hoe straf geven

@alice, je hebt helemaal gelijk.. ik vond het leuk om zo even met je van gedachten te wisselen..

@to, sorry voor de discussie maar het is wel een leuke discussie.. zo zie je maar er is geen pasklaar antwoord he!!! succes ermee,,, pff opvoeden is soms wel moeilijk he??

@Bernarda.. ik ook

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Ik straf hier ook nooit, als wat stouts doet wordt ik boos en zeg ik dat het niet mag en dan is het ook klaar.

Als hij brutaal is of bv mij een tik wil verkopen dan pak ik die wangetjes tussen mijn hand en dan laat ik hem mij aankijken en dan zeg ik en dat doen we dus niet BEGREPEN?!.
Dan druipt hij meteen af.

Trap zitten ach ik ben er gewoon niet consequent genoeg voor dan gaat hij huilen en daarin ben ik een doetje want vind ik zielig en ik heb gemerkt dat ik met gewoon even boos worden en dan vertellen wat hij verkeerd heeft gedaan veel verder kom met hem.

Moet eerlijk zeggen dat hij niet vaak stout is wel ondeugend maar dat moet ook dat hoort bij het kind zijn.

En ook probeer ik alles altijd positief aan te pakken als hij bv een vervelend dagje heeft ik waarschuw niet meer dan bv 3 x op een dag voor verschillende dingen en dan is het klaar als hij dan wat doet dan ren ik op hem af en maak ik er gewoon een lolletje van anders blijft de hele dag zo negatief.
En hier merk ik dat hij daarvan ook meestal weer uit het vervelende gedrag komt.

Slaan doe ik niet, nou ja dat is mijn motto helaas lukt dat niet altijd laatst heeft hij nog een flinke tik over zijn vingers gehad maar dan voel ik me altijd schuldig en zeg ik ook eerlijk tegen hem dat had mama niet moeten doen maar goed je deed ook wel heel heel slecht luisteren ofzo.

Ik denk gewoon dat je wellicht ook de dag niet te negatief moet laten, doet hij 3x wat stouts netjes zeggen dat het niet mag en vertellen waarom niet en er dan meteen weer een positieve zwaai aangeven.
En soms vind ik dus ook dat je gewoon eens bikkelhard de andere kant op moet kijken (als mijn zoontje dus weleens wat doet en ik er geen zin meer in heb doe ik net alsof ik het gewoon lekker niet zie)

Quote Bernarda:

ik ben wel voor straffen! bij ons is het 1 waarschuwing, een tweede kans dus nog een waarschuwing en dan op de trap, inderdaad je leeftijd in minuten. Dit herhaalt zich maximaal 3 keer dan is het naar boven. afkoelen en dan voor hij naar beneden mag, eerst kamer opruimen en dan praten wat er mis is gegaan.. ik vind dat bestaffen bij het leven hoort, net als belonen, wij belonen hem/haar om dingen die hij goed doet maar niet als hij geen behang van de muren heeft getrokken.. ik trek het door naar het volwassen leven, als je te hard rijdt krijg je een bon van de politie maar je krijgt niet iedere keer een briefje als je goed hebt gereden. kinderen zijn in mijn ogen kleine volwassenen. sommige volwassenen passen hun gedrag na de bekeuring aan, een ander heeft stapels liggen en je hebt er die die ertussen in zitten.. dat wil niet zeggen dat je op moet houden met opvoeden omdat het niet werkt want zo gaat het als ze groot zijn immers ook niet. de politie blijft bekeuren en stopt ook niet omdat je er toch al 20 hebt gehad. de straf op zich blijft namelijk niet leuk! ik zou zeggen doorgaan dus! volhouden..

Maar ik heb liever dat mijn zoon later niet te hard rijd omdat hij weet dat het gevaarlijk is en dat hij daarmee ook andere mensen kan aanrijden of doodrijden zelfs, want dan let hij ook op zijn snelheid als hij geen politie in de buurt ziet.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

@melissa, als je even verder leest dan dat stukje dan lees je dat ik naast straf ook opvoed! uiteraard wil ik ook liever dat hij, als hij groot is, een verstandige beslissing neemt. Maar hij is nu 5 dus een weloverwogen keuze in de hitte van het spelen of ruzie maken/ondeugende dingen uithalen verwacht ik nog niet. zoals ik al eerder schreef sluit het een het ander voor mij niet uit. omdat ik straf wil niet zeggen dat ik niet aan het opvoeden ben en hem ook de gelegenheid geef om dingen zelf weloverwogen te doen..

