Problemen op school

Mijn zoontje is in de zomervakantie 4 geworden en gaat sinds enkele weken naar school. Hij vindt het erg leuk en gaat met plezier ernaartoe. Nou is mijn zoon een erg enthousiast en druk kind wat het moeilijk vindt om stil te zitten. Hij is erg prikkelgevoelig dus met zoveel kindjes om hem heen gaan alle remmen los. Hij luistert niet naar de juf of zegt dat hij iets niet meer doet om het 5 minuten later weer te doen. Ook is hij naar de andere kindjes toe erg overheersend. Hij stormt er smorgens vroeg al op af wat die kindjes aan het schrikken maakt. Er zit geen kwaad in hem, hij is 'alleen maar' over-enthousiast en moeilijk te temperen. Ik vergelijk hem wel eens met een puppy. Dezelfde begroeting wanneer ze iemand tegenkomen die ze kennen, hij springt nog net niet tegen zo’n kindje aan. Met tikkertje spelen zal hij bv als hij achter een kind aanzit niet stoppen wanneer hij er bijna is maar dwars door zo’n kind heen lopen. Of hij slaat met een speelgoedhamer op de hoofden van een kindje terwijl hij luid tok tok roept. De juf doet haar best met hem. Hij heeft bv een klok die op 5 of 10 min gezet wordt wanneer hij echt even moet blijven zitten tijdens een uitleg en ook zit er aan het tafeltje naast hem geen kindje zodat hij minder snel afgeleid wordt. Zo proberen ze hem toch in het gareel te houden. Met werkjes die hij leuk vind (bouwen, constructiemateriaal etc) gaat het ook een stuk beter dan wanneer hij bv moet tekenen. De juf geeft aan dat hij erg pienter is en alleen maar mee wil doen met werkjes waar hij uitdaging in vindt. Thuis gaat het een stuk beter maar daar heeft hij ook veel minder prikkels. Hij kan zo een half uur aan het puzzelen zijn en van het weekend was hij 1,5 uur bezig met lego bouwen. Hij kán dus wel rustig en geconcentreerd bezig zijn. Ik merk dat de ouders van de andere kinderen een stuk minder enthousiast reageren wanneer ik mn zoontje ophaal terwijl aan het begin van het schooljaar altijd wel iemand me aansprak voor een gezellig praatje. Ook reageren de kindjes nuffig wanneer mijn zoon ze smorgens aanspreekt. Ze reageren niet of draaien zich gewoon weg. Dit doet me best wel pijn. Ik wil gewoon dat mijn zoon het naar zijn zin heeft op school en ook vriendjes maakt en niet dat alle ouders hem als het stoute kind zien. Wie herkent dit en hoe is dat verder gegaan?

Bedankt voor de reacties tot nu toe. Helaas nog niet erg hoopgevend.

Mijn zoontje heeft het zelf allemaal niet in de gaten. Zijn ‘beste vriendje’ is een jongetje wat al weg rent wanneer hij hem aan ziet komen. Ik heb aan de juf  gevraagd hoe het gedurende de dag gaat en ze geeft wel aan dat hij dan wel betrokken wordt bij de spelletjes door andere kinderen. Het is niet dat ze hem de hele dag ontwijken gelukkig. Ik praat met de juf ook genoeg over zijn gedrag en sta open voor suggesties maar het lastige is dat hij thuis ander gedrag vertoont dan op school. Bij mij kan hij wel rustig zitten en spelen en is hij veel minder snel afgeleid.

Iemand gaf hier aan dat ze een te druk kind op een feestje apart zou zetten. Dat vind ik dus echt not done als iemand dat bij mijn zoon zou doen. Hem erop aanspreken of een timeout geven ok maar gedurende het hele feestje ergens anders zetten terwijl de rest lekker doorfeest is echt kwetsend.

En idd ouders die na een paar weken al denken te weten hoe hij in elkaar zit en mij dan gaan negeren vind ik echt flauw. Ik voed mijn kind op met dezelfde normen en waarden als hun die waarschijnlijk hebben alleen is mijn kind moeilijker te sturen daarin. Verder is het een hartstikke lief en sociaal kind die gewoon nog veel te leren heeft. Mensen zouden eens moeten weten hoe het voelt als anderen zo negatief op je kind reageren.

