Mama-life
| Lin79 schreef op: 27-04-2012 09:14:56 |
wie maakt zich nog meer zorgen om zn wajong? ik wel heb er slapeloze nachten van. Heb m nu 5 jaar en
met terugwerkende kracht gekregen vanaf 1997....maar t gaat beter met me dan toen ik m kreeg alleen
zit er geen werkgever op me te wachten ben ik bang. Een baan die bij me past en er voor zorgt dat ik
geen jobhopper wordt (dus geen 6 nieuwe banen in 1 jaar tijd zoals voorheen), en niet na 6 maanden
weer half geburnout thuis zit...is een werkgever die rekening houdt met mn stres niveau dis laag,
geen deadlines raak ik van in paniek, niet van te voren vertellen dat ik een functioneringsgesprek
heb, er rekening mee houdt dat er dagen zijn dat ik niet sociaal ben en dus geen klanten contact
aankan. die er rekening mee houdt dat ik af en toe op de wc ga zitten janken omdat t ff te veel
wordt, die er rekening mee houdt dat ik veel ziek zal zijn als ik weer eens een blue day heb, die er
op voorbereid is dat ik niet altijd tacties ben, en niet iedere dag op de zelfde wijze functioneer,
stemmingswisselingen, overprikkeling en daardoor discocieren etc. Maar omdat je mn 'ziekte'niet van de buitenkand of lichamelijk kan zien ben ik bang dat ze me aan mn lot over gaan laten. Re-integreren wordt ook 0.4 miljard op bezuinigd dus dat zit er ook niet in omdat ik hbo opgeleid ben.....ook al is de reclamewereld geen goede stresloze keus geweest. wie is er nog meer bang? of maak ik me zorgen om niks? ik ben bang om me weer zo te gaan voelen...ik heb t nu nog niet eens op regel nu we net een 2e kindje hebben en krijg ook hulp straks van t CB ze gaan bemiddelen dat mn peuter via sociaal medishe indicatie vaker naar de PSZ kan en ik krijg 10 mei een gesprek voor begeleiding in huidhouden omdat t toch zwaarder is dan ik dacht een peuter en een baby van 9 weken. |
| Quote |
| Mar80 schreef op: 27-04-2012 10:56:56 |
Kan je geen werk zoeken in een andere (minder stresvolle) richting? |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 27-04-2012 11:04:33 |
Ik begrijp dat je je zorgen maakt, maar ik vind wel dat je een hele negatieve instelling hebt. Je durft het wel aan om een gezin te stichten (sorry, klinkt wat raar) terwijl je dan ook niet weet wat je te wachten staat! Nu loop je tegen je grenzen aan en krijg je hulp, heel goed toch dat je hulp durft te vragen? Met iedere keer kleine stapjes kun je ver komen hoor! Kun je zo ook niet tegen werk en werkgever aan kijken? Schrijf eens een even lange lijst positieve dingen op waarom je juist wél een goede werknemer bent. Als klantcontact moeilijk is dan zoek je toch een baan zónder klantcontact? En als je tegen lastige zaken aanloopt in de werksituatie dan kun je toch ook hulp vragen? Ik begrijp best dat het spannend voor je is, je zult ook al wel de nodige negatieve ervaringen hebben wat werk betreft maar probeer er vooral positief in te staan, denk mee met een werkgever dan kom je veel verder! Je kunt er overigens ook voor kiezen om je uitkering stop te zetten, dan krijg je ook geen (zenuwen voor) herkeuring, reďntergratie enz. |
| Quote |
| Paloma schreef op: 27-04-2012 12:03:24 |
Ik heb ook wajong maar werk er deels bij. Ik heb heel bewust keuzes in mijn gezin gemaakt. wat ik aan kan en wat niet. jullie hebben de keuze gemaakt om er nog een kindje bij te krijgen maar dat gaat dus wel ten koste van jou dus of dat slim is geweest? De wajong is 911 euro meen ik,dat is een uitkering voor een volledige werkweek, had jij ook volledig blijven werken nadat je kinderen had gekregen? Er zijn mensen die hooguit 100 euro meer verdienen en gaan daarvoor een hele maand elke dag naar hun werk. oke als je niet arbeidsongeschikt was geweest had je waarschijnlijk meer kunnen verdienen per maand maar 911 euro is geen kattepies. De