Moeilijk kindje

Ik zal eerst maar beginnen met iets te vertellen over mijn bevalling. Ik ben in mrt 2011 bevallen van een zoon. Tijdens de persweeen ontstond het vermoeden dat het litteken van mijn vorige keizersnede scheurde, dus ben ik onder narcose bevallen.
F heeft vanaf het begin continue gehuild. Hij kon niet ontspannen had naar mijn idee duidelijk veel pijn. Eerst denk je dat het door een moeilijke bevalling komt. Maar het werd niet beter. Uiteindelijk na lang puzzelen waarom hij zoveel huilde, osteopaat en alles geprobeerd bleek hij een koemelkallergie te hebben. Het huilen werd minder maar het bleef een kindje wat veel huilde. Ik heb vaak gedacht dat dit aan mij lag. Ben toen gefilmd vanuit het ziekenhuis omdat we daar toen veel met hem waren om er achter te komen waarom hij zo huilde. Hier vonden ze dat ik het goed met hem deed weinig dingen die ik kon veranderen. Toch klopt er iets niet met f voor mijn gevoel. Hij huilt veel en snel, hangt erg aan mannen. Dus papa en opa en heeft dan ook totaal geen oog meer voor mij. Hij wil niet getroost worden. Ja 1 sec oppaken en dan wil ie weer neergezet worden en op de grond verder huilen. Hij kijkt langs je heen. Reageert niet als je iets vraagt. Als papa de kamer uitloopt dan is ie hysterisch bij mij reageert ie niet eens. Wie kan me helpen heeft tips ideeen. Hij is nu 13 maanden en ik weet dat hij nu eenkennig kan zijn. Maar hij heeft altijd enorm gehuilt als er alleen al een vreemde naar hem kijkt. Ook is hij erg druk.

Ja maar ze deden het echt af als moeilijke bevalling huilbaby heeft tijd nodig! Krijg voor mijn gevoel weinig hulp..ik heb lang gelopen met een huilbaby en maar weer naar de huisarts en maar weer naar het consultatiebureau en dan kreeg je weer de reactie van ja sommige baby's huilen nu eenmaal veel. Tot ik niet meer kon en daar echt tranen de loop heb gelaten toen werden we naar het ziekenhuis door verwezen. Maar ook daar zijn we uiteindelijk weg gegaan met manieren om het huilen dragelijk te maken.

Fijn dat jullie meedenken.. moet zo gaan werken. Maar ga vanavond even googlen. Anna ik ga eens kijken naar een pedagoog in de buurt. Ik maak me al vanaf het begin zorgen over mijn mannetje. Ik weet dat het normaal is om zorgen te hebben over je kinderen maar dit heb ik zo niet bij onze oudste. Er zijn mensen, mijn moeder bijvoorbeeld die vind dat ik dingen loop te zoeken. Die doen het af als het is niet zo'n aanhankelijk kindje. Maar ik voel en observeer en merk dat er iets niet klopt. Hij lijkt al vanaf zijn geboorte niet lekker in zijn vel te zitten. En ik wil hem helpen..heb het er echt moeilijk mee.

Thanks minou Ik ook niet van mijn oudste en ik weet dat er geen twee hetzelfde zijn. Maar het zit me gewoon niet lekker!

Oh nici dat klinkt echt heel goed! Laten we hopen dat ik dat over een tijdje ook kan zeggen. MamavanJoshua ik ga er meteen op googlen. Wat fijn dat jullie zo meedenken. Die steun kan ik wel gebruiken.

oei nicole pff heavy hoor! Misschien niet wat ik wilde horen maar wel eerlijk. Ja reflux kwam niets uit! En we zijn bij een osteopaat geweest met hem. Die constateren meestal ook kiss. Hij zat wel overal vast maar dat is nu verholpen. De kinderarts waar we zaten wilde ons naar huissturen met dingen om het f en ons als ouders dragelijk te maken. Dan blijf je inprincipe op nacontrole komen tot het beter gaat. Maar ik heb het zelf stopgezet want alle onderzoeken die plaats vonden zijn van mij afgekomen. De beste man wist het verschil niet eens tussen nutramigen aa en lg.
Maar ik wil er alles aan doen dat het goed gaat met mijn kindje. Maar iets psychisch word toch niet uitgezocht want hij is pas 13 maanden. Ik wil zo graag de hoop houden dat het iets is waar hij overheen groeit. Mijn grootste angst is gewoon dat mijn kind zo'n zwaar leven krijgt. Dat wil je niet voor je kind. En wat het ook is ben vastbesloten erachter te komen en voor hem te vechten. Want ook al wil hij niks van mij weten ik hou wel zielsveel van hem