relatie..valt me op

Quote Meelezer:

[...] Maar wat dan als een van je ouders overleden is? Dat kan natuurlijk ook, dat ook een eenoudergezin, onder andere omstandigheden, maar de kwestie van hoe ze met elkaar omgaan heb je dan ook niet meer.

Mijn vader is overleden toen ik 11 was, mijn moeder is daarna hertrouwd en weer uit elkaar gegaan beide vreselijk, echter mijn vader was geen lieverdje eerlijk de ruzie's hoe goed ze die ook "verstopte" draag ik nog altijd mee naast het verlies.

Ik heb daardoor met mijn ex een totaal scheef beeld van een gezonde relatie laten ontstaan, hij mocht en kon en deed altijd alkes waar hij zin in had, zelfs vreemgaan met een vriendin ik heb alles toegelaten om de lieve vrede te bewaren.Hij had alle macht.
Uiteindelijk knapte ik, nadat hij voor de zoveelste keer. niet naar die kleine meid omkeek.
Ben toen heel erg diep na gaan denken, of dit was hoe ik een voorbeeld voor mijn kind wilde zijn, antwoord nee!
Inmiddels ben ik al jaren samen met mijn grote jeugdliefde en groeit mijn dochter in tenminste 1 stabiel gezin op.
Mijn man gaat door het vuur voor haar, en zij ook voor hem.
Ze weet wie haar vader is,maar is soms veel blijer met dr stiefpapa.
Tuurlijk vind ze het soms moeilijk en zegt ik zou willen dat papa ook bij ons woont ook met mijn man erbij ( :gek
Maar er zijn ook tijden dat ze het heerlijk vind om grwoon zo te xijn zoals ons gezin is.

Hoe dan ook, elke ouder/volwassene zal zo zijn eigen verleden hebben waarop bepaalde keuzes gemaakt worden van die keuzes leer je weer, wat je dan weer zelf mee kan geven aan je kinderen.
Een ieder moet doen wat voor hem of haar het beste is/lijkt.

Er zijn nog genoeg mensen die mij veroordelen echter pas als zij in mijn schoenen gelopen hebben kunnen ze hun oordeel vellen al vind ik het soms nog steeds moeilijk en zal altijd een soort schuld gevoel hoyden naar de kleine meid, weet ik inmiddels wel dat dit voor beide de juiste beslissing was.

---

Droom niet je leven, leef je dromen!

Nelia, ik wil jou heel veel sterkte wensen en vooral veel kracht om door te gaan! :grouphu

---

Droom niet je leven, leef je dromen!

Meelezer, dat is ook zo maar valt wel onder de peren als een ouder overlijdt kan je daar weinig aan doen.

Ik had gewild dat mijn ouders gescheiden waren toen ik jong was. De sfeer van het slechte huwelijk ....vreselijk. En maar voor de kinderen voor elkaar blijven. Dat heb ik altijd de makkelijkste weg gevonden.
Uiteindelijk zijn ze nog gescheiden toen ik al volwassen was en zelf al kinderen had. En nu zijn ze beiden gelukkig, zover ik weet.

Ik vind ook dat je moet vechten hoor, maar soms verlies je niet alleen de strijd maar ook jezelf met vechten.
Hier in de omgeving ook veel relatieproblems, maar ik hoef daar niet per se iets over te vinden.
Toen wij 12,5 jaar samen waren, zijn we getrouwd....nu een half jaar. Dus zelf doe ik het wel omgekeerd als mijn ouders. Maar ik zou ook op durven geven als ik dat nodig zou vinden, juist ook voor mijn kinderen. Maar dat is vanuit mijn eigen ervaring.

ik vind het ook makkelijk gezegd....dat mensen maar snel uit elkaar gaan tegenwoordig.

ik geloof niet dat "het zo snel" gaat.

ik ben al jaren overgelukkig met mijn man en hoop ook met hem samen oud te worden, maar....
hij werd aantal jaar geleden psychisch ziek....héél ziek. superzwaar voor hem, nog zwaarder voor mij en de kinderen.

ons leven is totaal overhoop gegooid. we werden geleefd, we zijn aan het overleven.

voor de buitenwereld hou ik altijd de schijn wat op. ook al weten ze van onze situatie, ik doe vrij nuchter.
ondertussen vecht ik me rot voor onze relatie die absoluut niet meer gelijkwaardig is op sommige momenten.

dag in dag uit, week in week uit, vecht ik voor m'n man en kinderen,. ik wil ze gelukkig zien. ondertussen heb ik ook een baan en een huishouden etc. Druk, vermoeiend. geen seconde, echt geen seconde is er tijd voor mij.
dit kun je lang volhouden, tot ook ik een keer breek,.

na zolang knokken, besloot ik vorig jaar om even rust in te bouwen. mijn man even bij iemand anders in huis en ik zet op een rijtje wat ik wil met mijn en ons leven en wat het beste is voor mijn kinderen.

een opmerking dan zoals TO of bij mij een goede vriendin "tegenwoordig gaan mensen snel uit elkaar" doet best zeer.
ik vecht me rot. nog steeds, ik heb mijn batterij weer even opgeladen en vecht elke dag weer vrolijk verder by the way maar het is echt moeilijk en eigenlijk niet eerlijk om "zomaar" iemand te beschuldigen.

niemand kan ook aan mij zien dat ik elke dag strijd moet leveren om te redden wat er te redden valt....hoeft ook niet, hoef er ook niet om te klagen ofzo....maar ik wil allleen maar aangeven dat je niet achter iemands deur of in iemands hart kan kijken.

je kan wel zeggen "jee, wat gaan er een hoop mensen uit elkaar" dat is een hele andere constatering

Quote mafkees:

ik vind het ook makkelijk gezegd....dat mensen maar snel uit elkaar gaan tegenwoordig. ik geloof niet dat "het zo snel" gaat. niemand kan ook aan mij zien dat ik elke dag strijd moet leveren om te redden wat er te redden valt....hoeft ook niet, hoef er ook niet om te klagen ofzo....maar ik wil allleen maar aangeven dat je niet achter iemands deur of in iemands hart kan kijken. je kan wel zeggen "jee, wat gaan er een hoop mensen uit elkaar" dat is een hele andere constatering

Daar heb je een heel goed punt. Het is belangrijk om ieders situatie apart te zien en met een vinger wijzen heeft sowieso nooit veel zin.

voor jou. Vind je wel dapper dat je zo knokt!

Ik schrik altijd best van de verhalen omtrent scheidingen. Zoveel verdriet vaak. Idd ligt het vaak helemaal niet zo gemakkelijk en van buitenaf zie je natuurlijk lang niet alles.

Maar, er zijn natuurlijk wel mensen die hun huwelijk/relatie niet zo serieus nemen (komen hier in dit topic ook voorbij, niet de mensen, maar sommige verhalen) en dat blijft natuurlijk jammer. Zou anders toch een deel echtscheidingen schelen.

Quote Suus:

Meelezer, dat is ook zo maar valt wel onder de peren als een ouder overlijdt kan je daar weinig aan doen.

Ik bedoelde daar mee dat de kinderen ook het gemis hebben van een totale gezinssituatie in de vorm van hoe met elkaar om te gaan.
Ik snap dat dat een ander verhaal is, maar het ging mij erom dat ze de gezinssituatie niet hadden.
Ik ben mijn vader verloren toen ik 12 was.
Later kreeg mijn moeder een relatie met mijn "" tweede vader"" , maar de tussenliggende tijd was ook anders dan anders en miste ik ook de vader-dochterrelatie.
Midden in de pubertijd en dat heeft bij mij wel een andere kijk op relaties destijds gegeven.

Nou ik ben ook kind van gescheiden ouders.

Sterker nog, Mijn moeder is 2 keer gescheiden.

De eerste keer toen ik 6 jaar was, de 2e keer vorig jaar toen ik 34 was. En ik zal eerlijk zeggen, ik heb daar een flinke knak van opgelopen. Heb daar echt moeite mee.

Ik heb 2 vaders, mijn biologische vader en mijn stiefvader, de man die mij opvoedde. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb bij beide niet het papa gevoel wat mijn man bijvoorbeeld wel kent. Ik vind mijn vaders 2 schatten van kerels en super lieve opa's. Maar ik heb wel degelijk wat gemist en mis dat nu nog. En ik heb daar echt veel verdriet van.

Misschien dat juist ik nu daarom er alles aan zal doen om met mijn man net zo gelukkig te blijven als dat we nu zijn. En dat we zo'n leuk huwelijk blijven houden als zijn ouders.

