boos

Nee ik zeg niet dat je het moet tolereren!

Maar ik zou als tante zijnde zeker als hij het etiketje echt krijgt, me hee, goed inlezen in het ADHD zijn.

Kijk dat zijn ouders hem blijkbaar niet goed aanpakken bij dit soort zaken, daar is hij blijkbaar enorm de dupe van!
Hij kan er niets aan doen, dat het zo in zijn bol werkt, juist zijn ouders moeten met hem aan het werk.

Nu zijn jij en dochter de pineut, en ben je o.à erg boos op hem, terwijl hij juist ook het slachtoffer is, van het niet consequent zijn van zijn ouders....
Door zijn w.s ADHD reageert hij enorm explosief, maar het word hem idd niet anders geleerd, maar dan nog kan hij daar niets aan doen. Dat kan een 8-jarige zichzelf niet aanleren!

Ik zou ook erg boos op zus en zwager zijn , maar niet op hem, hij is net als jullie de dupe van een slechte opvoeding wat dit betreft, zou dan ook zeker zijn excuus aannemen, maar absoluut nog niet klaar zijn met zus!

Hoop dat je een beetje snapt hoe ik het bedoel? Ik bedoel zeker niet dat het in mekaar slaan/stompen van iemand Oke is, maar zo te lezen liep zijn emmertje enorm over op het verkeerde moment...en op de verkeerde manier...sneu voor beide kanten van het verhaal!

Sterkte...lijkt me erg moeilijk om in zo'n situatie te zitten....krijgt je zus geen hulp vanuit de instantie die je neefje test?, want dat lijkt me zeer wenselijk.

*moeder is van 3 ADHD-ers en er zelf eentje is *

ik snap dat je van de leg bent hoor.
En ik begrijp dat mensen begrip hebben voor speciale kindjes,
Maar kom op, als je 8 bent, mag je echt wel even laten weten dat je erg teleurgesteld/boos/ verdrietig bent. En hij snapt (adhd of niet) wel dat hij te ver is gegaan hoor. Op dat moment ging hij even door het lint...dat heeft hij misschien niet in de hand..maar daarna....

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

juist Son!

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Een jochie hier uit de wijk heeft ADHD..moet Amber dan maar steeds bont en blauw terugkomen...??!

Nee, sorry..

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

en idd wat ellepelle zegt, de grootste fout zit bij de ouders, ze reageren niet op de manier zoals jij dat zou willen. Dus ik denk dat je het met die jongen snel moet bij leggen (face to face sorry) en met je zus even in gesprek moet gaan, dat  hij toch een andere (strengere/duidelijkere) aanpak aan te gaan.

Ik hoop dat jullie er snel weer uitkomen

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Mijn zoon heeft ADHD en no way dat ik dit van hem zou toestaan! ADHD of niet, hij moet gewoon weten dat dat niet kan. En als hij dat zelf niet kan inzien, dan moet die moeder eerder ingrijpen. Ze zeggen dat er tegenwoordig zo snel het stempel ADHD of iets anders op een kind gedrukt wordt, ik draai het eens om. Ik vind dat er tegenwoordig heel snel achter zo'n stempel geschuild wordt. Hij heeft ADHD, dus......hij kan er niets aan doen? Of wij moeten er maar rekening mee houden?
Ben van mening dat het kind het daar niet mee gaat redden later. Niet de hele wereld zal rekening met hem gaan houden of hem milder gaan behandelen vanwege de ADHD.

Daarbij is niet elke vorm van ADHD hetzelfde.

Ik zou ook het meest boos zijn op de ouders van het kindje.
Maar ik vind het gewoon niet kunnen ADHD of niet, ik vind dat je als ouders altijd moet ingrijpen.
Wat als ze nooit ingrijpen, is het kind met 16 een gevaar voor alles en iedereen?

ik vind eht ook not done wat hij doet, maar dat is meer het probleem van zijn ouders dan van een 8 jarige jongen.
Dat je hem nu dus negeert...
Dat vind ik echt ongelofelijk kinderachtig!

Ik zou eens goed in gesprek gaan met je zus dat ze hulp gaan zoeken voor dit kereltje!!!

Maar kom op zeg, wees volwassen.
Het kind is nog MAAR 8 en geeft een sorry via Whats app.
das al heel wat.
Een kind negeren maak je nog meer kapot in hem dan dat er kapot is, en dus nog meer frustratie en nog meer redenen voor hem om er maar op los te meppen.

