Mama-life
| Joltje schreef op: 12-03-2012 02:11:29 |
ik weet even niet goed wat te doen, vandaar dat ik het hier eens even in de groep gooi. Als eerste ik ben geen vakantieganger.....met vakantie doe je mij absoluut geen plezier. Mijn man daarentegen is heel avontuurlijk aangelegd en zou het liefste naar de meest exotische landen gaan die er bestaan. Alleen het idee al, bezorgd mij kippevel......en echt gevoelens van angst........ Mijn man weet dat en tot aan dit jaar zijn we wel op vakantie gegaan, maar meestal in eigen land, of hooguit naar belgie of Duitsland. Een paar maanden geleden kwam 1 van de jongens naar mij toe en vroeg waarom wij nog nooit ver weg op vakantie waren geweest. Volgens zijn eigen zeggen, waren hij en zijn broer de enige 2 in de klas die nog nooit echt naar het buitenland zijn geweest. Zijn grootste wens is, verder weg op vakantie en als het even gaat met het vliegtuig. Dat is dus mijn allergrootste nachtmerrie. Vliegen en ver op vakantie....... In eerste instantie had mijn man zoiets van, kom op, dat vliegen stelt niets voor en als de kinderen dat nu zo graag willen. Nou het spijt me wel, maar vliegen gaat echt niet gebeuren....daar ben ik heel stellig in en ik heb mijn man ook duidelijk weten te maken dat ik dus echt geen vliegtuig instap. ( ik weet het, het is puur mijn eigen idee, maar ik zet geen voet in een vliegtuig......) Toen kwam de vraag van mijn man of ik dan wel bijv. met de auto naar frankrijk wil gaan. Mijn man had het over grote waterparken met camping erbij...ik weet dat ik mijn kinderen daar een enorm plezier mee zou doen, maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet.........ik heb mijn man vanavond nog proberen uit te leggen, dat zo een vakantie ( dus best wel ver van huis en in een vreemd land) voor mij voelt als straf en als ik dan denk aan de kosten, dan heb ik zoiets van..nou, nou, een behoorlijke smak geld voor een " straf" Ik zit nu in een tweestrijd. Ik heb altijd alles over voor mijn kinderen en voor mijn man, maar hiermee maken ze mij niet gelukkiger.......wat vinden jullie........ en hebben jullie nog eventueel een idee voor een tussenoplossing....Zodat we allemaal gelukkig op vakantie kunnen? |
| Quote |
| Peppa schreef op: 12-03-2012 07:04:42 |
Ik denk dat je het toch eens moet proberen en ik weet wel heel zeker dat je je gezin hiermee
gelukkig maakt. Dus begin gewoon eens met de vakantie per auto naar Frankrijk. Wij zijn inmiddels
met onze kinderen al de hele wereld over geweest en het is echt zo de moeite waard! |
| Quote |
| Tessa_mv2 schreef op: 12-03-2012 07:17:09 |
Ow wat zonde dat je het niet aandurft. Ik zou zeggen, probeer het eens!! Is een vakantie in Belgie echt zoveel goedkoper dan in Frankrijk? Als je je kinderen echt dol gelukkig ziet begin je zelf de lol er ook wel van in te zien hoor. Echt! Kijk, dat de kinderen zeggen dat ze willen vliegen is leuk en aardig. Dat roepen de mijne ook wel eens. Dat vind ik niet nodig. Wil zeker een keer met ze vliegen hoor maar je hoeft een kind ook niet alles te geven waar het om vraagt natuurlijk. Nou is vliegen bij jullie dus niet aan de orde, prima! Helmeaal geen probleem. Maar probeer in de auto te stappen naar Frankrijk. Het is zooooooooo mooi daar, zo de moeite waard. |
| Quote |
| Vikki schreef op: 12-03-2012 07:23:48 |
Lastig! Je wilt je kinderen een man een fijne vakantie geven, maar als jezelf 2 weken heel
