Wat zou jij doen ??

moeilijk hoor, ik zit niet in de situatie dus heb geen idee wat ik zou doen.

maar voor nu zeg ik: aangeven. hij doet iets walgelijks en moet daarvoor gestraft worden.
ook ga ik er dan vanuit dat ie helemaal doorgedraaid is dus sta ik op goede hulp....

lijkt me vreselijk ....heb beide kinderen beloofd bij hun geboorte dat ik altijd van ze zal blijven houden, ook al worden ze de grootste crimineel....
maar er is een verschil in houden van en rechtvaardig zijn. dat staat echt los van elkaar

En als nou andersom gebeurd sis iemand vermoord joh kids??

Mijn ouders hebben aangifte gedaan tegen mijn broer. Tercht in mijn ogen, ook al was hij psychisch ziek. Hij was een gevaar voor de samenleving en had een delict gepleegd. Hij heeft hiervoor in de gevangenis gezeten (volledig ontoerekeningsvatbaar verklaard) en daarna gedwongen op een psychiatrische gesloten afdeling. Wat hij gedaan heeft is vergeven en het contact is goed.

Ik zou mijn kinderen niet zelf aangeven, maar wel eisen dat hij/zij zichzelf aangeeft. Ik zal er voor mijn kinderen zijn, wat ze ook doen...maar als een van miin kids later van die misselijke streken uithaald als Robert M...dan zou het me nog tig keer zwaarder vallen om ze te steunen. Pfff, ik 'ken' helaas een zedensituatie in mijn vriendenkring. Zijn moeder steunt hem...en laat het misbruikte kind in de steek (familie) Ik kan daar met mn verstand niet bij...

Ik ben het wel met Luna-mama eens, denk ik. Ik zou ook liever praten en overtuigen om zichzelf aan te geven.
Toch hangt het allemaal wel van de situatie af, denk ik. Erg moeilijk om er in het algemeen uitspraak over te doen.

Ergens begrijp ik het standpunt van Sis ook erg goed. Ik vind die gedachtengang niet zo raar. Trouwens, in de rechtszaal hoef je als echtgenoot bijv. toch ook niet tegen je partner te getuigen?

Quote SismvNick:

Zoals ik al zei, ik zou mijn kind niet aangeven. Ik zou hem denk ik zelfs binnen houden.. Het licht er natuurlijk aan hoe oud ie is en of ie nog thuis woont. Ik denk dat ik zelfs zou liegen voor me kind. Ik zou hem denk zolang mogenlijk bij me houden.. Maar goed ik weet natuurlijk niet, ik zit niet in die situatie. En ja, een ander is zijn kind misschien kwijt.. Maar daar kan ik op dat moment toch niks meer aan veranderen.

en wat als jou kind vermoord wordt dan vind je het ook niet nodig dat de moordenaar gepakt wordt? het moet natuurlijk wel 2 kanten op gaan he...

Ik zou hem zonder ook maar 1 seconden te twijfelen zelf naar het politiebureau rijden en vanaf dat moment alles doen wat ik oor hem kan. Maar mijn kind leren dat hij met moord weg moet kunnen komen no way.

En wat nou als je inmiddels volwassen kind kleine kindjes misbruikt...?

Quote luna-mama:

Ik zou mijn kinderen niet zelf aangeven, maar wel eisen dat hij/zij zichzelf aangeeft. Ik zal er voor mijn kinderen zijn, wat ze ook doen...maar als een van miin kids later van die misselijke streken uithaald als Robert M...dan zou het me nog tig keer zwaarder vallen om ze te steunen. Pfff, ik 'ken' helaas een zedensituatie in mijn vriendenkring. Zijn moeder steunt hem...en laat het misbruikte kind in de steek (familie) Ik kan daar met mn verstand niet bij...

Nee dat zou ik ook nooit kunnen doen tuurlijk zal ik er nog proberen te zijn voor mijn kind maar ik zal er voor strijden dat hij voorgoed in een inrichting komt en blijft want dat soort mensen zijn niet te genezen.

Ik zou daarnaast die fam nooit laten vallen....hoe kun je zo geven ze het sein af dat ze het eigenlijk niet zo erg vinden wat hun zoon heeft gedaan.

Eerlijk het zouden ook heel snel mijn vrienden niet meer zijn...

Quote SismvNick:

Zoals ik al zei, ik zou mijn kind niet aangeven. Ik zou hem denk ik zelfs binnen houden.. Het licht er natuurlijk aan hoe oud ie is en of ie nog thuis woont. Ik denk dat ik zelfs zou liegen voor me kind. Ik zou hem denk zolang mogenlijk bij me houden.. Maar goed ik weet natuurlijk niet, ik zit niet in die situatie. En ja, een ander is zijn kind misschien kwijt.. Maar daar kan ik op dat moment toch niks meer aan veranderen.

En ik denk dat ik dit ook zou doen. Ik denk momenteel precies hetzelfde als Sis, maar ja, ik zit, zoals Sis ook al zegt, niet in die situatie, dit is hoe ik er nu over denk, maar ik weet niet hoe ik er op dat moment over denk.

Bij deze vraag overheerst natuurlijk het moedergevoel, wat zou je doen als het om je man ging? Zou je dan hetzelfde handelen?

Volgens mij hangt dat helemaal van de situatie af!
Als mijn man een moordenaar zou zijn, zou ik in eerste instantie mijn kinderen veilig willen stellen.

En als iemand mijn kind vermoordt, denk ik niet dat ik er verder mee zit wat er met die dader zou gebeuren, heel eerlijk gezegd. Ik zou mijn kind niet meer terugkrijgen. Hoe dan ook.

Zo'n Robert M. situatie is dan weer heel anders. Dat is echt heel ziek... Zou er dan toch bij zowel mijn man of kind op aandringen zich op te laten nemen.

Ik ben het met jou eens, hoor. Zou mijn kind ook niet zonder meer aangeven. Zeker niet in het geval dat hierboven beschreven wordt.

Het rechtssysteem zit zo vol gaten dat ik er geen vertrouwen in zou hebben. Zeker niet in de situatie die je hierboven beschrijft.

Trouwens, als je ziet wie er uiteindelijk wel naar de gevangenis gaan en wie niet, weet je dat het rechtssysteem een giller is.

Dan zou ik hem toch aangeven en hem dit verhaal ook aan de politie laten vertellen, ze kunnen heel vaak wel zien of het zelfverdediging was of niet want mijn zoon zou dan ook verwondigen moeten hebben.

Ik zou nooit kunnen leven met het idee dat mijn kind iemand vermoord zou hebben en ikzelf zou er over zwijgen. Wetende dat er misschien een moeder, een vrouw of zelfs kinderen zijn die hun vader moeten missen omdat mijn kind hem vermoord heeft! Nee daar zou ik niet mee kunnen leven. Hij heeft iets fout gedaan en daar zit nu eenmaal een straf aanvast. Ik zou heus niet minder van hem houden, het is en blijft mijn kind maar hij zal toch moeten boeten voor zijn daden, want dit kun je niet goedkeuren!

Als mijn kind vermoord zou worden, wil ik ook dat de dader flink gestraft wordt en niet dat de moeder hem thuis verbergt, want dan zou ik hem wel vinden en hem zelf naar de politie brengen!

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Maar in de situatie die Sis beschrijft, heeft de jongen niets anders gedaan dan zichzelf te verdedigen. Dat is dus niet eens fout.
Er zijn al veel mensen onterecht en onschuldig veroordeeld. Ik zou liever niet hebben dat dat mijn zoon overkwam.
In de situatie die Sis beschrijft, zitten de ouders van de overleden jongen dan wel met vragen, maar het was dan natuurlijk wel de schuld van die jongen zelf.

Het lijkt me dan verstandiger te melden. Want dikke kans dat ze je alsnog vinden en dan komt het zelfverdedigingsverhaal minder geloofwaardig over. Bij mijn broer heeft aangifte uiteindelijk geleid tot de juiste hulp, al heeft dat even geduurd. Wij hadden ook kunnen zeggen dat hij er niks aan kon doen ivm zijn ziekte, er was wel begrip. Maar zo werkt het in mijn ogen niet. Ook al ben je t niet altijd met de wet eens, overtreden heeft consequenties.

