mijn meisje :(

Mijn dochter is vorige week 8 geworden. Toen ze 2 was heeft ze waarschijnlijk een hartstilstand gehad. We waren bezig met plassen op het potje. Ik vergeet het nooit meer, ze ging s'morgens om 7 uur beneden op het potje plassen. Haar zusje was een maand of 5. Dus ik zet haar erop en draai me om en hoor inene een doffe klap. Dus ik draai me om en wil zeggen, wat doe jij nou??? Maar daar lag ze...lijkwit, geen kleur, ogen groot, maar niet sprekend.  Uit een reactie til ik haar op, ze is een vaatdoek, zo slap. Ik roep naar mijn man die nog in bed ligt omdat hij de  nachtdienst  in moet. Die komt. Ik geef haar uit pure wanhoop een klap op haar billen, terwijl mijn man 112 belt. Geen reactie...niets. Ze ademt wel, maar heel oppervlakkig, korte stootjes. Ik gil dat de ambu moet opschieten, want ik heb het gevoel haar kwijt te raken, Dus ik heb haar in mijn armen en blijf maar roepen,  Ik hoor de sirenes, de ambu is er....Ik moet haar op de salontafel leggen onder de grote lamp. de brancard staat binnen. en het enige wat de ambulanceverpleegkundige zegt is: we gaan nu! Sta ik in mijn pyama, Snel een broek en trui aan terwijl ze ons meisje installeren op de brancard aan de zuurstof. Ik ga mee, mijn man gaat zijn moeder bellen voor onze andere dochter, die alles heeft aangezien vanuit der wipstoel. de ambulance gaat rijden en het enige wat de verpleegkunidge naar de chauffeur gilt is rijden, rijden. De crashkoffer wordt erbij gepakt en het enige wat ik hoor is de sirene en ik verbaas me erover hoe de wereld stopt. Aangekomen in het ziekenhuis staat er een kinderarts en neuroloog en cardioloog te wachten. Ze wordt onderzocht en intussen ademt ze al iets beter. Maar ze ziet zo grauw. zo grauw. Geen leven en haar ogen staan nog steeds wild. Groot en niet sprekend.  Langzaam komt ze bij en wordt ze opgenomen....... S'middags speelt ze in de ballenbak, net of er niets gebeurd is. de kinderarts staat er van te kijken, zelfs zij dacht dat ons meisje het niet ging halen.
Maanden van onderzoeken gaan voorbij en een aantal opnames verder. Ons meisje blijft klagen over buikpijn en is geregeld even van de wereld. Krijgt een blauw masker rond mond en neus, richting slapen. Zo raar. Waarschijnlijk heeft ze het QT syndroom,maar dat valt moeilijk te achterhalen op deze leeftijd en komr meestal pas tot uiting op latere leeftijd, vooral in de pubertijd. Mijn schoonvader heeft dit ook, komen we later achter. Die heeft op 59 jarige leeftijd in onze auto een hartstilstand gehad, die ik gelukkig met goed resultaat zelf heb gereanimeerd. Die is nu in het bezit van een ICD. Mijn schoonvader was voor die tijd ook al vaker weggevallen en zijn hart kwam  zelf weer op gang door de val. Bij ons meisje is door de val van het potje, waarschijnlijk haar hartje weer vanzelf gaan kloppen. Dus ze wordt goed in de gaten gehouden, nu nog steeds, dat geeft ons als ouders een beetje rust.
En morgen moet ze vervroegd naar de kinderarts, want ze klaagt weer vaak over buikpijn heeft dagelijks hoofdpijn wat haar belemmerd op school. Slikt daar op adves van de huisarts nu dagelijks 3 paracetamol voor. Haar bloed gaf pfeiffer aan een poosje geleden, maar nu was dat weer uit der bloed. Soms klaagt ze over wazig zien, maar voor de ogentest slaagt ze met vlag en wimpel.

Ik maak me best zorgen, het zal altijd mijn zorgenkindje blijven en altijd de angst dat het weer gebeurd, want dat kan.

Zo even mijn verhaal kwijt, lucht een beetje op,ben best zenuwachtig voor morgen.

We zijn terug. Het wordt nu eerst als los probleem gezien, die hoofdpijn en misselijkheid. Dus moet ze 18 dec eerst door de mri. Ze hebben weer bloed afgenomen. En zo gaan ze stapje voor stapje weer verder kijken.
Als  ze toch denken dat het in verband staat met der hart, dan wordt ze weer terug naar het sophia gestuurd. @ Een mama...jij bent dus met je dochter in Leiden? Anders wil ik dat ze haar daar nakijken. Als daar een specialist zit. Dankjewel voor het delen van je ervaringen!

Dankjewel voor het meelven allemaal.  Nu weer even alles laten bezinken. En we beginnen weer van voor af aan. Een dikke kus voor mijn meisje!