ongelukkig bent.... Aan de andere kant ,het zijn maar 2 weken(of zelfs minder). Ik had vaker gevlogen, maar was echt wel bang. Toch zijn we vorig jaar naar Tenerife gegaan en wat was het heerlijk. Kids lekker zwemmen en dat zonnetje deed mij zo goed. Het vliegen was een vervelende bijzaak, maar niet zo vervelend want in mei vliegen we naar New York  Om te beginnen zou ik naar frankrijk gaan, kijken hoe dat bevalt. Waar ben je bang voor? Waarom blijf je liever thuis? En een allerlaatste optie is om je man en kinderen alleen te laten gaan. Heb jij ook nog vakantie, maar dan thuis. Ik snap je wel, maar het zou jammer zijn voor de andere gezinsleden die wel graag willen om thuis te blijven omdat 1 gezinslid niet durft/wil. Net wat Peppa zegt, het is de moeite waard vooral als je kinderen al wat groter zijn. Die van mij zijn altijd nieuwsgierig naar andere landen en vinden het heerlijkom op vakantie te gaan(terwijl mijn oudste pdd-nos/adhd heeft) |
| Quote |
| Anno schreef op: 12-03-2012 07:37:39 |
Wat moet dit vervelend zijn voor jou en je gezin. Ik kan me totaal geen voorstelling maken van wat er zo erg is om op vakantie te gaan. Oke vliegangst kan ik me iets bij indenken, maar niet naar een ander land willen? Je bent toch met zijn allen? Ik zou even alle bijzaakargumenten (zoals de kosten, want een vakantie in NL of Belgie kost evengoed geld) laten voor wat ze zijn en eens goed onderzoeken wat die angst nu veroorzaakt. Je ontneemt jezelf de ervaring van een nieuwe omgeving en alles wat daarbij hoort (landschap, contact met mensen, eten, etc.) Is dat wat je je kinderen wilt meegeven? Ik zou in elk geval de confrontatie aangaan met je angst en niet allerlei manieren proberen te vinden eronder uit te komen. Je geeft nu je angst de ruimte om een feit te zijn, terwijl je er ook iets mee kunt doen. |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 12-03-2012 07:42:43 |
Wij gaan ook niet met het vliegtuig weg of ver het buitenland in maar eigenlijk meer omdat we een
hond hebben die mee moet.... Als de hond er over een aantal jaar niet meer is, zullen we zeker verder weg gaan en het liefste een keer met het vliegtuig...Kids willen dit ook heel graag.. Jammer dat je het als een straf ziet....Als je het nu eens als een geschenk probeert te zien? Als je daar de snoetjes van je kinderen ziet...??? Hier moet ik iedere vakantie huilend naar huis (of het nu Texel of de Eiffel is) omdat de kinderen het zo leuk hebben gehad...Ja ben een emo muts op dat gebied.. |
| Quote |
| Mem89 schreef op: 12-03-2012 09:14:08 |
toen ik een jaar of 12/13 was zijn we eens op vakantie geweest naar hongarije (mijn moeder had geen
idee dat het zover weg was) en we zijn er met de auto heen gegaan. my god! dat was een lange rit.. (tussendoor wel een paar keer gestopt voor een slaapje, dat wel) maar het is al snel een 1700 km rijden  |
| Quote |
| Caithy schreef op: 12-03-2012 09:18:37 |
Frankrijk is toch helemaal niet zo ver! Ik zou het combineren! Eerst naar Frankrijk een week en
daarna naar Nederland of Belgie? Het hangt er vanaf waar je naar toe gaat! En ja het is duur maar als je kids genieten en pa geniet, dan geniet de moeder toch ook? |
| Quote |
| Bepje schreef op: 12-03-2012 09:28:35 |
En als hij alleen met de kinderen gaat en jij thuis blijft ? |
| Quote |
| Marimammavanalec schreef op: 12-03-2012 09:37:21 |
Ik zou het zeker een keer proberen, echt. Want zolang je het niet probeerdt kun je je angst ook
niet...hoe zeg je dat nou..onderbouwen? Sorry als ik het verkeerd schrijf, hoop dat je het wel
snapt. Als je na die vakantie nog hetzelfde erover denkt dan kun je iig zeggen dat je het hebt geprobeerd toch. Probeer je angst opzij te zetten |
| Quote |
| Beibi schreef op: 12-03-2012 09:37:46 |
Wat een dilemma! Heb je een idee waar je angst vandaan komt? Wat maakt het dat Belgie of Duitsland wel haalbaar is, en Frankrijk je zo angstig maakt? Zijn er wel uberhaupt wel pluspunten aan vakantie? Lekker met zijn allen iets ondernemen, samen zijn, leuke dingen doen? Succes met uitzoeken! |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 12-03-2012 09:44:59 |
'k Zou je dan toch adviseren om eens met een hulpverlener te gaan praten om er achter te komen
