TBM worden, ervaringen gezocht

Je gaat leven naar wat je hebt. Dus financieel wen je er wel aan. Of je moet het nu al zwaar hebben financieel, dan zal het ff doorbijten worden.

Het is soms wel eenzaam...elke dag thuis voor je kids is daarentegen goud waard voor mij.

Maar nu hebben we vakantie (gaan niet weg) en zit ik "weer" de hele dag thuis voor mn gevoel, terwijl mijn man het heerlijk vindt om lekker thuis te zitten. Ik schreeuw om naar buiten te gaan.
Nadeel 2 vind ik, is dat je je kinderen niet zo snel meer naar een oppas brengt. Klinkt niet als nadeel, maar als je wel eens oppas nodig hebt, dan is het gelijk drama omdat hij het niet gewend is (dus je doet het dan ook niet voor de lol nog een keer)

Verder...Ik vind het heerlijk om bij mijn kids te zijn Al werk ik als gastouder, ik ben altijd thuis om voor mn kids te zorgen. Als ze ziek zijn, naar de dokter / tandarts moeten. Als dochterlief uit school komt en je hebt lekker koppie thee met chocolade... genieten

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Ik ben een niet-bewuste tbm op het moment, en wat mij best tegenviel was de structuur van elke dag. Je wereldje wordt gewoon best klein zonder werk en collega's. Je bent iedere dag bezig met de kids, huishouden, boodschappen, was... en dat gaat op den duur vervelen. Dat is mijn ervaring hoor.
Als het weekend is, dan is manlief blij en enthousiast: weekend! maar voor mij is het weekend niet anders dan door de weeks. Gewoon weer voor de kleine zorgen, boodschappen, huishouden, wassen enz.
Je hele leven wordt anders.

Nu is het misschien anders als je schoolgaande kinderen hebt, dat weet ik niet.
Maar ik zou blij zijn als ik een paar ochtendjes/middagjes in de week iets om handen zou hebben na 1.5 jaar TBM te zijn.

positief is natuurlijk: geen werktijden, geen werkdruk, geen werkstress. Niet perse vroeg opstaan, niet haasten savonds met eten koken en kinderen in bad/naar bed.
Alle tijd voor de kinderen, aandacht en samen spelen. Alle tijd voor het huishouden. Je kunt gaan en staan waar je wilt, shoppen, visite, buurten. Ideaal!

Ik ben net als Anna vanwege mijn gezondheid verplicht TBM.

Nu de laatste paar jaar komt dat erg prettig uit omdat we ontzettend veel met onze jongste naar het ziekenhuis moeten.

Maar, ik even helemaal aan mijzelf en niet aan mijn gezin denkende vind het thuis zitten vreselijk. Je wereld word idd klein. De muren komen op je af, het huishouden doen is saai en echt niiieeeeeeeet leuk, je huis is meer een zooi. En de muren komen op me af. Ik voel me echt wel eens éénzaam hoor.

Voor mijn man en de kids is het fijn. Als ze naar werk/school zijn moet ik vanwege mijn gezondheid wel eens terug naar bed maar niemand van hun die het merkt. Ik heb wel moeite met het huishouden maar daar helpt mijn man me mee.

Alle tijd voor de kinderen, aandacht en samen spelen. Alle tijd voor het huishouden. Je kunt gaan en staan waar je wilt, shoppen, visite, buurten. Dat zijn Anna's woorden en dat is zeker waar maar dat gaat op den duur ook echt wel vervelen.

Ik zou het niemand aanraden om thuis te gaan zitten. Maar al is het maar 4 uurtjes in de week, wel ff lekker werken en je zinnen op wat anders kunnen zetten als alleen je gezin

Succes met jullie keuze

Door ziekte ben ik ook een tbm..

Ik ben vrijwilligerswerk gaan doen, toen mijn jongste naar de psz ging. Nu gaat zij naar school en ik ik via via een betaald baantje gevonden.

Nooit geweten hoe fijn het was om collega's te hebben; klagen over werktijden, over je baas, je collega's, maar er ook mee lachen.. Een kerstpakket krijgen..

