voor luca*

alweer iets meer dan een jaar geleden maakte jij mij mama.. om 3 uur later afscheid te moeten nemen van jou.. mooie knul..



2-2-2011

bij deze ook luca's lange verhaal van begin zwangerschap tot einde (gekopieerd want heb het ook op een ander fora staan)

mama's mooie knul er zijn zoveel mensen die aan je denken..

13 Juni 2010 na enkele dagen twijfelen wel of geen testje te doen want ja mijn NOD is pas over een dag of 4. Toch een test en JA!! We zijn zwanger!!!


Vol ongeloof plaats ik mijn foto op n forum. Vol ongeloof bel ik mijn moeder en zusje, nu eerst de 12 weken doorkomen. Ook gaan wij middags gelijk richting mijn schoonouders en wat zijn die blij! Nog steeds vol ongeloof bel ik mijn beste vrienden en krijg steeds meer het gevoel zwanger te zijn, de vollere borsten de misselijkheid alles neem je voor lief.
Op 28 juni de eerste echo hieruit bleek dat het nog te vroeg was voor hartactie, dus na 3 weken herhalen.. helaas haalde ik de 3weken niet en kreeg ik op 7 juli bloedverlies gelijk de volgende dag een echo en alles was in orde.


Na deze echo bleef ik vaak bloedverlies houden en lag ik 3uur per dag plat, werken ging niet meer en na de echo van 8juli heb ik na 3 weken nog een echo gehad en deze was ook in orde.

Wij hebben geen 12 weken echo meer gehad wat op zich wel jammer is maar na 2 goeie echo’s was het volgens de VK genoeg. De bloedingen hebben tot een week of 18 vol gehouden.. Dit hield op en ik kreeg Bekkeninstabiliteit.

Op 15 oktober was het dan zover samen met Alex en mijn moeder gingen we richting het ziekenhuis voor de GUO. Hier kwamen onze ergste nachtmerries uit. Ons kleine mannetje heeft een vliesje over zijn uitgang waardoor hij zijn urine niet/nauwelijks kwijt kan.. hierdoor zijn ze bang voor nier schade. Ook denken zij een gekanteld hartje te zien.

Op 19oktober moest ik mij weer melden in het ziekenhuis want met spoed een vruchtwaterpunctie,

Op deze echo was al duidelijk te zien dat er minder vruchtwater is.. de uitslag krijgen we binnen enkele dagen. Op donderdagmiddag worden wij door de arts gebeld. Gelukkig geen chromosoom afwijkingen te vinden, ook melde ze dat het 100% zeker was dat t een jongetje is! Hierbij werd ons de keus gelaten willen jullie verder of afbreken, besloten voor verdere onderzoeken in het Radboud te Nijmegen. Vrijdags werden wij gebeld dat wij de week daarop op maandag om 12u in Nijmegen moeten zijn.

Daar zitten we dan maandagochtend in de wachtkamer te wachten op de echo, we worden opgehaald door een vriendelijke dame. Een kort overleg vooraf en de medische achtergrond wordt besproken.

De echo: er was nog vruchtwater, met het hartje was alles in orde, naast de blaas zit een cyste (zijn aan elkaar verbonden). Op dit moment kon onze kleine man nog wel iets urine kwijt via de navel. Besproken dat we de week hierop weer een echo doen dan in Enschede mocht het beeld verslechterd zijn stoppen we een breken we af. Mocht het hetzelfde zijn of zelf meer vruchtwater gaan we door.

Op woensdag 3 november hebben wij de beslissende echo gehad, hieruit bleek geen verbetering maar ook geen verslechterd beeld. Dus we gaan door. Een hoop spanning en onderzoeken zien wij op ons pad.

Op 1 december hebben we weer een echo + controle bij de gynaecoloog hieruit bleek het vruchtwater hetzelfde gebleven. En was alles verder in orde met mij. Mijn bloeddruk etc blijft heel mooi.

