slikkk...

Het gaat dus echt gebeuren, onze jongste spruit van bijna 10 weken gaat vannacht logeren bij opa & oma. En ik voel me zo schuldig, hij is nog zo klein. Maar deze mama kan sinds een paar dagen heel weinig. Mijn darmziekte is zo aan het opvlammen dat het op mijn gewrichten is geslagen, heb veel pijn aan mijn handen, polsen,schouders, knieen, heupen. Dus nu sinds gister aan de prednison. Mijn man is afgelopen nacht vrij geweest en heeft hem kunnen verzorgen. Maar ik kan bijna de trap niet op en af. Kon vanmorgen zijn jasje niet aankrijgen. En kan hem met moeite optillen. Dus ik denk niet dat ik een keus heb. Maar ow wat vind ik dit moeilijk.

dankjewel meiden. Ben ik nou echt zo'n moederkloek, die haar baby zo moeilijk uit handen geeft

Heel erg fijn dat opa & oma willen helpen. Hier in huis komen is geen optie. Ze kennen me, dan doe ik het nog allemaal zelf. Want zodra ik hem hoor sta ik op.
Heb zo slecht geslapen vannacht, kon al niet in slaap komen en heb daarna ieder uur gezien. blehhh.

En mijn lief klein ventje blijft nog een nachtje logeren..slik... vanaf morgenmiddag is mijn man weer thuis tot maandagmiddag dus dan kunnen we het samen doen. En dan is hopelijk de prednison wel goed zijn werk aan het doen. merk al wel dat de rust en medicatie werken, mijn heupen zijn al minder pijnlijk.
En het is maar goed dat Daan het super heeft gedaan bij oma, ook daar heeft hij lekker doorgeslapen van 22 tot 7. Anders was ik hem nu al acuut wezen halen.
Wel raar om zo babyloos te zijn. Ik en mijn man zeiden gisteravond tegen elkaar..goh wat hadden we het makkelijk met toen alleen de meiden, al dachten we toen daar soms anders over Maar hoe snel je ook weer "gewend" bent aan zo'n kleintje, want je mist het nu echt. En ook al is het soms echt hele dagen zoeken, naar wat hij precies wil of nodig heeft, het hoort er gewoon al bij. Wat mis ik mijn kereltje toch

zolang ik hem niet zie gaat het wel Onsjanneke, maar zodra ik hem zie dan wil ik hem mee naar huis nemen. Dan denk ach het gaat wel. Morgenmiddag knuffel ik hem helemaal plat. Ik heb het altijd heel moeilijk gevonden om mijn kinderen weg te brengen. Doe het ook alleen als het heel erg nodig is. Soms zou ik willen dat ik het makkelijker kon, dat ik en mijn man ook eens met z'n tweetjes zouden zijn. Maar dat blijft meestal bij een etentje en filmpje om vervolgens de volgende ochtend de kinderen weer vroeg te halen whahaha.