Mama-life
| Spatje schreef op: 11-06-2012 14:40:07 |
Wij zijn al 10 jaar bezig om zwanger te raken, tis 3x gelukt , waar ik 2 mooie dochters aan heb
overgehouden, de jongste is nu bijna 3 en al bijna 3 jaar zijn we weer aan het proberen, maar het
lukt weer allemaal niet, nu zijn we zelfs zover dat ik een novasure behandeling ga krijgen en dan is
zwangerschap niet wenselijk, dus mijn man is op een oproep aan het wachten voor een sterilisatie.
Ik had heeeeeeeeel veeeeel moeite met het idee dat het binnenkort gewoon klaar was, geen kans meer op een baby, nooit meer die dikke mooie buik, geen helse bevallingen meer, gewoon niet meer zo;n schattig kopietje van onszelf, huilen kon ik erom, maar sinds een aantal weken kom ik steeds meer tot het besef dat ik niet tegen het gehuil van een baby kan, ik krijg de kriebels , dan denk ik boh blij dat ik daar vanaf ben. Lekker gaan uit eten met ons viertjes, en dan tot het besef komen dat het met 3 kids wel allemaal een geregel is en dan blij zijn dat we nu met ons vieren zijn. Maar als ik dan naar dat schattige snoetje van mijn jongste kijk wil ik toch wel weer, totdat zich weer iets voordoet en dan denk ik oh nee, toch niet. Zou dit dan eindelijk een teken zijn dat ik het accpeteer hoe het is?? Geen idee wat ik hiermee wil, moest het gewoon even van me af schrijven.... |
| Quote |
| Spatje schreef op: 11-06-2012 14:44:13 |
het houdt me gewoon heel erg bezig, aan de ene kant nee ik wil geen slapeloze nachten meer, aan de
andere kant, NU kan het mss nog..............om gek van te worden  |
| Quote |
| Moontje Mv 2 Meiden schreef op: 11-06-2012 17:38:38 |
Vaak is het wel zo, dat op het moment dat je gaat accepteren dat sommige dingen niet meer gaan
gebeuren je juist ook meer de negatieve dingen gaat zien, zoals in dit geval het huilen. Kan me jouw twijfel zo goed voorstellen ... Wij waren eigenlijk klaar, maar toen de keuze definitief voor ons genomen werd, was ik er toch verdrietig om.  |
| Quote |
| Liefje schreef op: 11-06-2012 18:14:25 |
Ik ben nu zwanger van de 2de en ik weet dat dit de laatste zal zijn en heb daar ook helemaal vrede
mee. |
| Quote |
| Spatje schreef op: 11-06-2012 18:16:50 |
ik zou willen dat ik die vrede zou hebben, en dat heb ik ook voor 75%, maar toch knaagt het en ja als ik hoor hoe vaak de buuf snachts op moet, dan denk ik van aaaaaaaaaah heerlijk hebben wij dat niet meer |
| Quote |
| Myself schreef op: 11-06-2012 18:19:42 |
Ik heb wel vaker op je gereageerd hierover. Een paar mnd terug werd ik ook ineens overvallen met het gevoel 'zou er nog wel ééntje bij willen' terwijl manlief al zo'n 6 jaar geleden geholpen is. Nooit moeite mee gehad in die jaren, totdat ik ineens een paar weken overtijd was laatst, jeetje, er is toch flink met mijn gevoel gespeelt. Inmiddels zijn we weer wat maanden verder en kan ik zeggen 'het gevoel zegt dat een 3e altijd welkom zal zijn, maar met mijn verstand sta ik achter de keuze die we toendertijd gemaakt hebben'. Voor mezelf heb ik toen een beeldje gekocht via internet, een vader, moeder en 2 kinderen. Had het gewoon even nodig om toe te geven dat mijn gevoel er mag zijn (dat stopte ik voorheen altijd weg) maar dat onze cirkel wel mooi rond is zo. |
| Quote |
| Corine schreef op: 11-06-2012 18:21:07 |
Ik heb dat ook zo., Ik heb heel lang een derde gewild, mijn man niet. Ik ben er ook echt verdrietig
om geweest,totdat ik me er bij neerlegde en nu zie ik ook veel negatieve dingen zoals ook het huilen