Op 16 december hebben wij weer een echo gehad hieruit bleek dat ik nagenoeg geen vruchtwater meer heb. Wat een klote nieuws! De kleine dappere dodo groeit verder nog prima en met mama gaat het ook super.. een HB van 8.8. We moeten 4 januari weer naar Nijmegen.

4 januari weer een echo en gesprekken. ik heb GEEN vruchtwater meer, de blaas +cyste is nog steeds erg groot., de nieren waren niet goed te zien. doordat dit allemaal vergroot is drukt het middenrif de longen en het hart omhoog hierdoor is het hart vergroot.. en hebben de longen weinig groeiruimte.. hierdoor zijn ze bang dat de longen zich niet goed kunnen ontwikkelen, hierdoor zou dit kunnen betekenen dat als hij geboren wordt hij niet goed kan ademen en dat zelfs beademing niet zal helpen omdat de longinhoud gewoon dan te klein is., en dat de nieren misschien niet meer functioneren., er is donderdag bij hen een overleg en wordt dan besproken wat de mogelijkheden zijn en of er nog mogelijkheden zijn die haalbaar zijn., hierover wordt ik donderdag ook gebeld... ik moet met 35 weken weer naar Nijmegen toe om daar een gesprek te hebben met de neonatoloog en kinderchirurg, gynaecoloog, professor etc... en ook de gewone controles.. we moeten de komende weken beslissen wat we willen als hij geboren wordt tot hoever de artsen mogen gaan.. beademing reanimatie etc. wat willen we wel en niet.. dus goed nieuws is het niet... en we moeten er echt rekening mee houden dat hij het niet red.,

Gesprekken met de gynaecoloog en met maatschappelijk werk gehad. Na deze gesprekken hebben we besloten dat we niet willen dat hij als er ademnood zou komen gehaald wordt met een keizersnee ook willen we niet dat ik aan de monitor lig. Want ademnood zullen ze niet helpen want dat is niet wat wij willen. Vanuit Nijmegen is er gebeld en ze blijven bij wat ze dinsdags hebben gezegd en willen na de 35 weken beginnen met een behandelplan op te stellen.

Op 20 Januari had ik al een geruime 24 uur een trekkend gevoel over de bovenkant van m’n buik en ben dus op extra controle geweest. Hieruit hebben ze niks kunnen vinden mocht het erger worden moest ik maar bellen.

Op dezelfde dag ben ik savonds vanuit de supermarkt op weg naar huis bijna in aanrijding gekomen met een auto.. hierdoor heb ik t stuur in mn buik gekregen en ben ik gelijk richting het ziekenhuis gegaan.. na een nachtje observatie en alle controles hebben gehad mocht ik gelukkig vrijdagmiddags weer naar huis. Want bah wat heb ik slecht geslapen daar.

25januari Nijmegen:
ik heb eerst een echo gehad op de prenatale diagnostiek., hele fijne mensen daar zeg! dus ze namen alle tijd.. er is niet veel veranderd met de laatste echo daar.. ze kunnen gewoon niet zeggen wat hij gaat doen als hij uit de buik is.. want ja doen zijn longen het dan gaan ze hem comfortabel maken en kijken hoe het met de nieren is.. (geen nierfunctie dan is het afgelopen anders gaan we door) gesprek gehad met de gynaecoloog (ook weer zo'n fijne arts.,) alles besproken ook dat ik vorige week een nachtje in het ziekenhuis heb gelegen.. dat wisten ze dus niet! bloeddruk 122/80 dus netjes vonden ze., als ik toch dat band gevoel aan de bovenkant van de buik houd gaan ze meer onderzoek doen., op dit moment alleen bloed geprikt en urine afgegeven.. (bloedprikken weer n hel in m’n hand want anders kan niet.. moest 6 buisjes pffff) hebben de NICU gezien de medium care and high care, zodat we weten waar hij zou komen te liggen stel dat.. bij de NICU ben ik buiten toch wel ff ingestort ik had het niet meer zo confronterend zo dichtbij gelukkig alle begrip van de artsen en verpleging... Ik moet volgende week weer op controle in Nijmegen vanaf nu dus ELKE week naar Nijmegen.. dit is dan een gewone controle.. daarna met 37 weken een controle en ze gaan kijken of ik dan de week erop kan ingeleid worden.(week 38) zo niet dan willen ze me in week 38 weer zien en kijken of het dan in week 39 wel mogelijk is. Volgende week dus weer naar Nijmegen ook gelijk een gesprek met de anesthesist.

