Ik ben zo trots.

Mijn man is drie jaar thuis geweest als thuispapa.
Tussendoor geopereerd. Hij was het thuis zitten zat, de kinderen gaan allen naar school.
Terug de bouw in (Allround timmerman geweest) was geen optie. Momenteel is het ook niet makkelijk om daar wat te vinden. En hij zocht ook een nieuwe uitdaging. Eind januari gaan solliciteren. Bij een groot aantal geen reactie of afwijzing. Maar het is BINGO.
Vanochtend sollicitatiegesprek gehad. Goed gevoel van beiden kanten. Ondanks zijn gat van ruim 3 jaar heeft hij een prima CV. Door zijn lage vooropleiding wel minder opties.
Na 20 afwijzingen werden wij toch wel een beetje depri hihi...
Ik ben juist iemand met de gedachten. Als je echt wilt, dan lukt het. Na een afwijzing als productiemedewerker omdat zij zelfs daar mensen zoeken met ervaring. Werd ik echt somber. Het is tegenwoordig veel op oproepbasis en een flexibele instelling tegen het minimumloon.
Hij heeft zelf initiatief genomen. Nadat hij een vacature zag via het uitzendbureau.

Voor mij wennen. En voor hem een uitje . Hij wou erg graag weer iets voor zich zelf.

Ik ben erg trots en blij voor hem.

Ik heb vanaf 22 april zwangerschaps verlof. De komende maanden kan ik gaan wennen aan mijn nieuwe rol.

Nu hopen dat het bedrijf werk blijft houden. Want anders ligt hij er natuurlijk als eerste uit. Hij is erg gemotiveerd.

Industrieel bakker . Heel wat anders... maar op 5 minuten afstand van ons. Ideaal geen reistijd of kosten.

In de bouw had hij regelmatig dagen van ruim 11 uur van huis. Nu met de hoge benzine kosten is het fijn om dichtbij te kunnen werken. Maar ook zeker voor mij en de kinderen. Hij zal in ploegen gaan werken. Dat zal wennen zijn. Maar heeft ook voordelen. Overdag ook eens tijd om mee te rijden naar het ziekenhuis bv voor de kinderen.
Ik rij al 7 jaar geen auto meer.

Dinsdag eerste dag. Ik hoop dat het bevalt van beiden partijen.

Na mijn verlof ga ik 1 dag minder werken. Wennen!