Mama-life
| Its Me schreef op: 10-09-2012 06:45:47 |
Mijn man heeft een vaste baan . Hij werkt er met veel plezier.leuke collegas en leuk werksfeer.loon word altijd correct betaald. Maar toch overvalt me vaak een soort angst dat het niet goed loopt in hedrijf. Als ik berichten lees in de krant over de "crisis" dan overvalt mee een soort angst die ik dan moeilijk los kan laten. Wie heeft dit ook wel eens..kan dan echt uren erover denken en piekeren over de hele situatie. Ben nu dan al bang dat ze over de winter geen werk hebben.terwijl het bedrijf nog nooit zonder werk heeft gezeten.. Wie heeft dit gevoel ook wel eens .is dat een bepaalde angst om je gezin of een soort van oergevoel dst er niks aan je gezin mag komen???? |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 10-09-2012 07:41:31 |
Ik zou bijna zeggen wie niet..! Ik ben 3 jaar geleden ontslagen en mijn man is 1 van zijn banen in
juli kwijtgeraakt. Gelukkig kan hij bij zijn andere baan op dit moment meer uren draaien maar dat
kunnen ze helaas nog niet garanderen voor over een paar maanden voor vast. |
| Quote |
| Moedervan5 schreef op: 10-09-2012 07:47:14 |
Ik heb dan geen zorgen om werk. Maar andere zorgen om de toekomst, gezondheidszorgen. Ik pieker dan
ook veel en veel vragen als "wat als" en "waarom" en haalt mijn zoon de wel de pubertijd. Er wijst
niks op dat hij vroegtijdig zal overlijden hoor. Maar toch heeft hij gezondsheids
problemen. Dus ja, ik herken het wel. Ookal gaat het om iets anders. Maar denk je niet dat er heel veel mensen zijn die zo denken ? Ik denk het wel. Je bent echt wel normaal hoor dat je je zorgen maakt. |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 10-09-2012 07:51:58 |
Tja, een goede vriend van me is ontslagen, is kostwinner, mijn baan hangt aan een zijden draadje..
Ik kan alleen maar tegen je zegge, wees blij dat t nog niet zo ver is.... |
| Quote |
| Caithy schreef op: 10-09-2012 07:57:39 |
Weet je man dit? Dat je je zo voelt? Want zo kan je niet leven. Zeker als er geen reden toe is. Kijk als je kindje ziek is en je dan je zorgen maakt en denk o jee als hij maar de puberteit redt etc, dan is dat heel natuurlijk want er is al iets aan de hand. Nu is er niets aan de hand, creeer ook geen problemen die er niet of nog niet zijn. Niet elk bedrijf heeft het moeilijk, wij hebben nog nooit zo'n drukke zomer gehad! Vorig jaar hadden we 3 maanden geen inkomsten en nu... dus ik herken je gevoel, maar je maakt jezelf alleen maar naar. Enne met opmerkingen zoals; wees blij dat het nog niet zo ver is, daar kan ze helemaal niets mee! |
| Quote |
| Joltje schreef op: 10-09-2012 08:10:04 |
dat herken ik zeker! En ook hier absoluut geen redenen om te denken dat mijn man of ik onze baan
zouden kwijt raken. Maar ik zie om me heen mensen hun banen kwijt raken....rekeningen die niet meer
betaald kunnen worden. Ja, dat geeft mij veel angst,. Ik ben nu bijv. erg bang om extra geld uit te
geven....ik pak qua werk aan wat ik kan pakken, wat eigenlijk absurd is, want ik heb uren genoeg,
maar dat geeft wel aan dat ik het akelig vind allemaal. Maar wat ik nog veel akeliger vind, is als
ik ga nadenken over de toekomst voor mijn kinderen.....Dan word ik echt beroerd. Hoe moeten die het
allemaal gaan doen..........maar ik praat er wel over en pasgeleden heb ik er een goed gesprek met
mijn moeder over gehad en toen hoorde ik dat mijn moeder vroeger ook zo gezeten heeft.......ook bang
voor de toekomst van het gezin en uiteindelijk zijn we allemaal goed terecht gekomen. Mijn vader zei
altijd...je hebt de 7 vette en de 7 magere jaren, het zal ook wel weer goed komen, zo is het
schijnbaar altijd gegaan...dus daar vertrouw ik dan maar op! |
| Quote |
| Jo schreef op: 10-09-2012 08:11:58 |
Wij kregen vorige week een brief van het bedrijf waar mijn man werkt (bouw) dat het slecht gaat en
ze moeten reorganiseren. Er vallen NOG geen gedwongen ontslagen maar de vooruitzichten van 2013-2014 waren zeer slecht. Mijn vriend wordt 48 dus dat is geen fijne leeftijd om ontlagen te worden (nooit leuk natuurlijk hoe oud je ook bent). Ik heb geen werk, dus kan zijn salaris niet vervangen. Ik snap dat je het eng vind, maar zolang er nog geen tekenen zijn zou ik proberen me niet zo veel zorgen te maken. Is makkelijk praten natuurlijk maar misschien maak je je nu enorm zorgen om niks. |
| Quote |
| Nicole_mv_tatum_en_r enske schreef op: 10-09-2012 09:00:08 |
Zo hebben wij 2 jaar geleden gezeten. Mijn man had een vaste baan via een uitzendburo. Hij werkte
daar al ruim 5 jaar voor hetzelfde bedrijf. Hij werd ontslagen en dan stelt ineens een vaste baan
via uitzendburo niks meer voor, dan willen ze van je af. We hebben toen ook even in paniek gezeten.
maar mijn man heeft echter nooit langer dan een paar dagen zonder werk gezeten. Als je echt wilt
werken en het maakt je echt niet uit wat dan is er werk. Hij heeft toen alles aangepakt wat er maar
was en is zo op zoek gegaan naar een baan voor langere tijd en waar hij het naar zijn zin heeft.
Daar werkt hij nu ook alweer anderhalf jaar en krijgt in januari eindelijk zijn contract, geen
uitzendburo meer. Maar ik begrijp je angst wel, en ook alweer niet. Zekerheid van een baan, ook al is dat een vaste baan, is er al lang niet meer. Een vaste baan zegt tegenwoordig echt niks meer. Dus wat dat betreft zul je altijd in onzekerheid blijven zitten. Zet het van je af, praat er met hem over. |
| Quote |
| Its Me schreef op: 10-09-2012 16:18:23 |
Dank jullie wel..merk nu dat ik niet apart ben door zulke gedachten te hebben. Ze hebben nog ieder jaar genoeg werk gehad en ze werken met 5 mensen incl.baas,het is een klein bedrijfje.. Weet je ,.ik heb er mnd niet over nagedacht en opeens dacht ik eraan en vroeg mijn man of er nog opdrachten waren.hij wist dat er nog 1 nieuwe was.maar verder wist hij het niet. Normaal kan ik wel een paar opdrachten zeggen maar nu dus niet.hij had ook al langer niet nagevraagd bij zijn baas. En dat veroorzaakt dan op zo een moment wel onrust hoor. Terwijl ze nog nooit de loon te laat hadden gekregen, nog nooit zonder werk gezeten hebben etc etc. Ik zie nu beren op de weg die er echt niet zijn. Denk wel dat mijn man navraag doet alleen al om mij gerust te stellen.. |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 10-09-2012 17:00:44 |
Tegenwoordig is dat echt niet meer zo hoor Nicole, als je wilt werken dat er werk is. de werkgevers
willen liever iemand van 18 jaar met 30 jaar ervaring en een HBO diploma. |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 10-09-2012 17:43:07 |
Nee, was t maar zo'n feest.. Ik vind mijn baan echt verschrikkelijk en ga dit niet volhouden..
