Mama-life
| Caithy schreef op: 02-05-2012 12:25:52 |
In onze nieuwbouwbuurt wonen veel kids (gezellig voor die van ons!) alleen bij de buren kunnen ze
gewoon niet normaal praten! Ze komen uit India (dat is niet erg, mijn man is half indisch) maar ze schreeuwen alleen maar en die kids weten natuurlijk niet beter dus die schreeuwen ook! Ik kan niet eens lekker buiten zitten! Mijn kinderen mogen niet schreeuwen buiten en als ze dat doen krijgen ze een waarschuwing en bij nr 3 mogen ze naar binnen! Dit belooft nog wat voor de zomer.... |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 02-05-2012 19:39:03 |
Caithy, wat doe je als je kind dan bij elke actie schreeuwt? Binnen laten? En als ze dan binnen
schreeuwt? Door naar de gang? En de volgende stap? Naar de kamer? Als daar iets niet lukt en ze
schreeuwt, door naar zolder? Of mag je je kind dan accepteren hoe die is en simpel er op blijven wijzen. Dat vind ik net zoiets als een verlegen kindje verplichten vooraan te moeten staan met alles, en een uitbundig kind verbieden om in gezelschap wat te vertellen. Dat zijn ook dingen waarbij we het kind respecteren en accepteren, en ik ben inmiddels zover dat ik dat op dit vlak ook doe met mijn kinderen. Dan kan ik haar omdat ze temperament heeft wel in huis houden de hele dag (want het gebeurd om ze paar minuten) maar daarmee zou ik haar volledig afwijzen en ga ik totaal voorbij aan het doel, het niet willen dat ze schreeuwt. Ongetwijfeld een deel opvoeding, maar je hebt nou eenmaal stille kinderen en luidruchtige kinderen. Stille kinderen accepteren we alleen makkelijker omdat we daar geen 'last' van hebben. |
| Quote |
| Jasmina33 schreef op: 02-05-2012 22:04:07 |
jeetje boterbloem wat verwoord je dat mooi.  ik ben ook zo'n moeder die haar kinderen dus de hele dag er op wijst van niet schreeuwen, niet gillen, je kan dingen normaal vragen en zeggen, maar dat lijkt soms gewoon onbegonnen werk. en toch blijf ik het niet accepteren..Niet alleen wat anderen ervan vinden, maar omdat ik er zelf ook last van heb en dan is het aan mij om daar steeds op terug te komen, maar helpen doet het niet altijd..Dus aan mijn opvoeding ligt het niet, maar aan het kind zelf. ik zelf had ook buren die 1 dochter hadden die gewoon de hele dag gilde en sloeg met deuren, ruzie maakte met haar ouders etc..maar ik vond het niet eens erg, omdat ik dan mijn kinderen ook wat " vrijer" kon laten in hun spel..je hoorde ze immers niet door haar haha..( dus voor mij had het voordelen) |
| Quote |
| Ano Nu schreef op: 03-05-2012 07:17:35 |
Helemaal met je mee eens Boterbloem . niks meer aan toe te voegen . |
| Quote |
| Veerle schreef op: 03-05-2012 08:33:23 |
Het ligt er wel aan wanneer je schreeuwt. Schreeuwen in je spel zoals mijn zoon die op het moment
van de ridders is, is één ding. Maar mijn dochter die om de minuut MAMAAAAA (blijft)roep(t)(en) is
wel irritant. Ik kan mij voorstellen dat je als mijn buren zijnde daar ook niet blij van word. |
| Quote |
| Caithy schreef op: 03-05-2012 08:40:36 |
Je verwoordt het idd erg mooi! Ook kan ik me vinden in de woorden van Veerle; er is een verschil in
spel of de hele tijd. Ik zou gek worden als mijn dochter of zoon de hele tijd schreeuwt! Ik kan dit gedrag niet accepteren, want ik weet dat ze ook gewoon kan praten. Mag ik vragen waarom ze dat doet? Dat ze slecht hoort of zo? Als het in het spel is, is het ook echt niet erg. Maar zelfs de volwassenen schreeuwen en tja iedereen moet over iedereen schreeuwen! |
| Quote |
| Spatje schreef op: 03-05-2012 08:51:33 |
in spel mogen ze hier ook schreeuwen, maar ik pik het ook niet als mijn dochter op de trampoline zit
( tuin van 30 meter diep), die staat aan het einde van de tuin en dan steeds mama roept, dan komt ze
er maar vanaf en komt ze naar me toe, of van bovenaf naar beneden gillen |
| Quote |