wajong zal ook veranderingen gaan kennen, er is al veel veranderd in 2012 maar er zal nog meer gaan gebeuren daar kan je je beter nu op voorbereiden door bijvoorbeeld therapie te nemen, of voor een opleiding te gaan. Ik leer nu voor BOA erbij want ik ga er vanuit dat over 4 jaar de wajong niet meer bestaat zoals jij en ik hem nu kennen. ik herken je hele verhaal, alsof het het mijne is,maar er zijn echt nog dingen die je wel kunt en ga dat eens onderzoeken!waar ben je goed in? hoe kan je dat in betaalde baan gieten? Ik weet ook niet waar voor mij het schip strand, mijn beperkingen zijn en blijven er, ik heb alleen wel geleerd meer te kijken naar wat kan ik wel en dat levert nu wat inkomen op maar ook een heleboel eigenwaarde,trots zijn op mezelf,meer meedraaien in de maatschappij. oke misschien met betaalde baan voor 18 uur kom je aan de 500 euro en lever je 400 in maar wees eerlijk 911 in de wajong is heel makkelijk verdienen voor niks doen. terwijl je als je gezond was geweest ook gestopt was met fulltime weken en het ook met stuk minder had moeten doen na de kinderen. Ik heb geen opleiding dus als ik gezond zou zijn en parttime zou werken zou ik ook niet boven de 5-600 komen. |
| Quote |
| Lin79 schreef op: 27-04-2012 13:33:32 |
ik deed vrijwilligers werk op een psz voor ik bevallen was van de 1e. dat vond ik leuk om te doen.
ook een tijdje vrijwilligers werk gedaan activiteiten begeleidster met mensen met een niet
aangeboren hersenafwijking en dat was niet mijn ding. De peuters vond ik wel erg leuk, alleen kan
dat alleen als je een SPW hebt terwijl ik al een fikse studieschuld afbetaal ik heb nu 25.000 schuld
omdat ik mn mbo4 opleiding wel af heb gemaakt maar mn hbo opleiding niet in het 3e jaar werd ik weer
'ziek'en durfde het huis niet uit dus toen mn punten niet gehaald om op stage te mogen etc. om nu
nog weer een opleiding te gaan doen en me nog meer in de schulden te gaan steken voor opleiding zie
ik niet zitten. Die 25.000 zit ik al tot aan mn aow aanvast met afbetalen. ik kan wel postieve dingen opnoemen maar heeft een werkgever daar wat aan? ik ben creatief, leergierig, loyaal, mee denkend kan goed met computers overweg, en meer kan ik er even niet bedenken. Vroeger had ik op mn cv staan flexibel en commercieel nouw dat bleek ik dus totaal niet te zijn, ik weet eigenlijk niet wat voor werk wel voor me te doen is? ik heb vaak hele ambitieuse plannen maar als ik dan wel de arbeidsdeskundige belde op t uwv dat ik me wou laten omscholen enzo stak ze er meteen een stokje voor omdat ik dat helemaal niet aan zou kunnen zei ze. (deeltijd opleiding met stage etc) . ik heb de volgende banen gehad en dat was dus niks voor me: klantencontact centre, telemarketing, grafisch ontwerper, webdesigner, deur aan deur verkoop, koekjes inpakken, in een fabriek gewerkt (lichamelijk niet te doen rug), schoonmaak, in de kios op station, winkel, horeca zowel bediening als bar als keuken, datatypiste, bloedloper, Dat het niet goed zou gaan na deze zwangerschap en bevalling is niet iets wat ik van te voren had kunnen zien aankomen. ik heb nu 5 jaar bij GGZ gelopen en ben nu klaar ze kunnen niks meer voor me doen t gaat ook al stukken beter. alleen de zwangerschap was dramatish met veel complicaties en de kraamtijd ook want mn kleintje kwam op de IC terecht. Ik kan slecht met onverwachte dingen omgaan dus vandaar dat t nu even niet gaat in combie met nog steeds zware bekkeninstabiiteit. Ik heb ook gewacht op groen licht van mn therapeute voor we zwanger werden voor t eerst dus ben niet 'zomaar' een gezin gesticht.... alleen ik probeer nu een leuke moeder te zijn en vraag me af hoe dat gaat als ik een werkende moeder ben...ik ben bang dat dat te veel hooi op de vork nemen is. 2 ochtenden werken zou wel gaan maarja wat verdien je daar mee? das wel erg veel inkomen dat wegvalt zeker als je dan de opvang er nog bij moet rekeken maar dat terzijde. toen ik in de wahjong kwam verloren we a l veel inkomen omdat ik van 1700 netto naar 900 ging das al een behoorlijke klap..... Met 24 uur werken zou ik ongeveer net zoveel verdienen als wat ik nu heb in de wahjong maar denk dat dat te veel hooi op de vork nemen is. ik wil wel reintegreren maar dan als peuterleidster maarja ze geven geen opleidingen meer. zeker niet als je al opleidingen hebt. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 27-04-2012 14:06:31 |
Wat het gezin stichten heb ik niet geschreven dat je dat 'zomaar' gedaan hebt, ik heb geschreven dat
je dat (blijkbaar) wél aandurft terwijl je dan óók niet weet wat je te wachten staat. Op nieuw gaan werken is óók een sprong in het diepe en daartegen heb je veel bezwaren terwijl je wél iedere maand een uitkering krijgt. Wij hebben er voor gekozen om 3 kinderen te krijgen en dat heeft consequenties voor mijn werkmogelijkheden, want 24 uur werken naast de zorg voor ons gezin dat lukt mij niet. Nu heeft mijn man een hele drukke baan dus kan hij ook niet veel bijspringen. Dat is ónze keuze, daar dragen wij de financiële gevolgen van. Jij ziet er tegen op om te gaan werken, je bent bang je uitkering kwijt te raken. op zich begrijp ik dat best wel, maar zoals Paloma al schreef, als je niet arbeidsongeschikt zou zijn dan zou je mogelijk ook minder zijn gaan werken. |
| Quote |
| Ffzo schreef op: 27-04-2012 14:17:10 |
Maar als je met terugwerkende kracht van 10 jaar je Wajong hebt gekregen heb je toch een enorm
bedrag gekregen, daar had je al lang je schuld van af kunnen lossen ?? |
| Quote |
| Ikee schreef op: 27-04-2012 14:21:27 |
ik ben via het 2e spoor terecht gekomen bij een reintergratieburo. Die hebben samen met mij mijn fml
lijst doorgenomen, mijn mogelijkheden en mijn ervaring. Sinds anderhalf jaar ben ik nu werkzaam als
secretaresse bij een fysio-praktijk. Mijn baas weet mijn bagage en dergelijke. Soms is het te druk
voor mij, dan ga ik naar een andere locatie waar ik rustiger kan werken. Ik werk 4 dagen, op
ma-di-do van 9:00 tot 15:45 en op woe van 9:00-11:30. Eventueel kan en mag ik vanuit huis werken bij
bijv ziekte van de kinderen. Mijn baas (en collega's) houden heel veel rekening met mij. Toen ik net
in spoor 2 kwam liep het helemaal mis met mijn vorige werkgever, via een advocaat heb ik mijn gelijk
gekregen. Al die tijd stond mijn huidige baas achter mij. Heeft mij voorschotten betaald toen mijn
vorige werkgever mijn loon stop zette. Ze zijn er zulke bazen. En via een reintergratieburo kun je ze vinden, deze bedrijven weten dat ze te maken hebben met personen met bepaalde bagage. Misschien is het juist goed voor je om je weer ten megen in het arbeidsproces. Probeer de positieve kant te gaan zien. Je glas is niet half leeg, maar half vol! En ja ik weet waar ik over praat, ik ben hiervoor door hele diepe dalen gegaan.... |
| Quote |
| Lin79 schreef op: 27-04-2012 14:29:49 |
@fzo een status vanaf 1997 wil niet zeggen dat je geld krijgt. ik heb de status jong gehandicapt
gekregen vanaf mn 17e. ik heb geen geld gehad hoor want had gewoon gewerkt of gestudeerd dus zelf
voor inkomen gezorgd. alleen nooit door de proeftijden heen gegaan 5 banen per jaar ongeveer. @ikee klinkt positief zo'n baas zo zijn er maar weinig ben ik bang... |
| Quote |
| Amber schreef op: 27-04-2012 14:41:02 |
Volgens mij kun je bij de DUO met een formulier je studieschuld laten vervallen als je aan kunt
tonen dat je in de wajong zit en dat je door ziekte je studie gestaakt bent. |
| Quote |
| Ikee schreef op: 27-04-2012 20:03:26 | ||
