voor een vriendinnetje van mij

even in het kort het verhaal. vorig jaar werd bij een vriendinnetje van me geconstateerd (net na de bevalling van de jongste) dat ze veel bulten in haar hals had. veel ziekenhuisbezoeken gehad, en toen hebben ze weefsel afgenomen om te kijken of het goed, of kwaadaardig was.
het was blijkbaar goedaardig zeiden ze, en moest na een half jaar weer op controle.
na die controle was het niet gegroeid, en ze had verder geen klachten en omdat het goedaardig was mocht ze weer naar huis.
tot een maandje/anderhalve maand ongeveer geleden, ze werd sochtends wakker, was hees, had pijn, dus heeft naar het ziekenhuis gebeld.
ze moest langskomen en toen was het flink gegroeid.
5 juli is ze geopereerd, ze hebben een deel van de schildklier weggehaald, en een lymfeklier omdat die ook nog allemaal opgezet waren.
12 juli heeft ze de voorlopige uitslag gekregen... ze zeiden dat het goedaardig was, maar hadden het nog wel opgestuurd naar een expert, maar het was voor 95% zeker.
17 juli waren haar bloedwaardes te laag (schildklier werkte te traag)
26 juli vertelde ze dat ze spijt had van de operatie, omdat het er alleen maar slechter op geworden was
en later die dag zei ze, dat ze toch schildklierkanker heeft, en daarom word ze vandaag weer geopereerd, en dan na 6 weken word ze bestraald. ze heeft ook in haar berichtje staan: geloof nooit als een arts zegt de kans is maar 5%dat het niet goed is en 95%dat het wel goed is..... verslagen en nog niet het besef hebben....
langzaam komt nu toch wel het besef wat er allemaal aan de hand is.en dan lees je de dingen door en weetje gewoon ik ben er nog niet na deze ingreep. en dan is ook nog eens over 2 weken haar zoontje jarig.
ik heb tranen met tuiten gehuild toen ze het vertelde, zo'n jonge meid (23) met een kindje van bijna 3,5 en een kindje van bijna 1... ze is al een jaar lang bang dat ze het niet red, en haar kindjes er alleen voor komen te staan. ze is uit elkaar met haar man, maar hij is nu weer daar in huis om na de operatie voor de kindjes en voor haar te kunnen zorgen, helemaal top.
ik zou willen dat ik er veel voor haar kon zijn, maar we wonen best ver uit elkaar, dus we doen het via msn, facebook enzo. en vandaag doormiddel van een hele grote kaars die ik net aangestoken heb.
ik hoop zo dat ze al deze ellende te boven komt, en dat ze over een tijd al deze ellende kan vergeten.

meid, je leest hier niet, maar deze is voor jou!