Mama-life
| Anno Voor Nu schreef op: 17-04-2012 19:34:37 |
Even anno... Ik heb een probleem, namelijk: ik ben vreselijk jaloers in mijn relatie (huwelijk) Dat heb ik altijd al gehad en bij vriendjes vroeger had ik daar ook vaak reden toe. Nu heb ik een man die niet stapt, graag bij zijn gezin is, nooit echt reden geeft tot jaloerzie..... en toch ben ik ontzettend jaloers. Op het moment dat hij het erg gezellig heeft met een vrouwelijke collega, word ik al ijskoud van binnen. Doodsbang dat hij iets met haar heeft/krijgt of wil. Als hij tikt op zijn computer wil ik weten naar wie hij tikt (ik vraag het niet hoor, maar voel me ongemakkelijk erbij want stel dat hij.....) Echt ik word er niet goed van. Ik schaam me er ook erg voor. Een enkele keer spreek ik het wel uit tegen hem, maar na zoveel jaren wil hij dat ook niet meer horen natuurlijk. Hij wordt er nu gewoon kwaad om als ik er weer over begin. Maar... het zit me niet lekker. Chatten met een vrouwelijke collega, bellen met een vroegere vriendin, mailen met een leuke buurvrouw.... (over normale dingen voorzover ik het kan zien) Ik kan er niet tegen. In mijn hoofd gaat hij dan gelijk vreemd, trouwt met haar, laat mij achter met het gezin en heeft al 3 kinderen met haar. Ik praat er eigenlijk nooit meer over, dat is ook heel vervelend voor hem. Het is een kwestie van vertrouwen, en dat heb ik niet. Ik vertrouw alleen mezelf, mijn man niet. Hoe kan ik daar het best mee omgaan? Voel me echt blegh nu. Zit hij even op faceboek te ouwehoeren met een collega, bam: ik ijskoud, klotegevoel, depri voelen, gelijk de ergste gedachten... bah. |
| Quote |
| Marly-jane schreef op: 17-04-2012 19:40:20 |
Vaak komt die jaloersie af van je eigen onzekerheid. Als je je niet zeker over jezelf voel, of niet lekker in je vel, kan je je jaloers gedragen. Komt dat je bekend voor? werk aan je eigen zelfvertrouwen dan. En waak er ook voor dat je met je jaloerse gedrag je man niet juist bij je weg jaag. |
| Quote |
| Suus schreef op: 17-04-2012 19:42:07 |
Dit soort dingen/gevoelens zijn een kwestie van DOEN. Elke keer dat je zoiets voelt "moet" je
consequent tegen jezelf zeggen dat het niks is en aan iets anders denken, iets gaan doen, etc. Door actief je handelen te veranderen gaat je geest volgen. Daarbij volgt elk gevoel op een gedachte en die heb je zelf in de hand. |
| Quote |
| Anno Voor Nu schreef op: 17-04-2012 19:42:52 |
Daarom heb ik het er eigenlijk nooit over, omdat ik hem niet onnodig kwaad wil maken en hem daarmee
wegjaag. Het is dus echt een probleem wat in mijn hoofd zit. Ja, ben inderdaad wel erg onzeker over mezelf... overgewicht enzo na de laatste bevalling... Maar we hebben een prima huwelijk met weinig grote problemen, heb echt niks te klagen eigenlijk. Dus vraag me echt af hoe het kan dat ik zo achterlijk doe in mijn hoofd. |
| Quote |
| Anno Voor Nu schreef op: 17-04-2012 19:45:00 | ||
dat begrijp ik.... maar het is vaak niet eens een gedacht, maar een gevoel. Het overvalt me... ik wordt helemaal koud van binnen, word panisch, de hele wereld lijkt om me heen weg te zakken.... want.... hij heeft het gezellig met een andere vrouw: stel je voor dat!! Belachelijk he... schaam me dood. | ||
| Quote |
| Suus schreef op: 17-04-2012 19:47:30 |
Ja maar dat probeer ik uit te leggen...vooraf gaande aan je gevoel zit een gedachte, een fractie van
een seconde, en dat kan je alleen maar ombuigen door bewust anders te denken elke keer en niet door
te denken waarna je geest dit overneemt. |
| Quote |
| Anno Voor Nu schreef op: 17-04-2012 19:52:40 |
dat klopt ja. Het stomme is: ik leef op mijn intuitie en heel vaak heeft dat gevoel gelijk gehad. Maar als het gaat om dit soort dingen, dus niet. Ik had het ook vreselijk moeilijk met het feit dat ik wel eens porno had gevonden op mijn mans pc.... na een paar jaar kan ik daar nu beter mee omgaan. Dat is immers niet echt reality. Maar als hij over een collega praat, vaak, en ze is zo leuk en ze heeft zo'n humor en zus en zo.... Voel ik me al helemaal alsof de wereld vergaat. Het is heel lastig om van jezelf aan te nemen: het is niks, het betekent niks, doe normaal. Want je hele lichaam staat op: aanvallen, er is iets vreselijks gaande!!  |