Daarom zou je ook contact moeten zoeken met een reintergratieburo. Die hebben hier ervaring mee. Als je al zolang niet hebt gewerkt en vanuit een uitkering komt kunnen zij juist helpen! Kijk eens op: www.denieuwekracht.nl | ||
| Quote |
| Marie8 schreef op: 27-04-2012 20:41:54 |
Wat is je (arbeids)beperking als ik vragen mag? Er zijn wel mogelijkheden, maar ik lees dat het thuis ook (nog) niet stabiel is. Het is moeilijk om via internet met je mee te denken, omdat we de situatie niet kennen. Als er al veel andere dingen zijn, kan het soms goed zijn om het eerst thuis goed geregeld te hebben en dan pas verder te kijken met werk. Maar daar zul je toch wel afspraken over hebben met je arbeidscoach? |
| Quote |
| Monica Mv 2 schreef op: 27-04-2012 21:13:43 |
ik kreeg toen ik 19 was wel met terugwerkende kracht, kreeg dus een jaar uitbetaald, was destijds
voor mij een kapitaal. Als jij niks hebt gehad zou ik eens aan de bel trekken. Wat betreft de wajong, ik maak me over het algemeen geen zorgen. Ze gaan echt niet de mensen uit de wajong schoppen zonder begeleiding naar werk. Ik kan ook niet werken, mankeer teveel en heb veel pijn. Als zij na 17 jaar wajong vinden dat ik wel aan het werk kan, grijp ik die kans met open armen aan want ik ben het thuiszitten kotszat. Dus ik wacht geduldig af |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 27-04-2012 22:07:56 |
denk ook niet dat ze je zomaar uit de uitkering zetten. als er geen mogelijkheden zijn, zijn die er
gewoon niet. deze mensen die beoordelen zijn kundig en helpen jou waar mogelijk. er is vast een reintegratiebureau aan hun gekoppeld, ga eens praten, ga eens zoeken. er zijn echt wel mogelijkheden, maar het belangrijkste is denk ik je motivatie. wil je werken? dan kan het...binnen jouw mogelijkheden en beperkingen. wil je niet werken? dan moet je daarvan de nadelen ervaren, dus minder inkomsten krijgen |
| Quote |
| Lin79 schreef op: 28-04-2012 13:45:46 |
@monicamv2: je krijg alleen geld als je minder hebt verdiend dan het minimum en dan tot 1 jaar met
terugwerkende kracht. alleen in dat jaar had ik vanuit de ziektewet gezeten dus werd dat geld wat ik
kreeg verekend met de ziektewet. De rest van de maanden had ik gewoon gewerkt en meer verdiend dan
het sociaal minimum dus vullen ze je niet verder aan. ik was 27 toen ik de wajong kreeg en had al
een aantal jaren werkverleden. t zou mooi zijn als ik dan vanaf mn 18e een bult geld zou krijgen
maar dat doen ze niet wat ik ook heel goed begrijp. @marie8 ja ik weet niet of ik t hier wel wil neerzetten eigenlijk begrijp me niet verkeerd ik zou ook graag aan de slag gaan want de muren komen af en toe best op me af. Alleen ben ik denk ik wel erg onzeker geworden in mn kunnen door mn vorige werkgevers....en collega's....ik was altijd zo'n buitenbeentje en zat veel alleen in de pauzes omdat ik me zo 'anders' voelde....vond dat niet leuk. Bij sommige functies had ik wel een paar mensen om me heen. Maarja als je overal ook maar kort werkt bouw je ook niet echt wat op natuurlijk. Maar ik ben dus bang dat ik in het diepe wordt gegooid zomaar zonder inkomen en dan redden we het niet tis nu al ieder dubbeltje omdraaien. ik zal me eens orienteren op reintegratiebedrijven. maarja tot nu toe nog geen oproep gehad....en nog vol aan t ontzwangeren. |
| Quote |
| Lin79 schreef op: 28-04-2012 13:49:24 |
@mafkees ik vraag me soms af of ze wel kundig zijn. Heb zelf gewerkt op het klantencontactcentrum
van het UWV voor de afdeling Wajong en wao en toen met al die herkeuringen van WAO naar WIA werden
er mensen uit de wao gekikt die al 20 jaar een wao hadden omdat er uit de computer een berekening
kwam dat ze wel brugwachter konden worden.....alleen was er in een straal van 20km geen brug te
