meerbegaafd...?

Als ik jullie verhalen zo lees, ben ik zo blij dat ik niet alle zorgen die naar school gaan met zich mee brengt deel!

Het is hier veel relaxter. Ook voor de kinderen. Die doen gewoon waar ze aan toe zijn. Af en toe gaat het dan ineens met sprongen vooruit. En soms is er, net als bij de dochter van Grietje, meer interesse voor een bepaald vak. Dat mag dan ook en spelenderwijs probeer ik dan het vak dat ze op dat moment niet zo boeit weer terug te brengen. Dat gaat soms makkelijk, soms ben ik weken aan het zoeken naar iets dat ze boeit. Het is soms wel een uitdaging om het juiste werk voor ze te vinden, ze te blijven boeien en uitdagen.

Ik ben ook helemaal niet van plan om ze te testen, want dat vind ik voor ons echt niet nodig. Zo lang als ze straks een stevig middelbaar onderwijs diploma op zak hebben, maakt het voor mij allemaal niet uit.

Meestal probeer ik juist niet zo snel mogelijk vooruit te gaan, maar meer in de breedte te werken. Zo heb ik met mijn oudste bijv. een jaar Hebreeuws gedaan. Niet alleen de taal, maar ook achtergronden van het Joodse volk etc. De andere kinderen doen ook veel van dat soort projecten.

Eigenlijk vind ik het lastiger om mijn dochter die veel creatiever is en niet zo van leren houdt les te geven dan de jongens.

Eén van de redenen dat mijn oudste thuis les krijgt, is dat hij net voor hij 11 was al klaar was met Groep 8 (en zelfs daarvoor heb ik behoorlijk m'n best moeten doen, anders was hij nog eerder klaar geweest). Ik vond hem echt te jong om naar het middelbaar onderwijs te gaan.

Marie8 Misschien dat het ook niet voor iedereen kan werken, maar persoonlijk zie ik als enige nadeel dat het lastiger is om het huishouden bij te houden.
Voor de ontwikkeling van de kinderen zie ik een nadelen en dat is het belangrijkste

hoi marie, mijn dochter is al getest op intelligentie, nu loopt het onderzoek naar mogelijke AD(H)D. Vrijdag krijgen we de uitslag. Een lastige combi is het inderdaad.

Als ik lees wat Danielle zelf allemaal doet, petje af! Dat zou ik niet kunnen op dit moment, dan moet ik echt stoppen met werken. Ik overweeg het ook niet hoor, ik vind het fijn en goed dat mijn dochter naar school kan en zelf doet het haar ook goed.

Veel sterkte vrijdag, Grietje!

Ik denk dat thuisonderwijs hier ook heel goed zou kunnen werken. Het is alleen een ontzettende verantwoordelijkheid, weet niet of ik dat aan zou durven.

Grietje Het is hier met thuisonderwijs zo gelopen. Als ik er vantevoren echt over na had gedacht, had ik het waarschijnlijk nooit gedurfd Ik begon gewoon toen mijn oudste met bijna 4 nog niet sprak. Meer uit noodzaak dan iets anders. Alleen toen ging het ineens zo hard dat we maar door zijn blijven gaan. Later heb ik pas meer over thuisonderwijs gelezen en zelf ook door ervaring meer geleerd en het blijkt gewoon goed bij ons te passen.
Spannende dag voor jullie vrijdag! Lijkt mij idd ook een heel lastige combi.

Kyla De verantwoordelijkheid blijft wel heel zwaar wegen. OK, je hebt een nadeel gevonden Ik blijf het eng vinden of ik de kinderen genoeg en op de juiste manier help te leren. Maar goed, ik doe gewoon mijn best en als ik dan (doe ik eigenlijk liever niet, omdat ik dat niet zo zinvol vind) vergelijk met leeftijdsgenootjes, zit het wel snor.

