Wat heeft dit te betkenen?

Ik denk dat het zeker niet slecht is om je ook in je man te verplaatsen. 
Waarschijnlijk voelt hij zich superschuldig, heeft hij degene waarvan hij 't meeste houdt zo enorm gekwetst dat er geen woorden voor zijn. Wat moet hij, wat kan hij? Enkel maar hopen dat met zijn stomme acties niet zijn hele wereld in elkaar stort. Weggaan ziet hij misschien als het begin van het einde, iets loslaten waar hij dan vervolgens totaal geen grip meer op heeft. 
Voor jou is het enorm zwaar, zo'n klap, daar sta je gewoon van te duizelen op je voeten, logisch dat je niet weet wat je doen moet. Je voelt je zo erorm gekwetst dat je geen lucht lijkt te krijgen, hem weg willen, uit jouw buurt is dan een logische reactie. 
Maar of het helpt... dat valt nog te bezien. 
Als jullie er uit willen komen en dat is op zijn minst het proberen waard, moeten jullie het samen doen. 

Het is echt verschrikkelijk rot wat er gebeurd is, maar het kan slijten. Ofwel slijt het niet en blijft het altijd tussen jullie instaan. Dat is iets wat jij nu moet ondervinden, maar geef het tijd. Dit is echt niet niks, je hele wereld staat ineens op losse schroeven. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Je schreef dat je man therapie heeft gehad om beter te leren communiceren, maar heeft hij ook therapie/behandeling gehad voor zijn depressieve/passieve houding?

'k Vind het (in zekere zin) wel grappig dat je schrijft dat je eigenwijs bent, eigenlijk geen hulp van buiten af wilt - dat kan ik me zó goed voorstellen!
Maar soms moet je echt door de zure appel heen bijten.
De verandering bij je man, zoals je schrijft, is echt niet goed!
Duidelijk is dat jij nu ook niet gelukkig bent in je relatie, na verloop van tijd gaat je dat echt op breken als er niets verandert.
Ik denk dat je diep in je hart best weet wat je wilt, probeer dat duidelijk te krijgen en te houden voor jezelf

Wens je nog heel veel liefdevolle jaren met man en kinderen!

Quote to:

Het is niet altijd even makkelijk geweest. Zeker zijn medicatie. Dat hij vaak verward was voor mijn gevoel en een gesprek op niveau onmogelijk was. Ik heb hierdoor ook een muur opgebouwd. Wat ik kan veranderen. Ik bespreek alles, hij vind alles best. Ik ben wel een vrouw die weet wat zij wilt. Hij vind dat fijn. Wij hebben zelden onenigheid. Begin van onze relatie wel. Maar wat valt jullie op? Wie weet helpt het.

Wat mij opvalt?
Het is meer wat ik denk hoe het gaat verlopen..

je bent nu kwaad, verdrietig, gekwetst enz.
Logisch!
Ik denk dat het heel veel tijd en tranen gaat kosten, maar dat je bij m blijft.
Heb het gevoel dat als het gezakt is bij jou (wat natuurlijk niet 123 zo is) jullie weer op de oude voet verder gaan.

En ik laat me er niet over uit of dat goed is of juist niet, dat kan ik ook niet.

Alleen jij moet voor jezelf bepalen wat je wilt. En dat lukt je nu niet, denk ik.
1) omdat het net gebeurd is
2) omdat je meer praat in je stukjes over wat HIJ wil en jezelf vergeet
3) omdat jullie steeds bij elkaar zijn: zo blijft het troebel.

ik zou toch even afstand nemen, zodat jullie beide goed kunnen nadenken of je nog vertrouwen hebt in elkaar, hoe het is zonder elkaar en of je elkaar gaat missen. ik zou je niet aanraden om  te eisen dat hij je een reden geeft. Als je besluit verder te gaan kun je daar ook eisen aan stellen, want, wat als het weer gebeurt? En hoe kan hij weer krediet opbouwen?

Ik zie nergens staan dat iedereen roept dat TO bij haar man weg moet gaan hoor. Ik zie wel reacties op het feit dat zij hem gevraagd heeft weg te gaan zodat ze even een time out konden nemen, die hij vervolgens negeert. 

Dan lees je niet goed.

En hoe is het nu?

Dan is relatietherapie wellicht goed. Daar kunnen jullie leren goed naar elkaar te luisteren en alles op een goede manier verwerken.

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Mooi dat je weer de goede dingen kunt zien van je man.
Moeilijke periodes horen er helaas bij in een relatie, het is dan ook wel weer duidelijk of je echt voor elkaar wilt gaan of niet.
Wens jullie nog heel veel gelukkige jaren!

Super! 
Heel veel sterkte de komende tijd, het is niet makkelijk. Sta het jezelf ook toe om je af en toe rot te voelen en ga er dan mee naar je man. 
Liefde overwint wel, nu is het tijd om te slijten

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Quote to:

Ik ben toch trots op mezelf dat ik geen emotionele keuzes heb gemaakt tot nu toe.

Daar mag je ook trots op zijn

Dat mag je zeker zijn!
Ik hoop oprecht dat jullie er samen uit kunnen komen... fijn dat hij je nu de rust geeft die je nodig hebt en fijn ook dat hij het boetekleed aantrekt... dat biedt perspectieven. Veel sterkte, wat een rotsituatie... maar wel met hoop nu...

To, als je man relatietherapie voor zou stellen, om er samen nog sterker uit te komen.. weiger je dan ook?

Hoe is het nu?

hoe gaat het nu?