vinden laat staan een vacature als brugwachter. Heb altijd gezegd: hoop nooit aan de andere kant van de tafel te komen is dus wel gebeurd.... |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 28-04-2012 22:51:22 |
[quote@marie8 ja ik weet niet of ik t hier wel wil neerzetten eigenlijk [/quote] Dat hoeft ook niet. Ik denk alleen wat in je verhaal te herkennen en wil dan mezelf als hulpverlener checken. Maar dat is natuurlijk je goed recht. Als het gaat om wat ik vemoed zou ik je adviseren het eerst thuis stabiel te hebben voordat je je gaat storten in een nieuw arbeidstraject. Maar dat is natuurlijk moeilijk te zeggen voor iemand die je niet kent. |
| Quote |
| Mvi schreef op: 06-05-2012 08:14:46 |
je bent zo jong en al die jaren ben je niet gedwongen geweest je problemen aan te pakken omdat je
toch die wajong hebt. Sterker nog, je had de financiele vrijheid om volledig gesteund door die
uitkering je situatie nog zwaarder te maken door 2 kinderen kort ahter elkaar te krijgen waarvoor je
ook al steun van de overheid nodig hebt om je kids meer naar de creche re kunnen sturen. Oftewel, je
hebt je volledig afhankelijk gemaakt van de overheid en die tijd is voorbij omdat het onbetaalbaar
is geworden. Ik zou als ik jou was heel snel zorgen dat je terugkeert in de werkende maatschappij,
met hulp van een arts of begeleiding. Want ik ben bang dat in al die jaren in je jonge leven de
dwang er niet is geweest omdat het geld toch wel binnenkwam. Rotbanen, rotcollega's rotbazen
werkdruk ervaren zoveel mensen en ik heb ook jankend op de pot gezeten bij mijn werkgeven en
studieschuld opgebouwd en problematische gezinssutuatie gekend. Maar alleen jij bent
verantwoordelijk voor JOUW leven, niet de overheid. Pak je kans om uit deze shit te komen. |
| Quote |
| Caithy schreef op: 06-05-2012 09:10:56 |
Ik lees tenenkrommend je verhaal en ik ben het volledig met Mvi eens; het is tijd om hand in eigen
boezem te steken! Ik lees dat je zelfs hulp hebt met het huishouden, ik zou eerst je thuissituatie verbeteren. 2 kids en niet tegen onverwachte dingen kunnen, echt onbegrijpelijk! Maar goed Als je straks gaan werken dan gaan de kids niet naar de peuterspeelzaal maar naar het kdv. Je maakt je meer zorgen over je wajong, dan de situatie waarin je en je man en je kids verkeren en dat vind ik al heel verkeerd. |
| Quote |
| Sapperdeflap schreef op: 06-05-2012 10:03:50 |
Ik ben het ook met Caithy eens. Ik lees alleen maar dingen die niet kunnen, die je niet wil, die je niet mag en ga maar door. Kom uit die slachtofferrol! Heel kort door de bocht: je hebt twee kinderen en dat vereist aardig wat flexibiliteit. Mijns inziens kun je dus, mits er geen fysieke beperkingen zijn, best werken. Natuurlijk hoef je niet te werken als je dat niet wil of kan, maar zorg dan dat je niet afhankelijk bent van de staat. |
| Quote |
| Saskia Mv Eva schreef op: 06-05-2012 10:06:35 |
Llin begrijp je zorgen, maar ga eerst van quinty en amber genieten. Een goede begeleiding is
moeilijk te. Vinden, heb er tientallen gehad, heb zelf bedachtom voor mezelf te beginnen. Een optie
want mijn huisstijl is super en als jij niet hoogzwanger was geweeest dan had jij ook zeker mijn
sitemogen doen. Dus een eigen webdesignbureau zou een optie zijn trek je sommige reactie niet te hard aan en wil je altijd helpen en komm snel naar je toe |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 06-05-2012 11:03:06 |
Nee hoor, halsoverkop beginnen is vaak de perfecte manier om te laten mislukken. Eerst stabiliteit
en met behulp van een jobcoach h of trajectbegeleider een passende plek zoeken. Een arbeidsbeperking
is wel wat anders dan een moeilijke gezinssituatie mensen. Dat je hier over nadenkt is een goede
eerste stap, bekijk goed samen met iemand anders aat er nodig is om het te laten slagen en het geen
zoveelste mislukte poging is. |
| Quote |