Wat verwacht ik zelf? Ik denk niet dat ze ADD heeft want daarvoor is ze te druk. Een milde vorm van ADHD zou me niet verbazen, ze is zo'n stuiterbal en zo'n chaoot. En ik ben ook benieuwd wat de onderzoekers vinden van haar sociaal-emotionele ontwikkeling. Ze nogal extreem extravert en kan vooral volwassenen erg claimen. En ze vindt het nog steeds erg moeilijk om op haar beurt te wachten en anderen niet te storen (bijv. tijdens een gesprek). Ze is ook erg gevoelig en heeft regelmatig verdrietige buien met buikpijn of is heel zenuwachtig.

Danielle, ik kan me voorstellen dat je in thuisonderwijs groeit, zeker als je ziet dat het je kinderen goed doet. Het lijkt mij inderdaad een hele verantwoordelijkheid maar ook een leuke uitdaging.

Dat claimen van volwassenen is heel herkenbaar. Ik vind dat bij J. trouwens heel logisch, omdat volwassenen meer op zijn niveau zitten. Ik heb me ook laten vertellen dat volwassenen voorspelbaarder reageren/zijn en dat voor J. ook heel prettig is ivm zijn Asperger. Daar vind ik ook wel wat inzitten.

Ja, daar zit wel wat in. Ik merk regelmatig dat leeftijdsgenoten afhaken als Nynke een verhaal vertelt. Volwassenen luisteren beter en snappen haar.

Er waren 2 kindjes (een van bijna 5 jaar en een van bijna 7 jaar, zij heeft met hem in de klas gezeten) even bij ons op bezoek. Thomas ging een mop vertellen, nogal een lange.....Nou, na 3 woorden had hij al geen aandacht meer van hen, maar hij vertelde vrolijk voort. Dan zie je dus duidelijk verschil, hij is gewoon zo verder in zijn ontwikkeling. Dus ja, hij trekt ook veel meer naar oudere kinderen en helemaal naar volwassenen toe.

Naar volwassenen trekken is één ding. Wat Nynke doet is binnen 1 minuut vertellen hoe ze heet, waar ze naar toe gaat, waar ze woont, waarom haar opa ziek is, dat ze bijna jarig is en tot slot geeft ze die persoon een knuffel. Heel aandoenlijk maar soms ongepast. Bij het onderzoek moest ik trouwens wel lachen. Om 5 voor 10 werden we opgehaald door de psychiater, zegt Nynke na een blik op haar horloge: "he, het is 5 voor 10, we hadden toch een afspraak om 10 uur?" Je had die man moeten zien kijken

N. is net 8 en zit in groep 5. Zij is 2 keer getest en versneld van 1 naar 3 gegaan. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik nog niet gereageerd heb op je topic omdat ik zo'n periode heb waarin het gedoe rond haar HB zijn mij weer zo mijn strot uit komt dat ik de puf niet had. Met haar gaat het overigens goed hoor, maar dat onbegrip en die onwetendheid van voornamelijk school is zo irritant.

Ik wilde wel reageren op je vraag mbt testen. Ik zou nu zeggen...DOEN! Behalve een IQ komt er nl zoveel meer uit over het denken en doen van je kind. Ookal begreep ik N., door de uitslagen kon ik het onderbouwd communiceren en wist ik de juiste termen. Ook opent een cijfer (helaas) deuren die anders gesloten blijven.

Het is iets wat je vaak hoort. Thomas is nog niet met tafels bezig, hoewel hij wel zo kan uitrekenen hoeveel 3 x 7 is. Dat doet hij dan (razendsnel!) op zijn vingers. Ik zie de logica er niet in, maar hij heeft het altijd goed.
Maar ook simpele sommetjes zitten er bij hem nog niet in, hij doet alles op zijn vingers. Dus ook bij hem een automatiseerprobleem. Ik heb begrepen dat hij nu ook op de computer sommetjes moet maken en dan op tijd. Waarschijnlijk om hem te leren om ze gewoon te onthouden.....