waarom je het zó lastig vind om op vakantie te gaan. Zo te horen belemmer je je gezin enorm met je angsten. Dat is voor niemand leuk! maar kijk uit dat je ook niet de 'goodwill' van man en kinderen verspeelt doordat je ook hun alternatieven afwijst! Je kinderen worden groter en willen meer avontuur, voor hun ontwikkeling is het niet goed als je dat allemaal afremt, helemaal niet als hun vader staat te springen om deze ervaringen met hen te delen. Heel veel suc6! |
| Quote |
| Anske schreef op: 12-03-2012 11:31:26 |
[quote] Je kinderen worden groter en willen meer avontuur, voor hun ontwikkeling is het niet goed als je dat allemaal afremt /quote] Sorry hoor Anne, ik vind dit een beetje raar om te zeggen. voor hun ontwikkeling is het niet goed... ze moeten ook leren om met anderen rekening te houden. Niet iedereen vind alles leuk of durft alles. Ik denk dat haar kinderen heus wel genoeg avontuur krijgen, alleen niet op deze manier van op vakantie gaan. je opmerking gaat wat ver vind ik. Kinderen willen ook meer uitdagingen bv met computerspellen enzo, dat wilt dan toch ook niet zeggen dat je zomaar alle computerspellen moet kopen. Misschien een rare vergelijking maar kinderen kunnen toch ook niet alles hebben of willen en het dan ook nog krijgen. Succes to, als jij niet naar het buitenland wilt moet jehet gewoon niet doen. |
| Quote |
| Sabina Mv Milou En R avi schreef op: 12-03-2012 11:36:22 |
Anne, ik ben met mijn ouders nooit naar het buitenland op vakantie geweest. Wij kampeerden altijd in
eigen land. Ik heb er niets door gemist hoor en ben er ook niet slechter van geworden! TO, en anders een weekje naar bijvoorbeeld Frankrijk ipv gelijk 2 of 3 weken? |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 12-03-2012 13:24:26 |
Oeps, ik word niet goed begrepen... Als kind ben ik nooit op vakantie geweest, laat daar geen misverstand over zijn! Toen ik als (jong) volwassene de kans kreeg om te vliegen naar Italië ben ik ook zo in het vliegtuig gestapt. Dat een kind moet leren rekening te houden met... en dat niet alles kan wat je wilt daar ben ik het helemaal mee eens. Maar TO 'barricadeert' alles, manlief probeert er uit te komen maar niet één voorstel wat hij doet is goed... Kinderen voelen dat aan, kinderen zijn ontzetten loyaal maar nu breng je hen wel in een lastige keuze: op avontuur net zoals papa ook wil of er niet meer over praten want mama wil dat niet....Dat is voor kinderen écht enorm lastig en dát bedoel ik dat je hen raakt in hun ontwikkeling (angsten van ouders kunnen zo écht overgebracht worden op de kinderen!) TO geeft haar man ook geen kans om alternatieven te bedenken want 'niets is goed-het voelt als straf', maar wat voelt haar man? dat hij in een kooi zit? 'k Vind het al superknap van hem dat hij zich al die jaren aangepast heeft!! Daarom noemde ik een gesprek met een hulpverlener, niet zo zeer voor een maandenlange therapie, maar het kan voor jezelf wel duidelijkheid scheppen waarom je bang bent voor vliegen en waarom je zo'n hekel hebt aan vakantie. TO heel veel suc6 met het zoeken naar een oplossing! |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 12-03-2012 13:40:57 |
Ben het wel eens met Anne |
| Quote |
| Joltje schreef op: 12-03-2012 14:06:05 |
Tsja, waar ligt het aan..ik heb echt geen flauw idee. Als kind vond ik het al vreselijk om op
vakantie te gaan. Nieuwe omgeving, nieuwe mensen, ik had als kind al het gevoel alle veiligheid
