Menu
 

Topic:

Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...

Anovoornu  schreef op: 13-12-2012 13:46:28
Vreselijk, In 2 dagen tijd hebben zich hier 2 jongeren zichzelf van het leven beroofd. De ene dag een meisje van 15 jaar oud is voor de trein gesprongen voor de ogen van haar klasgenoten. Een dag later een 16 jarige jongen.. 

Het meisje heeft 2 jaar geleden een prijs gewonnen met haar gedicht over pesten:
Op mijn vorige school,
ben ik erg gepest.
Ik was anders dan de andere,
anders dan de rest. 
Ik weet niet waarom,
het begon als een spel.

Het liep uit de hand,
en eindigde voor mij in een hel.
Het ging 3 jaar door,
en niet alleen schelden.
Wat ik ook elke dag hoor.
Ik had er echt genoeg van, 
het zat me tot hier.
Nu ben ik daar weg, 
met heel veel plezier.
Diep van binnen ben ik bang,
want straks herhaalt het zich weer,
dan voel ik die pijn weer,
en dat wil ik nooit meer




Mijn hart huilt, wat vreselijk wat deze jongeren hebben moeten meemaken. 


Ik hoop dat het pesten ooit stopt..

 
Quote
Navigatie
Vorige | 1 | 2 | 3 | Volgende
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Senna  schreef op: 14-12-2012 17:18:53
Ik dnek dat er maar weinig mensen zijn waarbij het gepest worden hen niet gevormd heeft.
Bij de één zal dit meer omvatten dan bij de ander.

Anoniem, ik herken wel een beetje wat jij schrijft over vriendschappen. Oppervlakkig is gezellig, maar wanneer ik mezelf meer moet geven vind ik het moeilijk. Het maakt me heel onzeker.

Jij mag zeker trots zijn op jezelf, op wie en wat je bent en hoe je in het leven staat!
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Suus  schreef op: 14-12-2012 17:27:30
Ik denk dat ik Anoniem herken, mensen zien meer dan je denkt

Treiteren vind ik verschrikkelijk, iemand bewust kapot maken op oudere leeftijd. Dat vind ikw el iets anders dan basisschoolkinderen. Ik denk dat pesten/plagen en gepest en geplaagd worden in zekere mate helemaal niet verkeerd is en zelfs bijdraagd aan je ontwikkeling.

Persoonlijk denk ik dat pesten te veel als 1 woord en betekenis gezien wordt. Er zijn allerlei omstandigheden zoals ik hierboven benoemde en ik denk dat sommige mensen een bijzonder beeld hebben van pesten.... ik zie in dit topic toch ook postings staan van mensen die ik op internet toch echt heb zien treiteren danwel buitensluiten.

Als zelfs volwassenen dat doen...hier, of op het werk, in de buurt.... hoe wil je kinderen vertellen dat het verkeerd is?

 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Mafkees  schreef op: 14-12-2012 17:32:14
daar heb je een punt Suus.
wat is pesten, plagen, treiteren, klieren?

ik heb eerder aangegeven in het topic dat ik zelf vroeger ook een pester was.
ik praat het niet goed, maar bij ons ging het om uitlachen, flauwe grappen maken op de naam, tas verstoppen etc.

als ik nu meer verhalen lees of wel eens op tv hoor, schrik ik me kapot. dát is pesten.
maar goed, iedereen vat het ook weer anders op.

mijn oud-klasgenootjes die ik heb gepest heb ik dus opgezocht, later.
ook zij ervaarde het als pesten moet ik zeggen.

in het dagelijks leven pesten/plagen we allemaal wel eens denk ik.
wat je benoemd Suus. iemand buitensluiten, iemand negeren...kan ook verdomde zeer doen en wat valt er dan onder echt pesten?
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Senna  schreef op: 14-12-2012 17:38:23
Wanneer het slachtoffer zich er rot onder voelt vind ik het tijd om te stoppen. Of het nu plagen, pesten, klieren of treiteren is. Ik denk dat kinderen die grens minder goed zullen zien, maar de meeste volwassenen zouden dat toch wel moeten kunnen denk ik.