Ik vind straf altijd een groot woord, maar ik vind wel dat negatief gedrag een consquentie moet hebben. Voor de 1 is straf een tik voor de billen (waar ik niet voor ben) en voor de ander een boze blik, of even afkoelen op de kamer.
Er moet uiteraard meer postief feedback gegeven worden op een kind, maar ik vind, als het kind met iets bezig is, wat niet door de beugel kan dat een negatief feedback (of straf) echt wel door de beugel kan!
Waar gaat het heen als alles maar positief wordt benaderd en niks negatief? Waar is het kind dan later als het in de wereld wordt losgelaten. Dan is ook niet iedereen aardig tegen hem/haar. En daarbij, als ook een kind barst van zelfvertrouwen maar niet weet waar zijn grenzen zijn, dan is het naar mijn mening ook niet iemand die een "aardig" persoon is.

En het "opvoeden" is alleen een zetje in de goede richting, je stuurt ze en welke kant ze veel later opgaan ligt niet meer in onze macht.

Even een voorbeeldje:
Ik ben blij dat mijn kinderen eerlijk tegen me zijn. Ook als er iets negatiefs is gebeurd op school waar zij de oorzaak van zijn wordt ik eerder door hun ingelicht dan door bijvoorbeeld een leerkracht. (Is tot nu toe 2 keer voorgekomen ;-)) Ik prijs ze dan de hemel in dat ze het me vertellen maar ga wel een gesprek aan, om te weten hoe en wat en waar de oorzaak zit. Ook heeft dit een negatieve consequentie. Misschien een keertje geen tv, of vroeg naar bed in het weekend. Maar wel de nadruk op het blij zijn om de eerlijkheid.

ach ja, ieder zijn wijsheid. Ik kies niet de weg van de minste weerstand maar die om de kinderen hopelijk te laten ontwikkelen tot sociale, gelukkige en vrolijke mensen.

Er is geen recept of sleutel, iedereen moet die methode kiezen die het beste bij zichzelf of bij het kind past. Zolang het je kind en jezelf goed gaat is het prima!

Succes ermee!

@Bernarda

Wat is dan de reden van de straf? Wat hoop je ermee te bereiken, wat is je visie erachter?

Ps, uit nieuwsgierigheid hoor, zit geen veroordeling in zoals sommigen volgens mij wel eens denken bij mijn vragen.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Ik kan mij wel vinden in het niet straffen en gevolgen van handelen laten zien. MAAR... mijn kinderen zijn 8 en 5 en dan gaat het steeds minder vaak om gedrag met gevolgen die ze moeten leren. Bijvoorbeeld de grote mond. Daar krijgen mijn kinderen wel degelijk straf voor. Dat varieert van afkoelen op de gang tot aan naar bed zonder verhaal en mijn dochter heeft onlangs voor het eerst op haar kamer gegeten. Uiteraard praat ik met hen over wat ze aanrichten met woorden, maar dat is voor kinderen wel lucht...niet tastbaar.

Suus, in zekere zin kun je die straf dan bij hun neerleggen.

Wat ik doe met Tomas (tja, die kent zijn woorden inmiddels ook, mijn vocabulair wordt behoorlijk uitgebreid momenteel) is dat ik hem uitleg wat het woord betekend, dat ik het niet wil horen en waarom ik het niet wil horen.

En vervolgens geef ik hem de 2 keuzes. Of je zegt het niet, en dan is er niets aan de hand. Of je zegt het wel, maar dan ga je zonder uitleg of pardon (noem maar wat, naar de gang, niet meer naar buiten die dag, of nog iets anders wat jij denkt dat het beste is). Dus scheld je, dan kies je tegelijkertijd voor iets wat je niet leuk vindt.

Want feitelijk worden ze nogsteeds gestraft, alleen door zichzelf. Ze kiezen zelf voor wel of niet straf krijgen. En wat je vaak merkt is dat de kinderen het ineens moeilijker vinden als het minder leuke dan komt, omdat je ze kunt wijzen op dat het een gevolg is van de eigen keuze.

Als mijn zoon honger heeft omdat hij niet heeft gegeten is hij door zichzelf gestraft. Als hij niet wil stofzuigen omdat hij moe is, en ik geef de keuze: dan laat je het maar ga je nu lekker op bed om bij te slapen, dan straft hij zichzelf door heel vroeg op bed te moeten enzovoort.

Dus de keuze bij hunzelf neerleggen. Jou straf is een gevolg van je eigen keuzes. Jij kan kiezen: straf je jezelf, of niet. Als ouder geef je de mogelijkheid om ongestraft te kunnen spelen, namelijk door gewoon nette taal te gebruiken.

