Je kind en haar/zijn smartphone

Quote Juudje:

[...] Kun je daarmee alles op hun telefoon zien?? Gaat dat niet een beetje ver?? Je moet ze toch ook wel een beetje vertrouwen??

Nee hoor, je kan niet alles zien. Je kan via jouw telefoon limieten instellen, dus max 2 uur schermtijd bijvoorbeeld. En je kan zien wat de meest gebruikte apps zijn, en hoeveel tijd ze daar op zitten. 
Ik kan geen inhoud, berichten, contacten ed zien hoor. 

Dus nee, dit vind ik niet te ver gaan.kinderen die aan hun telefoon geplakt zitten tijdens het eten, op visite, s'avonds op de bank etc... Dát vind ik pas te ver gaan. 
Dat komt doordat ze verslaafd zijn. En ouders en kinderen hebben dat niet door. Ouders zeggen "ach, ze zijn jong, op school doen ze het goed, last ze maar". Niet beseffend dat ze daarmee de verslaving alleen maar in de hand werken. 
Deze app zorgt ervoor dat ze verantwoord met hun telefoon om leren gaan. 

Mijn dochter had in het begin dat die app erop zat en ze was over haar limiet heen. (Dus dan is de telefoon geblockd) nog steeds haar telefoon in haar hand. 
En telkens aan zetten, even kijken, en weer uit. Terwijl alleen een block scherm zichtbaar was. 
Gewoon pure verslaving. Gaf ze later zelf ook toe. En helaas zien veel ouders het niet zo. Die zien het iets als wat bij deze tijd en leeftijd hoort. 

Gelukkig staat mijn dochter nu weer cakejes Ed te bakken in de keuken, of ze gaat naar buiten met de cavias knuffelen, ipv alleen maar op de bank met haar telefoon. 

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

Hier zit de brugklasser de hele dag het liefst met dat ding. Vooral youtube voor muziek en Netflix. Kijkt nu de hele Friends serie, dat vind ik dan wel weer grappig. Alleen het is teveel, zichzelf begrenzen lukt nog niet dus doen wij dat wel en dat levert altijd wel gedoe op. Dat is na een paar minuten wel over maar niet leuk.  De andere kant is dat onze hersenen gewoon moeilijk kunnen stoppen ermee omdat je er letterlijk in zit, stond laatst in een wetenschappelijk onderzoek .
En we hebben dat ding ook wel eens een paar dagen ingenomen. Vriendinnetje die we tegen kwamen vroeg of ze even wilde antwoorden op whattsapp,  gemeld dat de onze dat niet kan omdat ze de telefoon niet heeft. 
Jammer dan, moet je maar luisteren. 
Die app van Debbel ga ik maar eens bespreken hier thuis, wie weet is het wat.  

Dat plakken aan een scherm (met goede cijfers, een normaal sociaal leven en serieus trainen/sporten/hobby’s) kun je zien als verslaving.... 

Maar als ik aan mijn eigen puberteit terug denk deed ik dat toen ook, niet met een scherm maar wel met boeken. Overal waar ik ging zat ik tussendoor kort of lang te lezen, boek altijd bij me. 
Als mijn zoons dat nu zouden doen zouden ze door veel mensen de hemel in geprezen worden want “lezen is goed”.

Persoonlijk denk ik dat je afsluiten van je ouders, je eigen weg gaan en experimenteren met hoe je dat moet doen en hoe ver je daarin kan gaan bij de puberteit hoort. 
Is het niet gewoon een kwestie van samen zoeken naar wat de spelregels zijn (kaders stellen de ouders, bijv. Niet tijdens eten en ‘s avonds alle schermen beneden) en verder bewustmaken hoe je je gedraagt en hoe dat ook op anderen over kan komen? Om vervolgens pubers te laten vallen en opstaan om hun eigen weg daarin te vinden? 

Quote Debbel79:

[...] .kinderen die aan hun telefoon geplakt zitten tijdens het eten, op visite, s'avonds op de bank etc...

Maar er zijn toch ook genoeg ouders wiens kinderen niet tijdens het eten, in bed etc op hun telefoon bezig zijn?
Ik denk niet dat je daar perse een speciale app voor nodig hebt.

