Ik weet het soms ook even niet meer

Mijn beste vriendin en ik hebben ongeveer 7 jaar geleden onze eerste kindjes gekregen, beide jongens.

Naarmate ze ouder werden trokken de jongens ook naar elkaar toe en werden beste vriendjes. En ondanks dat ze ieder nu op een andere school zitten zijn ze nog steeds goede vriendjes en zien we elkaar minimaal 3 keer in de week.

Ook naarmate de jongens opgroeiden zagen we steeds meer verschillen, mijn zoon is meegaand, gearticuleerd en heel flexibel. Haar zoontje bleek erg snel ontdaan te zijn, driftig te worden en erg onredelijk te zijn. altijd willen winnen, altijd gelijk willen hebben en soms echt raar gedrag.

ZIj doet erg haar best om hem hierin te begeleiden. Inmiddels heeft hij meerdere stempels, ik zal er waarschijnlijk een paar verkeerd spellen, maar ik dacht : ADHD, PDD-NOS, ODD, ASS en aspergersyndroom. Een flinke rugzak dus.

Heel vaak verteld ze mij dat ze blij is dat onze zoons vriendjes zijn en dat mijn zoon door al zijn 'stempels' heen prikt, alsof hij het afwijkende gedrag negeert en zijn vriendje gewoon ziet voor wie hij is.

Ik heb er soms moeite mee, het jongentje kan erg gemeen zijn en zal mijn zoontje dan ook op al zijn fouten wijzen die hij maar ziet, als het jongentje wint is mijn zoontje een loser en een dikke sukkel en als hij verliest dan heeft mijn zoontje vals gespeeld en is hij een dikke gemene valsspeler. Moeders zegt hier weinig van, want 'het heeft toch geen zin en als je er wat van zegt dan escaleert zijn gedrag alleen nog maar meer"

Mijn vriendin wil graag dat de jongens veel samen doen, vooral omdat mijn zoon eigenlijk zijn enige vriendje is en hem echt door dik en dun steunt. Dus de jongens zitten samen op twee sporten. Ik heb er soms mijn twijfels bij omdat mij zoontje soms het gedrag wel eens probeert te kopieren "Zo probeerde hij vorige week spijt te betuigen door voor zijn eigen hoofd te stompen (en hard hoor) en te roepen "Ik ben ook zo dom, zo stom, stom stom stom". Dat had hij van dat jongentje geleerd, tja heeft hij een verkeerde (of juist een goede) aan mij, ik heb gezegd 'Oh gaan we op je voorhoofd slaan, leuk! Wanneer is het mijn beurt?" en toen stopte hij er toch maar weer mee.

Mijn zoontje heeft echt een paar uur nodig om weer tot rust te komen als hij met zijn vriendje heeft gespeeld. Als ze bij mij thuis spelen wil ik hem echt wel eens (bijna altijd) achter het behang plakken. Hij doet net alsof hij smetvrees heeft (maar heeft geen probleem met een winkelwagentje? uhhuh), en zijn ouders grijpen dus niet in. Alles word lief met zijden handschoentjes aangepakt, alles word lief doorgevraagd, ik zie wel eens dat zoonlief doordraait en rood aanloopt en echt boos word op zijn ouders, en zijn blijven vragen hoe hij zich voelt en waarom hij zich zo voelt (ik had hem allang de gang op gebonjoured, kom maar weer binnen als je normaal kunt doen)

Maar nu komt het, de sportleraar wil de jongens liever niet meer bij elkaar na vanmorgen. Na doorgevraagd te hebben bleek dat het jongentje mijn zoon had geslagen, naar hem had gespuugd en hem had uitgescholden, mijn zoontje was steeds kalm gebleven en had vriendelijk gezegd "Nee XXX, je bent mijn beste vriend weet je nog?" . EN toen de leraar tegen hem had gezegd dat hij dit gedrag niet mocht vertonen was hij verder tegen de leraar gegaan dat de leraar hem boos maakte en dat die daarom moest ophouden met hem te corrigeren, mijn zoon moest van het vriendje gewoon de les uitgaan en dan zou hij zijn gedrag wel stoppen.