Want slaan is hier ook niet zonder gevolgen, slechte woorden in principe ook niet (al vind ik wel dat ze eerst moeten leren waarom iets niet gezegd mag worden. Mijn zoon zei laatst gvd, en dan krijgt hij echt geen straf. Eerst leg ik het 3 keer uit, en pas daarna, als ik zeker weet dat hij weet wat het betekend, dan komen er gevolgen. Gevolgen die er zijn doordat ze zelf kiezen wat ze wel en niet doen.

Veel veranderd er dus niet, alleen ben jij nu niet diegene die bepaald in hun beleving, maar leg je die verantwoordelijkheid bij hun. Geen discussie meer als ze boos worden om straf, want dan zeg ik: had je zelf beter moeten nadenken. Jij wist de keuze, jij hebt hiervoor gekozen. Praat maar met jezelf

Hoop frustratie, het is moeilijk die eigen verantwoordelijkheid, maar het helpt hier veel beter

Als ze ouder worden verandert dat, als kinderen nog erg jong zijn gebeurt er een hoop onbewust in hun spel en zijn helemaal niet bezig met de eventuele straf die ze kunnen krijgen als ze bijv. wel de straat over steken achter de bal aan, net zo min als ze zich bewust zijn van gevaar. Als ze zo jong zijn moet je herhalen, herhalen. herhalen.

Als ze ouder zijn kunnen ze bewust tegen een regel in gaan en kiezen dan voor de consequentie, net als iemand die te hard rijd kiest voor de mogelijkheid van een boete of erger.

ja dat bedoel ik M&J.

Ik waarschuw dat als ik iets nog een keer hoor ze straf hebben, met de straf genoemd. Maar... als mijn 8 jarige iets zegt wat echt niet door de beugel kan, kan z emeteen naar boven vertrekken. Zij is op een leeftijd dat ik echt niet meer hoef uit te kauwen waarom of dat je iets niet zegt.

Ja, allebei mijn kinderen moeten thuis vertellen waar ze uithangen/ naar binnen gaan. Als mijn zoon van 7 dat vergeet dan wordt de regel herhaalt op een strenge toon, als mijn dochter van 11 dat doet volgt huis arrest met onmiddellijke ingang.

@melissa, vraag gerust hoor....

de reden van de straf is dat waarschuwen en uitleggen/beredeneren niet heeft geholpen. soms is het voor ons allemaal een time out.. stel de gemoederen raken erg verhit dan is de time out ook even om af te koelen, dat is dan een "straf"van 5 minuten vaak net even genoeg om de gemoederen tot rust te brengen. wij zijn als gezin erg dynamisch! dat wil zeggen dat we veel lol hebben samen maar ook boos kunnen zijn. zo'n time out werkt dan erg goed. soms kun je nu eenmaal dingen niet oplossen met humor of een lolletje.. ik vind slaan tussen broer en zus echt een straf momentje en een hele grote mond of gevaarlijke acties ook. wat ik dus wil bereiken verschilt per straf moment, soms dus even rust, een time out. soms ook om duidelijk te maken dat bepaald gedrag niet gewenst is. slaan en een grote mond bijvoorbeeld. ik vind dat als ik 3 keer heb gezegd dat ik een bepaald woord in huis naar mij toe niet wil horen dat hij dan maar even buiten ons plezier momentje moet worden gehaald en de ernst er zo maar van in moet zien. dan heb ik wel al negeren ervan geprobeerd of een hele zooi andere rare woorden er overheen.. maar soms is het gewoon not done en als het uiteleggen of andere manieren niet helpt dan ga ik een stapje verder.. als hij baldadig wordt op de gang dan stuur ik hem naar boven. naar zijn kamer. ik zeg dan dat hij boven moet blijven tot ik hem roep, hij wordt dan meestal boos en ik wil dat hij eerst rustig is, als ik met hem kan praten ga ik naar hem toe en ga met hem het gesprek aan.. dan mag hij zijn kamer opruimen en weer beneden komen..

mijn manier werkt bij mijn kinderen.. wij zijn een gezin vol passie en emoties, voor alles is ruimte, boosheid, lol, huilen, lachen.. maar er zijn grenzen en die zijn ook duidelijk.. gaan ze erover heen dan zijn de gevolgen er ook naar.. we hebben regels en ik wil gewoon mijn huis netjes kunnen houden, bezoek kunnen ontvangen, een gesprek kunnen voeren en ook man en vrouw zijn naast vader en moeder dus om 19.30 is het uiterlijk naar boven, zodat wij ook nog wat aan de avond hebben, vanaf 6.00 uur zijn ze weer welkom, tenzij er iets is natuurlijk... dan komen ze maar..

het is een heel verhaal geworden is ook zo lastig om zulke dingen op te schrijven.. praten is dan een stuk makkelijker..