kwijt te zijn. Mijn ouders gingen trouwens regelmatig op vakantie en ik moest dus mee.... De afgelopen jaren ben ik regelmatig op vakantie gegaan met mijn gezin, maar zoals ik al zei.....in de buurt. Dus in eigen land, of hooguit Belgie en Duitsland ( ik woon in zuidlimburg, dus dat ligt allemaal kortbij). Toen de kinderen klein waren zei ik tegen mijn man, ik wil in de buurt blijven, mocht er iets zijn, dan zijn we zo weer thuis....waarheid is, dat ik dat eigenlijk voor mezelf zo wil..voor mijn eigen gevoel. Een soort gevoel van veiligheid zeg maar. ( ik weet het schijnveiligheid) Ik ben met mijn gezin nooit langer dan een week weggeweest, ik krijg dan enorme heimwee..het enige wat ik wil is naar huis....Ik mis alles........ik zie vakantie daarom ook niet als uitrusten, want mij kost het alle energie die ik heb.....MAAR we gingen 2x per jaar..voorjaar en najaar. Ieder jaar. Dus het is niet zo dat mijn kinderen thuis moeten blijven omdat mama, echt nergens naar toe wilt gaan. Nu komen ze met de wens om verder weg te gaan en nu al bekruipt mij het gevoel van, dit wil ik helemaal niet, maar ik besef heel goed dat ik de aanstichster ben, waarom mijn kinderen nog nooit verder dan de buurlanden zijn geweest. Ik ben er wel zeker mee bezig, vandaar ook mijn topic.........ik krijg een beetje de indruk dat ik " raar " ben...maar aan de andere kant er zullen toch wel meer mensen zijn met een soort van heimwee...en hoe doen zij dit dan? Ik zal toch niet de enigste zijn met dit " probleem" |
| Quote |
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 12-03-2012 14:16:29 |
Mijn vriend had dit ook, hij was zelf in 32 jaar niet verder geweest dan Nederland en een enkele
keer net over de grens. Mijn hele familie inclusief ik zelf wilden ontzettend graag naar Bali (waar
mijn moeder vandaan komt) Mijn vriend vond het verschrikkelijk, durfde absoluut niet in een
vliegtuig en het idee van het onbekende vond hij ook niks. Maar toch heeft hij zich voor zijn gezin
eroverheen gezet. We gingen naar Bali. En gelijk een maand. Hij heeft bij de dokter een soort
angstmedicatie gekregen voor de vliegreis. En wat blijkt, hij vond het fantastisch! Wil het liefst
elk jaar en heeft op de terugweg helemaal geen medicatie meer ingenomen. En ik vond het niks , wilde na 1 weekje
eigenlijk alweer naar huis. Als je in Europa bent en er gebeurt iets serieus, ben je echt wel snel thuis hoor! Ik vind ook dat je je eroverheen moet zetten en je je gezin die ene 2 weken per jaar moet gunnen. Dan maar even afzien. Wat jij wil, thuisblijven doe je de rest van het jaar al. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 12-03-2012 14:49:16 |
Joltje, ik vind je niet raar hoor. Je bent gewoon super eerlijk! en dat is écht al lastig genoeg
voor je! Als je met angst en beven over je grenzen gaat én de angst neemt toe dan wordt het nog lastiger! De wens van je man en kinderen is óók heel belangrijk, misschien is het voor jullie een goede optie dat je man met de kinderen verder weg op vakantie gaat en dat je af en toe een weekje in de buurt op vakantie gaat met z'n allen. Je kunt er ook voor kiezen om serieus naar je angsten te gaan kijken, dat is moeilijk! maar wie weet kun je dan uiteindelijk toch genieten van vakantie met man en kinderen. Dat is toch ook belangrijk! Nogmaals, veel succes! |
| Quote |
| Sandra schreef op: 12-03-2012 16:37:11 |
ik snap je heel goed.wij gaan wel op vakanti e ,maar een uurtje rijden ,ik durf ook niet verder weg
,we gaan altijd een midweek je weg ,en ook niet langer,ik durf het niet verder ,mijn dochter begint
nu erg te klagen ,ze is nu 10 ,dat alle kinderen bij haar naar buitenland gaan ,dat durf ik al
helemaal niet ,vind het ook erg moeilijk ,we hebben 3 kinderen , |
| Quote |
| Annie schreef op: 12-03-2012 16:52:50 |
Aan de ene kant zeg ik ga gewoon naar Frankrijk of Italie ofzo. En spreek af met je man en kids dat
als het ECHT niet meer gaat jullie naar huis gaan. Misschien geeft die afspraak je wel wat rust. Maar als je het echt niet ziet zitten dan gaan je man en kinderen toch gezellig samen 1,5 week ofzo op vliegvakantie naar het buitenland. Dan blijf jij thuis en is iedereen gelukkig. (en dit bedoel ik als serieuze optie) |
| Quote |
| Joltje schreef op: 12-03-2012 17:43:36 |
@ Sandra, ik ben blij om te lezen dat jij dit ook hebt......heb jij enig idee hoe jij dit gaat
oplossen of houdt jou man ook niet zo vanvakanties en is het eigenlijk alleen je dochter die klaagt?
