Mama-life
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 11:32:22 |
Hoi Dames |
| Quote |
| Myself schreef op: 13-09-2012 11:34:52 |
Geen advies, geen ervaringen, maar wel sterkte ermee gewenst, want dat lijkt me niet makkelijk. Misschien via de huisarts advies vragen hoe hiermee om te gaan, een telefoontje naar de GGD? |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 11:37:46 |
dank je...ja mischien is dat een idee ja....Hoop echt dat er niet meer dingen zijn gebeurt als
dat. We hadden haar net een beetje vrijheid gegeven dat ze zonder ons mocht spelen op het speeltuintje en dat we af en toe even kwamen kijken.Heb nu zoiets van dat gebeurt niet weer. zucht... |
| Quote |
| Krumelke schreef op: 13-09-2012 11:38:37 |
moeilijk. wij hebben "iets" gehad met onze zoon en hebben het gewoon gevraagd wat er toen en toen
gebeurd was. en uitgelegd dat wat er ook was hij niet de schuld had (we hadden grote vermoedens
gezien zijn gedragsverandering; hij had het nog tegen niemand gezegd, maar was dan ook pas net 3
jr). we hebben huisarts om advies gevraagd en die gaf aan gewoon vragen ernaar en duidelijk zijn in
niet boos te zijn en dan vertellen dat ze altijd met alles naar jullie als ouders toe kan komen wat
het ook is. hier is er nooit meer overgesproken, maar als onze zoon de andere persoon tegen komt schrikt hij wel nog terug en zal er niet tegen praten. meer in detail kan en wil ik niet treden, maar denk dat het je wel duidelijk is. veel sterkte, want dit is wel moeilijk. blijf eerlijk en open erover praten. misschien kan je moeder omdat zij het dus al wel weet van haar als tussenpersoon dienen dat zij eerst aangeeft o vertel maar tegen papa en mama want die zijn echt niet boos en daar kun je altijd terecht met alles e.d. misschien dat ze dan uit zichzelf komt dat er iets is gebeurd. en schroom niet om jullie huisarts om advies te vragen. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 13-09-2012 11:41:04 |
Ik zou je moeder vragen of ze jou hierin wil steunen. Dus iets zeggen als: maar met mama mag je hier altijd over praten, je hoeft niet bang te zijn. Hier wordt mama niet boos van. Toen mama vroeger klein was werd oma daar ook niet boos om. enzovoort enzovoort... Desnoods dat oma erbij komt zitten als jullie het erover gaan hebben als dat prettiger is voor haar.
Ze heeft oma in vertrouwen genomen en ik denk dat je dat heel serieus moet nemen. Ergens is er iets dat oma heel veilig voelt. Dat is niets ten nadele van jou of dat je iets verkeerd zou hebben gedaan. |
| Quote |
| Made schreef op: 13-09-2012 11:42:21 |
wat in ieder geval belangrijk is, is dat je rustig moet blijven. Niet boos worden op de dader waar zij bij is (hoe moeilijk ook), anders wordt de stap om te vertellen een eventueel volgende keer moeilijker voor haar. Vertel haar naderhand dat je het erg fijn vind dat ze dit aan je verteld heeft. En hoe beginnen...ja moeilijk...misschien samen met oma er bij? Dat oma zegt: kun je aan mama hetzelfde vertellen wat je mij hebt verteld? |
| Quote |
| Pino schreef op: 13-09-2012 11:43:12 |
Oh wat naar en moeilijk.... Ik zou er op een rustig moment tijdens het spelen toch gewoon over beginnen dat je "van oma gehoord hebt wat ze verteld heeft". Niet te groot ding van maken maar wel duidelijk aangeven dat ze nooit bang hoeft te zijn dat soort dingen te vertellen! Ik heb er bij mijn kids van jongs af aan op gehamerd dat er nooit iemand anders dan zijzelf (en papa en mama om te wassen) aan hun (blote) piemeltjes/plasser/billen mag zitten en dat als iemand dat wel doet ze dat altijd mogen vertellen, ook als diegene zegt "niet aan papa en mama vertellen". Je weet natuurlijk nooit of dat blijft hangen maar ik hoop het wel... Gelukkig is er uiteindelijk niet al te veel gebeurd maar het lijkt me naar om mee te maken.... Heel veel sterkte!! |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 11:45:38 |