Ergens is er iets mis met hem, en wat is nog niet bekend, kun je die frustratie misschien ergens plaatsen?
Is het dan goed te praten, nee natuurlijk niet, maar kun jij kijken in dat koppie van dat jochie?

Ik hoop dat hij snel hulp krijgt!!!

tolereren is iets heel anders dan begrijpen.
Je zus heeft een andere aanpak dan jij. Waarschijnlijk kent ze haar kind het beste en weet ze dat het geen zin in heeft om hem op dat moment te straffen, dat het olie op 't vuur is.
Maar het is heel duidelijk dat ze wel naderhand met hem gepraat heeft hierover en toen volgden de excuses. Hij heeft inmiddels de booschap wel begrepen dus.

Ik vind het van jou te ver gaan om de excuses niet te accepteren. Denk dat je hierboven moet staan.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Ik kan er best inkomen dat je de aanpak van je zus niet juist vind, en dat het je nu erg hoog zit omdat jullie er nu 'het slachtoffer' van waren. (klinkt beetje zwaar, maar kom even op niets anders)

Maar ik vind dat je nu zelf ook niet echt een rolmodel bent door zijn sorry te negeren.
Je kan toch op zijn minst een berichtje terug doen, desnoods met de woorden dat je liever hebt dat hij het zelf komt zeggen.

Ik ga volledig met Ellepellee mee in deze; behalve dan het zinnetje over slechte opvoeding maar das weer een ander discussiepunt.

Maar nogmaals, ik snap jou ook heel goed hoor. Ik zou alleen nu wel mijn trots aan de kant zetten en zijn excuses accepteren. Jij bent de volwassene in deze situatie..

Met je zus zou ik eens een goed gesprek aangaan over wat er aan de hand is met je neefje.
Hebben jullie een goed contact? Doet je neefje vaker zo? Wat weet je eigenlijk over hem?
Heeft hij vaker gedragsproblemen?
Ik bedoel, hij is 8 en wordt getest op ADHD, dan moet het ook al veel eerder duidelijk zijn geworden dat er iets is met m.
Ik vind het triest voor de jongen; ervanuitgaande dat hij dat heeft..In zo'n situatie als deze kent hij geen grenzen, geen remmingen en hij kan het niet helpen...

MAAR het mag niet getolereerd worden. OOk al heeft straffen ms geen zin, dat mag nooit betekenen dat hij dan maar zijn gang mag gaan..

Voor alle partijen is dit deze situatie erg moeilijk. Moet je nagaan hoe moeilijk het is voor een gezin met een kind met ADHD....

Ik vind het knap dat je een whatapp terug hebt gestuurd. Zelf zou ik je zus even bellen en dat je verwacht dat ze met hem langskomt om excuses aan te bieden en er even over te praten.
Ik vind het echt niet normaal, dat a die jongen zo reageert, ookal wordt hij onderzocht op ADHD etc en b hoe je zus reageert, het kan op dat moment best olie op het vuur zijn, maar ik verwacht dat je erna wel een gesprek aangaat en opvoedt.

Ik vind je absoluut geen boeman hoor! Ik vind het gedrag en reactie erna echt NOT DONE!
Als hij kan whatsappen dan kan hij ook langskomen, je daden onder ogen zien heet dat en daar leert zo'n jongen ook van, op deze manier vind ik het alleen maar laf. (ookal is hij 8 jr)

Ik vind je geen boeman, want zoals ik al schreef kan ik je mening over het gedrag en de opvoeding snappen.
Maar ik had wel de indruk dat je door je boosheid je eigen gedrag niet door had, dat je best star overkwam door hem te negeren. Maar da's mijn mening dan hè?
Vind het goed van je dat je een berichtje teruggedaan hebt.

Nou ADHD of niet dit gedrag mag je als ouder niet toestaan zonder daadwerkelijk goed in te grijpen.

Daarbij wordt het dan ook wel heel makkelijk als excuus gebruikt, ja hij heeft ADHD dus hij mag ongestraft wel even op iemand instompen.
Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn....dat een kindje zijn grensen bv niet kent of niet goed kan aanhouden door een ziekte dat kan maar dat het dan maar geaccepteerd moet worden kan niet het moet gestraft worden.

