Mama-life
| Stine schreef op: 24-04-2012 11:13:12 |
Gisteren ben ik nog een keer naar de praatgroep voor nabestaanden van zelfdoding geweest, is elke
maand..... en er was dus een nieuwe dame, die 4 maanden geleden haar man verloren was... ineens waren de anderen weer bezig dat manische depressie erfelijk is en dat als er mensen in de familie dat gedaan hebben je zoveel % meer kans hebt om dit ook te doen enzo en toen ineens zei die dame tegen mij : want jij , jij bent ook zo'n risico geval  uiteindelijk weet ik dat ook , volgens de boekjes, en dan mijn mama die al 9 pogingen achter de rug heeft, en mijn broer die dat heeft gedaan , maar toch..... ik heb haar gezegd : dat ze me niet die stempel hoeft te geven, want dat al genoeg mensen dat doen, en dat ik persoonlijk vind dat je nog altijd in je leven kiest welke weg je inslaat, en dat ik ervoor KIES om gelukkig te zijn, en NIET zo wil eindigen..... wel zij ze: kan je niet veel aan veranderen, want op een dag nemen je genen toch de overhand  dat is een vrouw die ik nog nooit gezien heb, en die me dan zo 'aanpakt', want ik voelde het als een regelrechte aanval op mijn persoon..... en uiteindelijk ben ik de groep bijna uitgezet, omdat ik bleef zeggen : stop met me te bestempelen, je weet niets van mij of van mijn leven, ok ik heb vroeger ook al een depressie gehad, maar nu KIES ikzelf voor een andere weg.... was compleet over mijn toeren? misschien nam ik het ook wel veel te persoonlijk.... wat denken jullie? denken jullie ook, dat het inderdaad dan in de genen zit, en je zoiets niet gaat kunnen tegenhouden.... vind het al erg genoeg soms dat mijn man zegt als ik me slecht voel : soms heb ik schrik dat jij ook zo'n stap zou zetten.... (gelukkig is dat al een heel lange tijd geleden) .... wou het niet bij klagen zetten, omdat ik absoluut niet wil klagen, maar komt misschien wel zo over nu... sorry  |
| Quote |
| -danielle- schreef op: 24-04-2012 16:12:52 |
Maar jij bent je ervan bewust dat je die keuze moest maken. Of misschien wel dagelijks moet maken.
En dat doe je. Zou je dat besef niet hebben, dan zou je misschien ongemerkt weer in een depressie rollen, maar je let er goed op dat dat niet gaat gebeuren. Die vrouw bij die praatgroep kent jou niet en al zou ze ergens gelijk hebben, dan weet ze nog niet welke keuzes jij maakt/hebt gemaakt en hoe jij leeft. Daarom moet je je gewoon niets aantrekken van wat zij zegt en gewoon verder gaan zoals je doet. En je hebt gelijk. Steeds achteruit kijken, brengt je niet vooruit. Maar je hebt het waarschijnlijk toch voldoende gedaan om bepaalde dingen in jezelf te herkennen en daar eventueel op in te spelen. Daarom kun jij zelfs op bepaalde manier minder snel in een depressie raken dan iemand die geen flauw idee heeft wat hem/haar overkomt. |
| Quote |
| Stine schreef op: 24-04-2012 18:56:32 |
ik heb zeker voldoende achteruit gekeken, om inzicht te krijgen in alles, spijtig genoeg heb ik niet
voor alles een verklaring, wat het soms heel moeilijk maakt, maar soms zijn er dingen gewoon niet te
verklaren.... het doet goed dat ik hier mijn verhaal een beetje mag doen.... |
| Quote |
| Ivy schreef op: 24-04-2012 19:01:44 |
Heerlijk, zo'n forum hè? Zo'n beetje de goedkoopste therapie die er bestaat ;-) Wel vervelend dat je niet alles kunt verklaren idd. Ik vind het wel heel knap dat jij zo op de toekomst gefocust bent. Lijkt me dat dat niet altijd even gemakkelijk is. Alhoewel je nu met de kleine op komst daar misschien wel extra mee bezig bent? |
| Quote |
| Stine schreef op: 24-04-2012 21:17:01 |
ik ben al een hele tijd daarmee bezig, is een lang proces geweest, maar ik merk dat het me niet
helpt om in het verleden te blijven leven, zeker goedkoop, amai mijn psycho (zoals ik mijn psychiater noemde), kostte me 64 euro per uur , dus is zeker beter hier  |
| Quote |
| Krumelke schreef op: 25-04-2012 10:16:00 |
stine wat erg zeg hoe die vrouw dat zo tegen je zei. manisch depressief kan erfelijk zijn maar hoeft niet. maak je er niet te druk om. je houding is perfect. jij kiest voor je leven. zolang je dat doet maar wel bij 1e tekenen an depressie aan de bel trekt is er niets aan de hand. je bent een topmoeder voor je dochter en je (nog ongeboren) zoon en een topvrouw voor je man. probeer het langs je neer te leggen en doe geowon lekker je ding waardoor jij je goed voelt !!! |
| Quote |
| Bepje schreef op: 25-04-2012 10:45:19 |
In theorie heb je inderdaad meer kans als familieleden bepaalde psychische aandoeningen hebben. Maar
het hoeft niet. Misschien heb jij dat stukje helemaal niet geërft of maar een beetje. In jou geval zou ik me niet te veel zorgen maken. je hebt in het verleden al heel hard aan jezelf gewerkt las ik en hebt bewust voor een ander soort opvoeding gekozen voor je dochter. Je hebt inzicht in jezelf en dat is heel goed (niet iedereen kan dat) daardoor zullen depressies en andere narigheden dingen je minder snel overkomen. Door alle zwangerschapshormonen komen zulke opmerkingen nog eens extra hard binnen en ga je erover zitten malen maar hopelijk kun je het nu een beetje loslaten. |
| Quote |
| Stine schreef op: 26-04-2012 07:31:21 |
dank jullie wel, en ben er al een beetje overheen, ook al komen die woorden nog af en toe in mijn
hoofd |
| Quote |
