eerste kind moeilijk geen tweede?

Ik heb een heel moeilijk kindje op meerdere vlakken maar heb toch echt gekozen voor een tweede kindje.Ik had die angst niet.
Ik heb nu 2 hele verschillende kinderen.
Schelen niet zoveel met elkaar maar het zijn 2 geweldige kinderen.

Tot 3 jaar hadden wij zo ongeveer een modelkind. Toen hadden we zoiets van "stel dat de 2e niet zo makkelijk is.....". Na 3 jaar werd hij heel anders: constant om aandacht vragen, een niet te stille honger om dingen te weten en noem maar op. Ik probeerde zo min mogelijk thuis te zijn, omdat hij buitenshuis meer zijn energie kwijt kon (peutergym, speeltuin).
Wij hebben toen ook besloten dat het goed zo was. Wij zijn ook niet zulke 'kindermensen' (een gezin met meer dan 2 kinderen zagen wij sowieso al niet zitten), dus dat scheelt ook.
Hij heeft gewoon heel veel aandacht nodig, hij praat bijv. voor 10. Hij kan heel druk zijn en slurpt alle informatie op. En dat kan heel vermoeiend zijn.............

Wij zijn heel tevreden met ons besluit om gewoon lekker met z'n drietjes te blijven.

Onze oudste was een huilbaby (13uur per dag). Toen hij ouder werd was hij verschrikkelijk dwars, en nu nog wel met periodes. Ik heb het als een zware tijd ervaren vooral de eerste 1,5jaar. Heb geregeld huilend naast het bed gezeten omdat ik het niet meer wist. Wij hebben even getwijfeld voor een tweede en toen ik zwanger was zei ik ook tegen mijn vriend: als dit ook een huilbaby wordt trek ik het niet denk ik (met een 4 jarige erbij die de hele dag door aandacht wil). Maar vanaf dat onze 2de geboren is, is het echt een model baby! Hij huilt vrijwel nooit, is heel tevreden en onze oudste vind zijn broertje helemaal geweldig!

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

EvenZo.. geen enkel kindje is hetzelfde, maar ik kan me goed voorstellen dat je er tegenop ziet..
Maar vergeet ook niet dat jij inmiddels als moeder al de nodige ervaring hebt opgedaan.
Bij de 1e is alles onwennig en moet je alles nog leren.
Bij een 2e heb je de ervaring en wordt je ook makkelijker in een aantal dingen.
Wij kunnen niet voor jou beslissen, maar zoals Sis al zegt, het zou mij niet weerhouden om aan een 2e kindje te beginnen.

De keus voor maar een kind is toch ook ok! Een kind heeft ook veel voordelen. Natuurlijk is het voor een kind leuk om een broer of zus te hebben. Maar veel kinderen zijn enigst kind.
Bij ons was de eerste een erg makkelijke baby (wist ik toen de tweede kwam!!) Ze sliep, at en groeide.
Toen kwam nummer 2....en hij huilde de eerste 7 maanden urenlang op een dag. Was erg onrustig en sliep niet.
Maar vanaf dat hij 1 jaar was is hij het makkelijkste kind. En de eerste is veel lastiger om mee om te gaan. Veel aandacht nodig, erg onzeker, buien.

Ik vind het wel een enorm voordeel, dat ze nu veel samen spelen! Ik zie bij vriendinnen met 1 kind, dat het kind logisch veel meer aandacht vraagt. Onze twee zitten soms uren samen te keuvelen en die hoor of zie je niet. Dat is nu makkelijk.

Succes met je keus!

Hier dezelfde twijfel. Na een vreselijke zware bevalling en een huilbaby twijfelen wij ook. Onze zoon is nu bijna 2. Een ontzettend lief, pienter, ondernemend jongetje. Onze zoon slaapt ook pas sinds 2 maanden 's nachts door. De nachten waren een ramp. Wij hebben nachten achter elkaar van 1 tot een uur of 4 opgezeten. Ik heb regelmatig gedacht, hoe ga ik deze dag overleven?! Na 2 jaar ben je gesloopt! Wij hebben besloten in ieder geval dit jaar nog geen 2e te willen. Eerst een jaartje rust, daarna kijken we verder.

Wij hebben lang getwijfeld over een tweede, dit kwam mede doordat ik 2 miskramen had voordat de eerste kwam, vervolgens een problematische zwangerschap had, zware bevalling, huilbaby door kiss-syndroom en als klap op de vuurpijl ik een postnatale depressie kreeg. Na dit alles te hebben overwonnen begon het heeeeeeel voorzichtig toch weer te kriebelen, we zijn ervoor gegaan en hebben weer de nodige hobbels moeten overwinnen (3 miskramen o.a.) maar nu sinds 5 maanden zijn we de trotse ouders van 2 jongens en ik zou ze ook voor geen goud meer willen missen.
Je moet denk ik dus gewoon je gevoel volgen. Makkelijk gezegd, maar ik denk echt dat het antwoord vanzelf komt.

maar ontroostbaar krijsen dan moet er toch gewoon haast iets meer aan de hand zijn ??????



hier was de eerste een behoorlijke huil baby tot maand of 4 a 5
daarna ging t beter rond een jaar vond ik t pas leuk worden maar gaat t met ups en downs ze hebben zo hun fases he

ik wilde altijd twee kindjes liefst dicht op elkaar helaas is dat niet gelukt zit nu 3 jaar tussen en moet zeggen vind wel lekker dat oudtse dadelijk in april naar school gaat en ik er nog een heb over dag

de 2de is overdag best een engeltje maar de nachten bah
ookhier eerste 5 mnd veeel ellene minder huilen maar gewoon niet slapen bij me willen zijn 24upd enz
waar eerste doorsliep met 3 mnd vertikt nr twee het
en ja loop best beetje op een eindje van mijn latijn en vind het echt heeel zwaar maar toch ben ik blij met de keus voor 2 kindjes
een 3de gaat er nooit komen hier ik ben klaar met babys
ik ben gewoon geen baby mama en als ze zoveel eisen dan kan ik daar soms goed doorheen zitten
ik houd veel van ze ze krijgen alle liefde van de wereld

als de eerste moeilijker was had ik zeker nog steeds die 2 de gekregen dat had me niet laten tegen houden
maar even ene time out tussendoor is gene overbodige luxe had ze niet met bijv 1 jaar verschil willen hebben dan had je me kunnen afvoeren

laat er gewoon tijd over heen gaan. weet niet (of heb het ff gemist) hoe oud je eerste is. maar meerdere jaren ertussen is geen probleem hoor. als jij nu geen 2e wil moet je dat vooral. niet doen. maar zeg niet te snel nooit !!!

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself