Wie vertellen? Diagnose

Ik heb hier geen ervaring mee maar ik begrijp dat je zoontje een diagnose heeft gekregen en dat jij dat niet kenbaar wilt maken aan de logopedie/nieuwe school omdat je bang bent dat hij direct een ''stempel'' krijgt?

het ligt er aan denk ik, zouden ze je zoontje ermee kunnen helpen als ze het zouden weten? Dan doen.
Als het niks bijdraagt aan de begeleiding van je zoontje dat ze het weten dan zou ik het niet doen.

Heeft je zoontje bv adhd gekregen dan is dat wel belangrijk om te weten. Evenals bv autisme ofzo.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Ik heb het wel doorgegeven, zo weten ze dat mijn zoon anders kan reageren dan anderen kinderen. Hier wordt heel erg goed mee omgegaan. En waarom het verzwijgen? Je zoon heeft nu eenmaal die stempel. En ik vind dat zeker school het moet weten, zodat ze hem gerichter kunnen helpen, als ze weten welke stoornis hij heeft.

Ja ik zou het zeker vertellen. Juist daar zijn ze om je te helpen waar ze kunnen. En, misschien geloof je dat wel niet, het zijn ook mensen met gevoelens, die zich misschien wel zorgen maakte.

Ik ben daar ook heel open in. Kan er wel omheen liggen draaien maar nu weten ze wat er aan de hand is en kan mijn zoon geholpen worden.

Ik ben van mening dat niet iedereen op straat of van de familie het hoeft te weten maar school, logopedie, fysio ziekenhuis enzo wel

Tja ik zou het dus vertellen. De enige die je er te kort mee doet is je kind!
Iedereen weet dat je door de molen heen bent gegaan en dat er een uitslag uit komt, ongeacht wat deze ook mag zijn.
De school zou ik zeker inlichten. Het speciaal onderwijs, dat is niet voor niets.
Mijn zoon gaat ook starten op speciaal onderwijs(lzk) maar als er iets veranderd in zijn situatie zijn zij een van de eersten die het horen. Hij zit daar een groot gedeelte van de week dus zeker recht op info.

Mijn zoon is autistisch en ik ben er heel open over, hij kan nou eenmaal anders reageren en is zeker in de vakantietijd erg overgeprikkeld door dat het dagritme nu iets anders is en ik heb gemerkt dat er meer begrip is als mensen weten dat hij autistisch is.

Ik denk dat als je eenmaal een diagnose hebt maakt het niet uit waar het bekend wordt want het staat toch al op papier. Alleen kan je zelf beslissen of ze het hele dossier krijgen of alleen het deel wat voor hun van belang is.
Ik heb ook sommige stukken niet aan school laten lezen en doorgestreept omdat ze het anders konden intepreteren dan dat het werkelijk was.
Succes met je beslissing en ze mogen het zonder je toestemming niet doorgeven aan derden.

---

http://www.facebook.com/EsthersFeestelijkeTaarten

Ben het helemaal met je eens!

---

http://www.facebook.com/EsthersFeestelijkeTaarten

Als ik het goed begrijp is het de oude school die het wil weten en de logopodie die is gestopt, wil het weten nou dan is het Nee!!
Ten eerste laat je heel duidelijk weten dat je dit niet wilt, en ten 2e het is gestopt. Er is geen behandeling meer zowel op de oude school niet als op de logo niet. Je mag dus idd zeggen dat is prive en daar willen we niet verder toelichten.
Bij ons was het precies hetzelfde de oude school daar hadden we toen echt een conflict mee en ze wilden onze jongen op een school zetten waar we het niet eens mee waren. Dus we hebben hen niet de papieren geven wel gezegd dat onze jongen adhd heeft en as en dat vond ik voldoende. De nieuwe school heeft wel de uitslag. Maar dat vind ik niet erg.

Ik zou de logopedie en oude school mondeling kort vertellen wat de uitkomst is. Dat ze er naar vragen zie ik als een vorm van meeleven, ze hebben tenslotten een groot gedeelte van de tijd voor je zoon gezorgd.

Maar stukken voor in het dossier vind ik onzin. Zij hebben voor nu niets met de begeleidinging en verzorging van je zoon te maken.