Uiteindelijk hebben wij dus de eerste gewone afspraak bij de gynaecoloog niet gehaald. (op 3 februari schreef ik)
ik had vanaf 11 uur gisterochtend ongeveer met regelmaat 3/5min weeën.. zelf dacht ik oefen weeën en heb dus 2.5 uur doorgelopen en gedouched.. uiteindelijk wel naar Nijmegen gebeld en daar is overleg geweest en ze kwamen met de mededeling dat ik maar moest komen., na wat geregel zaten we dan in de auto. mijn zusje mee Alex z’n beste vriend mee en we waren onderweg. mijn moeder kon niet gelijk mee want die was onderweg van een paar dagen weg. deze is ook gelijk richting Nijmegen gegaan.. onderweg werden de weeën heviger.. uiteindelijk waren we rond 5en in Nijmegen. om kwart voor 6 ben ik getoucheerd en had ik 4cm ontsluiting., zelf dacht de gyn dat ik nog wel een uurtje of 6 bezig zou zijn., de anesthesist werd gebeld infuus geprikt, en ik ben gaan douchen., hier werden de weeën alleen maar heftiger en ik kon me geen draai meer vinden het enige wat prettig zat was de wc lol.. kwam er een onbekende verpleegster binnen met de mededeling dat de anesthesist nog wel ff kon duren.. ze heeft me daar toch een scheldpartij van mij gehad.. en in eens kon het allemaal wel!.. dus hup op bed en de gynaecoloog kwam weer toucheren (half7) en kwam dus met de mededeling mevrouw u mag gaan mee persen.. en ik maar roepen nee nee ik wil niet alleen met pijnstilling ik wil dit niet, en toen kwam m’n moeder eindelijk binnen net op tijd om me te ondersteunen samen met Alex.. ik heb nog wel een spuit in m’n been gehad (morfine ofzo) 6/7persweeen later had ik onze mooie Luca in mijn armen liggen.. om 19.32 is hij geboren.


en ik ben niet uitgescheurd geknipt of wat dan ook., gelijk was voor ons duidelijk dat hij niet genoeg longinhoud had en dus in onze armen zou sterven.. heerlijk met hem geknuffeld huid op huid. Alex ook lekker lang met m geknuffeld en gedaan.. uiteindelijk is hij om 22.32 in de armen van Alex overleden.. hij had zijn rust.. zo ontspannen is hij gegaan..

wij hebben handafdrukjes +voetafdrukjes +gipsafdrukjes +haarlokje meegekregen. wel 200 foto's gemaakt van alles..

grappig is wel dat hij ter wereld is gekomen met zijn handje naast zijn gezichtje, tegen zijn oortje aan! dit oortje is dus ook dubbelgeklapt en wil niet meer terug zo schattig!

mn mannetje heeft de kleur haar en frons van papa de mond en oren van mama een perfecte mix.

Mijn grote man was 50,5cm en 2825gram!



Zelf heb ik hem in bad gedaan en Alex heeft hem aangekleed hierna hebben we allemaal nog lekker met m geknuffeld en zijn we rond 3en vannacht richting de auto gegaan. waren tegen 5 uur thuis uiteindelijk lagen we om half 6 in bed en om kwart over 7 was ik al weer op. zoveel adrenaline in mijn lijf.. lekker een bakje thee gedronken en foto's kijken van mn mooie mannetje. oh wat zijn wij trots.

het is goed hij heeft rust.,

rust zacht mooi mannetje het is goed.,

vandaag wordt er obductie gedaan en zal hij richting Enschede komen.