Ik ben echt blij dat ik mijn zoon steeds meer leer van zich af te slaan ongeacht wat een ander kindje heeft hij mag zich niet laten slaan....en eerlijk dat zou ik ook tegen mijn kind vertellen wat hij heeft gedaan is heel stout en als hij je nog een slaat of stompt dan doe je het maar 2x terug.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Deze jongen is 8 jaar en moet leren dat hij er niet vanaf komt met een whatsappje.. Hij moet bellen, maar daar moet je zus voor zorgen, woont hij in de buurt, dan komt hij langs (met je zus) en er moet zeker iets meegeomen worden zoals een tekening...

Ook al heeft ADHD of twee andere stoornissen daarbij, ook hij moet leren dat dit niet kan. En dat kunnen ze ook leren, maar het kost wel veel meer moeite, maar die moeite moet eerst door zijn opvoeders genomen worden..

Nee, dit hoe je niet te accepteren als hij adhd heeft, dat is natuurlijk je reinste onzin, maar t kost hem wel meer moeite om dit te voorkomen, maar daar helpt de houding van je zus niet echt bij op deze manier.... Bel je zus en praat erover, kan best een moeilijk gesprek worden, maar dat is dan maar zo!

Ik denk niet dat er iemand is die jou als boeman afschilderd hoor, volgens mij proberen sommigen te zeggen dat er misschien wat meer begrip kan zijn als er ADHD in het spel is. Wat eerlijk is eerlijk, dat maakt toch best wel een verschil.
Nogmaals: Niet dat het dan maar geaccepteerd mag worden!

Ik ga mee met blauwtje!

Niet in een slachtofferrol kruipen...naar mijn bescheiden mening vind ik
Dat je te lang in je boosheid blijft zitten.

Er is nergens gezegt, dat als je ADHD hebt erop los mag meppen!!!
Er mag wel meer begrip getoond worden.

Hij is net als jij de dupe!
Kan er niet veel aan doen, dat hij op deze manier zijn emoties eruit gooide....zijn ouders zijn daarin schuldig, en ipv van dat jij in gesprek gaat met zus, en de excuses van neefje accepteert, laat je alleen wete. Dat je. Og steeds erg boos bent, en dus blijkbaar zijn excuus niet accepteert, hoeveel verdriet moet dat bij hem wel niet doen?

Geloof me....hij ziet zeer w.'s geen oorzaak - gevolg..en het is dus heel erg knap dat hij zijn excuus aanbied, en jij walst daar zo overheen!

Tja misschien komt mijn heftigheid wel voort uit het fiet dat ik moeder ben van 3 adhders en er zelf een ben...maar ik denk echt dat je de verkeerde nu kwetst.

Nogmaals....gedrag hoort niet, ADHD is GEEN vrijbrief voor wat dan ook voor gedrag, maar idd een beetje meer begrip zou je sieren.
Niet je woede af reageren op dat jochie...hem zeggen dat je zijn excuus accepteert en een zeer pittig gesprek met zus, zónder neefje!

Ik ben het er wel mee eens dat zijn excuus geaccepteerd moet worden, ik leg de schuld ook volledig bij je zus niet bij het kind.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Ik vind niet dat jij de boeman bent wel vind ik dat jij er erg lang in blijft hangen.
Heel eerlijk gezegd heb ik zelfs medelijden met het jochie maar dat betekend niet
dat ik zijn gedrag goedkeur. Wel vind ik dat je de verantwoordelijkheid bij zijn ouders moet leggen
en niet dat je boos blijft op zn manneke.

Maar jij bent toch meteen weg gegaan? (wat ik begrijp en misschien ook wel het verstandigst was) Maar dat wil niet zeggen dat je zus het maar heeft laten gaan. Je neefje heeft niet voor niks zijn excuses aangeboden.
Mijn zoon van 7 kan ook heel erg boos worden. Op het moment dat hij zo boos is, kan ik er niks mee. Maar dat betekent niet dat ik het accepteer en zijn gedrag goedkeur (hier is het overigens alleen verbaal). Naderhand praten we erover en dan is hij zo verdrietig dat hij zo heeft gedaan en hij schaamt zich ook enorm. Dat gevoel is de grootste staf die hij krijgt. Hij heeft het ook wel eens op het schoolplein gehad, als een kindje bijv niet kon spelen. Ik ging er dan niet teveel op in, omdat ik het dan erger maakte. En thuis was hij weer voor rede vatbaar.
Ik vind dus ook dat het gedrag van je neefje niet geaccepteerd hoeft te worden. Maar ik denk ook dat dit voor je zus niet makkelijk is. Ga naast haar staan er probeer haar te helpen. Daar bereik je meer mee dan met boos blijven.

---

Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat!