Wat duurt wachten soms lang!

Heb mijn verhaal hier al eens eerder gedaan over onze jongste dochter Renske. Sinds februari zitten we te wachten op verdere hulp. Via het ziekenhuis zijn we doorverwezen naar het GGZ infant team. We zijn nog steeds aan het wachten op een oproep. Ze zouden er spoed van maken, maar dit is inmiddels alweer een aantal weken geleden. Ik wil misschien wel te snel, maar soms word het me allemaal echt teveel. Haar extreme driftbuien zijn soms echt abnormaal. Nu wordt ze met grote regelmaat snachts rond 1 uur wakker en weigert dan echt om nog te gaan slapen. Ze wordt dan compleet hysterisch, schreeuwen, krijsen en heel hard bonken en stampen op de deur. De deur krijgt ze gelukkig niet open, deurklink zit net iets te hoog voor haar. Daarna gaat ze als een bezetene met haar licht knipperen om vervolgens weer echt heel kwaad en agressief te schreeuwen. In het begin gingen we er altijd een aantal keren naartoe. Je kreeg haar dan wel uiteindelijk bedaard en dacht dat ze verder ging slapen maar vervolgens 10 minuten later begint het weer van voren af aan. Hebben nu dus afgesproken dat we er 1x naartoe gaan, puur om te kijken of er niks aan de hand is, en daarna laten we haar maar uitrazen. Er naartoe gaan heeft echt geen zin, want dan is ze echt de hele nacht bezig. Als je er niet naartoe gaat dan stopt het vaker na 2 uurtjes. Dan valt ze uitgeput in slaap. De oudste wordt er wel telkens wakker van en zit dan ook te huilen. Daar gaan we natuurlijk wel naartoe en pakken haar even bij ons. Maar ze gaat al naar school dus heeft haar nachtrust hard nodig, maar op deze manier krijgt ze die niet echt.

Overdag is het met haar een wisselwerking van supervrolijk naar superboos. Ze kan supervrolijk met je aan het spelen zijn of aan het vertellen, maar je hoeft haar maar scheef aan te kijken of 1 woordje verkeerd te zeggen en je hebt echt de poppen weer aan het dansen. En dit is niet alleen bij ons, maar ook bij opa en oma en 1 broer van mij, haar oom dus. We negeren haar dan wel volkomen en dan gaat het weer redelijk snel voorbij, Maar 10 minuten later kan het weer opnieuw beginnen. Ze is zo goed als volledig zindelijk, zowel overdag als snachts, dit is sinds 2 maanden. Maar als ze naar de wc moet dan loop ik altijd met haar mee, mocht dat niet zo gaan zoals zij dat wil, dus niet snel genoeg of ik maak een klein grapje tussendoor met haar, dan is ze weer boos en weigert ze nog te gaan plassen. Afgelopen week had ze gewoon van kwaadheid al haar plas laten lopen, zat echt tot in haar schoenen. Ze begint dan te krijsen, want daar is ze echt vies van. Ik weet gewoon dat ze dit extra doet. Ze heeft nog wel es ongelukjes maar dan is het nooit haar volledige plas maar kleine beetjes.Ze kijkt je dan ook aan alsof ze het extra doet, zó'n blik heeft ze dan in haar ogen.
Laatst waren we met haar in de binnenspeeltuin. De oudste gaat haar eigen weg, die heeft plezier voor 10. Renske moet je van begin tot eind begeleiden. Zelfs als je naast een glijbaan staat gaat ze er niet alleen op. Dan moet Tatum al met haar meegaan. Maar Tatum heeft natuurlijk niet altijd zin om met haar jongere zusje te spelen en dat begrijp ik helemaal, maar Renske natuurlijk niet en die gaat dan door het lint. Met vreemde kinderen kan ze daar ook niet overweg. 1 kind raakte haar per ongeluk aan. Ze wreef meteen over haar arm, waar dat kindje haar aangeraakt had, alsof ze er vies van was en begon te krijsen! Het is dat ik het zie gebeuren, anders zou je nog denken dat zo'n kind haar geknepen heeft. Met koninginnedag stonden we bij springkussens. Tatum ging op de grote met glijbaan, ze had weer plezier voor 10. Renske wilde natuurlijk mee maar durfde niet, weer volledig over de rooie dat Tatum niet bij haar bleef. Het kleinere springkussen was op dat moment maar 1 meisje van haar leeftijd aan het springen. Ze wilde er absoluut niet op. Toen dit meisje eraf ging, toen wilde ze wel, maar zodra weer andere kinderen kwamen, ging ze er weer af en begon te krijsen. Uiteindelijk ben ik toen met haar naar huis gegaan omdat ze maar bleef krijsen. Papa is toen met Tatum nog daar gebleven omdat ze niet hoeft te boeten voor de daden van Renske.
Ze is anderhalf jaar onder behandeling geweest bij het riagg. Daar zeiden ze dat het aan de opvoeding lag en kregen alleen maar opvoedkundige tips. Deze hebben we allemaal opgevolgd, maar niks hielp. Een verklaring voor haar angsten en stemmingswisselingen hadden ze niet, maar bleven toch volhouden dat het slechts opvoedkundig niet goed was. Toen we dit verhaal aan een kinderarts deden werd er meteen aan de bel getrokken. De kinderarts, pedagoge en kinderpsycholge hebben haar alledrie gezien en zeiden ook wel dat er meer aan de hand was. Op het eerste oog zie je dat niet aan haar en dat zeiden hun ook. Het is gewoon een heel leuk meisje om te zien en kan heel lief lachen als ze dat wil. Dus is er niks aan de hand zou je zo zeggen, maar aan de verhalen te horen vonden hun toch ook dat er wel iets meer aan de hand was. De psychologe gaf het zelf uit handen omdat zij daar niet de capaciteiten voor had. Ik weet niet wat ik me hier bij moet voorstellen, maar hoop toch niet dat het erger is dan ik denk.
Ik hoop dat we straks eens echt serieus genomen worden bij het GGZ en dat ze meer gaan doen dan alleen maar opvoedkundige tips.
Ik ben blij dat ik weer even mijn verhaal kwijt ben, het zit me soms heel erg hoog, zeker na een hele korte nacht. Alle tips, ervaringen en meningen zijn uiteraard welkom.

