Wat zou het kunnen zijn (zoon 7 jaar)

Ja dit is heel moeilijk oeder kind is namelijk anders.
Ik zie wel heel veel dingen die onze zoon ook heeft en hij is op asperger getest, maar dit wil niet zeggen dat jullie zoon dit ook heeft.
Het blijft moeilijk gelukkig gaat hij straks naar een kinderpsycholoog en hopelijk word het straks ook voor jullie duidelijk was er is.

hooggevoelig?

Klinkt als mijn dochter en die heeft ADHD
Maar een vriendin van mij is ambulant hulpverlener en die ziet dan weer pdd-nos.
Kinder psychiator blijft bij adhd, morgen heb ik er weer een gesprek over.

---

Brenda, mv Erykah, Gaby en Imre

Ik heb geen idee, kan alle kanten op, zijn zoveel verschillende dingen, dat iedereen er wel wat van zijn kind in herkent vrees ik.

Ik denk hoogsensitief, ik zal een link kopiëren voor je van een site, kijk daar eens op zou ik zeggen, wie weet herken je het.

http://www.ookzogevoelig.nl/hsk_isJouwKindHsk.html

Veel succes

Ik zou ook denken dat hij hoogsensitief is. Mijn zoon is dat ook en er komt veel overeen met je omschrijving.

---

Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat!

Oja mijn zoon is dus 8 en niet staat een beetje stom zo

Klinkt voor een heel groot deel als mijn zoon van 6 jaar. Vooral dat overdreven gillen als er niets aan de hand is (nog geen schram te zien). Bij hem is het vooral frustratie dat het gebeurd is (bijv. geduwd of zelf gevallen) dan dat er iets is. Als hij echt pijn heeft, zie je dat aan hem (dan huilt hij dus juist niet.....).
"Jullie snappen me niet" dat horen wij zo ongeveer elke dag weer, niemand snapt hem. En dat kan kloppen, hij kan zo ingewikkeld iets simpels uitleggen.

Wij hebben hem laten testen (IQ test en sociaal-emotioneel) omdat hij erg ver voor ging lopen in de klas én omdat school zelf er ook mee kwam (dat hij ver voorliep). Hij kreeg extra werk, maar dat was niet genoeg. Hij is van januari 2006, maar zit toch in groep 3, maar zou ook zo in groep 4 kunnen zitten. Uit de IQ-test bleek dat hij hoogbegaafd was met een maximale score (schrik). Ook is hij hoogsensitief, perfectionistisch en op sommige vlakken loopt hij 4-5 jaar voor (ook qua denken dus). Hij denkt niet als een kind van 6 jaar. Helaas kan hij vaak de dingen die hij denkt in zijn hoofd tot uiting brengen en raakt hij dus gefrustreerd.

Hij zit nu op een andere school (Leonardo) en sindsdien zijn er echt dingen verbeterd. Zo is hij minder boos als hij uit school komt (eigenlijk nooit meer). Hij verveelt zich niet meer op school. De kinderen uit zijn klas begrijpen hem veel beter, hoewel dat niet met allemaal zo is (maar je moet ook maar gewoon een klik hebben met andere kinderen).
Met dat hoogsensitieve kunnen wij nog niet zoveel. Wij vinden het moeilijk om hem daar in te begeleiden, maar over het algemeen zijn er niet zoveel problemen mee.

Ik roep niet meteen dat jullie zoontje ook hoogbegaafd is, maar hij heeft er zeker wel kenmerken van. Een goede kinderpsycholoog kan dan ook zeker in die richting (IQ-test) iets betekenen.

Sinds wij het weten van Thomas, kunnen wij hem echt beter begrijpen en begeleiden. Niet dat we meteen alles van hem pikken hoor (als hij een moeilijke bui heeft), maar we snappen nu sneller waar de frustratie vandaan komt.

O ja, Thomas kan gerust voor een Cito taal van eind groep 3 een D of E halen, maar wel inmiddels qua niveau op M6 zitten. Die cito's zijn soms gewoon te simpel voor kinderen die verder doordenken. Of ze hebben er gewoon geen zin in (nee, als je al zo goed leest wordt je niet blij van kip en aap en noot en mies) of ze leggen de lat zo hoog, dat ze rare fouten maken. Wij kijken dan ook niet teveel naar de Cito-uitslagen, omdat dat niets zegt over hoe hij het echt doet. Over het algemeen ziet de juf dat toch wel bij minder opvallende toetsen (methode-toetsen of gewoon het werkboekje).

asperger was mijn eerste gedachte ook

Ik herken heel veel van mijn zoon, maar om dat nu een naam te willen geven? Ik weet hoe hij op bepaalde dingen kan reageren en daar probeer ik rekening mee te houden, maar dat gaat ook niet altijd. En verder doe ik er eigenlijk niet zoveel mee, want dat is wie hij is en dat is prima. Ik ben wel met hem bij een homeopaat geweest en daardoor heeft hij veel meer zelfvertrouwen gekregen en zit gewoon veel lekkerder in zijn vel. Ik vind dat tegenwoordig als een kind kennelijk net even anders is als een ander kind dat mensen er erg snel een stempel op willen plakken, terwijl er misschien wel helemaal niets aan de hand is. Mijn zoon is ook heel erg perfectionistisch en wij proberen hem zoveel mogelijk te helpen, want hij is erg bang dat iets niet in 1x goed gaat. Wij leren hem juist dat het helemaal niet erg is om een fout te maken, omdat je daar ook van leert en dat niet alles in 1x goed hoeft te gaan. Maar soms gooien we hem ook wel eens in het diepe, omdat hij er toch mee moet leren omgaan. En vaak is het hem dan na die tijd enorm mee gevallen. Het hele rijtje wat je opnoemt herken, behalve dat hij de cito wel goed maakt. Ik heb er eerlijk gezegd nooit over nagedacht dat hij 'iets' zou hebben. Ik zie het gewoon als zijn eigen identiteit en die is helemaal oké en dat vertellen we hem ook.

---

Groetjes Bloemblaadje

Mijn dochter heeft ook een hoop kenmerken van Asperger en is hoogsensitief. Maar ik zie het nu er niet van in om er een naam aan te geven? Het gaat erom dat je weet hoe je ermee om kunt gaan. Dara helpt die naam niks bij hoor. Mijn dochter is maandenlang naar een orthopedagoog geweest omdat ze zichzelf uithongerde en constant verdrietig was. Omdat school aangaf dat ze erg voor liep is ze wel getest en er kwam uit dat ze meergbegaafd is. Ook heeft ze dus veel kenmerken van Asperger maar is daar niet op getest. We hebben daar gewoon handvatten meegekregen hoe we er het beste mee om kunnen gaa en dat helpt. Voor Asperger en andere autistische kinderen bestaan echt geen pilletjes dus ik zie de toegevoegde waarde van dat etiketje niet zo.
Ik verbaas me er overigens over dat jullie naar een psycholoog gaan. Waarom geen orthopedagoog? Dat is minder zwaar en als ik jullie verhaal zo lees dan ligt het probleem niet bij jullie zoon maar bij de omgeving die er geen begrip voor heeft. Daar zal een psycholoog niks aan kunnen veranderen.

succes ik weet hoe moeilijk en frustrerend het is om als ouder dit mee te maken.

excuus voor de spelfouten, mijn toetsenbord hapert nogal....

Ook jouw 2e stukje is precies zoals Thomas is. Hij heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel. Een ander kind doet iets, hij reageert daarop en dan krijgt hij straf (omdat de juf het 1e deel gemist heeft). Nou, dan is de school te klein.....en ergens heeft hij dan nog gelijk ook, dat is het moeilijke ervan.
Wat dacht je van een kind dat helemaal over de rooie gaat omdat een hulpjuf het over een handschoen heeft en een want getekend heeft op het bord? Kind is dan 4 jaar en 2 maanden oud en zit dus net op school. Hij had eerst rustig gezegd dat het een want was en geen handschoen. Daar wordt door de hulpjuf wat lacherig over gedaan (wat maakt het uit) en toen ging hij dus over de rooie. En zo kan ik nog heel veel dingen vertellen......

En dan die vragen.....Ook die komen mij bekend voor (waarom is de lucht blauw? waarom is de aarde rond?). En dan het liefst vragen op een plek waar ik geen internet heb en het dus niet kan opzoeken (vreemd dat ik niet alles weet).

Je zou inderdaad ook naar een orthopedagoge kunnen gaan. Daar is Thomas ook getest. Je kan eerst voor een gesprek gaan en zo iemand ziet vaak al snel welke richting je op moet denken. Dan kan je altijd nog kijken of een test handig is of niet.
Het is niet zo dat wij zonodig een label op onze zoon willen hebben. Maar doordat wij het nu weten, zit hij wel op een school die veel meer geschikt is voor hem én kunnen wij hem beter begrijpen. Wij weten nu dat hij gewoon anders denkt (het is dus niet alleen slimmer zijn ofzo, het is vooral het anders denken dat problemen kan geven).

Zo dachten wij dus ook. Wat voor ons voor het geval was, dat we hem nu op de juiste school konden krijgen. Maar ook als dat niet het geval is, is het soms gewoon fijn om meer te weten.
Dit soort onderbuikgevoelens zijn meestal juist. Het is echt niet zo dat je opeens denkt "laat ik mijn kind maar eens door een psych (ofzo) onderzoeken". Je weet gewoon dat er iets is, tenminste: zo was het bij ons.

Mag ik jou een forum aanbevelen (naast deze natuurlijk!!)?
Het HB-kind-forum. Daar kan je je verhaal (anoniem, ze willen ook niet hebben dat je kindernamen neerzet) kwijt. En dan hoeft je kind echt niet HB te zijn, maar het feit dat een kind voorloopt op school is al genoeg. Daar kunnen op zich al gedragsproblemen door ontstaan, dat een kind dus niet op het goede niveau wordt uitgedaagt. Ook het hoogsensitieve gedeelte komt daar vaak aan bod.