Help mij met mijn dilemma, testen

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je geraakt voelt door dit verslag. Maar ik denk dat er méér aanknopingspunten zijn om verder te gaan met je zoon dan je zo op het eerste gezicht denkt. Soms hebben kleine veranderingen hele grote gevolgen!
Toch maar even een praktijkvoorbeeldje: onze jongste van 5 had afgelopen najaar elke ochtend boze buien omdat hij naar school moest. 's Middags kwam hij vrolijk uit school, dus waar het aan lag??
Volgens juf ging het prima op school, dus we dachten dat het echt thuis iets was waardoor hij zo boos werd.
Toen kwam z'n rapport en daarop konden we tussen de regels door lezen dat hij veel gecorrigeerd werd. Dit stond ook nogal vervelend omschreven... Het kwam hard aan bij ons maar er vielen tegelijkertijd ook wat kwartjes.
Onze jongste is een kind wat erg veel moeite heeft met correcties, hij denkt dan gelijk dat je hem niet lief vindt ook al zeg je alleen maar: "zet je schoenen even weg" (ik noem maar wat). Een positieve omgeving, complimentjes maar vooral ook laten merken dat je hem ziet/hoort is heel erg belangrijk. In het 10-minuten gesprek hebben we dit ook besproken met de juf. Zo had ze nog niet naar hem gekeken en ze is hier dan ook mee aan de slag gegaan.
Nu weet hij dat de juf hem wel lief, leuk en ondeugend vindt en gaat hij letterlijk fluitend naar school!
Een kleine verandering, grote gevolgen!
Ik denk (en hoop) dat het bij jouw zoon straks ook zo werkt!

Sommige kinderen zijn een open boek, bij sommige kinderen moet je graven voor je ontdekt hoe ze nu echt in elkaar zitten.

Ik begrijp je wel hoor meis.
Fijn dat je even hebt kunnen uithuilen, maar geloof me jij hebt niks verkeerd gedaan, echt niet.
Dus zeker niet de oorzaak bij jezelf zoeken!
probeer inderdaad een beetje info te vergaren via google, misschien helpt dat ook.

Volgende week vrijdag weet je ook weer meer he!

Sterkte lieverd

---

What's meant to be, will always find its way ...

Ik lees nu je laatste bericht.
Een stempel zegt nog niet zoveel over jouw kind, verkijk je daar niet op! Dan moet je nog uitvogelen hoe het karakter is van je kind en waar hij het meeste bij geholpen is.
Een stempel = levenslang, en dat valt ook niet mee!
't Is heel goed mogelijk dat je zoon m.b.v. speltherapie weer lekker in z'n vel zit en kun je weer verder!

Ik ben na het lezen van je postings met de uitslag benieuwd of je hier iets aan hebt?
Het is een flinke lap tekst, sorry, maar ik dacht wie weet heb je er iets aan.....

home>kinderen>Is jouw kind hoog sensitief


Is jouw kind hoog sensitief?
Mogelijk is er gezegd is je kind een probleem heeft terwijl jij het gevoel hebt dat dat wel meevalt. Als ouder ben je ervan overtuigd dat het gedrag wat als probleem bestempeld wordt (bv emotioneel, verlegen, agressief) door overprikkeling komt en afhankelijk is van de situatie.

Kijk naar je eigen kind en luister naar je intuïtie; jij kent je kind immers het beste en het is jouw taak op te komen voor je kind.

Twijfel je, kijk dan eens of je veel herkent in onderstaand rijtje:

je hebt altijd al geweten dat je kind gevoelig is en dat het extra steun nodig heeft.

"Er wordt gezegd dat mijn kind angstig, overgevoelig, te verlegen of te emotioneel is".

Heb je het gevoel dat je kind anders is maar niet dat er iets mis is.

Iemand heeft tegen je gezegd dat je kind een "open" of "nieuwetijds"-kind is maar je hebt geen idee wat dat betekent.

Is jouw kind (in vgl. tot andere kinderen) gevoeliger voor geluid, felle lichten, kriebelig materiaal, pijn, dingetjes in het eten, vuil, rommel, chaos, ...

Schrikt jouw kind sneller, raakt het sneller in paniek, heeft het moeite met verrassingen en veranderingen?

Raakt jouw kind gemakkelijk overstuur, geïrriteerd, oververmoeid, en geprikkeld in/na situaties waarbij er veel op het kind af komt (bv. op school)

Vermijdt jouw kind liever drukke situaties en als ze onvermijdbaar zijn, put het je kind dan uit?