 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Boterbloem  schreef op: 14-12-2012 17:41:28

Ben vroeger ook behoorlijk gepest. Op den duur moesten we elke dag tussen de 10 en 15 km fietsen door een bos waar wel eens engerds liepen. We moesten samenfietsen maar ik kon met mijn longklachten niet snel. Elke keer fietsen de anderen snel weg en met z'n allen hadden ze afgesproken te zeggen dat ik degene was die niet mee wilde met hun. Ik kon zeggen wat ik wilde, maar omdat zij met de hele groep anders beweerden werden zij geloofd, zelfs door mijn ouders. Pas veeeeeeeeeeeel later kwamen ze er achter dat het anders zat. Door dit alles viel ik op heel veel plekken buiten de boot. Overal kwam ik dezelfde kinderen tegen. Het heeft tot voor kort mijn leven echt bepaald bij alles. 


 


Ben me daar alleen nooit zo bewust van geweest. Pas toen ik veranderde merkte ik hoe extreem het door mijn leven heen zat. 


 


Het heeft wel bepaald dat ik dus niet klakkeloos een groep geloof. En wat wil nou het 'toeval': laatst maakte mijn zoon hetzelfde mee. De juf had hem straf gegeven omdat de kinderen zeiden dat hij iets had gedaan (niets met pesten te maken overigens geloof ik, hij is erg druk en wil graag altijd als eerste iets, dus ik denk dat ze het gewoon slecht hebben gezien maar weten: Hij doet dat altijd dus zal hij het wel hebben gedaan).
Later bleek dat 2 het wel goed hadden gezien maar die wilden niets zeggen omdat alle anderen wat anders zeiden en ze toch niet geloofd zouden worden...


 


Juf heeft keer op keer gezegd: projeecteer je verleden niet op je kind. Ik kon zeggen wat ik wilde dat ik dat niet deed alleen dat ik niet meer klakkeloos uitging van wat de groep zei en uiteindelijk heeft ze excuses gemaakt voor hoe het is gegaan (zij had het niet gezien maar ging dus af op de verhalen wat mijn zoon erg bang en onzeker maakte op school, ze heeft ook excuus aan hem gemaakt en heeft het echt ontzettend goed opgelost, alleen maar hulde!)

Kan nu ook pas weer goed tegen plagerijtjes. Eerder kroop ik direct in de slachtofferrol (zie ik ook pas achteraf overigens). Heb veel plagerijtjes later opgevat als pesten.

 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Suus  schreef op: 14-12-2012 17:42:52
Dat ben ik met je eens Senna... maar... er zijn ook volwassenen en/of kinderen die denken dat ze gepest worden terwijl dit helemaal niet het geval is.

Ik denk helaas dat heel veel volwassenen wb pesten net zo erg zijn.... terwijl het voo rhen te overzien is
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Senna  schreef op: 14-12-2012 17:48:27
Tuurlijk is het zo dat plagen als pesten gezien kan worden. En dat zal ook regelmatig gebeuren en afhangen van het karakter van degene die gepest/geplaagd wordt.
Maar maakt dat het minder erg voor diegene? Wanneer hij/zij het er echt moeilijk mee heeft, er problemen door krijgt of er zelfs door in een isolement komt?

Mijn man plaagt Y en T graag. Y vindt dat heel moeilijk en voelt zich daardoor onzeker en/of gaat huilen. Een plagerijtje is prima, daar moet ze ook mee leren omgaan. Maar wanneer dit buiten het gezin stelselmatig gebeurt, ben ik bang dat zij dat als pesten zal gaan zien. Dat is niet goed van haar, maar dan gata plagen dus te ver, hoe onschuldig in eerste instantie bedoeld.
En dan heb ik het niet over zomaar een los plagerijtje, maar over regelmatig plagen
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Boterbloem  schreef op: 14-12-2012 17:50:53

Maar is het niet zo dat het juist de regelmaat is wat het pesten maakt?

