ik weet het niet, schrijf het maar op nu

ik doe het even anoniem, vind ik wat fijner.

ben een beetje in de war de laatste tijd. Weet eigenlijk niet zo goed van hoe en wat.. kan mijn vinger er niet opleggen maar het is een beetje een zoekend gevoel.. zal het proberen uit te leggen zonder dat te veel mensen mij gaan herkennen. als je me herkent reageer dan aub niet.

als kind ben ik opgegroeid met nogal aso ouders, tja het is niet anders maar in de loop der jaren zijn ze wel erg succesvol geworden in wat ze deden dus verhuisden wij naar een vrijstaand huis in een goede buurt en ik kreeg alles wat mijn hartje begeerde. hoefde niet te werken en ging naar school, kreeg een brommer, later een auto en hoefde niets te betalen. op kamers idem maar toen ben ik er wel bij gaan werken. ik trof mijn vriendje en ging samenwonen, vaders was het er niet mee eens dus ik kreeg niets meer, op zich geen probleem want wij werkten samen en hadden het goed. uiteindelijk werden ook wij samen erg succesvol in wat we deden en hadden snel 2 auto's, 2 motoren, een groot huis, 5 keer per jaar op vakantie, etc etc. maar toen gebeurde er iets en dat verandere alles, mijn kijk op het leven en ook mijn drive om succesvol te zijn, ik wilde een gezin en dat is er na behoorlijk veel verdriet ook gekomen. mijn kinderen zijn mijn alles en zo heb ik dat ook jaren gevoeld maar uiteindelijk vond ik het tij voor mijzelf en ben ook voor mijzelf gegaan.. nog steeds de kinderen ook hoog staand hoor.. maar na jaren ben ik weer gaan werken eerst maar als huishoudelijkhulp want het is makkelijk geld verdienen zonder veel geouwehoer. we wonen niet meer groot maar klein, in een niet al te nette buurt.. ik voel me hier niet thuis, erger me aan het niet opvoeden van de kinderen hier maar in een kakwijk voelt het ook niet goed, daar hebben we ook gewoond. mijn man heeft zijn carriere inmiddels over een andere boeg gegooid en doet nu alleen nog wat hij leuk vind en zelf wil. dat is mooi voor hem, gun ik hem ook maar het brengt nog niet veel geld in het laatje.. samen zitten we nu rond de 2300 euro netto per maand.. ik let overal op en het gaat erg goed maar toch voel ik me beperkt, beperkt in mijn financien, mijn doen en laten en nog wat dingen.. het is een behoorlijk stap terug van vroeger maar dat geeft niet, het is niet anders.. nu denk ik erover om een opleiding te gaan volgen, iets wat mij leuk lijkt, doktersassistente, lijkt niets op wat ik ooit heb gedaan en niemand die mij erin ziet, ja mijn man.. het is gewoon uit interesse voor het menselijk lijf. als ik alles had geweten was ik medicijnen gaan studeren en nu heb ik een half afgemaakt hbo opleiding omdat mijn ouders dat zo zagen zitten.. ik ben gewoon mijzelf niet, weet eigenlijk niet eens wie ... is... ben ik nu de streber die altijd meer en meer wil of ben ik eigenlijk iemand die met minder genoegen neemt als er mar een beloning tegenover staat.. ik vind het zo moeilijk.. ik ben bijna 40 misschien heb ik wel een soort midlife crises... ha ha kan een vrouw dat ook hebben? ben wel een mannelijke denker, denk vaak oplossend en kort door de bocht ook.. he bah, ik voel me machteloos en weet niet eens wat ik hiermee wil, misschien een paar reacties van jullie waardoor ik wat meer inzicht krijg.. wat denken jullie??