De moeder van het jongentje wilde alleen steeds weten waarom hij zo boos was op mijn zoontje, daar kon hij geen antwoord op geven, gewoon zomaar, mijn zoon was niet meer zijn beste vriend en hij wilde niets meer met hem samen doen. Hij liep weer boos aan en begon weer met gebalde vuisten tegen mijn zoon te praten. De moeder wilde niet verder er over praten (corrigeerde hem niet) en zij dat het beter was om hem eerst om te kleden en naar huis te gaan en als de situatie bekoeld was voor hem dan weer verder te praten. En voor de duidelijkheid, over 1 ding was iedereen het eens, mijn zoon had niets fout gedaan of gezegd.

Nou is mijn zoontje beteuterd, hij voelt zich aan de kant gezet en is zich dus van geen kwaad bewust. Zijn beste vriendje is woest op hem en hij weet niet waarom (ik denk dat het vriendje het zelf niet eens weet)

En nu even mijn emoties (dus val me hier even niet op aan), ik vind dat mijn vriendin strenger moet worden, niet zo lief, zachtaardig, maar duidelijker. JE mag niet spugen naar wie dan ook, als mijn kind dat had gedaan dan was hij echt nog niet jarig geweest en was het echt niet afgedaan met een goed gesprekje! Maar wel met een straf waardoor hij echt niet nog een keer zou spugen (en als hij dan over zijn toeren wil raken en zichzelf bont en blauw stompt, ga je gang, doe je maar een keer en nooit weer als je ziet dat niemand je gaat stoppen) . Zit je melk in de verkeerde beker? jammer volgende keer beter, je drinkt het gewoon op, maar niet melk weggooien, nieuwe beker pakken, nieuwe melk omdat je geen melk wil drinken die in een andere beker heeft gezeten? Over de rooie gaan omdat je niet de sokken aankunt die je wilde, prima, maar ga even uitgillen op de gang (als hij over de rooie gaat gaan de ouders troosten en zijn positieve kanten opnoemen omdat hij anders niet meer uit een negatieve spiraal komt volgens moeder)

Ik zie wel hoe het nu verder gaat, ik wil absoluut niet verder zonder mijn beste vriendin, zou er niet aan moeten denken, maar ik kan het ook niet toestaan dat haar zoon de mijne zo ontzettend kwetst (en dit was dan wel de heftigste keer, maar zeker niet de eerste keer).

Moeilijk he

ps, als je tot hier gekomen bent , wauw, dank je wel

Ik prijs haar ook regelmatig voor dat ze zich staande houd, want hij is niet de enige met een rugzak in haar gezin! Maar wil niet te veel uitwijden om toch nog enige anonimiteit te behouden naar haar toe.

Ik heb het dus gehad dat ik hem drinken in schonk en dat hij weigerde omdat ik de verkeerde beker had gepakt, toen pakte ik dan de beker die hij wilde (had mijn zoontje niet klaargespeeld trouwens maar goed) en goot de melk over in zijn beker, maar dat wilde hij ook niet want nu had de melk de beker van zijn moeder aangeraakt en nu zaten haar bacterien eraan en hoefde hij het niet meer. Dus ik zei al "Jammer dit krijg je te drinken en anders niet" , en toen kwam moeders eraan, pakte de beker , gooide de melk door de gootsteen en spoelde hem goed om en deed er nieuwe melk in. Echt ik stond met open mond te kijken. Ja anders drinkt hij het echt niet zei ze.

Ze heeft zelf psychologische begeleiding en de jongen heeft 1 keer in de week alternatieve therapie.

