Wat moet ik hier nu mee?

Hey iedereen,

Onze i-pad lijkt wel verdwenen te zijn. Eigenlijk denk ik (maar dat weet ik niet zeker) dat hij hier in huis gestolen is.

Gisteren kwam er hier een neefje van 15 langs. Hij is het zoontje van mijn zus, een zus met wie ik al jaren op slechte voet sta. 
Het is een schat van een ventje die ik echt doodgraag zie, maar omdat ik hem gemiddeld maar zo'n twee keren per jaar zie , kan ik niet eerlijk zeggen dat ik hem echt goed ken.
Onze i pad lag gisterenochtend op te laden op de kamer van onze jongste zoon. Hij is vijf en half  en mag er elke ochtend wanneer hij wakker wordt er een half uurtje op spelen tot we naar beneden gaan. Dit gaat al anderhalf jaar goed. Hij houd zich goed aan de afspraak en legt hem steeds mooi terug op de kast.
Toen ik hem 's avonds wou halen lag hij daar niet meer.
We hebben het hele huis ondersteboven gekeerd, alle bedden... verschoven maar hij is echt nergens te vinden. 
Nu zat er ook zo'n trackingsprogramma op zodat we op de pc altijd konden zien waar het toestel is. Je kan dan via de pc zo'n alarm op de ipad laten afgaan en dan hoor je waar het toestel is. Dit werkt altijd ook als de i-pad uitgeschakeld is. En wanneer de i-pad vernield zou zijn kan je wel nog op de pc zien waar het toestel zich het laatst bevond.
Dus keken we het na , en de i-pad is niet meer traceerbaar. Het programma vindt em niet, meer nog het lijkt wel of onze i-pad nooit traceerbaar geweest is, hij probeert alleen de i phone van onze dochter te zoeken.. Dit is volgens mijn man enkel mogelijk indie iemand manueel alle gegevens op de i-pad zelf heeft verwijdert, en hem dus volledig gereset heeft.

Ik stuurde ons neefje een smsje met de vraag of ie em gezien had (hij heeft hier lang boven gespeeld) stuurt hij terug dat hij en onze oudste zoon, onze jongste hadden zien lopen met de i-pad in de badkamer. Onze jongste ontkent dit en onze oudste zoon zegt ook dit niet gezien te hebben.
Ik had nog niet gereageerd maar daana stuurde hij een meteen een  smsje dat hij gevraagd had aan onze jongste of hij er op mocht spelen en  onze jongste tegen hem zou gezegd hebben dat hij em verstopt had en dat hij erop mocht spelen wanneer hij em gevonden had. Dit ontkent de jongste ook.
En een paar tellen later kwam er weer een smsje dat hij eerst zijn gsm ook had verloren en die dan had gevonden op de kamer van de kleinste.
Ik wil er niet aan denken dat hij em zou meegenomen hebben , kan het me ook niet voorstellen want het is zo'n lief manneke maar ik begin zijn smsjes eerlijk gezegd wel raar te vinden.
En dan eerst zeggen dat onze oudste het ook gezien had wat niet waar bleek... En hij heeft ook zeker de capaciteiten om die beveiliging uit te schakelen (studeert in die richting)
Maar langs de andere kant deed ons neefje ook niet raar of verdacht ofzo hoor, en hij had niks bij waar hij het in kon verstoppen ofzo (al had hij wel de sleutel van de auto van oma de hele tijd in zijn broekzak en stond de voordeur open dus kon hij eigenlijk wel ongezien in de auto iets leggen als hij dat wou.


Wat denken jullie? Ik durf het mijn zus niet voorzichtig te vragen want dan weet ik dat hij weer niet meer zal mogen komen en ik hem zeker niet meer zie.

Oma heb ik gebeld en die heeft niks gezien, maar ja dat had ik ook niet verwacht want wij zaten in de woonkamer koffie te drinken (nu ja zij wel want ik lust dat niet ;-) en vandaaruit kunnen we de trap/ deur naar buiten /oprit niet zien. De jongsten zaten eigenlijk bijna de hele tijd bij ons , maar hebben soms wel even rondgelopen.

