Mama-life
| Even Geen Naam schreef op: 26-06-2012 20:54:16 |
bleehhh ik wil even klagen over alles en iedereen. Mijn buurvrouw die vindt dat ze het allerzwaarste beroep van de wereld heeft (juf) en dat te pas en te onpas roept. Ze werkt maar 2 dagen. De andere 5 zijn eigen tijd en doet ze verder ook helemaal niks. Haar man die 80 uur per week werkt poetst op zijn ene vrije dag in de week het hele huis. Het irriteert me zo dat ze telkens roept dat ze het zo zwaar heeft. Ze heeft vandaag nog gewerkt en nu heeft ze 6 verdiende weken vrij volgens eigen zeggen. Dan een kennis. Die is het andere uiterste. Die rekt elk pijntje op tot 2 weken ziektewet. Nu ook weer. vorige week was ze thuis wegens psychische klachten (en dat vertelt ze dan met zo'n smerig lachje). En ja ik weet dat je met psychische klachten best leuke dingen kunt doen maar ze zegt zelf dat het deze week mooi weer wordt en ze dus nog een weekje ziek thuisblijft om van het weer te genieten. En ik? ik moet nog 2 weken werken. Ren van hot naar her om alles af te krijgen. Heb wel eens in de spiegel gekeken of er achterlijk op mijn voorhoofd staat maar ik kan het niet zien. Bleeehh wat irriteren zulke mensen mij! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 27-06-2012 16:05:45 | ||
Ik denk het niet, misschien pas als ze echt ziek is  Dan kan ze er daarna
over klagen ;-)Zit dit topic net door te lezen en ik begrijp je ook, hoor!!! En als je dan per ongeluk als je er zelf helemaal doorheen zit iets van zegt, heb je het nog verkeerd gedaan ook.  Je avatar
past trouwens wel bij dit topic ;-) | ||
| Quote |
| No Name schreef op: 27-06-2012 18:53:41 |
Ik herken de irritatie zooooo. De afgelopen jaren ben ik nooit ziek gemeld geweest. Ik heb wel eens een dagje werken geruild ivm buikloop door dan te werken op mijn vrije dag. Als leidinggevende is er namelijk niemand die je werk overneemt en nog veel belangrijker: ik vind mijn werk erg leuk! Een half jaar geleden is een dierbaar familielid overleden en in de maanden die daaraan vooraf gingen heb ik palliatief verlof opgenomen (50%) naast mijn werk (wat dan dus in de avonduren doorging). Kreeg ik vrij snel nadat ik er weer 100% was (direct na uitvaart) verwijten van een medewerker dat ik mijn werk niet zo heb gedaan als men van me gewend is, die notabene zelf frequent verzuimt en een tijdje terug bijna een jaar ziek was. En dan voel ik me nog megarot en schuldig ook en ben ik een maand uit mijn doen vanwege deze verwijten en voel ik me zo nodig daar nog rotter om. Als leidinggevende merk je natuurlijk ook dat mensen heel verschillend met ziek zijn omgaan. wat dat betreft weet ik goed wat ik aan wie in het team heb. Ondertussen heb ik wel gemerkt dat de mensen die zich snel ziekmelden over het algemeen vrij negatief in het leven staan. Een half leeg glas. Altijd redenen om zaken negatief op te vatten. Dan denk ik dat ik met mijn doorrennen en een frustratie af en toe een gelukkiger mens ben. |
| Quote |