Ik snap wel dat het veel moeilijker is bij een kind met zo'n rugzak. Alleen worden er dingen geaccepteerd die ik persoonlijk nooit bij mijn zoon (die geen rugzak heeft) zou accepteren. En ja ik snap dat het verhaal totaal anders is, maar om nu goede melk weg te gooien omdat het in de verkeerde beker heeft gezeten? Nee dat gaat er bij mij niet in? Maar vervolgens dus wel 'gesnapt' terwijl hij het handvat van een winkewagentje aan het aflikken was om grappig te doen. Dus dan denk ik "Iemand met echte smetvrees zou dat echt never nooit niet doen"

Als hij bij mij is zie ik dat hij rustiger word, ik heb duidelijk regels, het zijn er niet veel, maar degene die er zijn zijn 100% van toepassing. En de maatregelen worden toegepast zonder waarschuwen (zo ga je hier direct op de gang als je iemand slaat, 2 minuten stil zitten, gaat opnieuw in als je praat/gilt/schopt of iets dergelijks) en dan na 2 minuten mag je van de gang en je excuus aanbieden aan de ontvanger van de klap.


Thuis kan hij niet op de gang, hij explodeert en sloopt de gang.

Hier hebben we 1 keer de regels uitgelegd, 1 keer ben ik 15 minuten bezig geweest om hem 2 minuten op de mat te laten zitten (zonder echt hele gekke dingen hoor) en toen was het klaar. Hij houd zich aan de regels, en die ene keer dat hij het 'vergeet' kan hij hier keurig netjes twee minuten rustig op de mat zitten zonder gek gedrag.

En ik heb nog meer van die dingen hoor. Ook zijn oma, die ook vrij consequent is zegt "ik kan lezen en schrijven met het joch, is helemaal niet extreem druk of slecht luisterend, maar mama loopt door de deur en de knop gaat om"

Moeders is trouwens niet erg consequent, ze doet echt rete haar best (en ik wil haar echt niet slecht praten, ik denk dat het ventje geen betere moeder had kunnen wensen), maar consequent is ze dus niet. nee is nee en word een ja als je hard genoeg schreeuwt/slaat/schopt of je broerte knijpt. En ik persoonlijk denk dat dat hem niet ten goede komt.

Quote Alice:

Ja, ik snap je.. met een normaal kind zou ik ook niet meewerken aan dat soort geintjes. Deze melk en anders niks, klaar. Maar een kindje met al die stoornissen die je daar bij elkaar noemt.. heeft dat gewoon geen zin. Hij zal alleen maar volledig over zn toeren gaan en 't echt niet drinken. Dan schiet je je doel enkel voorbij

Dat snap ik, alleen nu was het even een uiting van emotie. Ik vraag mij af (en dus niet oordelend) waar het gedrag vandaan komt? Is het aangeboren? Of komt het door de opvoeding? Of een combinatie van?

En helemaal als mijn zoontje dus nu het 'slachtoffer' van het gedrag is terwijl hij alleen maar het beste voor heeft met zijn vriendje en eigenlijk altijd al zoveel van hem gepikt heeft, dan neemt moedergevoel nog wel eens over.

Kan iemand mij meer uitleggen hoe zo'n kind de wereld ziet zodat ik mij wat meer kan inleven?

De moeder werkt een aantal dagen in de week en dan komt oma oppassen bij hun thuis, en zij houd dus zijn eigen schema aan en alles gaat dus zoals hij gewend is. Dus ik weet niet of het dan nog steeds valt onder 'niet de veilige thuishaven"?

Ja dat had dit vriendje ook al een keer gehad. Blijkbaar moet de juf elke ochtend xact hetzelfde doen en dat doet ze uit zichzelf al. En toen hadden ze een invaller (wat al erg genoeg was voor X ) maar die had de werkjes anders ingedeelt dan wat hij die dag verwachtte. Moeders heeft hem mee naar huis kunnen nemen want hij was niet meer te bereiken zo flipte hij. Echt zijn wereld vergaat en hij doet net alsof hij ter dood veroordeeld is ofzo zo over de rooie gaat hij op dat moment.

En als je het zelf niet gewend bent lijkt dat dan erg overdreven omdat twee werkjes zijn omgewisseld.