Overal is wel eens wat, ook daar wel eens een woorden wisseling maar mannoman wat gaat mijn schoonfamilie voor elkaar door het vuur

Ik schrik er soms ook van hoe vaak je het weer hoort dat er een stel uit elkaar gaat.
En als ik de verhalen hier weer lees van de pijn die er achter zit...

Zelf kan ik me er niets bij voorstellen, ben al jaren samen met mijn man en echt dol op hem. (Meestal )

Wat ik me wel eens afvraag: Wordt er bij iedereen van te voren wel goed nagedacht. Soms wordt er zo razendsnel bij elkaar ingetrokken en komt er nog sneller een kindje en vervolgens weer even snel uit elkaar.
En natuurlijk, ik weet dat er succesverhalen zijn van zo'n snelle start, maar ik sta soms echt verbaasd dat men nauwelijks de ene relatie hebben afgerond en dan vervolgens alweer 'de ware' gevonden hebben.

waarom omdat ik niet meer met 1 man onder 1 dak wou wonen die me van elke kant dat mogelijk is genaaid heeft.

en toen ik daarachter kwam was de liefde ineens over, dat kon ik me niet voorstellen dat dat ooit zou gebeuren nooit zou ik niet meer van hem kunnen houden maar gevoel is een raar iets.

het was binnen 10 seconden weg heb er ook geen traan omgelaten dat we uit elkaar zijn gegaan.

oh en nu is ons contact super hoor beter dan dat het ooit in die dikke 10 jaar relatie eigenlijk is geweest

ik ben ook een kind van gescheiden ouders.
ik was zelf een jaar of 4 toen dat gebeurde.

soms is het vecht lust er niet meer en houdt het gewoon op.

ik heb altijd bij me zelf gedacht ohh dat gebeurd mij niet, nee als ik kinderen krijg dan groeien ze met 2 ouders op.. maar niets is minder waar daisy was 1,5 jaar oud toen ik en daisy vertrokken.
Ik koos voor haar en mij.. want het ging gewoon niet meer..

ik heb met daisy een poos alleen gewoond en nu ben ik dus zoals eerder vermeld 3 jaar samen waarvan 2 jaar getrouwd.
heerlijk

Ook wederom hier veel up en downs..
a.s weekend is weer het eerste weekend in tijden dat we iets leuks met zn 2e gaan doen.
mijn dochter is dat weekend tot en met maandag bij der vader.

---

Ik ben niet doof!! Ik negeer je gewoon

Ach vroeger.......vroeger waren de tijden anders en waren er veel gezinnen ongelukkig. Heb veel met ouderen gewerkt en die hebben mij dat vaak verteld.

Je weet niet wat er achter de deuren gebeurt. Mensen lijken gelukkig als ze buiten zijn, maar binnen de vier muren zijn ze voor hun relatie aan het vechten. Denk ook dat er meer mensen tegenwoordig sneller aan hun eigen geluk denken. Altijd maar vechten is echt niet gezond. En de kinderen worden er al helemaal niet gelukkig van.

Ik denk dat het "denken aan je eigen geluk" iets is wat over de algehele linie gebeurt in onze huidige maatschappij... en je kan er over discussieren of dat goed is of juist niet.

Quote Minou:

En nog steeds vlinders in mijn buik. 1 ding is anders, er zijn nu kinderen. Zouden zij lijden onder iets tussen ons..dan is het anders. Maar mijn gezin is me heilig.

Maar dat is ondanks dat wij uit elkaar zijn bij ons hetzelfde voor allebei is ons gezin heilig alleen zijn we niet meer bij elkaar...

Ik denk dat het gros van de mensen die gaan scheiden daar wel veel moeite mee hebben, alle voorgaande reacties van gescheiden mensen zeggen genoeg.
Aan de andere kant gaan er veel ook heel snel samenwonen, soms na een paar maanden en dan is het risico op uit elkaar gaan groter lijkt mij.
Wel vind ik dat beide ouders er alles aan moeten doen om scheiden te voorkomen. Als er 1 niet mee wil doen houd dat natuurlijk op maar dat vind ik van diegene dan niet eerlijk tegenover de kinderen. En uiteraard blijf je niet verliefd tot in het bejaardenhuis. Om een en ander goed te laten verlopen moet je echt wel je best doen, soms zit het tegen en dat kan wel een tijd duren een jaar is zo om. In zo`n periode hoef je ook niet persé ruzie te maken tenzij er een echt verkeerde dingen doet natuurlijk.
Wij zijn zo`n 20 jaar bij elkaar en dat is lang niet allemaal over rozen gegaan maar we hebben gelukkig altijd goed kunnen praten dan scheelt enorm.