Hier is automatiseren een probleem. Volgens de tester zal het dat altijd blijven dus ik maak mij er niet heel druk om.... deed school dat maar.

Er zijn meerdere redenen. HB kinderen zijn niet van het oefenen (herhalen), en het lijkt vrij doelloos. Ik heb ook een aantal artikelen gelezen waarin beschreven staat welke denkniveau's de hersenen hebben. Slimme mensen schijnen tafels etc te doen met het eerste niveau waarbij je het zeg maar niet opslaat. Wat kan helpen is 2 dingen tegelijk doen, dus een bal gooien of traplopen en ondertussen tafels opnoemen.

Ik oefen met N. wel maar geloof eigenlijk dat ze uiteindelijk tempo gaat maken in het uitrekenen van de sommen.

Nynke is nog niet zo ver met rekenen dat ze al hoeft te automatiseren. Ze kan wel een beetje vermenigvuldigen en delen.

We hebben gisteren gesprek gehad met de psycholoog die haar onderzocht heeft. Voorlopige conclusie is dat N. veel kenmerken van ADHD vertoont maar ze niet die diagnose wil stellen. Omdat de oorzaak bij N. vermoedelijk ligt in het grote verschil tussen haar verbale IQ (137) en verwerkingssnelheid (100). Daar heeft ze last van en dat uit zich in verbale en fysieke onrust. Nynke gebruikt veel, heel veel woorden om voor zichzelf orde te scheppen en wil ook continu bevestiging. Als je haar een te vrije opdracht geeft wordt ze heel onzeker en onrustig. Ze wil precies weten wat er van haar verwacht wordt. En dan is ze tijdens de opdracht (of werkje) nog continu over alles aan het kleppen wat het werktempo enorm vertraagt. En er hoeft maar een auto voorbij te rijden of ze is alweer afgeleid.
De onderzoekers vonden haar ook op sommige punten wat jonger dan haar kalenderleeftijd. Dat kan ook botsen met de voorsprong op cognitief gebied. Lekker complex allemaal, ook voor school. In ieder geval krijgen wij als ouders nog een paar gesprekken en adviseren ze een aantal sessies met Nynke erbij, een soort beeldende therapie. Ik denk dat dat wel goed is. Als we daarmee handvatten krijgen om die onrust bij Nynke wat te verminderen en ze lekkerder in haar vel komt te zitten, dan doe ik dat met alle liefde. Gelukkig is ze van nature een heel opgewekt en enthousiast meisje en gaat ze heel vaak wel huppelend door het leven.

Marie, verbaal scoort N. hoogbegaafd, performaal begaafd en de verwerkingssnelheid is gemiddeld. Dus ze heeft waarschijnlijk niet zo'n last van het verschil in denken en uitvoeren maar vooral van het verwerken van de grote hoeveelheid informatie (die ze ook nog snapt) die binnenkomt. Ze kan zich letterlijk overspoeld voelen.
Ik ben tevreden in die zin dat ik blij ben dat ze niet snel een stickertje ADHD hebben willen plakken, dat ze verder kijken. Anderzijds weet ik niet of ik het er helemaal mee eens ben dat N. sociaal emotioneel zou achterlopen. Ik ben het er mee eens dat ze té vrij is in de omgang met relatieve vreemden maar verder gaat het volgens mij wel goed. Ach ja, het is in elk geval mijn Nynke, of ze nu ergens op voor- of achterloopt. Uitspraak van dit weekend: "mam, ik weet niet of ik wel oma wil worden hoor". Ach lieverd, wordt eerst maar eens zes.

marie, klopt dat ben ik Je mag daar geen namen van kinderen gebruiken ;-)

Heb nu wel weer goede moed maar blijft heel frustrerend.

