wat moet ik nou?...

ik moet echt even min ei kwijt hier hoor. en toch maar even anoniem.

af en toe weet ik het niet meer. ik heb 2 kinderen, 5 en 7. maar ik kan er op dit moment echt helemaal niet van genieten. ik weet dat elk kind wel eens niet luisterd, brutaal is en dat je dan moet mopperen, maar ik vind het hier gewoon niet normaal op het moment. ik sta met mijn handen in het haar.

de oudste luisterd voor geen meter, haalt dingen uit waarvan het stoom me echt van uit de oren komt. en luisteren ho maar. mijn vriend zegt "het zijn kinderen, en wij zijn echt niet de enige waar het zo gaat, maar ik zelf vind dat ze op hun leeftijd dondersgoed weten wat wel en niet mag, en wanneer ze echt veel te ver gaan.

enkele voorbeelden: ze mogen van mij niet nagellakken en make-uppen znder het te vragen. toch gaan ze stiekum naar boven om het onder hun deken te doen. gevolg: hele beddegoed onder de nagellak. ik was heel duidelijk, nee is nee.
ander incident: "mama mogen wioj nagellakken? ik zal heel voorzichtig en netjes zijn zegt de oudste. ik denk ik geef haar een kans, want ze vind het zo leuk. dus ik zeg prima, maar denk eraan.. alleen de nagels, en verder wil ik nergens nagellak zien. "ok mamma, ik zal heel netjes doen" 10 minuten later komt de jongste naar benden met gelakte teennageld en haar goede broek helemaal betekent met nagellak. ik kan dan zooo boos worden. 

ander voorbeeld: ze mogen bij mij niet in de kledingkasten komen. ze hebben al een paar keer letterlijk ALLE kleding eruit getrokken en op huhn manier gaan "strijken" met een kinderstijkijzer. en dan opgepropt weer terug in de kast. dus hier hebben we een heel goed gesprek over gehad, dat ik dat dus niet meer wil hebben. ook kleed de oudtse als ik haar d'r gang laat gang wel een stuk of 5x per dag om wat de grootste onzin is. Ook hier heeft ze zelfs al een keer huisarrest voor gehad omdat ze maar niet luisterde, en ze weet gewoon echt dat dat niet mag.
en jawel... gister weer ALLE kleren uit de kast op de grond gegooied omdat ze "kledingwinkeltje" wilde spelen.

nog een voorbeeld: watervaste stift op de net gestucte muren (grote tekeningen) overal plakt ze stickers op. door het hele huis vind ik ze,

als ik even boven met de was bezig ben, gaat ze snel beneden stiekum stoelen in de keuken zetten en trekt ze alle snoeppotten en trommels open, en eet ze ze zoveel ze kan snel op.
ze neemt niet eens de moeite om alles weer terug op de plek te zetten zoadat ik het niet zou zien. het boeit haar werkelijk niet hoe boos ik ben.

pas gewassen kleding die op de waslijn hangt trekt ze eraf om tentjes mee te bouwen..

ik ben zooo kapot moe van elke dag weer die strijd met haar, en het ergste is dat de jongste alles kopieert van wat zij doet.

opruimen kennen ze niet, ze pakt een schaar en een vel papier, knipt dat in kliene stukjes en strooit ze door de kamer. gaat midden op de vloer drinken inschudden, giet ernaast, en laat alles gewoon staan/liggen. uit school, tassen worden op de grond gepleurd, de ene schoen in de keuken, de andere in de kamer, jas ergens op de bank. en ELKE dag zeg ik er wat van, ELKE dag MOET ze van mijn  terugkomen en alles op de plek opruimen. en ELKE dag weer begint ze daarover te schreeuwen tegen mij. deuren laat ze openstaan, wc-lampen aan, niet doorspoelen, kranen laten lopen, koelkast open. caviahok open zodat onze kat erbij kan. en zo kan ik nog uren doorgaan.

alles heb ik al geprobeerd: rustig blijven, uit mijn pan gaan, straffen, huisarrest, niet meer fietsen, zelfs maandenlange van te voren geplande dagje uit naar efteling hebben we een keer niet door laten gaan. we hadden haar gewaarschuwd van denk eraan... als je nog een keer niet luisterd gaan we niet naar de efteling. en wat krijg je als reactie "we gaan lekker toch wel" nou... toen kwam ze van een koude kermis thuis.. we zijn echt niet geweest. ze was zooooo boos en verdrietig, maar ik moest voor mijn geveol echt voet bij stuk houden.