Inmiddels weer bijna een week verder en weten nog niks. Mijn man heeft afgelopen maandag nog contact gehad met het GGZ. We zouden terug gebeld worden door het afdelingshoofd. Dit is niet gebeurt. Man belt weer om te vragen hoe of wat. Wisten nergens van af, dus dat het afdelingshoofd terug zou bellen (???). Vorige week zeiden ze tegen mij dat ze begin juli (tussen 2 en 4 juli) geholpen kon worden. Nu ineens wisten ze daar ook niks van! We zouden deze week een brief krijgen waar de afspraak in zou staan. Dus ben benieuwd of we die brief ook gaan krijgen, want vertrouwen is minimaal. Ik ga er maar vanuit dat deze fouten alleen door het secretariaat gemaakt worden en dat de behandelaars wel professioneel zijn. Vanmiddag moeten we met de oudste op controle bij de kinderarts. Dit is dezelfde kinderarts die Renske doorverwezen heeft. Ga dus meteen mijn gal spuwen daar, hoe ze ons bij het GGZ tot nu toe behandelt hebben.

Renske zit op dit moment gelukkig even op rustig vaarwater. Met gisteren echt een hoogtepunt. Ze heeft de hele dag nog niet 1 traan gelaten, ze was super vrolijk en kon echt alles verdragen! Echt genoten hoor! Maar als je dan terug denkt aan die dag, wat er misschien anders dan anders was, waardoor Renske zich zo voelde, kan ik niks bedenken! Het was een gewone dag, net zoals een andere dag. Je kunt er dus echt niks over zeggen. Op dit moment is ze met papa een ochtend naar de speeltuin met de peuterspeelzaal. Heb extra papa laten gaan omdat hij zo ontzettend vaak afgewezen wordt door haar. Leek me dit een heel goed moment voor papa-dochter relatie.

Mrtj een camera op een vaste plek neerzetten zou een idee zijn, hebben wij ook al over nagedacht. Maar ze kan het dus overal krijgen. Op haar slaapkamer, woonkamer, keuken, buiten, badkamer, bij opa en oma of ergens anders. Dus dan heb je wel veel camera's nodig. Is niet echt een optie. Papa heeft de camera nu wel weer mee, mocht er iets gebeuren dan kan hij filmen, En uiteraard leuke foto's maken zodat ik thuis kan nagenieten van hun hopelijk leuke ochtend!