het is duidelijk ja. Verschrikkelijk zeg. Na aanleiding van haar gedragsverandering zo ineens en dat ik het erover had et mn ouders dat ik niet snapte wat er was hebben ze het verteld. Vind het erg dat ze het niet durfde te vertellen maar ergens snap ik het ook wel een beetje... Mn moeder had al gezegd je kan het wel vertellen maar dat wou ze dus niet. ga vanmiddag na school even rustig met haar zitten en proberen of ze er over wil praten. |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 11:49:53 |
Oma komt vanmiddag misschien idd handiger als zij er bij komt zitten. Heb altijd gezegd dat als er wat is dat ze het kan vertellen...hoop dat ze dat gaat doen. Probeer me kalm te houden maar van binnen kook ik. Toch ga je denken was ik maar vaker gaan kijken maar goed dat heeft geen zin. |
| Quote |
| Made schreef op: 13-09-2012 11:50:18 |
Nog even ter aanvulling: Daarnaast leg ik haar nu uit over de goede en slechte geheimpjes: |
| Quote |
| Misbren schreef op: 13-09-2012 11:53:26 |
1 op 1 gaan zitten met je meissie en haar eenklein beetje uitlokken zodat ze het zelf gaat
vertellen. Zorg dat je je emoties wel in de hand houd als ze het je verteld. Ze moet het zelf vertellen.... dan pas kan je haar helpen. Helaas ervaring mee maar alles is hier helemaal goed gekomen. Succes  |
| Quote |
| Made schreef op: 13-09-2012 11:54:14 | ||
Och meid...je moet jezelf geen verwijten gaan maken hoor...dit soort dingen kunnen we helaas niet altijd tegen houden.  Ik zou ook het liefst mn dochter 24uur per dag beschermen, maar helaas is dat niet realistisch en haalbaar. | ||
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 11:54:52 |
dat is goede tip made...niet echt bij stil gestaan ooit.Zij weet natuurlijk niet het verschil van
geheimen. Dank je!! |
| Quote |
| Mb2 schreef op: 13-09-2012 12:21:01 |
Misschien oma het gesprek laten beginnen? Ze heeft het in vertrouwen aan oma verteld en gaat er misschien wel van uit dat oma het wel geheim houdt. Misschien kan oma iets zeggen als ' misschien moeten we toch ook aan mama vertellen wat je mij vertelde?' Moeilijk! Veel sterkte! |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 12:29:28 |
ja denk dat ik het idd maar zo gan doen Mb2....wil niet dat ze oma straks niet meer vertrouwd en dat
ze helemaal niets meer zegt. Ja helaas 24 u per dag beschermen zit er niet in al zouden we dat allemaal wel willen. Verwijt me zelf ook niet echt wat maja je gaat toch denken had ik maar dit of dat of als ik maar......schiet niets op natuurlijk dat weet ik. Ben god op mn blote knieen dankbaar dat er geen ergere dingen gebeurt zijn, als is dit erg zat. Had vanmorgen de juf gesproken over haar gedrag thuis en of ze op school ook wat merkte en juf vond haar ook wat anders maar dacht dat het kwam omdat ze nu niet het enigste meisje was die het voortouw nam met alles. Is het verstandig om de juf ook in te lichten?? |
| Quote |
| Suus schreef op: 13-09-2012 12:34:04 |
Ik zou even pas op de plaats maken voor je iedereen inlicht. Ik weet niet hoe oud dat andere kind
was en hoe eea gebracht is. Ik denk dat wat je tot nu toe weet niet heel heftig is,
althans..kinderen kunnen dat ook spelenderwijs doen zonder enig benul. Ik zou dat eerst rustig
aftasten voor je het groter maakt, ik denk dat dat alleen maar meer schade toe kan brengen. |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 12:40:54 |
daar heb je ook gelijk aan suus...laat ik maar eerst gaan praten met haar. Weet wel dat ze het heel
erg vind maar goed ik weet er het fijne er ook nog niet vanaf dus eerst praten en dan verder kijken
hoe en wat |
| Quote |
| Suus schreef op: 13-09-2012 12:45:24 |
Ze is 4... misschien vond ze de onderbroek niet eens erg maar wel de reactie van di emoeder of de
toon van het andere kind...dat zou ook zomaar kunnen. Ik zou dat goed uitzoeken voor je van de