Ik zou niet zo snel helemaal stoppen met werken.. Vind het zelf belangrijk om een leven te hebben naast partner, moeder te zijn.. (en daarbij ook niet voor niets gestudeerd!?)

Succes met kiezen..

Ik heb ook een tijdje thuis gezeten, uiteindelijk ben ik weer gaan werken, eerst was het 5 dagen per week een paar uurtjes, maar dat was net teveel dus uiteindelijk werk ik nu 2 uurtjes in de week en op de dagen dat mijn dochtertje naar de psz gaat, ik vind het heerlijk om weer aan het werk te zijn ondanks dat het maar 2 uurtjes zijn.

---

moeder van 4 geweldige kindjes en uitgerekend in dec. van nr 5!

Mijn vakantie zit er ook weer op, en mag ik vandaag weer 3,5 uur werken.
Heerlijk.

Gr Cindy

Je wereldje word echt wel kleiner, tenminste, bij mij wel.
Ik ben 10 jaar tbm geweest. Sinds anderhalf jaar ben ik aan het werk, maar gemiddeld 3 uurtjes per dag, maar het maakt zo'n verschil vind ik!
Ik heb weer een leven naast mn leven hihi
Klinkt wel negatief allemaal, maar het was natuurlijk ook heel fijn om altijd bij de kindjes te zijn, heb niks gemist van ze

ik zou het vreselijk eng vinden om van 1 inkomen afhanklijk te zijn. als er iet met je man zijn werk of gzondheid gebeurd kom jij ook niet zo snel meer aan het werk in deze tijd, bovendien zou ik niet meer genieten van vrije dagen, je bent toch aktijd thuis. waarom niet een paar uurtjes werken, geeft je financiele ruimte ook voor later, en als er iets met je man zijn werk gebeurd zit jij iig in het arbeidsproces.

Ik ben ook tbm, maar ik vind het echt heerlijk. Ik kan er echt voor de kids zijn en voor de oudste 2 vind ik het ook erg belangrijk om thuis te zijn (13 en 16) voor hun vind ik het nog belangrijker om thuis te zijn.
Het meeste wat ik hier hoor is dat je wereldje kleiner word, dat vind ik helemaal aan je zelf liggen!! Mijn wereldje is echt niet kleiner geworden, ik doe van alles en onderneem van alles naast mij huishouden en de kids.

Ik ben ook TBM door omstandigheden maar ook ik vind het heerlijk!
Zou ook echt niet weten waarom mijn wereld kleiner is geworden heb nog steeds contact met mijn oude collega's na 7 jaar. En heb hier in de wijk meer mensen leren kennen. Ben ook actief op school en dat kost ook de nodige tijd en ook daar leer je weer andere mensen kennen. Dus ik zou zeggen doen als het kan.

ik ben ook tbm heb 2 kinderen vanm 5 en 3, echt heerlijk! geen gestress met kinderen naar opvang brengen en wat dan ook! toen de oudste nog niet op school zat kon je alles doen zonder op de klok te hoeven kijken, nu natuurlijk wel met schooltijden. ik heb me nooit verveeld en ook geen klein wereldje genoeg te ondernemen hen ook elk jaar een abbo op de speeltuin in de buurt, gezellig onder de mensen.
ik moet zeggen als mijn dochter over 5 maanden naar school moet wil ik wel iets gaan doen onder schooltijden want helemaal alleen thuis lijkt me wel saai.
maar ben nu toch al 5 en half jaar thuis en geen seconde spijt gehad.

Ik ben inmiddels ook al 10 jaar TBM. Deels vrije keuze, maar min of meer ook 'gedwongen'.
Ik ben namelijk al heel lang op zoek naar geschikt, leuk en uitdagend werk, maar kan die baan 'voor een paar uurtjes' dus echt nergens vinden!