ik houd haar heeel kort, zulk gedrag accepteer ik gewoon echt niet. ik weet dat elk kind kattekwaad uithaalt, maar dit soort dingen gaat me te ver. mijn vriend heeft zoiets van, het zijn kinderen, en dit hoort er nu eenmaal bij.

nou sorry hoor, maar ik ben echt aan het eind van mijn latijn, mijn huis is een teringbende dat wil je niet weten omdat ik al mijn energie nodig heb om haar te corrigeren, en haar bende op te ruimen. ik kom niet meer toe aan de normale huishoudelijke klusjes omdat ik alleen maar bezig ben met kasten inruimen, troep opruimen. en als ze op bed liggen ben ik totall loss en heb ik echt geen puf meer om wat te gaan doen.

mijn vriend helpt me waar hij kan, maar heeft ook een drukke baan.
de school weet van deze problemen thuis en daar wordt ze geopserveerd en extra in de gaten gehouden, ze zit met haar bureau tegen de juf aan.

we weten inmiddels (na diverse onderzoeken) dat haar intelectuele leeftijd 3 jaren hoger ligt dan haar emotionle leeftijd. ze is 7, maar qua lesstof rond de 10. (ze leest ook in groep 7 terwijl ze pas in groep 4 zit omdat ze zoveel verder is). ik snap dat dit een inpact is voor haar, en dat er heel veel in dat koppie rondgaat, maar ik vind niet dat ik daardoor dit gedrag mag tollereren.

ze kan ook zoooo ontzettend lief zijn, dan kruipt ze lekker tegen me aan, maakt mooie tekeningen voor me, en dan geniet ik echt van mijn meisje, maar op het moment zit ik alleen maar de klok vooruit te kijken wanneer het weer beddtijd is..

en daar ben ik zelf zooo verdrietig over.. ik wil gewoon genieten van mijn kanjers... want hoe dan ook... kanjers blijven het voor mij.....

dank ej voor je berichtje blauwtje

beloningssysteem hebben we idd ook al geprobeerd, maar dit werkt niet. het gaat goed tot ze het kado binnen heeft en dan begint het weer van voren af aan.

idd zooo vermoeiend.. pfff

@liefje, haar gedrag heeft zeer zeker wel consequenties. die varieren van huisarrest tot vroeg naar bed. ze gaat op maandag zwemmen met haar papa, vind ze super leuk, maar als ze stout is, gaat dat ook niet door. daar hebben we haar echt mee. en bij acute dingen moet ze de trap op. vreselijk vind ze dit.

ik heb regelmatiug een 1 op 1 gesprek met haar, en dan geeft ze aan dat ze het zelf ook niet leuk vind dat ze zo doet, dan begint ze ook te huilen en snikt, dat ze ook niet weet waarom ze zo doet, en dat ze dat zelf ook niet wil.

@alice, ik ga eens googlen op dat boek! dank je voor de tip!

@janina, idd klinkt herkenbaar. alleen is mijn dochter op school ook niet de liefste. daar gaat het redelijk, maar ook daar moet ze erg kort gehouden worden. maar over het algemeen is de juf erg tevreden over haar gedrag. consequent en kort zijn de vuistregels bij haar, en dat werkt. en dat probeer ik thuis ook zoveel moghelijk door te voeren.

@draakje, ik vind als ik al 10x gezegd heb dat ze van de waslijn en de kleerkast af moeten blijven ze echt wel weten dat dat niet mag, en ze daar ook af horen te blijven. ze zijn 7 en 5! geen 1 en 2.
en ik laat ze idd meestal spelen in de kamer waar ik ben, maar om welke reden dan ook kunnen ze niet leuk gaan zitten kleuren of zo, maar MOET de boel verbouwd worden. stoelen door het hele huis, alle dekens tevoorschijn om tenten te maken. een gewoon sinpel puzzeltje maken oid dat doen ze niet. ook al help ik mee, draag ik van alles aan. ze vinden er geen drol aan. zo frustrerend. en ik heb echt geen zin om elke dag de kamer op de kop te hebben staan. en daarbij hebben wij boven een speelkamer, en daar mogen ze bouwen wat ze willen, dus in de woonkamer vind ik dat niet handig.
en soms zoals met die nagellak, dan vrgaat ze het netjes, en dan wil ik haar best het voordeel van de twijfel geven, en haar de kans geven om te laten zien dat ze het heus wel kan. dat wil ze ook graag. maar ja... het lukt haar gewoon niet om zich aan de gemaakte afspraken te houden.