idd en dingen met ons viertjes doen,dan denk ik ook"toch wel makkelijk zo" en nog veel meer
dingetjes. Ik heb er nu ook vrede mee. Maar ergens heel ver weg blijft er een kriebeltje als ik
iemand zie die zwanger is,of als ik een klein babytje zie. |
| Quote |
| Spatje schreef op: 11-06-2012 18:24:44 |
ja precies, dat kriebeltje, ik kan ook tranen met tuiten huilen als ik op tv een bevalling zie, aan
de andere kant wordt het steeds makkelijker nu |
| Quote |
| Myself schreef op: 11-06-2012 18:32:01 |
Mocht je benieuwd zijn naar het beeldje: Google maar eens op familiekring 2+2 van Geert Kunen Normaal ben ik totaal niet vd beeldjes, maar deze had ik toch echt ineens ff nodig op mijn nachtkastje  |
| Quote |
| Spatje schreef op: 11-06-2012 18:34:43 |
myself ik was er idd benieuwd naar en wilde het je vragen  , ik heb dat ook met mijn
miskraam, was 12 weken, ik wil daar ook iets tastbaars van hebben, ben alleen nog niet datgene
tegengekomen |
| Quote |
| Spatje schreef op: 11-06-2012 18:36:56 |
oh myself zit hier half te janken, heb gekeken, erg mooi, maar die baby in die vleugels is prachtig
, laat ze straks eens aan mijn man zien |
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 11-06-2012 18:40:46 |
Ik heb dat ook heel lang gehad, bij iedere vrouw die zwanger was van een derde dacht ' zij wil, ik
niet' en voelde me zwaar zielig. Uiteindelijk leg je je er bij neer en ga je de voordelen zien, kids werde groter en dingen werden daardoor toch wel steeds makkelijker...... En toen raakte in zwanger, totaal onverwachts, had alles al weggedaan, kids waren bijna 8 en 10 jaar toen de derde geboren werd. Ik heb er heel erg aan moeten wennen, begin van de zwangerschap bang dat het kindje niet goed zou zijn, entoen het er eenmaal was weer de gebroken nachten etc. Aan mijn verhaal heb je dus niks want die derde is er hier toch gekomen, hoewel dat niet de planning was. Daarna is mijn man zich rap gaan laten helpen. Maar ik denk dat je er langzamerhand wel vrede mee gaat krijgen hoor!! |
| Quote |
| Myself schreef op: 11-06-2012 18:43:13 | ||
 | ||
| Quote |
| Kyla schreef op: 12-06-2012 10:45:22 |
Ik snap je zo goed. Mijn verstand zegt het is goed zo, maar mijn gevoel zei heel lang wat anders. De
jongens zijn nu 9.5 en 5.5 en langzaam maar zeker krijg ik steeds meer het gevoel dat ik niet
opnieuw zou willen beginnen. Maar ja, nu we besloten hebben dat mijn man meer definitieve stappen
gaat ondernemen word ik toch weer onzeker... straks kan het echt niet meer! Zaterdagnacht nog
gedroom dat ik weeen stond op te vangen en bijna ging bevallen, ik was de hele dag van slag en kan
zo wel weer huilen. Ik had bij het wakker worden gewoon het gevoel dat me iets was afgenomen. Toch
weet ik dat een derde hier niet meer zal komen. Dus van mij ook: |
| Quote |
| Caatje schreef op: 12-06-2012 10:56:10 |
Dat ik zwanger van de jongste was (al ruim over de helft) riep ik al dat ik geen derde wilde, maar
nadat ze er was, kwam er toch weer twijfel. We hebben altijd graag 3 kinderen gewild. Mijn gyn. zei
daarop dat ik dat op m'n zestigste nog zou hebben. Dat is iets wat de meeste vrouwen hebben. Ik ben
nu ook op het punt dat ik zeg dat ons gezin compleet is met 2 kinderen en toch als ik weer zo'n
klein babietje zie.... Dan hou ik me maar vast aan wat m'n gyn. zei en accepteer dat gevoel als iets wat ik waarschijnlijk m'n hele leven wel zal houden. Misschien is dat voor jou ook een goed advies? |
| Quote |