Aan mijn zus durf ik het niet vragen want ze neemt alles heel erg snel beschuldigend op en de kans is groot dat ik mijn neef (en nicht) dan niet maar zal mogen zien.

Onverwacht langsgaan kan zeker niet. Ze heeft een hekel aan mijn man (reden van onze slechte band) en ik ben daar in 15 jaar nog maar één keer mogen langskomen (toen mijn moeder zwaar ziek was en daar logeerde).
Mijn neefje kan ook niet mee helpen zoeken want hij mag maar zo'n twee keren per jaar langskomen, bij bijzondere situaties zeg maar. ( doop of communie ofzo.) en ik zie hem met nieuwjaar en kerst bij mijn moeder.

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

oh ja, hij stuurde net weer een sms naar mijn dochter van kan je niet kijken bij de tracking. (hij weet dus dat dat erop zit)

En helaas is dat naar het schijnt niet moeilijk te vinden hoe je dat moet uitschakelen. Staat zelfs uitgelegd op de website van apple.

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

Ik wil hem zeker niet meteen beschuldigen hoor, kan het me eigenlijk zelfs helemaal niet voorstellen dat hij dat zou gedaan hebben! Ook al zie ik em niet vaak , hij is zo lief en ik zie hem zo graag! Ik wil de band hem hem en zijn zus niet kwijt, en ook al hebben we het niet breed genoeg om dan maar ne nieuwe aan te schaffen, de i-pad is me de relatie tussen ons niet waard. (Al vind ik het natuurlijk wel erg jammer.)

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

Iemand anders in huis zou natuurlijk altijd kunnen, want de deur stond echt gewoon open, maar we waren hier met z'n negenen in huis (we zijn zelf al met zeven) en ons huis is nu ook niet zo groot dus denk ik dat het wel heel erg zou opvallen als er ineens een vreemde ons huis zou binnenkomen.

Zeker dat mijn kinderen niet jokken ben ik wel, niet omdat het -mijn kinderen schoon kinderen - zijn, want ze steken heus wel eens wat dingen uit maar  door hun autisme kan je dat hééééél erg goed zien als ze een leugentje proberen te vertellen. En ze ook nog eens heel erg freaken wanneer er ook maar één ding niet op zijn plaats ligt. Ik ben ook helemaal niet boos geweest ofzo , dus ze hebben ook geen schrik om iets te zeggen. 
Ze beseffen ook niet echt de waarde van spullen, dus gaan ze niet denken : die i-pad is duur dus dat durf ik niet zeggen. Zeker voor de jongste is een steentje uit de tuin echt evenveel waard als een i-pad.
En hij heeft ook niks te verliezen hé door te vertellen waar ie is, nu wel hij kon zijn half uurtje niet spelen en daar was hij heel verdrietig om.

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

Het is tevens ook zo dat we in zo'n wijk wonen waar niemand komt die hier niet hoeft te zijn, er constant nieuwsgierige buren door de gordijnen staan te piepen,  en je dan ook nog eens zo'n 20 meter moet lopen naar onze voordeur , dus wel niet uitnodigend voor een vreemde om zomaar je huis binnen te komen.

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

Financieel staan we niet zo sterk dat we zomaar een nieuwe kunnen halen. Dit was mijn nieuwjaarscadeautje  (2 jaar terug) en het duurste wat ik ooit gekregen heb voor mezelf

Heb hem gebeld en hij vroeg wel meteen (bezorgd?) of ik em al terug had. Ik heb gezegd van niet en dat mijn man morgen even met het serienummer naar de politie gaat om te laten traceren zodat we weten of hij hier nog ergens in huis ligt of niet, want dat er anders misschien iemand ongezien ons huis was binnengedrongen ofzo. En toen zei hij oh je hebt de doos met het serienummer nog? Maar denk niet dat je daarvoor naar de politie moet gaan hoor, dat kunnen ze toch niet zien.


Punt is dat ik het helemaal niet zeker weet dat hij dat gedaan heeft hé, dus ik wil hem ook niet het gevoel geven dat ik hem helemaal niet meer vertrouw.

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.