boos op juf

gisteren ben ik met mijn zoon bij de dokter geweest omdat hij heel veel pijn in zijn been had
wat blijkt hij had een verrekte spier in zijn been en van de dokter moest hij gisteren en vandaag even zijn been goed rust geven en kon hij woensdag weer naar school.
Omdat ik maandag had gebelt dat hij na de dokter weer naar school zou komen, ben ik na het halen van mijn jongste zoon even naar de juf gelopen met uitleg en verteld wat de dokter had gezegd, was allemaal geen probleem alleen mijn zoon had vandaag een spreekbeurd dus ze had gevraagt of hij het vandaag toch wilde proberen, ik had gezegd dat ik het zou aankijken en ik zou laten weten of hij naar school zou komen vandaag.
Vannacht had hij amper geslapen van de pijn en heb ik toch het advies van de dokter opgevolgt en hem thuis gehouden.
Mijn andere zoon zou dat doorgeven aan de juf en verder niks aan de hand zou je zeggen.
Ik kom mijn jongste zoon ophalen van de creche (die zit vast aan de basisschool) en ik word door de juf van mijn oudste uit het lokaal gehaald en krijg een preek want hij was leerplichtig en niemand wist waar hij was en ik had tegen haar gezegd dat hij zou komen.
Ik vroeg heeft mijn andere zoon het niet doorgegeven dan? jawel zegt ze maar dat is niet de gang van zaken en hup een volgende preek

Nou geef ik toe ik had beter even zelf kunnen bellen inderdaad maar ben er toch niet van gedient dat ik word behandeld als 1 van haar leerlingen.
Dat zij het er niet mee eens over hoe ik heb gehandeld dat mag en kan ze best op een normale manier tegen mij vertellen en niet dit gepreek, ze gaf me nog net geen straf zeg maar, voelde me echt weer een klein kind die op haar kop kreeg van de juf.
normaal heb ik mijn woordje wel klaar maar nu wist ik toch even niks te zeggen.

dus ik zit er aan te denken om haar een mailtje te sturen om er even op terug te komen dat ik het niet prettig vind om als een leerling behandeld te worden, ik ben een moeder van een leerling en ookal had ik het even anders kunnen doen dat het haar nog niet het recht geeft om mij het gevoel van een klein kind te geven, ze wist waar hij was dus ongerust kon ze niet zijn en aan de andere kant had ze ook even naar huis kunnen bellen om te vragen waar hij was, iets wat ze normaal gesproken ook gedaan zou hebben.

wat vinden jullie? kan ik er een mailtje tegen aan gooien of het maar zo laten?

ik had hem inderdaad zelf ziek moeten melden maar inprincipe had ik dat al gedaan toen ik maandag met haar sprak en haar vertelde wat de dokter had gezegd.
Ze vroeg of hij het toch wilde proberen maar ik zou laten weten als hij niet kwam dus zag er niks kwaad in als mijn andere zoon even doorgaf dat het toch niet ging en hij thuis bleef
Dus aan de ene kant heeft ze gelijk ik had zelf even moeten bellen maar aan de andere kant heeft ze ook geen gelijk want zij wilde dat ik tegen het advies van de dokter inging en hem toch laten gaan ondanks dat hij echt pijn heeft.
Ze kent mijn zoon, ze heeft hem nu al voor de derde jaar in de klas dus ze weet dat hij nooit ziek is of voor elk wissewasje thuis blijft en dit is de eerste keer dit jaar dat hij eigenlijk thuis is, ze wilde ook geen huiswerk meegeven want hij haalde die dagen zo in, zijn spreekbeurd lag al op school dus ze wist ook dat hij dat al af had en het dus echt geen smoes was om ergens onderuit te komen
daarom snap ik haar reactie niet zo goed en als het echt alleen ging om het feit dat ik mijn andere zoon het had laten doorgeven dan vind ik dit toch echt wel erg verdreven
ze had ook even kunnen zeggen, joh bel in het vervolg zelf even want dat hebben wij liever dan dat een ander kind het doorgeeft