Mijn man alleen met de kids op vakantie, dat is absoluut al besproken...mijn man heeft er vrede mee, de kinderen niet...dus vandaar dat ik een oplossing zoek.....ik wil zo graag iedereen happy hebben..incl mijzelf...  |
| Quote |
| Cir schreef op: 12-03-2012 17:43:58 |
Ik herken het wel maar dan niet de Europeese landen. Wij gaan wel naar Frankrijk enz. met het
gezin. Verder weg vind ik dan wel weer heel eng. Mijn man is geboren op de kaapverdische eilanden en natuurlijk wil hij een keer met ons daar naartoe. Ik zit daar al jaren tegenaan te hikken. Het lijkt me vreselijk. Ik hou al niet van vliegen. En dan in een land waar ik niemand versta. Waar je niet met Engels uit de voeten kan. Waar medische zorg minimaal aanwezig is, dan moet je naar het vaste land vliegen, b.v. Senegal. Veel grote insekten ( heb een spinnenangst) We zullen er natuurlijk veel op familiebezoek gaan want hij heeft zijn gigantische familie al jaren niet gezien. En toch zal ik een keer mee gaan. Ik zal me over m'n vlieg- en spinnenangst heen zetten, ik zal een cursus Portugees gaan doen en ik zal mee gaan op de familiebezoeken, ook al heb ik er een hekel aan. Ik doe het voor mijn man en mijn kinderen, daar kan ik mijn ongemakken wel een paar weken voor opzij zetten. |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 12-03-2012 18:02:57 |
Ik heb dit jaren gehad. Wilde wel graag naar het buitenland maar durfde niet. Had veel last van
paniekaanvallen. En om me heen hoorde ik steeds verhalen over hoe lekker het was in Frankrijk of Italie. Dus vorig jaar heb ik me er overheen gezet. We zijn 2 weken met de auto naar Italie geweest. Hebben halverwege een pauze van 2 dagen ingelast en op de terugweg ook. Eenmaal op de camping had ik dus echt niet meer het gevoel alsof ik zo ver weg was van huis! Je kunt eens naar de huisarts gaan en het erover hebben. Je zou kalmeringstabletjes kunnen vragen voor onderweg. Ik heb ook niet gereden hoor. Ga liever met de auto omdat je die dan altijd bij de hand hebt en kunt stoppen wanneer je daar behoefte aan hebt. En ik heb ook last van heimwee en ben altijd bang om ziek te worden maar ik wilde zo graag! en het is echt zo goed bevallen. Eerlijk, als er iemand een paniekkip is dan ben ik het. Wij gingen ook niet verder dan Center parcs. Toen ben ik eens gaan nadenken en de reden waarom ik niet verder wilde was ook van wat als er iets is, stel dat ik ziek word dan ben ik niet snel thuis enz. Maar door daar aan toe te geven wordt het een vorm van vermijden. En daar moet je mee oppassen. Ik ben zo ver geweest voor dat ik kinderen had dat ik het huis niet meer uitkwam. Dat wil ik dus nooit meer. Dus ik heb uiteindelijk tegen mezelf gezegd: zet je erover heen, had kalmeringstabletjes meegenomen en de reis dus in 2 keer gereden met 2 dagen tussenstop. Dacht, stel nou dat ik ziek word in de auto dan kan ik daar bij komen. Maar niks van dit alles is gebeurd. Ik heb genoten van mijn gezin, de reis en de vakantie! |
| Quote |
| Sandra schreef op: 12-03-2012 18:13:15 |
tja ,we gaan denk ik weer dichtbij huis ,mijn man weet het niet ,ik verzin een smoes ,dat ik dat
park erg leuk vind voor de kids en zo lost ik het op .en dichtbij ,mijn man maakt het gelukkig niks
uit ,en we hebben nu ook niet zo veel geld om ver weg te gaan .dus kan ik dat gebruiken ,,ik durf
het echt niet om ver weg te gaan .we wonen in overijsel en ik durf echt niet na maastricht heen te
gaan of bij de zee ,ik durf dat echt niet bang om een ongeluk te krijgen ik weet dat het altijd kan
gebeuren,maar verder dan een uurtje durf ik niet ,het liefs blijf ik thuis ,maarja dat willen de
kids niet en mijn man ook niet |
| Quote |
| Miesje schreef op: 12-03-2012 18:25:56 |