Marie8 Voor sommigen heeft het overtreden van de wet idd consequenties, maar voor een heleboel mensen ook niet.

En het gaat in het verhaal van Sis over zelfverdediging. Dan heb je geen hulp nodig of wat dan ook, dan moet je alleen geloofd worden en de mazzel hebben dat het recht een keer daarvoor staat waar het voor zou moeten staan.

In zo´n situatie als wat er met de juwelier is gebeurd, zou ik hem aangeven en een paar draaien om zijn oren toe geven.
Hij heeft er voor gekozen om iemand van het leven te beroven en daar moet hij dan ook de gevolgen van zien.
Ik zou er zelf ook niet mee kunnen leven met het idee dat mijn zoon iemand vermoord.

Zou er een situatie zijn dat hij zich zelf zou moeten verdedigen, dan denk ik dat ik samen met hem naar het bureau zou gaan, en dan alles er aan doen om straf vermindering te krijgen of hem vrij te krijgen omdat het om zelf verdediging gaat.

Zou mijn zoon het slachtoffer zijn van zo'n Robert M, dan zorg ik dat ik hem zelf te pakken krijgt, en maak ik hem af.
Ik zou mezelf daarna wel aangeven, maar dat heb ik er dan ook graag voor over.

Ik vind dat het in deze ernst consequenties moet hebben en daar handel ik naar. Ook al is het zelfverdediging dan vind ik vluchten onverstandig en zou daar niet aan meewerken.

Even voor de duidelijkheid ik zou Robert M afmaken.

In het verhaal van Sis zou ik zeker naar de politie gaan. Ik sta er soms van te kijken met hoe weinig de politie toch de dader weet te vinden. Heb je het niet gemeld en komen ze er achter door een klein detail dan heb je idd grote kans dat je de cel ingaat omdat je verhaal dan niet snel meer geloofd wordt.
Dus met direct met het verhaal te komen is de kans het grootst dat je nie de cel in hoeft.

Je kunt denken dat niemand het ziet, dat er geen camera's hangen, maar soms valt het niet op, of iemand maakt toevallig een foto op dat moment, of iemand heeft je gezien en ze hebben bloed van je zoon gevonden en gaan dat matchen met de dader of.. Nou noem maar op.

Het leven met die onzekerheid dat ze er ooit achterkomen en met dat je nooit je verhaal over de aanval kan doen en over je zelfverdediging is denk ik nog erger dan de cel ingaan. Daar wordt je pas knettergek van. Dat is ook de reden dat mensen zich soms na een poos toch aangeven.

Alleen dan zit je diep in de penarie als je pas laat komt, want ga dan maar eens bewijzen dat het echt zelfverdediging was Terwijl als je het direct doet de kans veel groter is dat er niets gebeurd.

Onthoud goed: je hoort alleen de fouten in de media! Het gaat zo verschrikkelijk vaak goed met dit soort zaken, maar die hoor je niet. En als je het al eens een keer hoort dan onthoud je het niet omdat het ook zo hoort in je hoofd. Laat je niet leiden door de fouten die je hoort. Je kunt het leven van je kind er onbewust mee kapot maken.

Quote -danielle-:

Marie8 Voor sommigen heeft het overtreden van de wet idd consequenties, maar voor een heleboel mensen ook niet. En het gaat in het verhaal van Sis over zelfverdediging. Dan heb je geen hulp nodig of wat dan ook, dan moet je alleen geloofd worden en de mazzel hebben dat het recht een keer daarvoor staat waar het voor zou moeten staan.

Kijk dat bedoel ik: hoeveel maken jullie dit van dichtbij mee en dat je dus ook hoort dat het goedgaat? Ik hoor van heel wat zaken en achteraf hoor ik de uitkomst (geen details die ik niet mag weten natuurlijk) maar het gaat echt heel vaak goed hoor. Zeker in het geval van zelfverdediging. Want 9 van de 10 keer is de aanvaller een bekende van de politie. Die staat dan slechter te boek dan jijzelf.