Heeft jouw kind meer tijd nodig om bij te tanken of aan nieuwe situaties te wennen?

Heb je het gevoel dat jouw kind sterk reageert op je eigen stemmingen of die van anderen (door het over te nemen of juist te willen helpen)?

Is jouw kind creatief, lijkt jouw kind al een sterke intuïtie te hebben, stelt het veel (diepzinnige) vragen?

Als je je kind herkent in een aantal van de genoemde punten, dan is jouw kind waarschijnlijk hoog sensitief. Hoog sensitieve kinderen zijn echter niet allemaal gelijk. Er zitten verschillen in de mate van gevoeligheid en ook waarvoor ze gevoelig zijn. Luister vooral naar je eigen intuïtie. Meestal weet je als ouder wel dat je kind hoog sensitief is al zal je mogelijk een negatiever omschrijving gebruiken. Je hebt al vroeg geleerd dat je kind gevoelig is en extra steun van jou nodig heeft. Je weet dat je het soms moet helpen tot rust te komen. Je hebt geleerd dat je hem/haar omzichtiger moet benaderen dan andere kinderen, je weet dat je geen kriebelkleding moet kopen, je kent de soms pietluttige eetgewoonten, je houdt rekening met het feit dat je kind genoeg rust krijgt, je helpt je kind zich staande te houden in stressvolle situaties, zet de tv uit als ze huiswerk moeten maken, je bereidt je kind voor op veranderingen en zorgt dat het niet voor grote verrassingen komt te staan, etc.

Testje van Elaine Aron:
Antwoord met 'ja' als het in ieder geval enigszins voor jouw kind opgaat of gedurende een aanzienlijke periode in het verleden opging. Antwoord met 'nee' als het niet speciaal of helemaal niet opgaat voor jouw kind. Als je 13 of meer vragen met 'ja'' hebt beantwoord, is je kind waarschijnlijk hoog sensitief. Echter ook als je slechts 1 of 2 vragen met 'ja' hebt beantwoord, maar ze zijn in extreme mate waar, heb je wellicht ook reden om je kind hoog sensitief te noemen.

Mijn kind...
- schrikt snel;
- heeft last van kleren die kriebelen, naden in sokken of kledingmerkjes tegen zijn/haar huid;
- houdt over het algemeen niet van grote verrassingen;
- leert meer van een vriendelijke terechtwijzing dan van strenge straf;
- lijkt mijn gedachten te kunnen lezen;
- gebruikt moeilijke woorden voor zijn/haar leeftijd;
- ruikt elk vreemd geurtje;
- heeft een scherpzinnig gevoel voor humor;
- lijkt zeer intuïtief;
- is moeilijk in slaap te krijgen na een opwindende dag;
- heeft moeite met grote veranderingen;
- wil zich verkleden als zijn/haar kleren nat of zanderig zijn geworden;
- stelt veel vragen;
- is zeer gevoelig voor pijn;
- kan slecht tegen een luidruchtige omgeving;
- heeft oog voor detail (iets dat van plaats is veranderd, een verandering in iemands uiterlijk ed.)
- kijkt eerst of het veilig is alvorens ergens in te klimmen;
- presteert het best wanneer er geen vreemden bij zijn;
- beleeft de dingen intensief.

uit: Het hoog sensitieve kind, help je kind op te groeien in een wereld die hen overweldigt. blz. 14/15

Kan me wel voorstellen dat je geschrokken bent van de uitslag/het verslag. Je begint toch een bepaalde richting op te denken en dan is dat niet zo. Misschien heeft hij de test inderdaad onder zijn kunne gemaakt en dan weet je dus nog niet zoveel. Maar vooral het feit dat hij negatief over zichzelf denkt, lijkt mij als moeder niet leuk om te lezen.
Zo blijkt onze zoon zich thuis vaak te vervelen (en dat met een eigen speelkamer).......gelukkig is hij ook blij met ons als ouders, maar toch doet het pijn om te horen/lezen dat je kind niet altijd gelukkig is (natuurlijk verveelt elk kind zich wel eens, maar hij gaf duidelijk aan dat het verder ging dan dat).

Hij is te hard voor zichzelf en te soft voor zijn pestkoppen. Arme manneke, echt het kan zo goed zijn dat als het pesten stopt je je mannetje weer terug zal kunnen krijgen.