ik zou gaan als ik jou was. het is niet overdreven ver en je hoeft niet met het vliegtuig. dus dat scheelt al wel. en je doet je kids er een groot plezier mee.al ga je maar een weekje of 5 dagen. neem telefoon mee,ehbo doos en kalmerings pilletjes.(valdispert bijv. is gewoon op basis van plantjes en helpt goed) |
| Quote |
| Satekroket schreef op: 12-03-2012 18:27:35 |
Ik kan me hier helemaal niets bij voorstellen. Bang om ver van huis te zijn? Ik denk, dat het een
idee is om na te denken over hetgeen waar je bang voor bent. Ver van huis? Frankrijk is toch
helemaal niet ver van huis. Dan je niet met je hele gezin naar India wilt vliegen, dat snap ik. Maar naar een camping in frankrijk. Wat is thuis? Ik had vroeger als kind ook altijd heimweh naar thuis. Nu woon ik zelf "ver" weg in het buitenland. Ik snap jullie kinderen, dat ze ook wel eens wat verder weg willen. Ik zou als partner ook erg veel moeite hebben om dit te begrijpen. Het is echt wel handiger, wanneer je allebei van dezelfde soort vakanties houdt. Wij hebben elkaar ver weg ontmoet en we zijn allebei nogal avontuurlijk. Ik vind het heerlijk om ergens heen te vliegen en niet te weten waar ik die nacht ga slapen. Dat is voor mij een gevoel van vrijheid. Ik zou een cursus vliegangst doen. En om te beginnen bv een weekje naar mallorca vliegen. Daar heb je broodjes kroket en nederlandse koffie  |
| Quote |
| Vikki schreef op: 12-03-2012 20:28:51 |
[quote] Mijn man is geboren op de kaapverdische eilanden en natuurlijk wil hij een keer met ons daar
naartoe. Ik zit daar al jaren tegenaan te hikken. Het lijkt me vreselijk. Ik hou al niet van
vliegen. En dan in een land waar ik niemand versta. Waar je niet met Engels uit de voeten kan. Waar
medische zorg minimaal aanwezig is, dan moet je naar het vaste land vliegen, b.v. Senegal. Veel
grote insekten ( heb een spinnenangst) We zullen er natuurlijk veel op familiebezoek gaan want hij
heeft zijn gigantische familie al jaren niet gezien.quote] O herkenbaar, mijn vader is Kaapverdiaans en toen ik 11 was ben ik er geweest. Ik ben ook bang voor spinnen/grote insecten, man wat heb ik het moeilijk gehad. Sorry ik wil je niet banger maken maar ik kan je zo goed begrijpen. Ik zou er nog wel eens heen willen met mijn vader maar...........Daarentegen is het natuurlijk wel een hele belevenis en wat zou het fijn zijn voor je man. Kan mij voorstellen dat je denkt die paar weken overleef ik wel! |
| Quote |
| Sabrah schreef op: 12-03-2012 20:41:52 |
Tsja, ik kan me hier gelukkig niks bij voorstellen maar ik vind dat je erg veel denk aan jezelf. Ik
lees dat jij het niet wil dus jullie gaan niet. En dat al een hele tijd. Ik vind dat erg egoistisch
overkomen, maar ik kan me hier dan ook niks bij voorstellen. Ik haat plekken als Balorig. Ga er
steevast met hoofdpijn vandaan en voel me diep ongelukkig als ik daar zit, maar ik ga wel. Dat is
natuurlijk wel minder lang. Ik zou als ik jou was echt hulp gaan zoeken om uit te pluizen waar deze
fobie vandaan komt. En probeer daarna eens wat verder weg, maar bijvoorbeeld maar voor 8 dagen. Dan
is het misschien beter te overzien... |
| Quote |
| Joltje schreef op: 12-03-2012 21:12:40 |
egoistisch? Poeh, dat klinkt wel erg hard..als ik echt zo egoistisch was, dan zat ik er niet zo mee
he.......Dan zou ik niet zo zoeken naar een oplossing..... |
| Quote |
| Annie schreef op: 12-03-2012 21:15:08 |
Wat betreft iedereen happy: Als het geen oplossing is om apart te gaan dan zou ik zeggen. We gaan
het ene jaar 'ver' en het andere jaar dichtbij. En dan zul je je toch over die angst heen moeten
zetten of er iets mee moeten doen want dit belemmerd jullie als gezin en voor mij is dat het punt
waarop je je probleem aan moet pakken. |
| Quote |
Mem Fan Milan
(07-11-2008) & Yanou (01-06-2012) 