@blauwtje add en adhd is ter sprake geweest op school en bij huisarts, maar dat heeft ze niet. ze is verder ook absoluut niet overdreven druk of zo, ze luister alleen voor geen meter.

@ inky, idd ook hier wil ze graag een neiwue fiets, maar zoalng zij zich zo blijft gedragen krijgt ze die gewoon echt niet.

@mirella, ik geloof ook niet dat ze met opzet die spullen overal neergooit met de gedachten ff lekker mama sarren hoor, maar ze is zo laks, het intereseert haar niet, denkt er niet bij na, terwijl ze dondersgoed weet dat ik wil dat ze haar jas op de kapstok hangt, schoenen in de gang, en schooltas in de keuken. ik denk dat voor een kind van 7 dit niet echt te moeilijk is toch?

ik ben echt helemaal op... en de jongste doet alles na, en als de jongste het niet na wil doen, gaat de oudtste heel gemeen doen door haar in de buik te slaan om haar te dwingen het ook te doen, en dat maakt me nog het meest kwaad en verdrietig tegelijk..
ik ben echt bang dat ik één dezer dagen flink door het lint ga, en echt uit mijn vel spring.

ik wil gewoon rust in de tent...

ik verga van de maagpijn. ik heb een zwakke maag, en de laatse keer dat ik een maagzweer had was net na het overlijden van mijn vader, toen de begrafenis en alles geregeld moest worden. en die maagpijn heb ik nu weer.... zo rot voel ik me nu...

i

@ anna, dank je voor je tips! de meeste pas ik al toe. elke avond hebben we een gesprekje, dat vinden we beide fijn. ook ga ik regelmatig 1 op 1 iets leuks met haar doen. daar kijkt ze echt naar uit, en dan genieten we allebei. dit zijn tripjes als met de bus ff naar de stad, of smane naar de bioscoop.

als ze heel leif is prijs ik haar ook, en geef haar complimentjes, je ziet haar dan helemaal trots glunderen. soms grijp ik zo'n moment aan om een gesprek te openen. zo van, "zie je hoe gezellig en leuk het is als je gewoon lief bent en goed luistert" ze snapt dit echt wel. en soms gaat het een paar weken goed, dan zie je haar echt d'r best doen om lief te zijn en goed te luisteren. de sfeer veranderd dat zo enorm in huis. lekker gezellig zoals het hoort. maar dan ineens gebeurt er toch weer iets waardoor zij haar grip op zichzelf verliest en weer terugvalt in haaar oude gedrag, en dan is het weer oorlog...

Quote Ellepellee:

Ik ben het helemaal eens met onderstaande! Vind je er enorm mee bezig, en dat je een heel zware verantwoordelijkheid op dat meiske legt.zo sneu denk dat je heel snel hulp in huis moet gaan regelen..en je eens goed moet inlezen op hoogbegaafdheid, dan zul je w.s veeeeeel meer begrijpen waarom ze dingen doet, en dat ze w.s al erg met zichzelf in de knoop zit, en jij haar in mijn ogen nog een schepje bij opdoet, door alle leuke dingen ook nog een af te pakken...vooral het "geen leuke dingen doen om haar te pakken" gaan mijn haren overeind staan...gemeen vind ik dat...ze is nog máár 7!!!!! [...]

sorry hoor, ik doe mijn verhaal hier omdat ik tips wil van meiden.