Het gaat niet om de bedoeling van de plager/ pester. Het gaat volgensmij meer om de opvatting van de geplaagde/ gepestte...


Los een keer plagen is idd heel iets anders als stelselmatig.

 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Suus  schreef op: 14-12-2012 17:51:26
1 van mijn motto's is dat je iemands gevoel serieus moet nemen omdat ookal is iets anders... het gaat om hoe iemand het ervaart. Dus het maakt het niet minder erg. Maar...als er niet daadwerkelijk gepest wordt kan er niemand stoppen en zal degene die het pesten in haar hoofd heeft zitten zelf moeten oplossen dat ze dat voelt. (niet alleen, maar wel zelf)

 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Suus  schreef op: 14-12-2012 17:52:55
Ik denk uberhaupt dat het pest/plaagprobleem beter aan te pakken is bij de gepestte/geplaagde dan bij de pester of plager. Je kan anderen niet veranderen, wel hoe je ermee om gaat. Nu lost dat niet alles op uiteraard, maar is niet onbelangrijk.
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Boterbloem  schreef op: 14-12-2012 17:53:59

Quote Suus:
1 van mijn motto's is dat je iemands gevoel serieus moet nemen omdat ookal is iets anders... het gaat om hoe iemand het ervaart. Dus het maakt het niet minder erg. Maar...als er niet daadwerkelijk gepest wordt kan er niemand stoppen en zal degene die het pesten in haar hoofd heeft zitten zelf moeten oplossen dat ze dat voelt. (niet alleen, maar wel zelf)


Mee eens. Maar hoe kom je daar achter he? Dat lijkt mij zo moeilijk. Want wordt er wel gepest dan zal het niet rijkelijk toegegeven worden...
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Mama_anja  schreef op: 14-12-2012 20:19:22
als ik het zo lees en zie allemaal ( ben zelf van af groep 3 tot an 2e mbo gepest ) 
heb ik zin om iedereen door elkaar te rammelen waar zijn we nou helemaal mee bezig 
laat op elke school het programma over de streep of zo komen dit is toch niet te geloven 

de kinderen die dit doen worden steeds jonger 
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Senna  schreef op: 14-12-2012 20:22:18
Hoezo Mama_anja?
Pesten en gepest worden is van alle leeftijden. En denk dat suicide op die leeftijd ook regelmatig voorkomt zonder pesten.

Suus, ik denk ook dat er bij de gepeste heel veel "winst" te behalen valt. Maar zoals Boterbloem zegt, hoe kom je daarachter? Mijn omgeving heeft niks gemerkt in de tijd dat ik gepest werd. Heb er pas achteraf over gesproken.
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Suus  schreef op: 14-12-2012 20:44:05
Je komt niet altijd overal achter denk ik.... en soms zijn dingen zoals ze zijn. Of een kind gepest wordt, pest, onzeker is, iets anders mee gemaakt heeft.... niet alles is controleerbaar.

 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Senna  schreef op: 14-12-2012 20:56:39
Vind deze wel heel raak, van een journalist:




Fleur,


Ik ken je niet. En ik zal je ook nooit meer leren kennen.


Dinsdagochtend in alle vroegte besloot jij dat het genoeg was. Je gooide jezelf voor de ogen van je schoolgenootjes voor de voortrazende trein. Je was het pesten zat.


Door die wanhoopsactie bracht je onze levens even bij elkaar.


Ik heb met je schoolgenootjes gesproken. Aangebeld bij je ouders. Gesproken met de vrouw die je lange tijd en met grote regelmaat onder haar hoede nam. We hebben gezocht naar je foto. En gevonden. Ik heb uren op de plek gestaan waar je uiteindelijk stierf.


Omdat journalisten nu eenmaal iedere dag proberen de wereld te begrijpen. Zelfs dat wat op het oog onbegrijpelijk lijkt.


We hebben elkaar nooit ontmoet. En achteraf is dat jammer. Omdat ik je iets had willen vertellen.