| Quote |
| Anno schreef op: 17-04-2012 20:17:35 |
je moet hulp zoeken alleen zo iemand zal je hier handvaten voor kunnen geven. dokter phill zegt altijd dat je krijgt wat je denkt....dus als je je man er steeds bv mee lastig valt dan zal hij op den duur het en mss wel jou zat zijn. het is jou probleem en praat er met een prof over! |
| Quote |
| Anno Voor Nu schreef op: 17-04-2012 21:18:08 |
Ik heb al best wat hulp gehad in het verleden, ook over mijn onzekerheid enzo. Maar mijn probleem is: een psycholoog geeft mij niet het vertrouwen in mijn man terug.... Hooguit handvatten om met het gevoel te leren omgaan, maar de emotie en de angst blijven de boventoon voeren. Ik praat er ook praktisch nooit over met mn man hoor, dus hij weet ook niet dat het zo erg speelt bij me. De keren dat we het er over hadden werd hij erg boos, dus nee dat doe ik niet meer. bedankt voor de reacties. |
| Quote |
| Petrina schreef op: 17-04-2012 21:27:09 |
Je begrijpt je gevoel zo goed, stop met dat gevoel begrijpen en je daarin te verdiepen en start met
zoeken naar hoe buig ik dat gevoel om want ik vind dat gevoel niet fijn. Pas als jij klaar bent met
dat gevoel kan je het gevecht er tegen aan. En dan ben ik het zo met Suus eens, buig je gedachte om, en als je te snel al doorschiet in gevoel, buig je gevoelswereld dan om. Denk positief, draai je gevoel naar iets positiefs telkens als je dit voelt dan probeer je iets heel fijns te voelen, maar bovenal telkens als je dit voel en telkens als je man fijn of aardig over andere vrouwen spreekt moet je enorm trots zijn dat hij elke dag kiest om bij jou de deur van het huis in te komen wandelen, dat wil zeggen dat hij iedereen aardig vind maar dat hij jou nog wel het meest bijzonder vind want bij jou wil hij wonen en oud worden. Leer houden van jezelf, niemand is perfect en sommige mensen met overgewicht zijn mooier als mensen die op gezond gewicht zijn, het gaat niet om gewicht, om dikte of dunte of om rimpels of haar of what ever, het gaat om je hart en om je karakter! Laat je gevoel niet winnen, want dit gevoel kan zoveel kapot maken wat je lief is, luister naar het gevoel dat jij je man niet kwijt wil en doe daar wat mee! |
| Quote |
| Anno Voor Nu schreef op: 17-04-2012 22:00:59 |
tnx Petrina Ik denk dat je helemaal gelijk hebt..... Het leren houden van mezelf is nog wel het moeilijkste hierin, want dat is zo ver weg! Ik ga het meenemen naar mijn hulpverlener waar ik af en toe gesprekken mee heb. |
| Quote |
| Minou schreef op: 17-04-2012 22:02:55 |
Lieverd, weet je..jij weet al de reden dat je zo doet en denkt. En het kernwoord is loslaten. Gaat goedkomen  |
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 17-04-2012 22:10:59 |
Vind je het niet jammer dat je man nu niet weet hoe hoog dit speelt bij jou? Hij wordt erg boos zeg je als je er iets over zegt...waarom wordt hij erg boos? Ik weet niet of ik het zelf leuk zou vinden als mijn man vaak ( zoals je schrijft) het heeft over een collega dat die zo leuk is en zo'n humor heeft etc....heeft hij het dan iedere keer over dezelfde collega? Chatten met een collega...mailen met een buurvrouw...bellen met een vroegere vriendin.....hij heeft het maar druk....of ben ik nu te negatief? Ik hoop dat je hier een beetje uit kunt komen met jezelf ( en met je hulpverlener) want het lijkt mij slopend. Toch denk ik dat het belangrijk is dat je man weet hoe erg jij hiermee in de knoop zit.....jullie hebben samen een huwelijk,dan wil je toch weten wat je partner bezig houdt......maar misschien vergis ik me hoor....ben ook geen psycholoog... |
| Quote |