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber

ik zou nu dus geen nieuw behang kopen. ik zou tegen hem zeggen dat hij maar moet bewijzen dat hij het nieuwe behang ook niet kapot gaat maken. dat wil zeggen dat hij bijvoorbeeld 3 maanden geen behang mag scheuren en iedere keer als hij het weer doet beginnen de drie maanden opnieuw.. lullig dat de kamer er dan een tijdje niet uitziet maar dit gedrag mag je niet belonen met nieuw behang, wat mij betreft..

Ik zou de kamer ook zo laten, want dan ga je juist het negatieve gedrag belonen en dan denkt je zoon als ik maar lang genoeg behang scheur of stennis loop te schoppen krijg ik wel mijn zin.

Hier wordt er ook zo min mogelijk gestraft. Goed gedrag wordt beloond, negatief tot op zekere hoogte genegeerd. Mocht hij het echt te bont maken, dan mag die op de nadenk stoel voor 6 min. En dit werkt bij ons.

Ik zou dan wachten tot het moment dat jullie de kamer willen veranderen en het dan opnieuw te behangen. Lekker mee laten helpen het andere behang eraf te halen en zorgen dat ie een minder saai behangetje erop krijgt hihi.

@Bernarda

Ik denk dat onze visie niet zover uit elkaar ligt. Met straf denk ik aan doelloos op de gang zitten, of dat je een week niet tv mag kijken oid.

Sommige dingen hebben inderdaad niet een directe consequentie (niet eten = honger , geen jas = koud , grote mond = ...?)

Dan probeer ik er de consequentie aan te plakken die ik logisch vind (en die je in de buitenwereld ook kan verwachten), sla jij mij? dan wil ik niet met jou verder spelen/stoeien , |Geef je een grote mond, dan word ik boos want ik wens zo niet aangesproken te worden, maak je je eigen speelgoed kapot, jammer dan, krijg je geen nieuwe, maak je mijn spulletjes kapot, gaan we eerst kijken of we het samen kunnen maken, en anders van jou zakgeld nieuwe kopen (en echt geen nieuwe tv's betalen ofzo, maar wel het idee geven dat ze geld hebben moeten inleveren ivm hun acties) etc. Dus dat zou je straffen kunnen noemen.

Dit topic heeft mijn zoon volgensmij aangestoken, hij heeft het behang van zijn kamer nu ook eraf getrokken. Moest gelijk weer hier aan denken haha

o wat erg boterbloem.....hoe reageerde hij?

mijn zoon vindt het tot op heden erg grappig dat hij het gedaan heeft.

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

Nou dat was nog het meest komische, zijn reden: het blauw was saai. Alsof hij meegelezen heeft! Haha.

Toen ik het zag zei ik: nounou, dat is niet zo mooi... Waarom heb je dat gedaan?
Hij: ik vond het blauwe behang saai en wil wat anders.
Ik: oke, dat begrijp ik.

Ik draaide mij om, hij zegt: wanneer krijg ik nou nieuwe?

Ik: dit jaar is je zusje aan de beurt, jij krijgt een nieuwe kamer als je 8 jaar bent. Zo hebben papa en ik dat afgesproken.

Hij: ja maar dit is heel lelijk, het duurt nog heeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang voor ik 8 ben.

Ik: daarom kun je in het vervolg ook beter aan mij vragen of je je behang eraf mag trekken. Nu heb je heel lang een blauw met witte kamer inderdaad.

Hij voelt hem flink en vind het helemaal niet leuk. Maar het is wel een gevolg van zijn eigen keuzes. Ik ben niet boos of wat dan ook, zie er de humor wel in. Ik kan me zo voorstellen dat je als kind wanneer je het niet meer mooi vind het er maar gewoon af wilt trekken.

Alleen kan ik niet zomaar een ander iets er overheen gooien financieel gezien EN krijg ik anders dat hij het de volgende keer weer doet.

Hoop voor jou dat je zoontje het straks niet meer grappig vindt

hier de muur kaal gemaakt (komt nieuw behang op). zoonlief helemaal onder de indruk want dit was niet de bedoeling hij wilde nieuw behang..... dat zo maar even gelaten en pas later gezegd dat er ook nieuw behang komt.....

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself