Mama-life
| Kim Mv Sem schreef op: 10-04-2012 22:29:09 |
Hoi meiden, Onze zoon Sem wil sinds 2 weken absoluut niet meer op zijn kamer slapen. Vanaf januari slaapt hij op zijn eigen kamer, nooit geen problemen, viel altijd meteen in slaap maar nu sinds 2 weken is het een drama, eerst alleen sávonds maar inmiddels ook overdag. Hij valt hier beneden bijna in slaap, dan leg ik hem in bed en op dat moment begint hij al vaak te jammeren/huilen. Ik lees al vanaf zijn geboorte een verhaaltje voor (nu zullen sommige mij misschien voor gek verklaren maar ja dat is weer een ander onderwerp :lol  Dit omdat het dan een rust moment voor hem is en hij niet meteen alleen is. Nu doe ik dat ook, hij luistert dan en zodra ik uitgelezen ben of zelfs nog aan het lezen ben begint hij.... Ik troost hem dan in zijn bedje, ik pak hem dus niet op. Dan is hij stil, geef ik hem een kus, zeg nog wat lieve woordjes en ga dan weg. Dan begint hij al vrij snel weer of meteen, ik laat hem dan vaak even liggen maar mijn moederhart breekt al snel en wil hem dan het liefste uit bed halen. Ik hou het vaak 10 min vol en ga dan naar hem toe, draai hem weer in zijn slaaphouding, dan is hij weer stil en zodra ik de deur dichtdoe achter me begint het weer opnieuw. Nadat ik dat enkele keren heb gedaan neem ik hem maar weer mee naar beneden (dit ook mede omdat ik BI heb en dus niet trappen kan blijven lopen) En zodra hij beneden is kan het zijn dat hij tevreden is en gaat lachen, hij is stil en gaat slapen of hij gaat keihard huilen (beetje een pijnhuiltje vind ik) Zodra ik naar bed ga neem ik hem mee naar boven maar wederom is zijn slaapkamer een drama en omdat ik na zoveel keer uitgeput ben neem ik hem maar mee naar mijn bed.... Na een lange uitleg is mijn vraag, wat is dit? Een sprongetje? Verlatingsangst? en wat kan ik er aan doen? Ik ga gordijnen kopen voor op zijn kamer, dit omdat ik denk dat hij ook moeite heeft met het donker worden zodra ik het rolgordijn dicht doe, dan kan ik overdag de gordijntjes dicht doen en rolgordijn open laten. Sávonds heeft hij een lampje. Ik ben zelf een huilbaby geweest van 0 t/m mijn 4de jaar maar Sem heeft altijd goed geslapen, kan het zijn dat een baby ook een aantal maanden later een huilbaby kan worden? O ja er kan niks aan zijn kamer inrichting veranderd worden ivm stopcontacten, verwarming en verwarmingbuizen.... Bedankt dat jullie mijn verhaal hebben willen lezen, sorry dat het zolang is geworden.... Maar hoe kan ik het nu het beste aanpakken |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 11-04-2012 08:54:12 |
vervelend zeg dat hij nu zo slecht in slaap komt en gaat huilen. Als hij hier voorheen geen last van
had, denk ik toch dat het verlatingsangst is. Rond deze periode beginnen kinderen te beseffen dat
mama de kamer uitloopt en dat is angstig voor ze. Ze willen dan het liefst bij jou zijn. Misschien kun je het volgende proberen: Je doet je ritueeltje zoals anders, kusje en weltrusten zeggen, maar blijft dan naast zijn bedje zitten. Je geeft hem geen aandacht maar je bent in zijn omgeving. Veel kindjes vallen in slaap als mama naast het bedje zit, dan voelen ze zich toch veilig. Een paar dagen later zou je dan op een stoel iets verder weg kunnen gaan zitten, daarna naast de deur, dan deur open en in de deuropening en uiteindelijk uit het kamertje. Bij sommige kindjes werkt dat goed. Andere tips: misschien een co-sleeper aan je bed, zodat hij niet alleen is? laten huilen.... maar dat wil je niet schrijf je al Heeft hij een knuffeltje of speen? Dat kan ook troost geven Een lampje heb je al aan. Hoop dat het snel voorbij is, het kan echt een sprongetje/periode zijn. succes! |
| Quote |
| Kim Mv Sem schreef op: 11-04-2012 09:45:07 |
Bedankt voor je reactie! In zijn kamer blijven kan ik weleens proberen...vaak leg ik hem in bed en ga dan nog even "rommelen" op zijn kamer of doe de was in de wasmachine...dat soort dingen en dan valt hij wel in slaap maar word hij na een half uur weer huilend wakker. Een co-sleeper is geen optie denk ik aangezien we een kleine slaapkamer hebben, geen idee hoe groot die dingen zijn en hoe duur die dingen zijn.... Ik leg hem nu tussen ons in en dat kan nu nog wel maar hij begint nu goed te draaien en merk in de ochtend al dat zijn hoofd tegen mij rug aan ligt... Het gaat het niet om dat ik hem niet wil laten huilen maar ik ben gewoon te zwak om het lang vol te houden  Mijn man heeft het weleens lang volgehouden maar hij blijft en blijft huilen...tsja hoelang moet je het volhouden? Hij heeft een knuffeltje en speen maar daar vind hij geen troost in helaas....tenminste niet op dit soort momenten.... Ik hoop dat het ook snel voorbij is, ik vind het niet erg om hem bij ons in bed te hebben liggen maar ja echt lekker slapen doe je dan niet... |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 11-04-2012 09:59:40 |
Ik ken dat hoor van dat laten huilen.... ik kan er ook niet tegen, mn hart breekt dan gewoon. Plus
dat mijn zoontje ook niet stopt met huilen. Dus hoelang moet je dan doorgaan? De meeste kindjes
vallen dan in slaap omdat ze uitgeput zijn, maar die van mij niet.... Ik denk dat jouw mannetje echt je nabijheid en troost even nodig heeft dan. Toen mijn ventje in de box moest leren liggen heb ik het ook zo gedaan. Eerst er bij, kon hij mijn hand voelen en me zien, steeds wat verder weg. en na een week of 2 vond hij het prima als ik de kamer uitliep. Tim heeft trouwens een tijdje heel slecht geslapen 's nachts. Steeds wakker worden en huilen. Toen heb ik het campingbedje in de huiskamer gezet en hem daar laten slapen. En ja hoor, ineens sliep hij door. Hij heeft een week of 8 iedere nacht in de huiskamer geslapen. Iedere week probeerde ik hem weer in zijn eigen bed te leggen snachts, maar niks hoor. En ineens wilde het weer en sliep hij weer in zijn eigen bed. Ik denk dat het met de omgeving te maken had voor hem.... veilig bedje? veilige huiskamer? Geen idee, maar voor hem werkte het. |
| Quote |
| Kim Mv Sem schreef op: 11-04-2012 10:22:28 |
Sem stopt dus ook niet met huilen hoe moe hij ook is. Misschien dat het toch een sprongetje is, wat jij beschrijft heeft Sem ook. Ja ik weet ook niet wat het kan zijn...bij ons in bed slaapt hij wel maar dat komt omdat we dan erbij zijn. Hij gaat wel weer huilen als ik de slaapkamer verlaat om ff tanden te poetsen ofzo... Maar ja gaat wel weer over en tot die tijd moeten we maar zien hij het meeste baat bij heeft. Bedankt voor je reacties! |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 11-04-2012 10:28:14 |
graag gedaan! Het is gewoon een lastiger periode.... de wereld van de kleintjes worden ineens zo
groot, en dan is hun enige houvast: mama! Als het veilige baken dan wegloopt en kindje blijft achter.... tja, angstig natuurlijk. Tim heeft het nu ineens heel sterk dat ik niet de kamer uit mag lopen of naar de toilet mag, dan gaat hij me toch krijsen! Succes, wie weet is het zo weer over! |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 11-04-2012 10:31:53 | ||
haha hier dus ook  heel gezellig hoor hihi | ||
| Quote |
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 11-04-2012 12:53:44 |
het hoort echt bij deze leeftijd, ze hebben door dat ze alleen zijn en zijn het liefst de hele dag
bij je. Er is niet echt een soort oplossing hiervoor, het verschilt echt per kind/ouder. Als ik je
verhaal lees probeer je hem en jezelf zoveel mogelijk te ontlasten door hem dan maar bij je te laten
slapen. Zou ik ook doen hoor! Mijn oudste was precies zo. Hoeveel mensen wel niet zeiden dat ik hem even een paar nachten moest laten huilen en dan zou het over zijn. nou hier niet! Wat je alleen wel kan krijgen is een kindje dat moeilijk alleen gaat slapen. Mijn zoon van 5,5 slaapt nog steeds alleen als ik op dezelfde verdieping ben. Twee maanden geleden zat ik nog bij hem op de stoel in de kamer tot hij sliep, nu zijn we zover dat ik op onze kamer tv kijk en hij dan in slaap valt. Dus met andere woorden, spreek voor jezelf een leeftijd af waarop je het gaat afbouwen want anders ben je jaren verder. |
| Quote |
