Mama-life
| Even Anoniem schreef op: 10-02-2012 11:29:45 |
Ik post dit even anoniem en op algemeen omdat ik niet wist waar ik het neer moest zetten, sorry daar
voor. Al jaren heb ik een eetprobleem. Heb een hele poos eetbuien gehad om daaarna over te geven. Laag zelfbeeld, als ik in de spiegel kijk zie ik alleen maar hoe dik ik ben. Die eetbuien en overgeven had ik onder controle, ik heb het al 9 maanden niet meer gedaan. Tot 2 wkn geleden een keer, en nu net weer, het moest eruit. Ik merk dat ik terug val. Ik probeer het tegen te houden. De eetbuien zijn wel over gegaan, maar het negatief denken niet. Iedere keer als ik in de spiegel kijk, denk ik bah. Ik heb het vorig jaar wel tegen een psycholoog verteld waar ik bij liep, die stuurde me door naar een andere prakrijk, maar die waren er niet in gespecialeerd en stuurde me door naar een stichting. Die stichtig had alleen groepsbijeenkomsten en dat wou ik niet, want dan zit ik tussen echt dunne meiden en ik heb momenteel een bmi van 23 (was 28 toen naar 23 vervolgens 21 en nu weer 23 al een tijd) Maar ik voel me alsof ik 90 kilo weeg, alleen de mensen van 90 kilo weten zich welk leuk te kleden, en ik niet. Ik heb vaak hetzelfde aan, bijna altijd een jasje met een sjaaltje om maar te verhullen hoe ik eruit ie, terwijl mijn kast vol hangt. Ik wil er graag van af, maar weet niet hoe, het vertrouwen in de psycholoog ben ik kwijt. Ik was blij dat ik het overgeven onder controle had, maar merk nu dat het steeds moeilijker word om onder controle te houden, en ik wil zo graag van die negatieve gedachtes af. Maar ik weet niet hoe. Mijn man weet een heel klein beetje van de situatie af, maar die is zo nuchter die zegt dan alleen je moet er mee stoppen, dus daar kan ik ook niet bij terecht. En verder ook bij niemand omdat ik mij er voor schaam. Dankjewel voor het lezen, ik moest het ineens even kwijt, |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 10-02-2012 11:34:13 |
o meisje wat verdrietig goed dat je van je af schrijft, kan alleen maar adviseren dat je naar je huisarts moet gaan en een andere psycholoog nodig hebt, iemand die je vertrouwd trek aan de bel, je hebt hulp nodig.je bent het waard! |
| Quote |
| Mieper schreef op: 10-02-2012 11:35:24 |
Wat vervelend! Het lijkt me heel wat impact hebben op je leven. Ik zou eens flink op internet
speuren naar oplossingen, behandelingsmogelijkheden. Of nog eens naar je huisarts en vragen of die
nog iets anders weet dan je al geprobeerd hebt. Of een andere, betere psycholoog, maar dan zou ik
ook eerst goed op internet zoeken naar ervaringen/beoordelingen. En onthoud dat het juist heel erg dapper en sterk van je is om het gevecht aan te gaan! |
| Quote |
| Even Anoniem (vanaf Gsm) schreef op: 10-02-2012 12:17:33 |
Dankjewel dat jullie niet meteen veroordelen. Op dit moment voel ik me alles behalve dapper. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 10-02-2012 12:24:00 |
wie ben ik om je te veroordelen? je bent wel heel dapper hoor, je ziet dat het niet goed met je gaat! dat is al stap 1! nu stap 2 en de huisarts even bellen! denk aan jezelf meid, dat ben je echt meer dan waard! zet em op |
| Quote |
| Moontje Mv 2 Meiden schreef op: 10-02-2012 12:25:11 |
Jeetje meis wat een verdriet. Vind het heel goed van je dat je hulpt zoekt. Kon die psycholoog je niet verder helpen? Heel veel sterkte en een dikke knuffel  |
| Quote |
| schreef op: 10-02-2012 12:25:51 |
Jeetje wat een ellende!! Herken je eet gevoelens wel, alleen dan sla ik de andere (dikke) kant op. Hier hebben ze zoiets dat heet balanz.. daar zitten mensen bij die jou begeleiden, in groepsverband maar OOk individueel. Had ook aangegeven absoluut niet in groepen te zillen werken. Misschien hebben ze zoiets bij jou in d ebuurt, of woon je hier in de buurt dan heb je je adres alvast  Het is enorm zwaar voor je, maar dat je het van jezelf ziet en weet is al heel veel meid! Gaat je zeker lukken, je moet alleen weer even die knop vinden... |
