Ik heb mijn hoofd UIT het zand gehaald

Een maand of twee terug heb ik een hoekje van een van mijn kiezen afgebroken, maar dan wel in de lengtje, dus een plakje eraf van boven naar beneden zeg maar. En elke avond doet dat een stukje zeerder en nu kan ik al een paar avonden slecht in slaap komen van de kiespijn  , dus vanavond maar een pcm nemen een half uurtje voordat ik naar bed ga ...


Ik ben dus zeeeeeer fobisch voor de tandarts, echt krijg liever 10 keer een kind dan 1 keer naar de tandarts. En nu zou ik onder narcose behandelt worden (ja zo fobisch ben ik) maar dat heeft de tandarts afgeblazen omdat ik interesse toonde in angsttherapie, maar de verzekering wilde dat niet betalen tenzij ik een de therapie in zwolle wilde gaan nemen (ja hallo, dat is een uur met de trein en een uur terug), en de tandarts heeft me dus van de wachtlijst afgehaald voor de narcosebehandeling (mijn achterste kies is ook afgebroken en de vulling is eruit geknapt) .....

Dus wat moet ik nu? Ik kan nu niet onder narcose dus daar hoef ik nu geen moeite voor te doen (ben zwanger) en bij volle bewustzijn behandelen? Ik denk dat ik echt gek zou worden...

Dus ik neem maar een paracetamol en steek mijn hoofd weer in het zand ... Gaat vanzelf over, echt waar

Dat is de tandarts waar ik nu in de wachtrij sta aan de telefoon, ik zweet echt peentje en geloof dat ik zo eerst naar de wc ren .... (je wel die 7 kleuren haha)

morgenmiddag om 15:30

Er word morgen besproken wat mogelijk is, ik hoop dat hij een wonderpilletje heeft die mij kalm maakt waardoor ik lekker relaxt een kies kan laten trekken ....

Bevallen is iets heel natuurlijks deborah, vrouwen doen het al 100.000en jaren, en onze lijven zijn er voor gebouwd.

Kiezen trekken is niet iets natuurlijks en ons lichaam is er zeker niet voor gebouwd.

Verder ben Ik niet bang voor de pijn.

duizenden jaren terug aten we wat we hoorden te eten en hadden we bijna geen rotte kiezen.

Ja het is een raar iets, een angststoornis, want voor veel dingen hebben mensen een rationele angst, je steekt niet je hand in kokend water, gaat niet op het randje van een afgrond staan etc. Maar dat is normaal, dit is irrationele angst, ik WEET dat ik nergens bang voor hoef te zijn, ik ga heen, ga in die stoel liggen, krijg wat spuitjes in mijn mond, dan word er wat gewrikt en gekraakt en word er een tand uitgetrokken, in het ergste geval splijt de kies en moet hij er gedeeltelijk uitgeboord worden. Dan een gaasje erop en twee dagen rustig aan doen met je mond en dan is het klaar.

Alleen weet ik dat op het moment ik in die stoel kom en de tandarts zijn intstrument pakt ik in totale paniek raak, een zo'n heftige emotie dat het niet te omschrijven is.

Quote Liefje:

Ja Melissa duizende jaren geleden was er daarvoor ook geen verdoving en narcose en had je ok wel gemoeten met een touwtje aan je kies! Snap best hoe jij in bevallingen staat maar je moet wel even inzien dat Suus echt een punt heeft!

Nee jij wil dat graag, maar ik vind het trekken van een kies echt zo wat anders dan het krijgen van een kind. Het krijgen van een kind is iets natuurlijks ... ach ik heb het al gezegd, waarom herhalen? De promedische bevallers vinden het leuk om hier even een vergelijking te trekken (die in mijn ogen nergens op slaat), ik heb een angststoornis watbetreft de tandarts, dat is heel wat anders dan geen zin hebben in de pijn van bevallen, lees je in zou ik zeggen.

Quote Liefje:

[...] En zo kunnen sommige mensen ook tegen een bevalling opkijken dus juist jij zou dat moeten kunnen begrijpen he

En met het trekken van een kies breng je alleen jezelf in risico met de narcose, bij een bevalling breng je je kind in gevaar omdat je geen pijn wilt hebben. Denk maar echt niet dat ik onder narcose ga nu ik zwanger ben omdat ik bang ben voor de tandarts, geen haar op mijn hoofd die mijn kind aan risico bloot stelt terwijl het niet nodig is, en dat is het verschil tussen bevallen en de tandarts.