wij doen er alles aan om mijn dochter lekker in haar vel te laten zitten. en het traject van hoogbegaafdheid onderzoeken ook add en adhd onderzoeken zijn alang gepasseerd. die doe alsjebileft niet zo neerbuigend door te zeggen dat ik me ergens in moet lezen. ik ga op de adviezen en handvaten van deskundigen af als het om dit soort zaken gaat, daarom zijn die alang ingeschakeld. ik heb daar meer aan dan me gaan "inlezen" op internet.

en gezien hoogbegaafdheid uitgesloten is, hoef ik me daar verder ook niet op te gaan concentreren. op school wordt ze begeleid en geobserveerd door zowel school als een externe partij.

en de fase van "normale" huisregels", consequenties en beloningssystemen zijn we ook allang gepasseerd. en sommige hiervan lopen nog, omdat ik zoeits niet ineens af wil kappen omdat zij er ook aan kan moeten wennen.

als ze iets leuks/goeds/liefs etc zegt of doet, prijs ik haar en als beloning als ze bijvoorbeeld goed luisterd of wat dan ook, mag ze kiezen wat we die avond gaan eten. en dat gaan we dan samen gezellig koken. dat vind ze geweldig.

verder komen mijn kinderen niks tekort, want ik ontneem ze heus niet alle leuke dingen zoals jij zegt.

ik kom hier om wat tips te vragen, zoals ik die ook krijg van een aantal meiden, maar ik zit zeer zeker niet te wachten om de grond in geboord te worden door jou door  te zeggen dat ik me maar beter in moet lezen in hoogbegaafdheid, en dat ik er een schepje bovenop doe, en dat mijn gedrag zielig zou zijn voor MIJN kind. ben je nou helemaal betoeterd zeg!

Quote LadyB:

Mijn oudste zoon is 9 jaar en is net zoals jouw dochter. Mijn zoon heeft een zwak auditief geheugen en problemen met zijn verwerkingssnelheid, hij snapt dus echt niet goed wat ik bedoel en het duurt ook heel lang voordat iets blijft 'hangen'. Ik moet alles duizend keer zeggen, zeg ik weleens. Onze zoon is getest op ADHD maar dit heeft hij dus niet. Overigens heeft hij een beneden gemiddeld IQ vooral omdat hij verbaal erg zwak is. Bij mij is het een proces van acceptatie geweest, maar dit heeft wel 1,5 jaar geduurd. En nog lukt het soms niet.

mijn dochter ligt juist wat hoger dan gemoddeld met haar IQ, maar zeker niet hoogbegaafd.
en juist doordat ze zich ouder voordoet dan ze daadwerkelijk is (is ook nog groot) verget ik idd wel eens dat ze pas 7 is. ik ben daar een aantal maanden geleden op aangesproken door de externe partij die haar obseveert, en die gaf me als tip om haar juist "klein" te houden

een voorbeeld: mijn dochter gaat al zeker een jaar uit zichzelf smorgens als ze uit bed komt, zelf naar de douche, dan gaat ze douchen, aankleden etc. ik heb haar dit nooit gevraagd, en ze is mijn oudste dus ook nooit bij stil gestaan dat dit "niet normaal" is. ze deed dit gewoon.

ik heb met haar erover gesproken en haar gezegd dat ik het erg knap vond, maar dat ik het veel gezelliger en leuker voor haar zusje vond als ze gewoon 's avonmds met haar in bad ging. dan kon ik haar helpen met afdrogen en zo. hier keek ze even van op, maar ze accepteerde het wel. en nu gaat ze alweer weken lekker in bad met haar zusje, en ik zit ernaast. gewoon zoals het hoort met een 7 jarige.

en zo zijn er meer dingen. waar ik ze dus wel probeer te benaderen als gewoon een 7 jarige terwijl ze gedrag heeft van een 10 jarige soms. dit helpt enorm, en daar gaan we dus zeer zeker mee verder.

claudia en een mama, wat fijn die herkenning.
ik merk ook hier dus weer dat er maar gedacht wordt dat het aan mij als moeder ligt, en als dan hier ook nog me voor de voeten gegooid wordt dat ik het allemaal veroorzaak en me niet genoeg in mijn kind zou verdiepen dan wordt ik toch echt heeel erg verdrietig.

dank jullie wel, dat jullie jullie verhaal ook wilde delen, ik heb nu toch een beetje meer het geveol dat het niet allemaal aan mij ligt.