De enige keer dat ik er wel bang voor zou zijn is als mijn zoon zelf ook geregeld iemand zou aanvallen, dan sta je zwak. Maar dat is dan naar mijn mening ook het gevolg van je eigen daden. Zou het verschrikkelijk vinden maar dan heb je wel jezelf in de nesten gewerkt door het zelf ook telkens te doen.

Ik denk dat als mijn zoon iemand zou worden die zelf mensen aanvalt, dat de politie een betere vriend van hem zal zijn dan ik. Hij zal dan blij zijn hen te mogen bezoeken ;-)

Ik weet het niet, hoor. Ik vind dat het gewoon echt te vaak fout gaat! En als het dan dus fout gaat, is je kind zijn hele leven kwijt. Ik ben er dan liever voor hem dan dat ik daar mede schuldig aan ben. Al is dat risio 2%, ik zou dat nog niet willen nemen.

Wat ook nog een optie is in het geval dat Sis beschrijft, 1 die ik waarschijnlijk wel een optie zou vinden, is zelf alvast een advocaat en detective contacteren, zodat die de zelfverdediging zouden kunnen vaststellen. En dan naar de politie gaan. Ik heb er echt geen vertrouwen in dat de politie het goed zou doen.

Quote SismvNick:

Oke ik ga de vraag zo stellen: Je zoon komt snachts thuis, onder het bloed.. Je praat met hem, hij verteld jou: Ik werd aangevallen toen ik uit de kroeg kwam, ik werd door een dronken jongen een steegje ingetrokken, ik kreeg meerdere klappen in me gezicht, en hij pakte een mes en riep dat hij me dood zou steken.. Uiteindelijk lukte het mij om het mes af te pakken, en ik heb hem gestoken en ben naar huis gerend. Volgende dag lees je in het nieuws dat er een neergestoken iemand in die steeg is gevonden, DOOD.. Er zijn geen camera beelde, en geen getuigen. Jij bent de enige die weet dat jou zoon dat gedaan heeft, het was kiezen voor zijn leven.. Geef je hem aan? Dikke kans dat je zoo niet kan bewijzen dat het echt zelfverdidiging was.. Dus hij gaat jaren de cel in.. Nou wat doe je?

Het komt niet tot de volgende dag zeker in zon situatie niet omdat het zelf verdedeging was vind dat als je daar een dag of wat later mee aankomt het echt niet meer geloofwaardig is.

En sis ik snap je wel maar hoe weet je dat de dagen dat je je zoon helpt zich te verbergen hij niet nogmaals een moord pleegt? Iemand die het 1 x doet kan het netzo goed een 2de x doen.

Maar hoe vaak gaat het dan fout in dit soort gevallen? En hoe vaak gaat het goed?

De kans is vele malen groter dat hij de cel ingaat als je het niet zegt, dan wanneer je het wel zegt. Dat is een zekerheid die ik je kan geven. Ze vinden soms na een paar jaar de dader nog door bloedsporen, beelden of getuigenverklaringen, dan gaan ze vergelijken en mag je kind extra lang de gevangenis in.

En dan, dan ben je pas echt schuldig, want daar heb je aan meegewerkt omdat je wist dat het risico bestond.

Jaren in onzekerheid leven en je verhaal niet kunnen doen en vervolgens nog eens extra lang brommen.

Daar pas ik voor. En eerlijk is eerlijk, ik geef justitie groot gelijk als ze het niet melden van het doden van iemand in eerste instantie zien als dat het gewoon een moordenaar is en geen zelfverdediging. Want als je het uit zelfverdediging deed hoefde je jezelf in principe niet te verbergen.

Alleen is dat het verschil in visie, jij denkt dat het ontzettend vaak voorkomt dat het fout beoordeeld wordt, zij zien dat dat reuze meevalt.

Bedenk wel dat wanneer het fout beoordeeld wordt dit ook vaak komt omdat het gaat om een bekende van de politie. Of kijk bijvoorbeeld naar de pedofiel die toen vast heeft gezeten. Hij zou kinderen misbruikt hebben in de bosjes. Hij heeft jaren vastgezeten terwijl hij niets had gedaan, maar omdat hij bekend stond als pedofiel moest hij brommen. Dan sta je dus al bekend om iets en omdat je daar dan toevallig gezien bent...

