t kan niet maar je hebt het toch gedaan

Ik ben ook weer gaan studeren maar daar wil ik het helemaal niet over hebben. Het enige wat ik wil is jou een dikke vette pluim geven dat je het hebt aangedurft, jezelf ertoe hebt gezet en het fantasitsch mooi heeft uitgepakt. Je bent ,buiten je studie, ook een veel betere versei van jezelf geworden en daar mag je ontzettend, ongelooflijk,enorm trots op zijn.
Zo!

Ik wou dat ik zo'n verhaal had....

Ik wou dat ik weer kon werken , maar met een zoon (met ASS) die nog maar 3 ochtenden per week 2,5 uur naar school gaat zit ik heel ver af van jou verhaal......

Wie weet kom ik over een paar jaar ook met zo'n soort verhaal... wie weet  of ben ik dan al veel te oud   )

Maar heb wel respect voor je

Ben trots op je bloem 

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Echt supergoed van je!!

hier zit het er voorlopig niet in door de ernstige astma van mijn zoon. 
Maar wie weet over een paar jaar als hij stabiel is...

Bloem, je bent een kanjer

Wat leuk om te lezen ! 
Ontzettend knap dat je toch jezelf telkens hebt weten te motiveren om door te gaan.

Ik ben zelf in februari gediplomeerd na anderhalf jaar studeren. Tot de laatste week toe kon ik niet geloven dat het gewoon gelukt was..hoezo laag zelfbeeld 
Nu zit ik er zelfs aan te denken om nog verder te studeren..maar eerst even een poos niks 

topper diep respect 

zou graag weer wat leren maar t lukt me niet helaas dus ach vermaak me dan wel weer maar wel die repsect

Wat leuk, om te lezen. Super van je. En een lange sudie zeg.

Ik heb net twee weken geleden mijn studie afgerond, in totaal 16 maanden, niet zo heel erg lang maar wel erg intensief.
Ik ben 43 en ongeveer twee jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt. Het was of blijven werken waar ik al 24 jaar werkte of iets totaal anders gaan doen.

Vooropleiding had ik niet, alleen mbo die ik niet af had gemaakt, maar toch er volledig voor gegaan, stage gelopen op mijn vrije dagen.
Afgelopen december kwam er een baan voorbij, gesolliciteerd en aangenomen. Ik werk er nu vier maanden en het is echt de beste stap ooit.
Ik ben echt zo blij, en kan me soms net als jij, niet voorstellen dat ik het voor elkaar heb gekregen.

Geniet er lekker van Bloem!!

🌼 top heb je dat gedaan!! Eigenlijk zou het topic alleen om jou mogen gaan!!! 


Toch heb ik een soortgelijk verhaal. Heb een academisch diploma. Maar ben gestopt met werken om met mijn man mee te verhuizen naar het buitenland. Iedereen verklaarde me voor gek. Ik zou nooit meer werk vinden.  
Alles zat  in die tijd tegen. Het huis wat we hadden in Nederland verzakte ( echt letterlijk) en kostte een vermogen om opnieuw op palen te zetten. we konden geen kinderen krijgen. Alles zat medisch tegen, bij mij en ook bij mijn man. Mijn man ging heel ontzettend veel reizen. Lees 4 uit 5 weken. Uiteindelijk via ivf icsi 3 kids. Toen een surprise baby..
en ik al met al al 10 jaar niet werken. 

Maar wat wilde ik dat uiteindelijk graag. We kwamen terug in Nederland. Ik ging advertenties nakijken. Ineens een bijzondere advertentie, die me aansprak. Ik schreef maar 1 enkele brief , ben uitgenodigd , en aangenomen. Na 10 jaar niet werken!! Eigenlijk was ik zelf ook gaan geloven dat ik nooit meer werk zou vinden, maar ook dat ik niks meer kon denk ik. 

En toen. Djeez, wat was het zwaar eerst, niet op tandvlees maar op kraakbeen het eerste jaar doorgekomen. De kids, een man die altijd reist. En hoge kosten aan opvang. En heel veel twijfels over mijn eigen kunnen. Ik heb hier nog lopen miepen over stoppen. 🙄 

Inmiddels heb ik 2 promoties in 2 jaar gemaakt terwijl ik maar 20 uur per week werk. Mijn contract is voor vast.  Ik neem nu maar 2 uur Gastouder per week meer af. Ik doe super leuk werk. Mag leuke cursussen doen. Mijn beoordelingen zijn steeds top. Meest belangrijke: ik voel me zoveel zekerder dan voorheen! 
Laat je niet tegenhouden door je eigen onzekerheid!!

Wauw, wat een mooie en krachtige verhalen van sterke vrouwen lees ik hier zeg. Bloem en alle anderen, jullie mogen enorm trots zijn op jezelf. Jullie zijn de uitdaging aangegaan met alle confrontaties van dien maar jullie zijn er sterker uitgekomen, hebben jezelf ontwikkeld, zijn gelukkiger en doen iets waar jullie blij van worden en dat is het allerbelangrijkste. En als daarvoor dan ook nog eens vanuit de werkgever of de maatschappij waardering komt, is dat een welverdiend extraatje. Jullie hebben voor jezelf durven kiezen en dat vind ik heel dapper omdat het toch een onzekere stap is. Wees trots op jezelf en geniet van alles wat je hebt en doet.

Herkenbare verhalen hier. Ik heb ook zoiets gedaan.

na mijn scheiding totaal opnieuw begonnen in mijn geboorteregio. En wat heb ik vaak getwijfeld, maar toch elke x weer gaan. Na een jaar echt actief gaan solliciteren en wat duurde dat oneindig. Uiteindelijk gaan werken op een woongroep en iedereen zei dat het nooit te combineren was, maar mooi wel. Ik heb er anderhalf jaar gewerkt en nu? Nu zit ik op een ambulante functie en weet ik sinds een week dat ik een vast contract krijg. Daarnaast afgelopen jaar met een traject bij bijzondere tandheelkunde gestart en sinds een aantal weken weer mijn rijlessen opgepakt.

en ik verbaas mezelf nog dagelijks hoe goed het me allemaal af gaat haha.