Op visite heb ik er trouwens weinig moeite mee, wat hebben de kinderen nou aan volwassen verjaardagen. Ik vond er vroeger zelf ook geen klap aan en wou dat er toen al smartphones hadden bestaan 

Ik denk dat heel veel ouders de telefoonverslaving van hun kinderen niet onderkennen omdat ze zelf ook verslaafd zijn en het dus normaal vinden. Als je zelf al vanaf je dertiende elke dag een fles wijn leegdrinkt vindt je het waarschijnlijk niet eens heel raar als je eigen puber dat met veertien ook minstens drie keer per week doet. Toch is dat niet normaal en zeker niet gezond.
Hier zijn telefoons aan tafel verboden en op visite/als er visite is wil ik het ook niet. Af en toe even kijken kan ik nog mee leven maar op een verjaardag zitten en dan de hele middag alleen maar naar je telefoon kijken en met niemand praten vind ik echt not done. Heel onbeleefd. Geldt ook voor een boek lezen trouwens. Prima als je graag leest, fijn zelfs, maar niet aan tafel en ook niet in sociaal gezelschap. Ik vind het ook niet oké als mijn kinderen met een verjaardag (en zeker niet met hun eigen) de hele middag boven gaan zitten. De mensen komen voor jou, dan ga je niet de cadeaus in ontvangst nemen om vervolgens naar boven te verdwijnen. Je gaat dan ook niet werken of sporten.
En als je kind verjaardagen saai vindt, kun je het wat mij betreft beter thuis laten dan dat het als een zombie erbij zit. 

Quote Amy-mv2:

[...] Op visite heb ik er trouwens weinig moeite mee, wat hebben de kinderen nou aan volwassen verjaardagen. Ik vond er vroeger zelf ook geen klap aan en wou dat er toen al smartphones hadden bestaan

Dus precies dit.... 
Het begint (helaas ook bij ouders dus) normaal gevonden te worden dat in gezelschap die telefoon gebruikt wordt. Ik persoonlijk vind dat ronduit asociaal en compleet ongeïnteresseerd gedrag. 
JUIST in gezelschap voeg je je bij de rest. En als dat dan zoooooo enorm saai en moeilijk op te brengen is (waar ik me niks bij voor kan stellen) dan blijven ze maar thuis... Zonder telefoon overigens... 

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

Het is gewoon “ jammer” dat ouders vaak het verkeerde voorbeeld geven.

ook ik en mijn man zitten achter de iPhone als we op de bank zitten.

vaak hoor je ouders klagen over de kinderen. Hun goed recht hoor!
maar kijk eens ; in de wachtkamer / in de trein / bij de bushalte / in de rij bij de kassa / bij het zwembad / bij ballorig enzzzzz
het kind afzwemmen en pa en ma kijken op hun phone 🤷‍♀️

dus vaak zie je ouders net zulke nekhernias kweken als hun kinderen.

en ik zeg niet dat ik heilig ben , no way, maar vaak laat ik ‘m juist in m’n tas op dit soort plaatsen en observeer ik de mensen en omgeving. Veel leuker 😂

Maar dat is toch ook precies waar het over gaat? Dat je met je pubers het gesprek aan gaat over het gebruik van telefoons en hoe dat er uit ziet? 
In welke situatie dat kan en wanneer dat eigenlijk heel raar eruit ziet (in de supermarkt, wachtend op de bus, etc) of not done is (bij een feestje/verjaardag, in een restaurant, etc).

Ik wil graag dat ze zelf leren afwegingen te maken en niet doordat een app de begrenzing biedt. 
Wij praten elke week over de geregistreerde schermtijd per week (niet alleen de telefoon maar ook de iPad van school) en kijken ook wat de meeste tijd heeft gekost. We bespreken dan ook hoeveel tijd ze aan andere zaken besteed hebben en of ze het gevoel hadden in tijdnood te zijn. En hoe ze een volgende leren betere beslissingen kunnen nemen en of ze daar hulp bij nodig hebben.