Zo ontzettend gelukkig!

Een plan wat zich al jaren in mijn hoofd vormde is gisteren werkelijkheid geworden...na 10 jaar in Zwitserland verhuis ik met mijn twee kinderen terug naar Engeland!!!

Gisteren werd mij daar namelijk een baan aangeboden - en ik kan het eigenlijk bijna nog niet geloven...

Tien jaar terug vertrok ik - na bijna 10 jaar in Engeland - vol goede moed en een hart vol met hoop met (ex-)man en dochter naar Geneve om een nieuw avontuur te beleven.
Alhoewel ik ontzettend van Geneve ben gaan houden, er heel goede vrienden heb gemaakt, de kinderen vloeiend Frans spreken en ik een droombaan heb heeft Geneve ook een andere kant gekregen voor mij.

Het is de plek waar ik na enige jaren uitvond dat ik niet de enige vrouw was in het leven van mijn toenmalige man....ik zou mezelf misschien "opper vrouw" kunnen noemen aangezien hij er werkelijk een ware harem op nahield.

Het is de plek waar ik gevochten heb voor mijn kinderen, de ple waar ik heb op tijden gevochten heb om een dak boven ons hoofd te kunnen houden.

Toen hij ons verliet voelde ik me vastzitten in een land waar ik niet meer op mijn plek was. Dit is geen land voor alleenstaande vrouwen die voltijd moeten werken omdat hun ex geen cent voor de kinderen betaalt! Ondanks dat de President van de Zwitserse Federatie een vrouw is merk je aan veel dingen nog wel dat Zwitserse vrouwen pas in 1971 het stemrecht kregen!!

Maar goed, ik ben een vrouw met een flinke dosis ambitie en initiatief en zoals ik zei, heb ik nu een droombaan die ik om mijn kinderen heen kan werken.

Toch bleef het knagen...ik voelde me niet op mijn plek. Nu ben ik op een leeftijd waar je toch na gaat denken "zie ik mezelf hier oud worden?". Het antwoord is altijd een hartgrondig "NEE!!" geweest.

Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd dat ze begeleid kunnen vliegen (hun vader woont nu nog hier) en wij eindelijk ons plan tot uitvoering konden brengen.

We gaan terug naar de plek waar we ons alledrie zo heerlijk thuisvoelen!! We hebben daar hele dierbare vrienden die op zijn minst net zo opgetogen zijn als wij dat wij weer "thuis" komen.

Dus meiden, ik heb gisteren avond een flesje opengetrokken met mijn beste vriendin hier en tussen tranen om het naderende afscheid en gierend lachen om wat de toekomst om gaat brengen...Het is goed zo.

En ja, wij zijn zooooooo ontzettend gelukkig!! Sometimes dreams do still come true

Dank je Minou!!!

Het begint nu echt spannend te worden dus de levenskracht wordt met de dag sterker!

Zodra we verhuisd zijn zal ik zeker proberen wat fotoo's te plaatsen van ons nieuwe huis en de omgeving. Misschien zelfs wel een pic van de kids in hun school uniformpjes hahahaha!

Ik hou je op de hoogte!