Vader dumpt kind wegens niet halen tenta

Zal je vader maar zijn...

Het is eenzijdig he wat je hier leest. Ongeacht dat als je het leest zoals het er staat dat je denk "wat een hufter"

Maar stel ...

dochter doet het al een tijdje slecht op school, foute vriendjes, geen aandacht bij de les en spijbelen. Vader denkt iets gevonden te hebben wat helpt, heeft samen met dochter zitten blokken en denkt haar echt gemotiveerd te hebben. En de dag van de test brengt hij haar naar school en zij beloofd plechtig goed haar best te doen en de test te gaan halen. En dan vervolgens stapt ze bij het foute vriendje achterop de brommer en gaan ze de hele dag in het winkelcentrum hangen.

Dan kan ik me best voorstellen dat die vader het even helemaal niet meer zag zitten.

Vandaar dat ik denk dat deze info gewoon erg eenzijdig is.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

hoe het verhaal ook inmekaar steekt, je gaat je kind toch niet maar effe dumpen ergens.of het nou voor altijd is of een dag.
vind dat niet normaal.

---

mama van 3 hummeltjes

zelfs dan hoort de vader de volwassene zijn, Melissa. Je kind 'dumpen'met de boodschap dat ze niet meer welkom is, is gewoon not done. Als je het echt niet meer trekt, zet je d'r maar af bij oma/tante/buurvrouw, zodat ze in elk geval te eten krijgt en een dak boven d'r hoofd heeft.

Ik kan mij zeker wel situaties voorstellen waarbij ik mijn 16 jarige het huis uitzet.

Ik ook niet, maar ik denk gewoon dat je niet alle kanten ziet nu, en welke 16 jarige klopt de boel nu niet op? Misschien had hij gezegd "Je wil hier toch zo graag met je vrienden hangen, hang hiern u maar eventjes want ik wil je even niet in huis hebben!" of zoiets en geeft zij haar eigen draai daaraan. Nee ik vertrouw het verhaal niet geheel.

Staat die 1 wel goed vraag ik mij af, want zoals het geschreven is lijkt het haast meer om een 6 jarige te gaan, het meisje schrijven ze , en zoals ze gevonden is alsof ze huilend nergens meer heen kon, een 16 jarige is over het algemeen al vrij zelfredzaam.

Quote melissa:

Staat die 1 wel goed vraag ik mij af, want zoals het geschreven is lijkt het haast meer om een 6 jarige te gaan, het meisje schrijven ze , en zoals ze gevonden is alsof ze huilend nergens meer heen kon, een 16 jarige is over het algemeen al vrij zelfredzaam.

Iemand van 16 is toch een meisje? en ze kan zich vast wel redden, maar als je gedumpt word door je eigen pa denk ik dat je daar best verdrietig kan zijn.

Enne ik vind die Pa een eikel....je hoort je kind niet te dumpen en al helemaal niet om die redenen.

Quote melissa:

Staat die 1 wel goed vraag ik mij af, want zoals het geschreven is lijkt het haast meer om een 6 jarige te gaan, het meisje schrijven ze , en zoals ze gevonden is alsof ze huilend nergens meer heen kon, een 16 jarige is over het algemeen al vrij zelfredzaam.

Iemand van 16 is toch een meisje? en ze kan zich vast wel redden, maar als je gedumpt word door je eigen pa denk ik dat je daar best verdrietig kan zijn.

Enne ik vind die Pa een eikel....je hoort je kind niet te dumpen en al helemaal niet om die redenen.

Ik denk wel dat ze 16 is.
Geen enkel kind zal op haar/zijn 6de wiskunde doen.

En er stond dat hij haar uit de auto had gezet omdat zij niet aan de verwachting van de ouders voldeed.

Vind dat nogal erg heftig. Accepteer je kind zoals het is. Of het nu wel of niet een toets goedmaakt.