Mijn man heeft niet echt vaste werktijden, iedere dag is het weer een verrassing hoe laat hij thuis zal zijn. Ook moet hij al erg vroeg de deur uit. De kinderopvang in onze woonplaats is daar niet op ingesteld. Zo vroeg kunnen we de kinderen sowieso al niet brengen (als ik weer in de zorg zou gaan werken met onregelmatige diensten redden we dat zeker niet).
Ik zou dus héél graag onder schooltijd aan het werk gaan, maar zie daar nooit vacatures voor. Altijd moet je flexibel zijn en geen 9 tot 5 mentaliteit hebben... *zucht*

Maar goed ik dwaal af. Op zich vind ik het heerlijk om TBM te zijn en er altijd voor mijn kinderen te kunnen zijn. Ik heb niets gemist van ze, kon altijd overal zelf met ze naar toe. Ik help veel op school en vind dat ook erg leuk om te doen. Inderdaad ook heel fijn dat je nooit in de knel zit als er bijvoorbeeld eentje ziek is.

Nadelen?
Ik herken heel erg het oppas probleem! Ten eerste hebben we niet of nauwelijks mensen die we daarvoor kunnen bellen en omdat onze kinderen het niet gewend zijn is het vaak een drama als het wél een keertje nodig is. Zij zijn duidelijk minder flexibel daarin. ;-)
Ook het gevoel dt elke dag hetzelfde is herken ik wel. Voor mij voelt het weekend of de vakantie vrijwel hetzelfde als een gewone doordeweekse dag. Ook komt er niet een duidelijk einde aan je 'werkdag' en dat mis ik ook wel eens. Het gevoel van 'het is klaar voor vandaag, morgen weer een dag'.
Ook mis ik wel eens de waardering die je kunt krijgen in een baan. Ik blink nu nergens in uit en heb geen baas die eens zal zeggen "goed gedaan meid", dat is ook wel eens jammer. Dat je trots op jezelf kunt zijn en dat je inzet opgemerkt en gewaardeerd wordt. Nu klinkt het net alsof mijn man niet blij is als het huis aan kant is (is hij wel blij mee hoor!), maar dat bedoel ik niet. Dat is vanzelfsprekend en zou ook zijn gebeurd als ik wél zou werken.
Ten slotte vind ik het wel eens jammer dat je als TBM niet altijd voor vol wordt aangezien en alsof je per definitie niets te vertellen zult hebben. Op verjaardagen bijvoorbeeld vragen mensen elkaar vaak hoe het op het werk is enzo maar mij vragen ze niks...
O en er zijn mensen die het wel erg makkelijk vinden dat je TBM bent en je graag inzetten voor hun oppasproblemen etc. Daar doe ik overigens helemaal niet zo moeilijk over, máár dan wel graag even in overleg en niet onder het mom van "jij bent toch altijd thuis". Zo was er 1 moeder die het eigenlijk vanzelfsprekend vond dat ik haar dochtertje best even 2 keer per week kon ophalen (andere kant van de woonplaats) en meenemen naar zwemles, want ze zat toch bij mijn zoon in het groepje en zij kwam dan net uit haar werk en op zaterdag was ze al zo druk in huis bezig....

Ik ben studerende TBM en het bevalt me prima. Toen onze oudste geboren was, ben ik gestopt met werken. (2004) Ik ben ook vrijwilligerswerk gaan doen en uit dat vrijwilligerswerk kwam de keuze om een opleiding te gaan volgen. Onze kinderen zitten nu beide op school en ook daar ben ik actief; ik ben o.a. overblijfmoeder. Dus thuiszitten is maar wat je er zelf van maakt. Ik heb via het vrijwilligerswerk en de overblijf een heleboel nieuwe mensen leren kennen, dus wat dat betreft is m'n wereldje niet kleiner geworden.

Met klein wereldje bedoel ik dus ook, dat ik daar vooral last van had toen de kinderen al naar school waren. En ik heb wel vriendinnen maar die wonen allemaal verder weg, familie heb ik hier wel veel dus wat dat betreft ging het wel. Maar toen mijn kinderen kleiner waren en thuis waren nog, of net op school zaten, viel het reuze mee. Ze zijn nu 11 en 7 en ik ben pas anderhalf jaar weer aan het werk.

je wereld wordt echt wel kleiner hoor
Hoe goed jij je best ook doet.