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Ja hoop geeft het altijd na zo'n dag als gisteren maar toch weten we dat dit altijd tijdelijk is. Die stemmingswisselingen keren altijd weer terug, de ene keer erger dan de andere keer. Maar daarom genieten we dubbel zo hard als ze zo'n dag als gisteren had.
Is inderdaad een goed idee om alles bevestigd te hebben via mail of post, zal er aan denken.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Vorige week toch nog de brief gekregen van GGZ. 3 juli hebben we het intakegesprek. Maar als ik die brief zo lees dan duurt het nog erg lang voordat ze starten met eventuele behandeling. Maar goed, het begin is er, das het belangrijkste.
Renske had vorige week dus 1 goede dag, de dag erna was het ook weer afgelopen.
Vorige week met de oudste op controle geweest voor haar darmen. Ze zat weer helemaal verstopt en heeft meteen een klysma gekregen, er kwam echt ontzettend veel uit. Dat is donderdag geweest. Sinds die dag heeft ze echter alweer niet meer gepoept. Nu schijnt dit niet zo erg te zijn, maar as woensdag worden we alweer gebeld door de kinderarts, kijken hoe we verder moeten met haar. Ze is ontzettend koppig. Weigert naar de wc te gaan als dit nodig is. We hebben haar ongeveer 2 maanden geleden eindelijk zover gekregen dat ze op de wc deed poepen en trots dat ze op zichzelf was! En ze vond het zo leuk en stoer en uiteraard waren wij ook trots op haar en lieten dit merken. Maar sinds een paar weken is het nieuwe er weer vanaf en hoeft het voor haar niet meer. Dus bieden we maar weer af en toe een luier aan, op verzoek van de kinderarts. Beter in de luier poepen dan helemaal niet. Maar ook dit weigert ze op dit moment. Zodra ik het over poepen heb wordt ze al kwaad. Terwijl ik aan haar hele houding zie en ook af en toe aan haar praten dat ze alles er aan doet om het op te houden. Ik laat het maar zo, ik weet het niet meer. Dan maar weer een klysma aan het einde van de week. Ze vond het ook helemaal niet erg, vond het zelfs leuk??? Das dan wel weer een geluk, maar ze moet het ook weer niet te leuk gaan vinden want dat bevordert het poepen natuurlijk niet.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Het slapen gaat op dit moment gelukkig weer goed, hopelijk blijft dit zo.De jongste krijgt nu ook geen luier meer om snachts, dit was ook een dilemma voor haar. Ik durfde het eerst nog niet aan maar omdat ze toch wel steeds boos werd als ik haar savonds een luier wilde omdoen heb ik het maar erop gewaagd. Ze is nu al ruim een week zonder luier snachts, knap hoor! Vandaar dat ze nu misschien toch wel meer ontspannen slaapt! Op dat gebied is ze echt het tegenovergestelde van haar grote zus. Binnen een paar weken volledig zindelijk en zus van ruim 4 jaar wil er maar niet aan. Heb nu alweer de 4de onderbroek verschoont. Laat haar wel steeds naar de wc gaan maar er komt niks zegt ze. Ze probeert het niet eens, want zit volop te spelen op de wc, houdt de aandacht niet bij het poepen. Ik moet echt tot 10 tellen, want het frustreert echt enorm en dat is alles behalve goed voor haar. Maar als je al meer dan een jaar bezig bent dan lukt dat bijna niet meer. En was dat maar het enigste dan kon je je daar voor de volle 100% opgooien en kon je het ook makkelijker van je afzetten. maar daarbij is ook nog Renske met haar gedragsproblemen, die veel aandacht opslokt. Ik let er echt op dat Renske niet meer aandacht krijgt dan Tatum, daar ben ik me wel bewust van.
Maar zelf trek ik het soms echt niet meer. Heb dan wel hulp en praat 1x per week met een psychologe en slik ik anti-depressiva, maar dan nog loopt de emmer hier regelmatig over. Als mijn man thuis is neemt hij gelukkig veel van me over, maar zoals nu, sta ik er alleen voor en dan heb ik het heel zwaar. Is de ene lief dan begint de ander en andersom, of ze zijn tegelijk bezig. De ene zit dan te mokken op de wc en de ander zit weer in de zoveelste driftbui. Af en toe zou ik de boel de boel willen laten, maar dat kan nu eenmaal niet. Doorgaan, doorgaan en hopelijk uiteindelijk...de oplossing!

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)