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

Hij heeft natuurlijk niet zomaar een gevangenisstraf gekregen.

Quote Mama-van-aimy:

Ik denk wel dat ze 16 is. Geen enkel kind zal op haar/zijn 6de wiskunde doen. En er stond dat hij haar uit de auto had gezet omdat zij niet aan de verwachting van de ouders voldeed. Vind dat nogal erg heftig. Accepteer je kind zoals het is. Of het nu wel of niet een toets goedmaakt.

Hier ben ik het ook wel mee eens hoor, lijkt nu haast alsof ik de man groot gelijk geef. Maar kan het me dus gewoon voorstellen dat er ook een andere kant aan het verhaal is. Maar zoals het hier staat hoort het niet zo nee.

Melissa, jij bedoeld waarschijnlijk dat er in de tekst staat: zijn 16-jarig dochtertje.

Verder vind ik dat er geen enkele reden is om je kind te dumpen!

een kind mag je toch nooit dumpen vind ik....ondanks dat het misschien iets slechts of fout hebt gedaan

Quote Suus:

Ik kan mij zeker wel situaties voorstellen waarbij ik mijn 16 jarige het huis uitzet.

Ben ik het toch nog een keer met je eens Suus!

Overigens hebben mijn ouders dat vroeger ook regelmatig aan mij duidelijk gemaakt. Ik wist dus bijvoorbeeld dat ik geen (soft)drugs moest gebruiken, omdat mijn koffers dan echt gepakt zouden worden.
Nu ik volwassen ben denk ik aan de ene kant "een gewaarschuwd mens telt voor twee" maar aan de andere kant weet ik nu ook dat je als 16 jarige nog niet altijd de (lange termijn) consequenties van je acties overziet. Je denkt al zo volwassen te zijn, maar later zie je in dat je toch nog heel wat bij te leren had.
Ik denk nu dat mijn ouders er ook regelmatig mee dreigden om me wakker te schudden. Om duidelijk te maken dat ik blijkbaar al ver over de grens was gegaan of er overheen dreigde te gaan. (En ik was nog wel 'the good kid''!)

Of ze het ook daadwerkelijk gedaan hadden? Ik denk in sommige gevallen wel, maar in andere gevallen zal het meer dreigen geweest zijn. Mijn oudere zus hebben ze wel min of meer de deur gewezen. Helaas om redenen die ik nu niet kan begrijpen. Er is immers een grijs gebied tussen duidelijke grenzen stellen en je handen van ze af trekken en onvoorwaardelijk voor je kinderen zorgen en je verantwoordelijkheid nemen om voor ze te zorgen... Ook al maken ze keuzes waar je niet achter staat...

Toen ik 18 was hebben ze mij tijdens een onbenullige ruzie om iets kleins, ook gezegd dat ik maar moest gaan. Er werden oude koeien uit de sloot gehaald en alles werd uit zijn verband getrokken. Ik vond het heel oneerlijk en ook zeer belachelijk, voelde me niet langer welkom en heb dat zeer serieus genomen. Ik heb toen op eigen houtje uitgezocht wat ik zou kunnen doen als puntje bij paaltje kwam, financieel e.d. Ik was er flink door van slag en er is toen wel iets geknakt in mijn gevoel naar hen toe. Een paar weken later trok ik vanwege een stage voor 10 weken bij mijn vriend in op kamers (terwijl de relatie nog best pril was) en ik ben sindsdien nooit meer volledig thuis geweest. Als de relatie met mijn ouders beter was geweest, had ik waarschijnlijk na die 10 weken weer gewoon thuis gaan wonen.
Ik heb er trouwens nooit met hen over gesproken. Nu zie ik wel dat als ik dat wél had gedaan, dikke kans dat ze hadden gezegd. "Joh, dat zei ik toen in mijn boze bui, dat hadden we nooit echt gedaan." Maar toen ik 18 was voelde het wel degelijk heel reëel!