Dat ik misschien wel een heel klein beetje weet hoe je je voelt. Dat ik je wanhoop van dichtbij heb meegemaakt. En dat ik zelf ook wel eens een punt hebt bereikt waarop het er even allemaal niet meer toe deed.


Ik had je willen vertellen dat het leven nooit hetzelfde blijft. Dat er dingen veranderen. Dat je misschien over een jaar wel een lieve vriend zou hebben getroffen. Iemand die je wel dagelijks liet weten hoe mooi je eigenlijk was.


Dat je misschien in de toekomst wel leuke collega’s zou hebben gekregen. Die zouden hebben gezegd dat je goed bent in je werk.


En dat de mensen aan wie ik je foto heb laten zien helemaal niet begrijpen dat ze je allemaal pesten om je uiterlijk.


Dat had ik je willen vertellen.


Maar misschien had het wel niets uitgemaakt. Misschien hebben heel veel mensen in je omgeving dat wel tegen je gezegd. En gaat het uiteindelijk helemaal niet om hoe mensen over je denken.


Maar hoe je over jezelf denkt.


Dat had ik allemaal willen zeggen. Maar het doet er niet meer toe. Het is nu te laat.


Te laat om nog heel hard te schreeuwen dat het leven godverdomme niet hoort te stoppen op je vijftiende.


En dat me dat hard raakt.

 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Liefje  schreef op: 14-12-2012 21:49:54

Quote Senna:
Vind deze wel heel raak, van een journalist:




Fleur,


Ik ken je niet. En ik zal je ook nooit meer leren kennen.


Dinsdagochtend in alle vroegte besloot jij dat het genoeg was. Je gooide jezelf voor de ogen van je schoolgenootjes voor de voortrazende trein. Je was het pesten zat.


Door die wanhoopsactie bracht je onze levens even bij elkaar.


Ik heb met je schoolgenootjes gesproken. Aangebeld bij je ouders. Gesproken met de vrouw die je lange tijd en met grote regelmaat onder haar hoede nam. We hebben gezocht naar je foto. En gevonden. Ik heb uren op de plek gestaan waar je uiteindelijk stierf.


Omdat journalisten nu eenmaal iedere dag proberen de wereld te begrijpen. Zelfs dat wat op het oog onbegrijpelijk lijkt.


We hebben elkaar nooit ontmoet. En achteraf is dat jammer. Omdat ik je iets had willen vertellen.


Dat ik misschien wel een heel klein beetje weet hoe je je voelt. Dat ik je wanhoop van dichtbij heb meegemaakt. En dat ik zelf ook wel eens een punt hebt bereikt waarop het er even allemaal niet meer toe deed.


Ik had je willen vertellen dat het leven nooit hetzelfde blijft. Dat er dingen veranderen. Dat je misschien over een jaar wel een lieve vriend zou hebben getroffen. Iemand die je wel dagelijks liet weten hoe mooi je eigenlijk was.


Dat je misschien in de toekomst wel leuke collega’s zou hebben gekregen. Die zouden hebben gezegd dat je goed bent in je werk.


En dat de mensen aan wie ik je foto heb laten zien helemaal niet begrijpen dat ze je allemaal pesten om je uiterlijk.


Dat had ik je willen vertellen.


Maar misschien had het wel niets uitgemaakt. Misschien hebben heel veel mensen in je omgeving dat wel tegen je gezegd. En gaat het uiteindelijk helemaal niet om hoe mensen over je denken.


Maar hoe je over jezelf denkt.


Dat had ik allemaal willen zeggen. Maar het doet er niet meer toe. Het is nu te laat.


Te laat om nog heel hard te schreeuwen dat het leven godverdomme niet hoort te stoppen op je vijftiende.


En dat me dat hard raakt.




pff wat goed verwoord
 
Quote
RE: Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Jo  schreef op: 14-12-2012 21:53:45
Prachtig!
 
Quote
Navigatie
Vorige | 1 | 2 | 3 | Volgende


Reageren op Weer e kinderen zelfmoord gepleegd...
Naam
Bericht