Mama-life
| Ano schreef op: 04-09-2012 19:40:19 |
Ik wil even wat weten, het is niet superbelangrijk, maar het houd me wel bezig en wil graag eens
horen hoe een ander dit ziet. Ik heb een stiefmoeder al 18 jr, en zij heeft een dochter gekregen met mijn vader, mijn (half)zusje dus. Ze is ondertussen een puber dus is al even geleden. Ik heb ook nog andere zussen die gewoon volle zussen zijn zeg maar. Om een lang verhaal kort te maken, we hebben het nodige meegemaakt, het ging niet altijd van een leien dakje de verhouding tussen stiefmoeder en mij en mijn zussen. Nu is het dilemma van mij, dat mijn stiefmeoder naar haar eigen dochter heel anders is dan naar ons toe, op zich logisch, maar als ik wat heb, ziek of iets anders dan reageert ze bijna altijd koeltjes, gaat er niet echt op in, en krijg ik het gevoel van dat ze vind dat ik me aanstel. Als ze al zegt van vervelend lijkt het er vaak met moeite uit te komen. Een heel enkele keer kan ze wel in mijn ogen 'normaal' reageren. Sinds ik uit huis ben zeg ik ook haast niet meer als ik wat heb, maarja, soms belt ze net als ik ziek ben of soms wil je ook niet iets 'verzwijgen' dus ze hoort wel eens wat. Naar haar eigen dochter toe kan ze wel normaal ( in mijn ogen dan) reageren, zelfs soms het tegenovergestelde vind ik. Die mag en mocht aardig snel thuis blijven als ze iets had hoofdpijn ofzo en wordt vind ik te weinig gepusht om soms toch door te zetten. En daar heeft ze wel een luisterend oor voor en begrijpt alles. En behoorlijk verschil vind ik, al snap ik zeker dat haar eigen dochter anders is als wij zijn, als stiefdochters. Toch snap ik het ook weer niet, dat ze na zoveel jaren en wij allang het huis uit zijn, nog zo met moeite begrip/steun kan geven. En los van dat ik het weleens lastig vind, maar ondertussen het ook wel los kan laten hoor, ben ik gewoon benieuwd wat daar achter zit. Is het gewoon puur dat ze misschien weinig met ons heeft, of zit er een bepaalde wrok/wroeging omdat wij van een andere moeder zijn of wat zal het zijn dat ze zo reageert? Of juist niet reageert? Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat ik me er niks van aan moet trekken maar ik ben gewoon benieuwd wat er achter zit, wil graag begrijpen of inzien waarom ze zo reageert. En trouwens, dit gaat over als we niet lekker zijn, maar het gaat eigenlijk zo in heel veel dingen. |
| Quote |
| Liefje schreef op: 04-09-2012 19:43:00 |
Ja als je het heel graag wilt weten zou ik eens een gesprek met haar aangaan en vertellen hoe jij de
dingen ziet. Ik vind dat je niet zoveel onderscheid mag maken |
| Quote |
| Mi01 schreef op: 04-09-2012 22:58:52 |
Soms heb je er meer aan om te aanvaarden dat de dingen zijn zoals ze zijn, dan dat je probeert het
te veranderen of te begrijpen. het kunnen zoveel dingen zijn, al krijg je er soms kinderen "bij" als je een samengesteld gezin wordt, vaak wordt je toch pas vader of moeder als je vanaf begin ouder bent. ( geldt niet voor iedereen hoor!!) Maar als je "stief" moeder wordt van een stel meiden die al een eigen moeder hebben (gehad) dan val je toch in een bestaan dynamiek. En dat is ook niet altijd makkelijk. Kinderen maken het stiefouders ook niet altijd makkelijk. Het lijkt me ook maar moeilijk om altijd maar meelevend te zijn als "stief" moeder als je het ook heel moeilijk hebt gehad met je stiefkinderen. Met je zusje zal het vanaf het begin anders zijn. En dan mijn laatste opmerking.. soms is er ook een verstoring tussen de boodschap zoals hij verzonden wordt en de boodschap zoals hij aankomt. Misschien is ze niet eens zo anders met je zusje.. maar heb jij het zelf destijds anders beleeft....En lol, de laatste in een gezin komt altijd met meer weg.. ik was de jongste.. en ik mocht veel meer dan mijn oudere broers/ zussen op die leeftijd en het ging meer meelevend en meer flexibel. Ik was de laatste en 1 puber alleen in huis is ook nog eens wat anders dan meer tegelijkertijd.. Het vertrouwen van ouders dat het vast wel goed komt is ook groter bij de laatste ( tenminste dat zag ik om mij heen) Je woont niet meer thuis, je hebt je eigen gezin, laat het gaan. |