Nee zou ik ook niet doen hij komt daar niet meer dus hun zouden van mij geen info krijgen niet mondeling en ook niet schriftelijk.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Waar hij niet meer naar toe hoeft, maar die hem wel in het voortraject hebben meegemaakt zou ik inderdaad alleen mondeling inlichten. Wat hebben zij nou aan de documenten als ze hem verder toch niet meer in behandeling hebben of op school hebben?

Op de nieuwe school zou ik ze eerst zo inlichten en kijken of zij vragen om documenten? Onze zoon is via school getest destijds dus dan hebben zij automatisch inzicht in de uitslagen enz. Dat maakt me ook niet uit, zij moeten hem nog begeleiden tenslotte. Verder geef ik niemand inzicht in die papieren, het gaat ze niets (meer) aan toch?

achtervolgen doet het toch wel
ik zou open kaart spelen om hem te helpen
maar idd het logo verhaal als ie er toch niet meer heen gaat is mondeling zat

weet je stempels (om ze ff zo te noemen ) zijn niet tof ze helpen je verder maar ben je verder zijn ze er nog steeds

ik heb ruimt 10 jaar terug een stempel gehad inmiddels ben ik al meeer dan 5 jaar goed stabiel slik al heeeel lang geen mediceinen meer en toch is er met mijn laatste zwangerschap gevraagt of ik geen psychische ondersteuning wil omdat ...
en ja zo zijn er meer dingen het is jammer maar het heeft ook goed geholpen al zou ik soms willen dat het kon verdwijnen

Nee hoor, de oude school en gestopte logopidiste, zou van mij niets te horen krijgen!
Ik lees uit je verhaal een beetje dat je bij hen een moeilijke tijd hebt gehad, en er weinig wederzijds vertrouwen is?

Als dat zo is, never niet dat ik ze wat dan ook zou vertellen, niet eens wat zijn diagnose nu is?!

De nieuwe school wel, maar zou dan alleen dat laten lezen wat voor hun belangrijk is, of zelf een samenvatting van het dossier maken en dat geven.

Helaas heb ik ook slechte ervaringen met een basisschool hierover, en heb ooit geëist dat ze een bepaald onderzoek uit mijn zoons dossier zouden halen en vernietigen

Jij als ouder bent de baas over wat er in zijn dossier te vinden is, je mag er ten allentijde in kijken en zeggen wat er in of uit moet!

Succes!

Waar hij niet meer komt is het nutteloos. Hoezo dossier? Als het goed is dan is dat gesloten als je daar gestopt bent.

Nieuwe school zou ik wel een kopie geven. In een psychologisch onderzoek staan relevante gegevens en doorgaans ook adviezen dus dat kan heel helpend zijn.

Hoezo achtervolgt t je je hele leven?
Die diagnose hoort dan toch gewoon bij je kind?! Hopelijk treft hij mensen die er mee om kunnen gaan. Openheid helpt daar meestal het beste bij.

Ja, ik heb niet alle papieren gegeven aan school, enkel wat ik van belang vond.

Met name heb ik niet zijn IQ test gegeven, deze test vind ik nogal persoonlijk, en sloeg niet op andere onderzoeken. Deze test was om te kijken of hij de AVP test aankon, was zijn IQ te laag, werd die test niet gedaan.

En ik had besloten, dat de school niet die test kreeg, om het feit, het ging enkel om de AVP test. School deed er moeilijk om, want dan kon het RPCZ heel moeilijk doen en blablabla, heb daar op geantwoord, als ze het willen weten, kunnen ze me bellen. En dan krijgen ze van mij dezelfde antwoord, dat de iq test irrelevant is, omdat het immers ging om de diagnose AVP.

En de discussie was bij mij gesloten.

in mijn geval staat het in mijn medische dossier wat oa bij de ha ligt en ook in zh of ha ofzo dan word dossier weer opgevraagt en dan komt het dus vanelf weer daar terecht
enerzeids fijn hoor zo weten ze ook snel mijn lichamelijke achtergond maar ja als men bordeline hoortdan staan ze op scherp en das in veel gevallen natuurlijk zo
kijk mensen die er geen donder mee te maken hebben ben je niets verplicht maar ja in medische zal t altijd blijven

kan zijn dat er uiteindlijk mensen om vragen en er toestemming voor komt dan komt het uiteindlijk toch weer boven water blijft lastig ieder geval