solliciteer me suf, maar er is gewoon geen werk, of ik ben te oud.... (dus te duur...) |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 10-09-2012 17:50:12 |
Ik solliciteer me al bijna 3 jaar suf.. Helaas nog steeds zonder resultaat. Solliciteer op
alles wat er langs komt. Maar ja ben ook "al" 37 bijna 38 jaar "oud". Via het uitzendbureau is ook niks te vinden voor langere periode en met 2 kleine kinderen is een flexibele-baan (vandaag bellen, vandaag beginnen voor een dag) via het uitzendbureau niet haalbaar helaas. De buren willen gerust een keer onze kinderen opvangen maar het moet toch niet elke keer zo zijn op het laatste moment. Dus helaas, tegenwoordig moet je zowat blij zijn dat je een baan hebt, ook al is het verschrikkelijk en niet vol te houden zoals bij Jen9. |
| Quote |
| Bepje schreef op: 10-09-2012 20:52:07 |
Ik kan me de angst wel voorstellen. Ik pieker ook wel eens hoe het allemaal moet en dan vooral met
de werels in z`n geheel. Oorlog, milieu, honger e.d. vliegt me wel eens aan en als ik mijn gedachten
dan los laat kan ik er wakker van liggen. Ik laat mijn gedachten dus niet meer zo gaan, zoek afleiding d.m.v. een boek of t.v. en dan niet het journaal of een documentaire over Afrika. Uiteindelijk kan ik het niet in mijn eentje oplossen en doe een beetje mijn best wat betreft mijn levenswijze al kan dat altijd nog beter natuurlijk. Probeer dus de boel in je hoofd te stoppen op een manier die bij je past. Je bent je er al van bewust dat je beren op de weg ziet die er niet zijn dat scheelt al de helft. |
| Quote |
| Its Me schreef op: 10-09-2012 21:14:37 |
Ja Bepje,,ik ben me er wel degelijk van bewust dat ik beren op de weg zie die er helemaal nog niet
eens zijn.maar denk dat steeds verder door he...wat als ze de opdrachten verwerkt hebben en er geen
nieuwe bij komen..wat als dit..wat als dat.... Ik moet gewoon vertrouwen houden erin,het bedrijf heeft een goede naam en levert goed werk..dus zal wel goed komen.l Maar toch... |
| Quote |
| Mi01 schreef op: 10-09-2012 21:19:57 |
Wij hebben een heel zwaar jaar gehad. Mijn man had door een reorganisatie bijna geen baan meer. Heel
lastig. Gelukkig loopt het voor ons goed af. Wat ik ervan geleerd heb is dat je maar beter kunt
kijken naar wat je dan nu WEL hebt en daar dan maar extra dankbaar voor zijn. De toekomst heb je
maar matig in de hand.. Leef vooral in het heden. |
| Quote |
| Its Me schreef op: 10-09-2012 21:32:42 |
Ja Mi01 daar heb je gelijk in..maar soms is t zo moeilijk om op een gegeven moment te
relativeren. Er is helemaal geen sprake van dat t slecht loopt alleen omdat ze nu op t moment geen nieuwe opdracht hebben begin ik te malen. Moeilijk om t ls te laten aar over paar dagen gaat t wl weer. Mijn man ergert zich er wel een beetje aan. |
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 10-09-2012 21:52:56 |
Je kunt er niks aan veranderen. Laat het niet je leven beheersen. |
| Quote |
| Sara1976 schreef op: 10-09-2012 22:08:28 |
tsja ik dacht ook dat het mij niet zou overkomen. Maar helaas, 2 weken geleden heb ik te horen
gekregen dat het bedrijf waar ik werk gewoon dicht gaat over 6 maanden. Ik ben geen hoofdkostwinner
maar toch hebben we de centje wel nodig om de leuke dingen te blijven doen. De mededeling kwam echt
als een donderslag bij heldere hemel. Soms vliegt het me ook echt aan, maar dan relativeer ik het.