 Top gedaan !

 Wauw goed van je lieve boterbloem,
Ik heb pas nog een curcus gedaan leer en gedragstoornisen na zeker 12 jaar niet echt gestudeerd te hebben ben ik geslaagd met een 9,5. Ik wil nu graag autisme coach gaan volgen maar finaceel grote uitgavens gehad dus ff wachten en dan ga ik aan de slag. Ik weet nog niet wat ik er verder mee wil doen maar ik vind het wel heel leuk om weer te leren.

Ja ik! Door problemen thuis mijn opleiding niet afgerond, getrouwd en kinderen gekregen.  Nu heb ik volgende week mijn eindgesprek, heb ik een baan aangeboden gekregen en gaan mijn ouders eindelijk scheiden. En dat op mijn 41e!

Zo gaaf boterbloem! En omdat je het gedeeld hebt ook zo inspirerend. Hier ook wel een verhaal van hoop en sterke innerlijke groei.

Veel geleerd, ik heb veel mee gemaakt, maar doorstaan n nu beter van geworden. Na de scheiding was bij mij echt mijn hele leven ingestort. Toen ben ik echt diep gegaan. Deed mezelf pijn en was continu bezig dat ik dood wilde (alleen kon ik er actief nog niets voor doen).

Nu 4 jaar later: werk van huishoudelijk naar persoonlijke begeleiding, doe ik een HBO studie toegepaste psychologie, ben ik weer getrouwd en voel ik mij eindelijk in mijn leven geliefd en niet meer zo onzeker. Zo gaaf om te mogen merken hoe mijn leven is omgedraaid!

Geniet van alles boterbloem! Je hebt er hard voor gewerkt.

dikke pluim voor jou Boter en ook voor de rest hier!
respect dat je je grens overgaat en er een rijker mens van geworden bent

ik wil ook zo graag. late  omscholen. meer uit mezelf halen.
maar hik nog tegen zoveel aan.

mijn succesverhaal is al wel duidelijk tot nu. ik kan vechten als een beer! er zit zoveel meer kracht in mij als ik ooit dacht.
ik kan mn eigen boontjes doppen, kan alleen voor 2 jongens zorgen, kan erbij werken en me open stellen voor nieuwe dingen.

jouw topic zet me aan het denken, dankjewel hiervoor

Knap gedaan hoor!! En vooral dat je leven nu nog beter en fijner is geworden voor jezelf.

Ik heb na het krijgen van drie kinderen twee opleidingen gedaan. Eerst spw thuisstudie, geen vaste baan mee kunnen vinden. Daarom omgeschoold naar verzorgende in 7 maanden tijd. Was 28 toen ik weer ging leren, 32 toen ik klaar was. Sinds deze maand een vaste baan na een aantal tijdelijke contracten.

Quote Boterbloem:

[...] Mijn zoon had op jonge leeftijd erge longklachten, hij was heel veel ziek. Zoveel dat werken absoluut geen optie was, zou, als ik al een baan zou krijgen, oneerlijk zijn tegenover de werkgever, we zouden continue vrij moeten nemen omdat hij echt enorm ziek was telkens. Hij is nu 11 en heeft smos nog last van de longen maar totaal niet vergelijkbaar met vroeger. Dus geen spijt om thuis te zijn geweest, ik moest er zijn. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben gelukkiger als ik werk... Maar dat is echt persoonlijk Ik vereenzaam gewoon makkelijk, kruip helemaal terug in huis. Deels lekker, helemaal alleen. Maar toch werkt het niet ;-) Vriendin van mij is helemaal gelukkig thuis, ook mooi als je dat kan! Waarj e je maar goed bij voelt en wat mogelijk is.

ik hoop ook voor hem dat het met de jaren minder word. En dat vereenzamen herken ik, zo ben ik ook. 

Daarnaast werk ik al jaren bij dezelfde werkgever, waar ik niet happy ben. Maar heb wel alle flexibiliteit als hij weer eens ziek is en ik naar huis moet. Of een onverwachte afspraak bij de kinderarts. 

heerlijk he......daar mag je heel trots op zijn. 

Ik ben op mijn 36ste weer gaan leren. jarenlang mijn man gesteund die ook aan het leren was. Ouders geworden van een dochter. Mijn man kreeg een goede baan, er kwam nog een tweeling in ons gezin en toen alles een beetje tot rust kwam dacht ik, nu ben ik aan de beurt. De tweeling was 6 jaar en mijn dochter was 11 jaar en toen ben ik weer de schoolbanken ingegaan. eerst de opleiding helpende, dat ging eigenlijk heel makkelijk. Dus ik wilde meer. En ben meteen doorgegaan naar de opleiding Verzorgende -IG. dat viel soms zwaar tegen.  Ik moest mijn uren werken, moest mijn stage lopen, maar ook opdrachten maken en leren natuurljk. Mijn man zat voor zijn werk van maandagavond t/m donderdagavond in een hotel en kwam op vrijdagavond weer thuis. De kinderen moesten verzorgd en het huishouden gedaan.  Ik heb meer dan eens gedacht, ik stop ermee, dit gaat m niet worden.  Toch is het me gelukt en ik ben nu zzp-er in de zorg. Ben eigen baas, heb mijn eigen clienten.  Ik had nooit gedacht dat ik ooit hier zou belanden en ik ben er heel blij mee.