Ik bedoel meer dat oma natuurlijk erg vetrouwd is, niet alleen omdat ze familie is, maar ook omdat ze drie dagen in de week oppast en natuurlijk de rest van de week hem ook ziet.

Quote anno:

Ik vraag me af of je daar weleens bij bent als dat andere kindje jou zoon zo noemt want ik zou zon kindje dus meteen de deur uitzetten!

Zijn rugzak is te groot om hem alleen de deur uit te laten gaan, dus ja ik ben daar bij. Ik spreek hem erop aan dat wij in mijn huis dat soort woorden niet willen horen en dan bied hij vaak zijn excuses aan (nadat hij is gekalmeerd). Ik heb dan ook alle vormen van wedstrijdjes en spelletjes waarbij er een winnaar en verliezer is verboden. Gewoon om dit soort dingen voor te zijn.

Quote Alice:

Het is moeilijk te omschrijven hoe zo'n kind de wereld ziet, zeker in een paar woorden. Maar ik denk dat je op Google wel veel antwoorden kunt vinden. Alleen vraag ik mij af, zijn al deze stoornissen bij 't jongetje echt door een arts geconstateerd? Omdat 't eigenlijk een beetje dubbelop is. Het is niet door de opvoeding, maar aangeboren. Maar een verkeerde opvoeding/aanpak kan problemen wel verergeren. Ik denk dat je jouw zoontje niet moet onderschatten. Ik denk dat hij zijn plan wel zou trekken als hij er genoeg van heeft, denk dat je hem genoeg bagage hebt meegegeven om zijn vriend ofwel te steunen (wat ik ook heel lovenswaardig vind!) of dat hij op een gegeven moment zegt, nu is 't genoeg geweest. Denk dat je op je zoontje moet vertrouwen. Praat er anders met hem over, wat hij wilt met deze vriendschap. Denk wel dat 't heel fijn is voor dat andere jongetje dat hij zo'n vriend heeft en misschien weet hij ook dat hij juist tegen hem dit soort dingen kan zeggen. Soort van thuisgevoel, veilig, dit is altijd mijn vriend.

Daarom zei ik dat ik waarschijnlijk een paar verkeerd zou zeggen.

Alle 'stempels' zijn gegeven door een psycholoog en hij heeft meerdere onderzoeken achter de rug. De psychiater probeerd aan te dringen op ritalin op het moment maar moeder ziet dat helemaal niet zitten (haar idee erachter is dat je dan niet je kind accepteerd voor wie hij is en hem maar een pilletje geeft om hem te laten zijn wie de maatschappij wil wie hij is).

De ADHD en de PDD-NOS weet ik zeker. asperger heb ik horen vallen, hij heeft een vorm van autisme en is soms erg moeilijk bereikbaar. Verder heeft hij iets waardoor hij zijn emoties niet in de hand heeft volgens zijn moeder, dus wij morsen wat melk en denken "ach kan gebeuren" hij morst melk en zijn emoties slaan los, en hij reageert alsof hij zojuist het huis in de brand heeft gezet, volgens mijn vriendin krijg je hem er alleen uit door hem vast te houden (echt houdgreep vast) en alleen maar op te noemen waarom hij zo geweldig leuk lief en aardig is.

Daarentegen kan het ook andersom, als hij per ongeluk het huis in de fik zou zetten zou hij zijn schouders op kunnen halen en zeggen "ach kopen we toch een nieuwe" of zelfs dat hij boos en verdrietig zou moeten zijn maar dat zijn hersenen dat omzetten in 'blij' . Dus zijn emoties maar ook de heftigheid van de emoties komen niet overeen met de werkelijkheid.

en hij heeft dus een lichte vorm van dwangneurose. Een bepaalde broek kan alleen met bepaalde sokken gedragen worden. En op Donderdag (ik verzin het hoor) eet je alleen bruin brood met kaast tussen de middag en niets anders. Alleen eten en drinken uit bepaalde serviesgoed, alleen via een bepaalde route rijden naar school of de winkel, het moet elke keer exact hetzelfde en ander flipt hij.