Nou, ik ben 't met Sis eens. Vind het aanvallend voor gescheiden mensen. Alsof dat echt een keus is, alsof daar niet heel veel pijn en verdriet bij komt kijken, alsof ze zomaar scheiden alsof het niets is.. nee dus.. da's makkelijk gedacht en misschien heb je die gedachte nodig om jezelf er van te overtuigen dat 't bij jou niet zo ver komt omdat jij wel zou vechten, maar ook jou kan 't overkomen.

Open gewoon een topic met "ik ben zo blij dat mn man en ik gelukkig zijn", komt een stuk leuker over.

En nee... ik ben niet gescheiden, ben gewoon gelukkig getrouwd.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

ik ben juist opgelucht dat ik voor mn eigen gekozen heb, met mijn dochter.. op een gegeven moment waren er alleen maar spanningen in huis wat je kind natuurlijk erg goed merkt. op ten duur dus gegaan en ik zag mijn dochter weer helemaal opfleuren en gaan ik en mn ex nog vriendschappelijk met elkaar om en kennen we elkaar bellen als het even niet goed uitkomt of ik even zijn hulp nodig heb ivm daisy..

ieder zn na delen heeft dus ook zijn voordelen..

---

Ik ben niet doof!! Ik negeer je gewoon

Ik geloof eerlijk gezegd niet dat mensen heel snel uit elkaar gaan. Wie weet zijn velen al jaren aan het vechten?
Je weet immers niet wat er zich af speelt in die relaties..

Weet je... een scheiding is zo ongelooflijk persoonlijk en situatie-afhankelijk dat je het eigenlijk niet kun beoordelen met goed of slecht.

Sommigen geven het misschien te snel op en anderen vechten er soms jaren voor om er nog iets van te maken.
Natuurlijk is een scheiding erg vervelend wanneer er kinderen mee gemoeid zijn maar aan de andere kant zijn er situaties te over waarbij een scheiding juist beter is voor de kids omdat er dan weer rust in huis is.

Je kiest voor een partner en op de dag dat je met je partner trouwt is alles nog rozengeur en maneschijn, maar in de loop der jaren leer je elkaar steeds een beetje beter kennen en soms kan het dan gebeuren dat je er achter komt dat die partner gewoon niet bij je past !
Daar kun je dan wel voor gaan vechten, maar dat is vechten tegen windmolens...oftewel...vechten tegen je eigen gevoel of emoties.

Ik ben ook wel van mening dat je iets niet te snel moet opgeven maar je moet ook eerlijk tegen je zelf blijven. Als je vastloopt in een relatie of wanneer je relatie je ongelukkig maakt houdt het op denk ik zo...

Een oordeel laat zich weerleggen, een vooroordeel nooit !

ps: Mijn ouders zijn 30 jaar getrouwd geweest en ik was echt blij toen ze uiteindelijk de knoop hebben doorgehakt. Beiden zijn veel gelukkiger nu...
Ik zelf ben ook voor de 2e keer getrouwd en inmiddels alweer zo'n 7,5 jaar samen en DAMN.... dit is het beste wat me kon overkomen.

---

Just be...

Je kunt wel je mening geven, maar soms is die erg onterecht. Mensen scheiden niet omdat het een trend is. Mensen scheiden niet zomaar en makkelijk is 't al helemaal niet.

Het is domweg roddelen wat hier gebeurt. Je hebt een mening over iets waar je niet over kunt oordelen eigenlijk.

Ik weet niet of je die engelse uitdrukking kent.. "Great minds talk about ideas, Average minds talk about events, small minds talk about people"
Wellicht iets om af en toe 's bij stil te staan als je oordeelt / spreekt over andere mensen

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Sorry maar ik vind het ernstig overdreven om te zeggen dat TO roddelt. Ze signaleert iets in haar omgeving (en ze is duidelijk niet de enige) en heeft daar een gevoel over wat ze ventileert. Ze heeft het over niemands persoonlijke situatie en praat dus ook niet over mensen in het bijzonder.


