rustige klassieke muziek

Ik ben voor de komende weken op zoek naar een rustig klassiek nummer.
Met de peuters hebben we het over kunst, in allerlei vormen. Ook in de vorm van muziek en dans.
Nu wil ik ze graag met linten laten dansen op een klassiek nummer.
Maar dan wel een rustig nummer, dat ze rustig bewegen ipv om zich heen zwaaien ;-)

Wie kent er een mooi stuk waar je lekker op kan zwieren?

Oooh en mocht je peuterleidster zijn en leuke ideeen hebben bij dit thema, alles is welkom!

Ik wist eerst ook echt niet wat ik moest doen bij het thema,
maar al nedenkend bast ik nu van de ideeen,
deze staat er nog niet tussen, erg leuk!

Maar oooh wat een leuk thema, helaas maar 3 weken, veel te kort eigenlijk ;-)

Super!!
Nee, ik ga eerst eens even dit opzoeken, kijken wat voor gevoel ik er bij krijg,
want heb nu in totaal al een hele lijst.

Vivalde die seizoenen ,i k het het complete op mijn telefoon gezet maar wat ik tot nu toe gehoord heb is echt prachtig mooi maar zooooooooooooooooooooo druk hahaha.

Haha nou ik bedoel dan meer het meppen...

Ik heb 1 groepje met kinderen die gewoon mee komen,

maar ook een groepje met kinderen met echt een gebruiksaanwijzing,

waarvan een aantal snel 'agressie' tonen waardoor eigenlijk het lekkere beleven verdwijnt, snap je?

Ik wil graag dat ze beleven, horen, voelen, ervaren.

En vooral voor deze ene groep is een rustig muziekje daarbij belangrijk.

Voor mij zit er een heel verschil in activiteit. 

Ik moet in eerste instantie de veiligheid garanderen.

Met houten stokjes met linten eraan vind ik dat gevaarlijk en ga ik dat niet doen.

Maar dat neemt niet weg dat er bij mij gestoeid wordt, 

dat ik muziek heb waar we soms heel hard op rennen.


Alleen heb ik op stage met die stokjes ook al meegemaakt dat een kind hem bijna in het oog kreeg,

dag ga ik liever voor het rustige bewegen.

Maar dat betekend niet automatisch dat ik ze de kans niet geef ook gewoon druk te doen?

Eigenlijk elk dagdeel geef ik die ruimte... Juist omdat ik dat heel belangrijk vind...

Alleen ik ben ook van mening dat wanneerj e weet datk inderen heel agressief kunnen worden,
dat je heel goed moet kijken wanneer dingen veilig zijn en wanneer niet...

Sterker nog:

Bij het afstuderen kwam nog extra naar voren dat ik een juf was die meer meester was,
juist omdat ik die ruimte gaf om te stoeien, ik niet bij elk conflict meteen stond te bemiddelen maar kinderen de ruimte gaf en hield van gek doen ipv alleen maar netjes en wat de wereld verwacht.

Oke, zo voelde het namelijk wel een beetje terwijl ik dit heel wel overwogen doe.

Ik denk ook echt dat de jongens eronder te lijden hebben.

Had laatst een stagiair, en die jongen ging ook zo heerlijk met de kinderen om.

Ze hebben het zo nodig, jongens, maar ook veel van de meisjes...



Wat trouwens bijzonder was om te zien:

Ik ben van het stoeien, maar kijk altijd heel erg naar het kind.
Er zijn kinderen die daar geen behoefte aan hebben, of weinig, of die eerst een soort van aankondiging nodig hebben zeg maar.

Die jongen die bij mij was was nog lekker jong (15 jaar).
Die ging vanuit het niets in het begin stoeien met de peuters.

Velen die het fantastisch vinden, die het uitgieren enzovoort.
Maar ook die het echt helemaal niets vinden (het onverwachte).

Nam hij afscheid, zei ik: we zullen je allemaal heel erg missen.
Zegt een meisje: nou, ik niet hoor, ik vond jou niet leuk 

Hij schiet in een deuk en zegt: bedankt voor het compliment hihi

Toen moest ze ook lachen (geen idee wat hij bedoelde denk ik) en was het goed.

Maar ooooh nog 2 weken lang vroegen de kinderen naar hem.

En ik? Ik mis hem ook ;-)
Want vind het echt een meerwaarde.

Heerlijk die balans tussen knuffelen en stoeien.
Ruimte voor allebei.

Ik ga die morgen ook eens opzoeken!

Oh dat is echt erg 

Wat nou als je als man graag in de kinderopvang zou willen werken?

Het wordt steeds gekker...

Merk dat ik er gewoon een beetje ..... euhm... haha nou wit ik het woord niet...

Ik heb het gevoel van: nou jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

dat zeg maar.

Hier staan ze er om te springen.


Maar goed, zo heb ik op 1 dagdeel een vrijwilligster met een verstandelijke beperking,
merk daarbij ook dat ouders wat angst hebben voor het onbekende.
Maar nodig ze van harte uit eens te komen kijken.

Ze is poeplief met de kinderen en geniet echt van het samen kleuren, verven enzovoort.
Doet ze gewoon ook echt goed (met handen wassen erbij, denken om het materiaal wat er staat enzovoort).

En nee, ik laat haar niet verschonen, maar dat is ook niet nodig.
Maar haar sterke kanten ben ik enorm dankbaar voor dat ze die wil inzetten bij ons op de groep.

Zij heeft een mooie werkplek, ik heb iemand naast mij die van aanpakken weet, de kinderen hebben een leuke volwassene om extra mee te spelen, knutselen of een spelletje mee te doen.

Maar ik vind het kortzichtig...
ik snap de angst, het gaat om je kind... 

maar kom op, die kinderen krijg je ook met een man...

Mijn zoon zit in groep 8, heeft een meester.
Kind leeft helemaal op.
Hij heeft ADHD, maar nu hij de ruimte krijgt om druk te zijn heeft hij ineens veel minder 'last' van zijn ADHD.
Want de drukte mag er gewoon uit.
En de meester zelf heeft er ook geen last van...

Dus ja, ik ben het ook echt met je eens dat er meer mannen nodig zijn.
Of drukke vrouwen haha.