| Quote |
| Ano schreef op: 05-09-2012 13:33:56 |
@Mi01, je begrijpt het niet helemaal denk ik. Ik hoef nu echt niet meer te horen hoe het werkt met
stiefmoeder en stiefdochters, dat weet ik ondertussen wel! En het gaat niet allen over hoe het vroeger ging, maar hoe het nu nog gaat! En dat is echt niet een verstoring tussen een boodschap hoe die verzonden en ontvangen wordt. En hoezo is ze misschien niet eens zo anders met mijn zusje, ik zie het regelematig gebeuren! Echt totaal anders als hoe ze nu nog tegen ons doet! Ik weet dat ik het moet accepteren, meestal lukt dat ook wel, maar omdat ik de laatste tijd teveel gezien heb hoe ze met mijn zusje om gaat komt het weer even naar boven. |
| Quote |
| Mi01 schreef op: 05-09-2012 13:36:05 |
Je zusje isnog thuis. Die heeft toch een hele andere zorgebehoefte. Groei op. Je kunt dat niet
vergelijken. |
| Quote |
| Myself schreef op: 05-09-2012 13:40:06 |
Ik snap je gevoel wel en denk dat het vooral je machteloosheid is. Wij hebben dat bij mijn moeder. Bij een ander is het altijd veel erger, veel leuker en veel indrukwekkender wat of er gebeurt. Is er iets bij één van haar eigen kinderen of hun gezin, haalt ze haar schouders op en krijg je een reactie inde vorm van 't is niet anders. Niet leuk, geeft een onbelangrijk gevoel. De enige reden die ik zelf kan bedenken is jaloezie? Ze is geestelijk niet sterk en al jaren alleen, heeft een hele psychische geschiedenis. Wij zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen en zijn dus niet alleen. En ik denk dat daar de schoen wringt, dat ze haar gevoelens nooit zal uit willen spreken hierover, maar dat we het wel merken aan haar doen en laten. Ik accepteer het maar en probeer me erbij neer te leggen. Maar dat laatste is lang niet altijd makkelijk. |
| Quote |
| Dicha schreef op: 05-09-2012 13:41:45 |
Ik ben het met Liefje eenss. Je stiefmoeder is de enige die jou kan vertellen hoe en waarom. Ik zou dan ook inderdaad een keer een gesprek met haar aangaan, nodig haar uit de koffie.. en praat gewoon eens met elkaar..misschien is je stiefmoeder het zich helemaal niet bewust, en krijg je door het gesprek er samen een andere kijk op. |
| Quote |
| Ano schreef op: 05-09-2012 13:59:56 |
Met mijn stiefmoeder hierover praten is geen optie. Eerder toen we nog thuis woonden hebben we ook
pogingen gedaan om dat te doen en liep altijd op een drama uit. Nu is het natuurlijk anders omdat we
volwassen en uit huis zijn, maar nee, praten daarover zou ik nu echt aan beginnen. Dat loopt geheid
uit op een drama en daar heb ik geen zin in. Dat is ook niet mijn behoefte eigenlijk. Vroeg me
gewoon af, waar het vandaan komt dat ze zo doet. |
| Quote |
| Satekroket schreef op: 05-09-2012 18:13:43 |
Ik denk dat de antwoorden op jouw vragen alleen van haar kunnen komen. Het wordt moeilijk, wanneer
het geen optie is om er met haar over te praten. Was je vader weduwnaar? Of gescheiden? Heb je je eigen moeder nog? Wanneer dit niet zo is, dan snap ik heel goed, dat je het graag anders zou willen zien. En ook van een stiefmoeder kan je betrokkenheid en interesse verwachten. Ik zou het ook graag willen weten waarom dat niet zo is. Ik hoop voor je dat je een antwoord vindt. |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 05-09-2012 19:22:53 |
ik denk dat een moeder anders is naar haar eigen kind dan de kind van de man van wie ze houd (
stiefkinderen) de ene keer zal dit niet erg opvallen draaien die kinderen gewoon mee maar vaak is er
toch wel een enige afstand dit heeft te maken met acceptatie van 2 kanten en soms loopt dat gewoon niet . als je wil weten hoe jou stiefmoedere er overdenkt en wat jou gevoelens/ denkbeelden zijn dan zul je met haar om tafel moeten kan dit of wil dit om wat voor reden niet dan moet je het gaan los laten en niet hoe moeilijk ook niet meer aan denken jullie zijn de enige 2 die daar wat aan kunnen doen of beide partijen willen is 2 ik hoop dat je er uit komt en dat je of door een gesprek rust krijgt of het uit eindelijk naast je neer kan leggen |
| Quote |