Je blaast nu heel hoog van de toren tegen TO over niet oordelen, niet roddelen etc... maar wat ben JIJ nu eigenlijk aan het doen?

Suus... dat er veel gescheiden wordt, is al 20 jaar zo.. Dat riep mijn moeder vroeger al als ze niets te vertellen wist.
TO mag van mij best oordelen, maar wel graag goed geinformeerd. Maar je kunt niet beweren dat mensen veel te snel uit elkaar gaan, niemand is erbij als iemand een innerlijke strijd levert. Scheiden is niet makkelijk, dat is nooit iets wat je zomaar even doet.
Zelfs de man van Nelia die ik een absolute lapzwans vind voor hetgeen hij zijn knderen en vrouw aandoet heeft wellicht een maandenlang denkproces achter de rug wat hem dit heeft doen besluiten.

Het gaat me vooral om de zin in de openingpost "waarom wordt er niet meer gevochten voor elkaar" Dat weet je toch niet? Niemand is daarbij.
Voor mij is 't gewoon dom gelul

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

TO weet toch niet waar ze over praat? ze ziet en hoort het in haar omgeving...maar dan weet je toch niet hoe het gaat en hoe het zit?

een trend...ja hoor....ooh? ik hoor al 3 stellen om me heen, tis zeker hip...ja..laten wij ook eens scheiden, is weer eens wat anders.

vind het ook erg stom overkomen om zomaar een oordeel te geven over iets waar je niks van weet omdat scheiden niet kan...je hebt elkaar trouw beloofd....je bent jaren samen, alles en iedereen veranderd en er kunnen nare dingen op je pad komen. fijn voor jullie dat jullie hoe dan ook samen blijven. knap van jullie.

ik oordeel nu ook. maar dat is gegrond helaas...ik weet namelijk wél waar ik over praat. iemand die niet in de hete strijd zit of zat mag er over denken maar niet met een vinger wijzen.

TO wil zich niet verdedigen, maar ik wel...ook al behoor ik niet tot de scheidings-groep...ik wil met deze groep wel meeleven...want scheiden is alles behalve een makkelijke keuze

En zo is dat Mafkees!

High five Mafkees

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Dat vind ik erg onaardig om te zeggen. Jij leeft niet in de wereld van TO, zij signaleert iets, heeft daar een gevoel bij en ventileert dat. Daar kan je anders over denken, je kan het anders ervaren...dat kan zelfs als je in dezelfde omgeving verkeerrt... ieder voelt, ziet en ervaart anders.

Jij hebt schijnbaar moeite met hoe TO zich uitdrukt, dat kan natuurlijk. Maar dat kan je toch ook gewoon bespreken over kenbaar maken zonder iemand persoonlijk aan te vallen of haar gevoel af te doen als dom gelul?

Ik snap niet waarom dat nou op die manier moet. Iets met een pot en een ketel volgens mij....

Of een niveau aannemen dat begrepen wordt...

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

de boodschap begrijp ik niet en de manier waarop vind ik erg onaangenaam

nogmaals : bij ons in de omgeving gaan ook meerdere stellen uit elkaar en ik kan alleen maar denken "wat verdrietig"
een mening dat mensen er nietmeer voor vechten enzo is een aanname en deze aanname stoort me, want je weet echt de daadwerkelijke reden niet

Waarom zou je alleen een oordeel mogen hebben als je zelf in zo'n situatie gezeten hebt? Zijn alle scheidingen danwel dips in relaties hetzelfde?

Ik vind dit topic namelijk wel een leermoment. Ik lees hier een aantal dames die in hun relatie geen kans gekregen hebben uberhaupt te vechten voor hun relatie omdat hun partner in stilte "vocht" om haar vervolgens in de steek te laten omdat het niet langer werkte. Zo'n mevrouw krijgt dus feitelijk geen eens de kans iets te doen aan haar relatiecrisis en dat laat ons zien dat je in een relatie SAMEN moet werken/vechten. Ik kan mij bijna niet voortsllen dat als jouw partner je morgen ineens zegt weg te gaan je je niet afvraagt waarom hij zo snel wil kappen zonder daar smane iets aan gedaan te hebben.