Ik zou het verslag niet doorsturen naar niet betrokken instanties ed. Betrokken instanties alleen als ik achter de uitslag sta en ik het gevoel heb dat zij er iets meekunnen. Mijn ervaring is dat diagnoses en testuitslagen je wel negatief kunnen achtervolgen. Op het moment zelf handig om hulp te krijgen, maar later kan het ook tegen je gebruikt worden.... Deze ervaring heb ik als ouder maar ook als professional. Bv dat een kind niet naar een bepaalde school of instelling kan omdat in het verleden ooit een foute diagnose is gesteld....dat zijn echt gemiste kansen voor die kinderen.
Iq testen vind ik helemaal risicovol. Zo'n test wordt gemaakt en een kind wordt in een bepaald hokje geduwd, ookal komt het niet overeen met feiten in het dagelijks leven dan nog blijft de tester bij zijn uitslag....de test liegt niet....dat er een iq test alleen meet wat het meet en niet altijd aangeeft wat een kind kan wordt niet gezien. Zo jammer is dat...

Daarom zit zijn IQ test bij mij thuis, in de kluis. School heeft hem niet, en hij heeft allang bewezen dat het een slim joch is, en dat zijn solo-apparatuur werkt bij hem.

De problematiek van lezen, heeft hij bewezen, dat hij geen problemen heeft..Struikelblok kan misschien zijn, begrijpend lezen. Maar dat zal de toekomst uit wijzen.

Ik vond de diagnose AVP belangrijker, omdat hij dan de hulpmiddelen zou krijgen die hij nodig heeft, met name solo-apparatuur.

Kanjer mama!

Ik ben erg terughoudend in het verstrekken van info, overigens ook mbt het doen van onderzoeken in het algemeen. Uiteraard wil ik wel het beste voor mijn kinderen, dus toen ik wat vragen had over de motoriek van mijn kind heb ik dit zelf laten onderzoeken. Het verslag heb ik niet aan school gegeven, aangezien ik geen vertrouwen heb in de wijze waarop met vertrouwelijke info omgegaan wordt. (daar heb ik ook reden toe).
Dus ik vermeld mondeling die info die ik van belang acht voor het welbevinden van mijn kind, maar aan nieuwsgierigheid en professionele betrokkenheid hoef ik niet tegemoet te komen.
Ik wil graag dat mijn kind zo onbevangen mogelijk tegemoet gekomen wordt, zonder dat ooit geconstateerde zaken dit beinvloeden. Mijn ervaring is dat een label blijft hangen terwijl een kind volop in ontwikkeling is en situaties kunnen veranderen. Los van diagnose blijft voor mij het belangrijkst hoe met mijn kind omgegaan wordt. Praktische tips zijn dan belangrijker dan de stempel.

Wij hebben school een kopie gegeven van de onderzoeken, met de uitdrukkelijke mededeling dat zijn dossier niet doorgestuurd mag worden naar vervolgonderwijs en ook niet aan derden mag worden verstrekt.

De huisarts hebben wij niet op de hoogte gesteld van de uitslagen. Dit vonden wij niet nodig. En we willen niet dat zijn diagnose voor altijd in zijn medisch dossier zit.

---

Neem het zelf op je schouders voordat je zegt dat het niet zwaar is.

Wat vervelend dat er zoveel mensen geen vertrouwen (kunnen) hebben in school en anderen.
Ik heb die ervaring zelf als hulpverlener niet. Een psychlogisch onderzoek heeft bij een kind ook altijd maar een bepaalde geldigheidsduur. Er is namelijk eigenlijk altijd groei en verandering in het gedrag.
Mijn zoon heeft een klasgenootje waar hij wel eens mee speelde en dat is finaal verkeerd gegaan. Moeder is ook niet open geweest over zijn 'diagnose'. Had ik iets geweten, dan had ik het spelen op een andere manier begeleid. Achteraf waren er dikke tranen bij moeder, maar nog steeds wordt er erg geheimzinnig over gedaan. Onder andere ouders wordt er gespeculeerd.
Ik denk dan altijd dat het beter is om te zeggen wat er aan de han is, zodat je begrip kunt kweken. Ook al is dat natuurlijk moeilijk! Bovendien komen praktische tips voort uit kennis, toch?