Super weer zo veel reacties. En idd ook goed om van de andere kant te horen. Ik begrijp echt wel dat vooral de erg rustige kindjes extra moeite hebben met zo’n druktemakertje. Ik ben vd week ook naar een groepje ouders gestapt en heb er over gepraat zodat ze weten dat ik op de hoogte ben van het probleem en er alles aan doe om mijn zoon te leren hoe het wel moet.

Ook smorgens wat iemand als tip gaf doe ik sinds kort. Netjes Hallo …. zeggen en er niet op afrennen. Als een kindje niet reageert wil hij niet spelen enz. Dat gaat best goed. Vanmorgen bleef hij mijn hand vasthouden en drong niet aan bij de kindjes.

In de speeltuin kan mijn zoontje altijd lekker spelen en vindt hij ook altijd wel een vriendje om mee te spelen. Ook bij vriendinnen met kinderen gaat het over het algemeen goed. Hij past zich dan aan het kind aan. Maar in een grote groep kleuters waar hij uitgedaagd en overprikkeld raakt lukt dat aanpassen minder goed.

Thuis eenzaam zijn kan idd ook een deel van het probleem zijn. Ik ben een alleenstaande moeder en hij is enig kind. Daardoor is het automatisch rustiger thuis. Wel ondernemen we veel, elk weekend gaan we wel op stap. Op zondag is dan vaak weer een rustdag zodat hij ook aan ontspanning toe komt voordat hij maandag weer aan de slag moet.

Op het kdv is hij overigens al geobserveerd (op mijn verzoek) en daar is niets bijzonders uit gekomen. Hij had meer uitdaging nodig en ging op de momenten waarop er minder te doen was (luierwisseling, afwassen etc) uit verveling negatieve aandacht opzoeken. Verder was de conclusie dat het een normale 3-jarige was die hoogstens wat enthousiaster was dan het gemiddelde kind.

Dan als laatste een reactie voor An. Jij bent precies zo’n moeder waarvan ik hoop dat mijn zoon ze niet in de klas heeft zitten. Een kortzichtige reactie gebaseerd op 1 voorval. Mijn zoon slaat de kinderen niet knock out met een echte hamer. Het is een plastic hamertje die waarschijnlijk minder zeer doet dan een kind wat een gewone pets uitdeelt. Het mag uiteraard niet maar hij is net 4 jaar en heus niet de enige kleuter die een keer een klap uitdeelt. Als jij om die reden je dochter van school af zou halen moet je dat vooral doen. Dan wens ik je veel succes met het zoeken naar een school waar alle kinderen perfect zijn. En nee zo snel mogelijk hulp zoeken doe ik niet en ook hoeft er niet speciaal voor mijn zoon een begeleider bij te komen. Hij zit net 1,5 maand op school en krijgt gelukkig nog even de gelegenheid om te wennen aan de regels en te leren wat wel/niet acceptabel is.

Voorop gesteld: Ik ben niet zo’n moeder die alles maar goed vindt en niet adequaat reageert op stout gedrag. Was ik dat wel dan had ik dit topic ook niet geopend denk ik zo.

Mijn zoon weet over het algemeen het verschil wel tussen wat wel en niet acceptabel is maar ziet de grens minder tijdens spel. Hij denkt niet “zo die timmer ik even lekker op zijn kop”. Het is niet uit kwaadaardigheid dat hij het doet. Dat mag een ander ‘een excuus zoeken’ vinden, gelukkig denk ik (en zijn juf) daar genuanceerder over.

Leuk om te lezen hoe een rustig kind zich juist optrekt aan een drukker kindje. Zo heeft het (deels) ook positieve kanten. Het zoontje van 1 van mijn liefste vriendinnen is ook zo rustig en een enorme fan van mijn zoon. Hij heeft het altijd over hem en vindt hem super stoer. Het maakt mij altijd blij om te zien dat er toch ook kindjes zijn die hem juist heel leuk vinden.
 

Even in het algemeen over slaan. Veel moeders reageren hier heel heftig op merk ik. Toch zie ik wanneer ik op school/kdv/bso/speeltuin ben geregeld kinderen elkaar slaan om kleine dingen. Dan heb ik het niet over mijn eigen kind maar vreemde kinderen. Zijn die allemaal dan niet normaal of denken jullie misschien dat al jullie kinderen zulke dingen niet doen, niet wetende wat er op school gebeurd. Ik vind de ‘mijn kind doet dat niet’ mentaliteit erg hoog hier. Tik op google eens ‘mijn kind/kleuter slaat’ in en kijk hoeveel resultaten dat oplevert.