Ik herken heel veel van J. in jouw dochter, Grietje. Hij is getest toen hij bijna 7 was en daar werd naast hb nog geen ander stickertje bij geplakt, omdat het nog te vroeg was om er iets over te zeggen. Nu inmiddels is er Asperger bij gekomen. Hij loopt sociaal-emotioneel niet achter, maar is wel anders. Ook heel vrij naar volwassenen en als hij eenmaal begint met praten kom je er moeilijk tussen.

Ik had je ook al herkend Suus, hihi, ik heb daar weel eens zitten neuzen, opzoek naar links en lesmateriaal.

Oh, wat grappig! Dat automatiseren merk ik bij mijn jongens ook. Vinden ze zo stom! Als ik ze dan een blad geef met sommen doen ze er heel lang over en hebben ze er absoluut geen zin in.
Laat ik ze dan precies dezelfde sommen maken met een computerspelletje (ballonnen kapot klikken ofzo), kennen ze dezelfde sommen wel.
Of als ik heel onverwachts een som vraag als ze me helpen met de was ofzo.
Mijn 7-jarige doet sommen die veel ingewikkelder zijn dan de tafels en dat gaat dan prima, maar een rijtje tafels op papier... Het lijkt haast wel dat hoe moeilijker de som is, hoe makkelijker het voor hem is.

Jullie zijn echt experts op dit gebied. Ik herken erg veel in de praktijk, maar weet lang niet overal de juiste benamingen voor

Zo merk ik aan mijn jongens ook dat ze net effe wat anders zijn in de omgang met anderen. Ze praten ook wat 'ouder' en trekken ook snel naar oudere kinderen.

Ook in een klasje bijvoorbeeld merk je soms verschil. Als andere jongens zitten te geinen, kunnen die van mij zich zichtbaar afvragen waarom iemand de tijd zo verspilt op die manier
Mijn oudste begint er nu aan te wennen. Die zit bij een tienerclub waar zijn leeftijdsgenootjes wel eens zitten te klieren. Hij doet niet mee, maar ergert zich er ondertussen minder aan

Ik ben heel blij met dat forum wat betreft dit onderwerp, ik heb er al zoveel aan gehad. Ik hoef niet perse anoniem te zijn, maar ben wel blij dat mijn dochter dat daar wel is zeg maar.

Ja, dat is ook heel fijn Suus. Ik ben daar eigenlijk meer een meelezer, heb op het "oude" hiq-forum ook wel een account gehad, sinds het hb-kind is geworden heb ik geen nieuw account gemaakt, ik mis daar toch op een of andere manier de aansluiting, herken wel wat dingetjes hoor, maar lang niet alles. Ik ben wel blij met alle links, zo heb ik school al lesmateriaal kunnen aanbieden en zelf in kunnen lezen. Ik ben met J. zo'n jaar of 3 terug ook naar een speelmiddag geweest van HIQ/Hint, dat vond hij eigenlijk maar niks. Ik denk dat het stukje Asperger hem toch wat in de weg zat, zo'n middag is dan veel te vrij voor hem. Hij onderneemt nu af en toe een activiteit vanuit de stichting Auti-start, daar voelt hij zich wel enorm thuis en daar hebben ze echt ervaring met de combi hb/asperger.

Ik twijfel of automatiseren hier een probleem is. J. vond het geen probleem om te oefenen, leek de tafels op een gegeven moment wel uit zijn hoofd te kennen, maar is het nu wel een beetje kwijt. Hij gebruikt nu dus ook truukjes. Zo is 8X9 voor hem makkelijk uit te rekenen als 9x9-9. Hij vind het dus wel te veel moeite om bij te houden. De kwadraten kent hij wel weer uit zijn hoofd Ook topografie heeft hij geen problemen mee tot nu toe.

Leuk hè, bezuinigingen.....Ik hoop dat ze hem genoeg bezig kunnen houden, maar voor ons was het wel een reden om over te stappen naar een andere school (dat kon gelukkig ook, ik weet dat dat niet altijd zo is).