| Quote |
| schreef op: 10-02-2012 12:26:19 |
Sorry voor de typfouten... oops |
| Quote |
| Beibi schreef op: 10-02-2012 12:26:57 |
Toch ben je heel erg dapper dat je het onder ogen ziet en hier om hulp vraagt. Dat is heel knap van
je! Ik herken de negatieve gedachten over jezelf hebben heel sterk. Het is niet makkelijk, maar
meis, je redt het niet alleen. Het is niet makkelijk om iemand in vertrouwen te nemen, zeker omdat
je je ervoor schaamt. Dat denk ik ook vaak, maar mensen kunnen je echt verrassen doordat ze blij
zijn dat ze je kunnen helpen, al is het alleen maar naar je luisteren en even dat steuntje in je rug
geven wat je zo hard nodig hebt. Is er niemand in je familie of je vrienden? En anders blijf je
gewoon hier van je af schrijven, er is hier altijd wel iemand die naar je luistert. Sterkte! |
| Quote |
| Linda020800 schreef op: 10-02-2012 13:53:57 |
Lieve anoniem, Ik lees de onmacht in je bericht en weet waar je in zit. Het wordt al geschreven, alleen is het heel moeilijk om eruit te komen/mee om te gaan. Ik hoop echt dat je toch hulp wilt zoeken, via je huisarts een doorverwijzing wilt vragen. Ik heb 14 jaar een eetstoornis gehad. Gehad lijkt net alsof het helemaal weggaat en dat is niet juist. De eetstoornis blijft altijd een deel van mij, nu alleen in rust en ik kan je zeggen dat geeft zoveel rust. Altijd dacht ik dat ik er alleen uit kon komen totdat ik straatvrees ging ontwikkelen en niet meer naar buiten durfde. Via mijn huisarts heb ik een doorverwijzing gekregen, het liefst hadden ze mij 3 dagen per week in therapie, dat heb ik tegen gehouden en ik heb het gered met 1 dag therapie. Eerst individuele gesprekken en daarna in groepsverband, inderdaad tussen dun maar ook tussen dikkere meiden (al vond ik mezelf natuurlijk het dikst). Ik kan je alleen maar zeggen dat ik heel veel aan de groepsgesprekken heb gehad. Het vertrouwen was er en ik heb met mezelf vantevoren afgesproken dat ik eerlijk en open de gesprekken aan zou gaan. Voor mezelf was het duidelijk waar de eetstoornis vandaan kwam, heb jij dat ook? Weet jij waar het van komt? Ik wil je een knuffel geven, je bent een geweldige meid, je komt erwel. Blijf erin geloven. sterkte |
| Quote |
| Even Anoniem (vanaf Gsm) schreef op: 10-02-2012 20:19:25 |
Sorry voor mijn leate reactie, ik was aan het werk, ik heb mijn pauze overgeslagen zodat ik niet
hoefde te denken aan wel of niet eten.Het is heel moeilijk om iemand in vertrouwen te nemen. Het
lucht al op om het hier ff neer te zetten. P |
| Quote |
| Bepje schreef op: 10-02-2012 23:21:44 |
Het is al heel wat dat je het zelf inziet, daarmee ben je al een eind op weg. Zoals hierboven
beschreven kun je het beste naar je huisarts en op zoek naar een psycholoog die bij je past.
Eventueel kun je ook via een patiëntenvereniging of stichting aan gespecialiseerde therapeuten
informeren die bij jou in de buurt zitten. Heb je zelf al kunnen achterhalen hoe het komt dat je een terugval hebt ? Een gebeurtenis, spanning op je werk, etc. Hoef je hier niet neer te zetten hoor maar vaak heeft zoiets een aanleiding en als je die weet kan dat al wat helpen. Succes. |
| Quote |
| Even Anoniem (vanaf Gsm) schreef op: 11-02-2012 09:30:19 |
Ik weet wel hoe het is ontstaan en ik denk dat het nu sterker is omdat ik niet zo lekker in mijn vel
zit.  |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 12-02-2012 19:41:27 |
Rot zeg. Neem je iemand in vertrouwen, een psycholoog nog wel en dan sta je er opeens alsnog alleen
voor. Kun je niet zelf op zoek naar hulpverlening die wel iets met je probleem kunnen. Misschien via
een vereniging? Hier in de buurt zit een soort vrijwilligersvereniging voor en door mensen met een
eetstoornis. Ik zou zeker wel hulp zoeken, hier moet je niet te lang alleen mee blijven rondlopen.
Sterkte. |
| Quote |
