op het moment dat mijn broer daar binnen kwam er gelijk een hele hoop spanning mee naar binnen kwam.

Ik zeg niet dat ik onschuldig ben. In tegendeel. Ik had misschien mijn mond moeten houden. Maar ik ben nog steeds van mening dat hij niet moet dreigen mijn kind te slaan (waar hij toe in staat is).

Fijn dat je het met je moeder hebt uitgepraat is tenminste een ding opgeklaard.
Misschien kan je het nu voor jezelf een stukje afsluiten.

Ik snap je helemaal! Niemand dreigt mijn kind! Ook niet mijn broer. Dreigen om mijn kind (ook al heeft hij/zij iets geflikt) een klap voor zijn/haar kont te geven, ff serieus? Ik sla zelf nooit, en ook dreig ik niet met slaan, zou wat zijn zeg!

Dat je moeder daarna uit haar dak gaat tegen jou, tja, beetje raar is dat wel. Misschien heeft ze niet helemaal meegekregen wat er speelde?

Maar goed, ik geef je groot gelijk.

groetjes
Wanouk

Ik zie dat mijn reaktie mosterd na de maaltijd is. Fijn dat je het heb uitgepraat met je moeder!

Wat fijn dat je moeder is langsgeweest. Heeft ze nog kunnen vertellen waarom zij zo uit haar plaat is gegaan?

Huh maar waarom ging je moeder dan zo uit haar plaat als ze nu zegt dat het aan je broer lag?

Denk dat het handig is om t met zn alle uit te praten

Fijn dat je het met je moeder uit hebt kunnen praten.
Gaan jullie samen in gesprek met je broer?
Want net als anoniem denk ik ook dat dit beter met zijn allen besproken kan worden dan met ieder apart.
Kijk naar je moeder, in het heetst vd strijd was ze boos op jou, terwijl ze het achteraf anders ziet.
Dat is iets wat zij denk ik beter zelf uit kan leggen dan dat jij dat tegen je broer moet vertellen.

Succes met verder oplossen.