Sta je niet bekend dan heb je heel weinig te vrezen. Dan moet er al iets zo gigantisch fout gaan, maar dat gebeurd echt niet zomaar. Tenminste, niet zolang je eerlijk en direct de melding komt doen. Dus niet wachten, ook niet tot de volgende morgen. Hoe sneller je het meld hoe groter de kans op geen problemen omdat ze alles zo goed mogelijk kunnen achterhalen.

Quote SismvNick:

@ nicole,Tja als jij denk dat hij zich zelf beter had kunnen laten doorsteken.. En als jij genoeg vertrouwen in het recht systeem hebt. En ja, ik snap dat de ouders willen weten wat er gebeurd is, maar dat zou ik dan wel op een andere manier oplossen. Ik ga mijn kind niet het risico laten lopen op jaren cel terwijl hij zichzelf alleen maar beschermd heeft. Maar misschien ben ik een slechte moeder hoor.. Dat ik mijn kind ALTIJD zou beschermen.

Iedere moeder zal haar kind altijd beschermen. Het is niet zo dat moeders die hun kind aangeven hun kind niet willen beschermen. De waarheid komt toch wel boven tafel en het is juist beter voor je kind meteen zich te melden dan zich eerst te gaan verschuilen.

als je 1 keer een moord pleegt kun je het een tweede keer ook zo weer doen gaat hier mijns inziens niet op.

Je moord niet, je verdedigt jezelf waarbij iemand omkomt.

Mijn man loopt met wapen op straat. Als hij tijdens dienst iemand moet neerschieten en hij dood hem perongelijk (wat natuurlijk niet de manier is, je probeert de persoon enkel uit te schakelen) is hij daartoe echt niet nog een keer in staat. Uit zelfverdediging of uit zorg voor een ander is anders doden dan bewust doden. De eerste vormt hakt er gigantisch in. Daar heb je hulp bij nodig. Dan stop je even met werk en ga je bezig met de verwerking van wat er is gebeurd, want je hebt een leven ontnomen zonder dat dat jou bedoeling was. Maar het moest om jezelf of andere te redden.

Iemand doden maakt je nog geen moordenaar in de zin zoals velen een moordenaar zien.

En ik vind het gewoon echt fout je kind te leren dat hij dus maar de waarheid moet verzwijgen want je veroorzaakt alleen maar meer problemen. Ik vind dat je dus op dat moment niet aan je kind denkt maar juist aan jezelf want jij wilt hem graag nog zo lang mogelijk bij je houden.....wat te begrijpen is maar echt niet in het belang van je kind.

Oke Sis ik had je verhaal volgens mij niet goed gelezen. Je kind komt snachts onder het bloed thuis en verteld zijn verhaal, de dag erna staat het in de krant. Ik zou niet eens wachten tot de dag erna, ik ging meteen met dat kind naar het politieburo en niet omdat hij iets fout gedaan heeft, natuurlijk mag hij zichzelf verdedigen maar wel om aangifte te doen en ook om zijn verhaal te doen want op dat moment is nog niks bekend dat de dader dood is! En dan zijn er heel zeker verzachtende omstandigheden.

En het verhaal van ouwe muts: Als mijn kind dat zou doen zou hij zeker straf krijgen, desnoods hou ik hem binnen als hij er niet van leert. Hij hoort geen kinderen te slaan en al zeker geen kinderen die een stuk jonger zijn dan hem.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Ja zeker heeft zon kind kans te ontsporen, en daarnaast moest hij mijn kind echt niet aanraken want dan krijgt mijn kind de volgende x wel iets mee om hem eens flink een les te leren.

Ongeacht wat het kind heeft...en 1x kan gebeuren maar daarnaar is het af want dan doe ik aangifte en schakel in het amk of wat dan ook in.

Maar geen enkel kind moet mijn kind met enige regelmaat gaan slaan...

dat denk ik wel ouwe muts....
met 10 jaar weet je heus wel dat je dit niet kunt maken.

een kind heeft grenzen nodig en regels. en binnen deze kaders kan hij zich ontwikkelen. als er nooit een rem wordt opgezet kán ht natuurlijk zijn dat het helemaal mis gaat.