Veel moeder werken omdat het moet financieel, de tbm in de buurt is echt weinig zul je merken.

Dat is niet waar anoniema, je wereldje word niet kleiner, dat ligt echt helemaal aan je zelf! Ik heb genoeg contacten etc tja als je alleen maar binnen zit om te poetsen misschien maar je kan toch ook dingen doen etc ik zie echt niet in waarom je wereldje kleiner zou worden, dat is 1 van de dingen die ze altijd zeggen als reden om geen tbm te zijn of te worden.

Ik ben nu ruim 5 jaar thuis, heb er bewust voor gekozen. De jongens zijn nu bijna 10 en 13. Ik vind het heerlijk! Ik heb me zelf beter leren kennen en heb hobby's gekregen. Ben cursussen fotografie gaan doen en nu bak ik van die fondanttaarten voor de hobby op bestelling. Toen ik werkte (18 jaar op een kdv) moest ik altijd mijn ouders en/of schoonouders vragen om op te passen vóór schooltijd en soms zelfs er na, als het buiten de vaste dagen van de jongens viel. En dat vond ik erg vervelend! Hun hadden ook recht op vrije tijd...die ik nu dus inpikte...zo voelde dat toen. Mijn man had, en heeft een eigen zaak waar hij toen ook 's avonds veel voor werkte, had ik vergadering 's avonds dan hadden we weer een probleem....Heb ALTIJD gezegd, ik kom nog met rollator werken, had geen reden om te stoppen, maar ineens was dat gevoel er. Heb het gedaan en heb er nog geen moment spijt van gehad!

---

http://www.facebook.com/EsthersFeestelijkeTaarten

Ik ben zelf geen TBM maar mijn schoonzusje is het wel een aantal jaar geweest en ik merkte dat wij elkaar niet echt begrepen. Zij kwam regelmatig onverwacht langs, soms was ik er maar vaak ook niet, daar verwonderde zij zich dan weer over maar ik gaf dan aan dat ik werkte en daarnaast ook het huishouden draaiende moest houden en dus op de dagen dat ik vrij was ook wel eens op pad was voor boodschappen enz. Zij verveelde zich vaak waren weinig andere TBM waar ze eventueel mee af kon spreken. Dat is wat ik van haar hoorde, op een gegeven moment had ze een ritme gevonden en was het huis blinkend schoon maar haar sociale leven stond op een laag pitje ook mede doordat er minder geld te besteden was en daardoor minder konden doen zeg maar.

Ik ben ook tbm, vind het absoluut heerlijk. Geeft mij enorm veel rust.
Ik vind niet dat mijn wereld kleiner is, maar anders dan die van een werkende moeder.
Wij doen hartstikke veel leuke dingen, ondernemen vanalles. Met een klein baby'tje straks is dat weer wat moeilijker, maar 't is maar eventjes he.
Ik heb niet veel vriendinnen die ook tbm zijn, maar ze hebben allemaal wel 's een snipperdagje en dan doen we wat leuks. Denk dat je wereld ook zo klein wordt als je hem zelf maakt.

Voor wat ik van je gelezen heb Monique, denk ik dat het een heel goed idee is. Even de druk van de ketel, je richten op beter worden, rust in je hoofd, ga ervoor meid!

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Ik ben ook TBM en zou niet anders willen!
Moet heel eerlijk zeggen dat ik wel veel meer dan 40uur per week met het schoolwerk (thuisonderwijs) van de kinderen bezig ben en verder de gewone huishoudelijke taken enzo. Ik kom echt tijd tekort!

En dat je wereld klein wordt, daar ben je zelf bij. Je kunt ook overdag dingen verzinnen buiten de deur om te doen met je kinderen.

Hier heb ik geen tijd om na te denken over een kleine wereld. Heb genoeg aan de vriendinnen die ik heb en het contact hier op ML.