Het is niet mijn schuld, het wordt me aangedaan en ik heb nog 6 maanden.....Ik hoop dat ik wat leuks
kan vinden, maar ik wacht nog wat het sociaal plan gaat worden. |
| Quote |
| Its Me schreef op: 10-09-2012 22:09:51 |
Wat fijn Deborah voor je man dat hij nu bakker is.eCht leuk. Werk jijzelf ook? Ik weet dat je niks kunt veranderen en t zal ook wel naar de achtergrond verdwijnen dat gevoel. Is even weer een momentopname van onzekerheid en gevoelens he? Zal wel goed blijven gaan.. Optimistisch moet ik blijven en niet te vaak aan mijn man vragen of ze weer een opdracht hebben.  De baas zal er wel alles aan doen!! |
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 10-09-2012 22:31:39 |
Mijn man is 15 jaar timmerman geweest. Hij wou gewoon weer bezig zijn. De kinderen waren allen naar
school. Hij is thuis geweest door de zorg voor onze kinderen en is in die periode geopereerd aan
zijn enkel. Door de verhalen om ons heen, nieuws en aantal afwijzingen. Dachten wij dat duurt nog maanden. Dat kwam ook beter uit , op dat moment was ik hoogzwanger. Wij waren aan het winkelen en liepen langs het uitzendbureau. Inpakwerk , 5 minuten bij ons vandaan. Geen reistijd of kosten. Hij is naar binnen gelopen. Waar kom je voor, want wij hebben ook een leuke functie als bakker. Ben ik daar niet te oud voor ? Hij heeft toen zelf contact opgenomen met het bedrijf. Anders ben je nummer zoveel. Het uitzendbureau selecteerde een aantal mensen, liefst met ervaring. Tuurlijk denk ik ook weleens wat als ... Toch blijf ik positief. Er zal altijd weer een oplossing komen. Ik heb nog nooit zonder inkomen gezeten. Wij werken beiden. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 10-09-2012 23:33:10 |
Weet je TO, je kan bang zijn en niet. Maar het komt zoals het komt. ik had er nooit over nagedacht, maar het is ons toch echt gebeurd. man is ernstig ziek geworden, contract werd niet verlengt. we hebben 2 jonge kinderen en mijn man is nog steeds een wandelende tijdbom. financieel hebben we heel erg veel in moeten leveren. maar weet je....het interesseert me helemaal niks. we doen het met wat we hebben, en maken er een gelukkig leven van. al moeten we op 1 kamer wonen en leven met z'n 4en. het is zo relatief. je moet niet bang zijn voor iets wat niet hoeft te gebeuren. zonde van je tijd. geniet, leef en maak lol. mochten er zorgen op je pad komen, los je die dan wel op. het druk maken om "wat als" gaat af van je onbezorgde leven nu. |
| Quote |
| Its Me schreef op: 11-09-2012 06:37:24 |
Mafkees,je hebt helemaal gelijk. Als ik jou tekst lees zit ik met tranenin mijn ogen om wat jullie allemaal meemaken en om wat ikmezelf aandoe.zie alemaal beren op de weg terwijl die beren nog helemaAl niet opweg naar ons zijn. Ik weet het zelf ook, maar de angst greep me even heel erg aan,dat ebt ook weer weg, denk ik ,hoop ik. Stel mijn man zou morgen kunnen zeggen dat ze weer een nieuwe opdracht hebben,dan is mijn angst weer weg als sneeuw voor de zon. Maar moet gewoon proberen te leven,zonder die angst,en door gaan met lachen idd. Het bedrijf heeft nooit zonder werk gezeten,betalen netjes loon uit,geen ruzie. Dus ik moet er echt vertrouwn in krijgen.. Ik vind het moeilijk dat jeniet over alle dingen de regie zelf in de handen hebt.. |
| Quote |
| Its Me schreef op: 11-09-2012 15:58:20 |
Ben me toch aan het malen,,merk dat het nu best veel moeite kost om vertrouwen in de toekomst te
hebben.je hoort ook zoveel om je heen,ontslagen hier en daar. Maar moet me er gewoon overheen zetten over dat je niet alles in de hand kunt hebben.soms heb je het idd niet in de hand en dat is wat ik moeilijk kan. Hoop maar gewoon dat mijn man snel kan zeggen dat ze weer een opdracht binnen hebben. Ik weet het de mens doet zich dit zelf aan,,,zo ook ik.. |
| Quote |
| Its Me schreef op: 11-09-2012 18:05:49 |
Nou ik heb nieuws,,mijn man kwam net thuis en ze hebben nog genoeg werk. Ze hebben 1 groOt project en zijn met een ander bezig,,dus werk volop voor de winter.gelukkig zeg... |
| Quote |
. Maar je moet het wel
willen en kunnen combineren. Ook het minimum loon moet je maar kunnen lijden. De meeste hebben in de
WW meer. En als je een gezin moet onderhouden... 