Deze dagen zijn zwaar, we gaan elke dag bij ons mooie dappere kereltje zitten, nu kan het nog nu mag het nog! we houden hem vast knuffelen hem, en vinden troost. hoe bijzonder het is om te zien hoe mijn moeder liefdevol tegen hem praat. haar kereltje haar kleinzoon. mijn ventje. oh wat is die mooi.,























De crematie:
We hebben vanaf 1 tot half 3 bij hem gezeten heb hem al die tijd niet losgelaten, wilde ik gewoon niet, daarna heeft mijn vriend hem nog even vast gehouden en hebben we hem overladen met kusjes. hem in zijn mooie mandje gelegd met alle knuffels en gedichten +brieven erbij heb ook het gedichtje dat Will heeft geschreven erbij gedaan vind hem zo mooi en zo passend.. daarna hebben wij zijn mandje dichtgemaakt met linten en heeft mijn beste vriendin samen met Alex hem naar de auto gedragen.. hierna begon de lange rit richting het crematorium... eenmaal daar was alles volmaakt de muziek de sfeer (er hingen gordijnen in de kleuren van de regenboog) allemaal kaarsjes om zijn mandje de bloemen en zijn foto ervoor. mijn zusje heeft een mooie brief voorgelezen, m’n vriendin een gedichtje, en mijn moeder ook een hele mooie brief.. alle muziek klopte..
- phil collins you are so beautifull
-jan smit je naam in de sterren
-whitney houston i will always love you
-k3 wanneer zie ik jou terug
-eric clapton knocking on heavens door
-rebecca lavelle did i tell you
het klopte helemaal....

hierna heeft iedereen tijdens het laatste nummer afscheid genomen en ons geknuffeld.. toen merkte ik hoe close wij als vriendenkring zijn..
daarna heb ik samen met Alex hem richting de ovenruimte gedragen. daar alles gecontroleerd en hebben hem ook de oven in zien gaan.. na dit was het alsof er een gewicht van onze schouders afviel wat een opluchting.. en tegelijk een leegte..

na de koffie zijn we richting huis gegaan met vrienden en hebben tot 11en bezoek gehad samen lekker chinees gegeten en gepraat over onze mooie man..

iedereen heeft gezegd dat ik me staande zou houden tot de aula.. en ja het klopte in de aula stortte ik in.. ook avonds in bed voelde me zo leeg..

ik heb er vrede mee het is goed gegaan. m’n mooie mannetje heeft bestaan en zal altijd in onze harten zijn..

Foto’s na overlijden:




















Lieve Mooie Dappere Luca wij zullen altijd aan je blijven denken. We zullen altijd van je blijven houden.


Lieve dames ik wil jullie bedanken voor alle steun en luisterende oren., hiervan maak ik dankbaar gebruik en zal ik voorlopig veel rust in kunnen vinden., het geeft me rust om lekker mijn verhaal te doen en een partij te zitten janken achter de pc met de muziek die op de crematie gedraaid is.,




Lieve Luca we zijn blij je hebben ontmoet, je hebt niet geleden, het is goed.

Papa en Mama zijn zo trots wij zullen je nooit vergeten lieverd we houd van je.



Papa en Mama hebben vandaag de foto's van Make a Memory binnen gekegen. Wat zijn ze mooi! Wat ben je mooi.(19feb)
































Lieve mooie kleine Luca papa en mama zullen je nooit vergeten

lieve Luca eindelijk ben je thuis... (15maart)




Lief dapper knulletje... Je word grote broer! mama vind het heel eng.. maar hoopt dat jij vanaf je wolkje op je nieuwe broertje gaat passen..


lieverd geen dag gaat voorbij dat ik niet aan je denk...