Pesten kan zooo enorm veel met een kind doen en onthou hij zal vast voelen dat het jou ook enorm verdrietig maakt als er weer iets gebeurd is, misschien is het voor hem al heel helpend als hij een vertrouwd en veilig iemand vind, zonder bloedband, waar hij zijn ervaringen kan uiten, kan delen. Enne leer hem zijn woede te uiten, uiteraard niet op de pestkoppen maar op een goede manier, boos zijn mag, boosheid uiten mag en is juist gezond. Laat hem als hij zo uit school komt maar eens flink tegen een kussen slaan of schoppen als hij boos is. Of keihard gooien met zijn knuffels tegen de muur. Zodat het eruit komt.

Ook kan je kijken of hij dit misschien niet fijner vind om op een creatieve manier te uiten, of tijdens spel. Maar probeer een manier te vinden waarop hij zich kan ontladen van deze negatieve gevoelens, zodat hij uit deze cirkel kan komen.

Blijf aandringen op een juist pestbeleid op school! Maak je manneke weerbaar zoals bijv op judo wat hij graag doet, leer hem dat hij dat niet hoeft te uiten op de pestkoppen, maar wel wat zijn houding kan doen om situaties te veranderen. Kan ik wil namelijk zeker niet zeggen dat het pesten komt door hoe hij zich opstelt hoor. Maar probeer eens leuke rollenspellen met hem te doen, waarbij hij eerst onzeker en/of verlegen de kamer binnen komt en jij speelt de groep/klas even en reageert op zijn binnenkomst, laat hem daarna eens heel zeker naar binnen komen en laat hem ook eens heel arrogant binnen komen, net zolang oefenen tot zijn houding en uitstraling ook is zoals het hoort bij de oefening en dat hij het ook voelt. Het verschil voor hem zelf.

En laat hem weten, dat hij er mag zijn, dat hij een prachtig manneke is en laat hem voelen dat hij niet alleen staat, maar ik ben er van overtuigt dat je dat al doet, ik voel het en merk het door je berichtjes heen, je liefde maar ook het verdriet wat het je doet om je lieffie zo te zien. Hou moed want het komt zeker goed!! Luister naar je manneke, naar jou gevoel en je hart want je kent hem beter dan wie ook en je weet welke weg en welk pad de juiste is. Wees niet bang maar zie het als een uitdaging dat pad te bewandelen, en je zal zo enorm veel meer leren als dat pad wat zo makkelijk leek maar waar je niet op verder kon. De moeilijke wegen zullen je de mooiste ervaringen opleveren.

Jullie komen er zeker wel Saskia!
Zolang je als ouder goed naar je kind blijft kijken en hard knokt dan ben je echt een super moeder!!!

Misschien blijkt in het gesprek wel dat je Bas op een iets andere manier moet begeleiden maar dat betekent niet dat je het tot nu toe fout gedaan hebt want je kunt nu eenmaal niet alles weten.

Pesten is echt verschrikkelijk, ieder kind reageert daar ook weer anders op.
Jullie komen er wel want je bent bereid wat verder te kijken en je wilt je niet met een kluitje in het riet laten sturen. En dat is zo belangrijk! (er zijn écht ouders die bijna niet voor hun kind opkomen omdat ze zich daarvoor schamen!)
Houden van Bas en hem steunen is op de lange termijn het best kado wat je hem mee kunt geven.

Groet, Anne mv 3

Sas, het gaat jullie zeker wel lukken meid. Alleen al dat je er zo achteraan zit, zegt al meer dan genoeg. Het zegt mij dat hij zichzelf mag zijn van jullie, maar dat jullie nu knokken voor een stukje erkenning voor hem, een stukje hulp.
De aard van het beestje zal er altijd in blijven zitten, maar als jullie eenmaal goed weten hoe jullie hem, en hijzichzelf het beste kan helpen, zal het makkelijker zijn

Hobbels zijn er en zullen er altijd blijven, ze zijn er om te overwinnen en om je te laten inzien hoe sterk je werkelijk bent. Ik zie het niet meer als hobbels of iets van een obstakel maar als een nieuwe uitdaging.

Jullie komen er zeker, daar ben ik van overtuigt. Respect voor jou Saskia, je doet het zo goed. Hoop dat je meer en meer rust mag gaan ervaren hierin.