onderbroek iets groots maakt. |
| Quote |
| Liefje schreef op: 13-09-2012 12:49:26 |
pff zeg wat erg voor je meisje, hier leren wij mijn zoon gelukkig al dat hij nooit geheimpjes mag
hebben voor papa en mama (en ook niet bv samen met papa voor mama) gewoon helemaal niets. ik zou de juf als je alles duidelijk hebt zeker wel inlichten want dan begrijpt de juf het ook. |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 13:00:30 |
dat uit zoeken gaat zekers gebeuren. Dank je allemaal voor de reacties!! |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 13-09-2012 15:16:36 |
Ik zou er voor kiezen om een algemeen gesprek te houden met je dochter. Spelenderwijs, misschien aan
de hand van een boekje. Hier had ik dat soort gesprekken trouwens vaak als ze in bad zaten te spelen; dat ze zelf de baas zijn over hun lichaam, dat mensen je niet aan mogen raken als je dat niet wil (ook niet hand pakken o.i.d. - ongeacht wie dat is, men moet je respecteren als je dat niet wilt!). Zo leg je al een basis waardoor een kind leert wat 'normaal' is en wat 'abonormaal' is zonder te vervallen in clichés als 'kinderlokkers....' - want het kind wordt dan bang en snapt er niets van! Onze jongste is een boefje en ook nogal makkelijk om méér aan anderen te laten zien dan fatsoenlijk is, dus daar praten we dan ook over - wat bedekt is door kleding dat houden we zo! Als je zo een paar keer een algmeen praatje hebt gehouden met je dochter dan vertelt ze zelf misschien wel wat er is gebeurd! Dat stukje van 'leuke geheimen' en 'nare geheimen' gebruiken we hier ook, vooral onze tweede is snel bang dat we boos worden. Dan merkten we wel dat hij ergens mee zat. Inmiddels heeft hij wel geleerd dat je een leuk geheim voor jezelf mag houden maar een naar geheim kun je het beste aan papa of mama vertellen want die kunnen je helpen! Geef het de tijd, praat er regelmatig ontspannen over! Dan help je je kind ook om zelfvertrouwen op te bouwen. Suc6! |
| Quote |
| Anon schreef op: 13-09-2012 15:26:23 |
Ik zou het ook niet te heftig maken voor je dochter... hoe meer nadruk je er op legt, hoe meer zij
er mee zal zitten. Mijn dochter is iets vergelijkbaars overkomen op school en we hebben haar
wel op het hart gedrukt dat wat het jongetje deed niet goed was en dat ze dat altijd moet zeggen
tegen de juf en ons. Ook benadrukt dat het vooral niet aan haar lag (ze had als 'straf'van het
jongetje zich laten knijpen tussen de benen). Verder uitgelegd dat bepaalde onderdelen van jezelf
zijn en dat niemand daar zomaar aan mag zitten, zelfs papa of mama niet.. Ik verbaas mij wel over oma die dit niet aan jou heeft doorgegeven, want dat had ik persoonlijk wel heel fijn gevonden...had een hoop ellende bij je dochter bespaard kunnen blijven... |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 13-09-2012 15:49:25 |
Heb net met mn dochter gesproken en ze gaat er zelf gelukkig luchtig mee om al zag ik wel aan haar
dat ze het wel rot vond. heb haar idd gezegd dat als er zulke dingen gevraagt worden dat ze het niet
moet doen en dat zij de baas is over haar lichaam. Het meisje had gezegd als ze et niet zou doen dat
ze geen vriendinnetjes waren en dat vond ze heel erg want ze wou graag vriendinnen zijn. heb ook
gezegd dat ze altijd alles kan vertellen.Hoop dat ze het doet! |
| Quote |
| Macife schreef op: 13-09-2012 17:45:21 |
bah wat een nare situatie...uik heb er nog geen ervaring mee..maar wil je succes en sterkte
wensen.. |
| Quote |
| Chantal31 schreef op: 14-09-2012 13:09:10 |
dank je macife....Is ook een rare situatie! Maar ben blij dat ze nu ook zelf aan ons verteld heeft wat er is gebeurt en eb het idee dat het haar wel goed heeft gedaan, ze was toch een stuk rustiger dan de afgelopen tijd niet zo boos en helemaal wild maar goed hou het in de gaten dat ze er geen last van krijgt anders toch huisarts in schakelen |
| Quote |
Zoon 2007 en Dochter 2012 