Baby2 Wat jij omschrijft met je schoonzusje heb ik nu juist met buitenshuiswerkende mensen. Die komen hier maar binnenvallen en mij van het werk houden terwijl ik daar eigenlijk geen tijd voor heb. Om de 1 of andere reden denken ze dat wat zij doen, omdat het betaald is, wel werk is en dat ik hier uit m'n neus zit te eten

>monique Het klinkt als een heel goed idee voor jou om eens lekker de tijd te nemen voor jezelf en voor je gezin. Eerst tot rust komen en beter worden en dan zul je vanzelf weer merken wanneer jij meer aankunt.

Als je chronisch ziek wordt heb je geen recht op een financiële vergoeding.
Als je een gehandicapt kind krijgt, dan krijg je bijna geen hulp (en dat geldt ook financieel) omdat je er geen recht op hebt, want je kunt immers 24 uur per dag klaar staan voor je kind.

Dat zijn 2 hele grote nadelen aan tbm zijn.

Quote An:

Als je chronisch ziek wordt heb je geen recht op een financiële vergoeding. Als je een gehandicapt kind krijgt, dan krijg je bijna geen hulp (en dat geldt ook financieel) omdat je er geen recht op hebt, want je kunt immers 24 uur per dag klaar staan voor je kind. Dat zijn 2 hele grote nadelen aan tbm zijn.

Deze snap ik niet helemaal....als thuisblijfmoeder krijg je geen vergoeding, waarom dan wel als je chronisch ziek bent/wordt?
En....Als je dan toch thuis bent dan wil je neem ik aan toch ook voor je kind zorgen? Kan me voorstellen dat je dan blij bent dat je niet werkt?
Of lees ik het verkeerd? Oprechte interesse hoor, wil niemand voor de "kop" stoten!

---

http://www.facebook.com/EsthersFeestelijkeTaarten

Ze heeft wel een punt.
Ik ben nu bvb thuis, maar als de kleintjes naar school gaan, wil ik wel parttime weer wat gaan doen. Moest ik in de tussentijd chronisch ziek worden, krijg ik geen vergoeding, maar heb ook geen kans meer op werk in de toekomst.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Je kinderen hebben niet eeuwig de volledige zorg nodig. Een paar jaar met minder doen is vaak wel te overzien en vaak wil je weer gaan werken als de kinderen naar school gaan. Ben je in die tijd chronisch ziek geworden dan wordt het wel meer dan een paar jaar met minder geld.

Wat betreft een gehandicapt kind hebben. Je hebt vaak ook nog andere kinderen die ook hun zorg nodig hebben. Sommige hebben de pech zelf ook nog ziek te zijn met als gevolg dat je ziekenhuis in ziekenhuis uit loopt, maar hulp is er niet, want je bent tbm dus kunt dit allemaal perfect regelen. Zowel financieel als in tijd. Je kunt als tbm jezelf immers makkelijk in tweeën, drieën of hoeveel dan ook splitsen. En geld heb je ook genoeg als je tbm bent.

Je kunt als TBM-er er ook voor kiezen om niets te krijgen.
Ik krijg al jaren niets. Ben bewust uit de WAO gestapt, bewust gaan werken vanuit huis en weer gestopt met werken.
Nu krijg ik niets (al krijgen we hier wel meer kindergeld dan in NL) en kies ervoor om het met minder te doen dan wanneer ik zou werken.
En tja, misschien dat ik straks weer kan gaan werken, maar de jongste is pas 1, dus dan hebben we het over 17 jaar

Het is maar net wat je belangrijk vindt en wat mogelijk is.

Als je het zonder een 2e inkomen kunt redden, is de vraag of je dat wilt. Ik wil dat wel. En nee, dat is niet altijd makkelijk, maar het is het zeker meer dan waard!

Hier hetzelfde verhaal als Ivy; ik krijg ook niets. We redden het met 1 inkomen. "t Is echt geen vetpot, maar wij vinden dat het het waard is. Ik doe nu sinds kort de overblijf (ben in juni begonnen) en van dat geld heb ik voor het eerst sinds tijden weer eens nieuwe kleren voor mezelf gekocht.

ben tbm ik kan van wege mijn gezondheid niet en kids hebben en werken dat kan gewoon niet
heb dus er niet bewust voor gekozen
wij hebben het finacieel best lastig omdat mijn man niet altijd werk heeft
7

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je