Hoi Saskia,

Wat een worsteling he! Maar wat een mooi mannetje heb je.
Mag ik je een tip geven? Zoek iemand die hem kan begeleiden zodat hij juist zijn gevoeligheid, zijn integriteit als zijn sterkste punten in kan gaan zetten. Het is zo belangrijk om in begeleiding het niet zozeer te hebben over poblemen, maar over dingen die hij nog heeft te leren (dan krijgt het een heel andere lading). Als hij in staat is als zijn goede kanten, zijn kwaliteiten écht te zien, dan groeit het vertrouwen dat hij die dingen ook echt kan gaan leren. En dat zelfvertrouwen is juist zo hard nodig!
Snap je een beetje wat ik bedoel?

Ben ook wel benieuwd in welke omgeving je woont, anders weet ik misschien wel mensen uit mijn netwerk die je verder kunnen helpen.

M.M.

Ik denk aan je

---

What's meant to be, will always find its way ...

Die lieve Bas toch, hij kan zijn gevoelens niet kwijt, wat zal hij zich gefrustreerd voelen.

Heb je wel eens gedacht aan kinesiologie? Ken je het? Kijk anders eens op google, mensen die dat toe kunnen passen halen het onbewuste uit je, je onbewuste opgekropte emoties bijvoorbeeld en helpen je weer om in balans te komen.
Of ik het goed heb weet ik natuurlijk niet, maar ik krijg iedere keer weer de indruk dat daar echt momenteel het grootste probleem ligt, dat dat de eerste stap moet zijn. En die creatieve therapie....super!!!!
Kanjertherapie ken ik niet, maar zal vast ook goed doen bij jullie mannetje.

Het boek ik ben hooggevoelig van Yolanda Onderwater is een boek wat je samen met je kind kan lezen en kan een mooie aanleiding bieden om over onderwerpen te praten, maar ik weet niet of dat is wat je voor nu zoekt. Misschien wel meer iets om te onthouden voor op een later tijdstip.

Ik hoop dat jullie een hele leuke dag hebben vandaag, de zon schijnt........lekker om allemaal weer even nieuwe energie op te doen

Oh meis, wat zielig als je boos bent en je niet kunt uiten ...
Fijn dat jullie een dagje weggaan, even bijkomen met jullie gezinnetje

---

What's meant to be, will always find its way ...

Ik heb niet alles gelezen, maar ik zie een paar keer terugkomen dat hij gepest wordt en dat daardoor aantal dingen verkeerd gaan.

Wat doet de school aan dit pestgedrag. Dat anderen hem moeilijk begrijpen a la, maar echt pesten en beschadigen gaat in mijn ogen te ver. Moet hij dat dan alleen oplossen???

Veel sterkte in ieder geval.

Hoi sas,
de mir methode zegt mij helemaal niets, dat ken ik niet.

Wat heftig allemaal weer wat je beschrijft.
Wat me erg nieuwsgierig maakt, wil Bas zelf of de lijn letten, of doen jullie dat omdat hij ermee gepest wordt?
Hier ook een stevige mama van stevige kids, is bij ons erfelijk bepaald (ook al wil niet iedereen dat altijd geloven als je dat zegt, huisarts heeft het zelf uitgesproken)
Wij letten ook altijd op, maar slanke poppetjes zullen het waarschijnlijk nooit worden. Ik probeer ze vooral ook te leren zichzelf te accepteren, dat je niet perfect kan zijn, dat het belangrijker is om gezond te zijn (ze zijn bijna nooit ziek) en vooral gelukkig te zijn. Dat opletten belangrijk is, maar dat het niet moet doorslaan, want daar heeft onze zoon een handje van weet je.......(zoals hij dat veel dingen met betrekking tot zichzelf kan hebben)
Dus ik weet hoe het is om ermee bezig te zijn.

Wat goed van jullie meis!
Als hij er zelf zo mee bezig is, kan het hem alleen maar helpen.
Heel traject inderdaad, maar weer een goede stap.

Heel veel succes en ik blijf jullie volgen hoor

---

What's meant to be, will always find its way ...

Ik vind het echt goed van je dat jullie dat dan nu ook zo serieus nemen, want voor hem is dat het als ik het zo lees uiteindelijk ook.

Wat omschrijf je het mooi en duidelijk in je laatste twee zinnen. Ik denk inderdaad dat je je onmacht stukje bij beetje los zal laten en zo ook weer nieuwe dingen / nieuwe kijk op situaties op zal leveren, waardoor jullie weer verder kunnen.

Ik kan heel goed begrijpen dat het beter voelt, nu echt het probleem aanpakt.
Nu kan je iets he.

Succes, het gaat jullie zeker lukken!

---

What's meant to be, will always find its way ...