| Lin79 schreef op: 07-05-2012 14:52:20 |
@mvi ik ben wel gedwongen geweest om mn problemen aan te pakken en wilde dat zelf uiteraard ook. ik
heb er juist heel veel voor gedaan en ben van heel ver gekomen. Het ging allemaal goed met mij hoor, ik deed vrijwilligers werk en haalde daar voldoening uit, deed heel veel therapie iets van 6 uur per week, deed namelijk 4 uur groeps therapie plus huiswerk en dan nog 1 uur gesprekt therapie en 1 uur EMDR therapie dus allemaal behoorlijk intensief. ben nu 2 jaar van de medicatie af, alleen de afgelopen zwangerschap heeft er ingehakt veel complicaties, niet op voorbereid om zwanger te worden (was me verteld dat ik niet zwanger kon worden), kind op de IC veel ziekenhuis bezoekjes etc....en dat hakt er gewoon in. Sinds de komst van de baby is mn peuter heel erg opstandig geworden is een combie van een zusje krijgen en ze is toen ook gestart met de peuterspeelzaal (die we zelf betalen en niet krijgen van de overheid zoals sommige hier beweren). Dat in combie met de bekkeninstabiliteit en herstel van mn keizersnede hakt er gewoon in en heb t daardoor best zwaar en zit niet goed in mn vel. heb binnenkort daar ook een afspraak voor in het ziekenhuis om eventueel weer met medicatie te beginnen. Mn contract bij GGZ stopte vorige week dus na 5 jaar heb ik geen hulp meer, en waarom stopte het? omdat ik vanaf nu een eigen bijdrage zou moeten betalen van 200 euro en ik dat geld niet over heb. Dat Het CB voor mij wil regelen dat ik (tijdelijk) huishoudelijke ondersteuning krijg en dat mn dochtertje misschien 4 dagedelen naar de psz kan is gewoon om mij door deze lastige periode heen te helpen. Het is er ook nog niet door. Ik kan inderdaad minder goed met onverwachtse dingen omweg ja. Ik kan niet zo goed tegen onverwachts bezoek, afspraken die op t laatste moment afgezegd worden etc. Ik moet sochtends bij opstaan al een beetje in grove lijnen weten hoe mn dag gaat verlopen en tuurlijk zitten daar uitschieters bij met kleine kinderen dat snap ik zelf ook. maar je hoeft mij smiddags niet te bellen met over een half uurtje ben ik bij je. als je savonds belt van is t goed als ik morgen langs kom is er geen probleem. ik heb een vast structuur aangeleerd en mn kinderen zijn ook gewend aan die structuur zo laat opstaan dan ontbijten dan even binnen spelen dan naar buiten etc. als ik naar de winkel ga ga ik niet meer naar de speeltuin maar kan ze spelen in onze eigen tuin als ik niet naar de winkel hoef (meestal niet) kunnen we even spelen in de speeltuin dat doe ik op die manier omdat ik zelf niet met te veel sociale activiteiten overweg kan ik raak dan overrikkeld als de dag te chaotish en druk is en zit dan savonds voor me uit te staren op de bank en krijgt mn vriend nouwelijks nog contact met me. De volgende dag ben ik dan ook een vaatdoek dus ik probeer dat te vermijden. Vind sommige reacties hier best kwetsend maar snap ook dat jullie het hele verhaal niet kennen en mij ook niet. en dan maar snel een conclussie trekken. zoals ik al zei ik wil wel werken t lijkt me juist leuk om onder collega's te komen........ik zou eerlijkgezegd alleen niet weten welke baan bij me past. En ik ben bang dat ze me zomaar zonder goede begeleiding uit de wajong zetten en aan mn lot overlaten. @sas ja misschien een optie mn freelance werk als vormgever weer oppakken ik vind klantenwerving alleen zo moeilijk @marie8 thnx voor je suport. in mijn ogen is arbeidsongeschikt ook heel wat anders dan een huismoeder zijn. thuis heb ik geen deadlines en geen functioneringsgesprekken, of lastig klanten contact, en wordt er toch wel van me gehouden ongeacht wat.....op de werkvloer is dat wel anders. Thuis kunnen ze me ook niet ontslaan....wat een behoorlijke snap in the face is vind ik persoonlijk. |
| Quote |
